Hallo allemaal,
Ik heb dit forum pas een kwartier geleden ontdekt en me maar meteen ingeschreven. Het leek me leuk om me dan ook maar even netjes voor te stellen. Waarschuwing vooraf: ik ben eigenlijk in mijn hart een schrijver, dus het zal er wel weer uitkomen als een veel te lang verhaal...
Ik ben altijd gefascineerd geweest door Australië, zonder duidelijke reden. Het land trok me, al op jonge leeftijd. In mijn studententijd leerde ik bij toeval een leuke dame kennen uit WA en uiteindelijk ben ik enkele jaren geleden afgereisd naar Australië voor 6 weken. Het werd de tijd van mijn leven. Een noodgedwongen korte maar hevige relatie, heel veel gezien in een straal van 1000 km (?) rond Perth, veel leuke mensen ontmoet, etc. Maar bovenal... een overweldigend gevoel van "thuis komen", "belonging", iets wat ik nooit heb gehad met Nederland. Het is moeilijk uit te leggen, maar het best van mezelf kon zich daar eindelijk ontplooien. Het viel me dan ook zwaar toen ik terug moest naar Nederland, aangezien dat deel van mezelf daar weer is achtergebleven.
Ik wil een realistisch zo kort mogelijke termijn emigreren naar Australië. Met name het afgelopen jaar heeft mijn wens om te emigreren, die toch wat wat weggezakt door de realiteit van alledag (studie afronden, mislukt eigen bedrijfje, recessie werkloosheid), weer nieuwe impulsen gekregen. Ik ben nu alweer een tijdje in loondienst, ben lekker aan het sparen en investeren, ik let op mijn uitgaven e.d., kortom ik ben gefocust. De aangekondigde Australische emigratie campagne geeft me nog meer redenen om optimistisch naar de toekomst te kijken.
Ik hoop dat het eind 2007 voor mij ergens op begint te lijken...
Waar ik wel mee in mijn maag zit is toch een beetje de opbouw van mijn leven. Moeilijk om de balans te vinden tussen jezelf bepaalde zaken ontzeggen om de droom uit te kunnen laten komen en jezelf teveel ontzeggen, waardoor het leven gewoon een vervelende wachttijd wordt. Ik woon nu nog bij mijn ouders, maar wil eigenlijk binnen 1-2 jaar op mezelf wonen... Ik wil binnenkort toch ook wel weer eens terug naar Australie. Ik ben vrijgezel en hoop toch binnenkort eens een leuke meid te ontmoeten. Ook dat is een beetje en zorgenpost: het overgrote deel van de vrouwen die ik tegenkom zou zeker niet mijn droom kunnen/willen delen en dat zou een lastige keuze op kunnen leveren: kies ik als romanticus voor de liefde, wetend dat ik daardoor altijd dat 'what if' gevoel zal houden of kies ik voor Australie, onzeker dat het gaat lukken en wel échte liefde er voor opgeofferd... Of gewoon niet zeiken en kijken waar het schip strandt.
Moeilijk, moeilijk! In ieder geval heeft de aussie fever me helemaal in de ban en ik ben erg benieuwd wat er uiteindelijk gaat gebeuren! Het is fijn om zo'n persoonlijke droom na te streven.
Leuk om hier eens gelijkgestemden tegen te komen.
Billy
Ik heb dit forum pas een kwartier geleden ontdekt en me maar meteen ingeschreven. Het leek me leuk om me dan ook maar even netjes voor te stellen. Waarschuwing vooraf: ik ben eigenlijk in mijn hart een schrijver, dus het zal er wel weer uitkomen als een veel te lang verhaal...
Ik ben altijd gefascineerd geweest door Australië, zonder duidelijke reden. Het land trok me, al op jonge leeftijd. In mijn studententijd leerde ik bij toeval een leuke dame kennen uit WA en uiteindelijk ben ik enkele jaren geleden afgereisd naar Australië voor 6 weken. Het werd de tijd van mijn leven. Een noodgedwongen korte maar hevige relatie, heel veel gezien in een straal van 1000 km (?) rond Perth, veel leuke mensen ontmoet, etc. Maar bovenal... een overweldigend gevoel van "thuis komen", "belonging", iets wat ik nooit heb gehad met Nederland. Het is moeilijk uit te leggen, maar het best van mezelf kon zich daar eindelijk ontplooien. Het viel me dan ook zwaar toen ik terug moest naar Nederland, aangezien dat deel van mezelf daar weer is achtergebleven.
Ik wil een realistisch zo kort mogelijke termijn emigreren naar Australië. Met name het afgelopen jaar heeft mijn wens om te emigreren, die toch wat wat weggezakt door de realiteit van alledag (studie afronden, mislukt eigen bedrijfje, recessie werkloosheid), weer nieuwe impulsen gekregen. Ik ben nu alweer een tijdje in loondienst, ben lekker aan het sparen en investeren, ik let op mijn uitgaven e.d., kortom ik ben gefocust. De aangekondigde Australische emigratie campagne geeft me nog meer redenen om optimistisch naar de toekomst te kijken.
Ik hoop dat het eind 2007 voor mij ergens op begint te lijken...
Waar ik wel mee in mijn maag zit is toch een beetje de opbouw van mijn leven. Moeilijk om de balans te vinden tussen jezelf bepaalde zaken ontzeggen om de droom uit te kunnen laten komen en jezelf teveel ontzeggen, waardoor het leven gewoon een vervelende wachttijd wordt. Ik woon nu nog bij mijn ouders, maar wil eigenlijk binnen 1-2 jaar op mezelf wonen... Ik wil binnenkort toch ook wel weer eens terug naar Australie. Ik ben vrijgezel en hoop toch binnenkort eens een leuke meid te ontmoeten. Ook dat is een beetje en zorgenpost: het overgrote deel van de vrouwen die ik tegenkom zou zeker niet mijn droom kunnen/willen delen en dat zou een lastige keuze op kunnen leveren: kies ik als romanticus voor de liefde, wetend dat ik daardoor altijd dat 'what if' gevoel zal houden of kies ik voor Australie, onzeker dat het gaat lukken en wel échte liefde er voor opgeofferd... Of gewoon niet zeiken en kijken waar het schip strandt.
Moeilijk, moeilijk! In ieder geval heeft de aussie fever me helemaal in de ban en ik ben erg benieuwd wat er uiteindelijk gaat gebeuren! Het is fijn om zo'n persoonlijke droom na te streven.
Leuk om hier eens gelijkgestemden tegen te komen.
Billy