Contacten in NL

I

Ingriddh

XPdite Sponsor
Wie heeft er ook zo weinig contact met vrienden uit NL?(wat je vroeger je beste vrienden noemde).
Ik stuur regelmatig emails, krabbels via internet om te vragen hoe het ermee gaat. En af en toe komen
ze met wat terug.
Ze vonden het niet leuk :cry: toen we weggingen, maar nu we hier zitten is het van hun kant uit het
oog uit het hart. Het zal wel, scheelt weer een hoop logeerpartijen in de toekomst.
Alleen met mensen die iets verder van ons af staan hebben we nu meer contact mee dan toen we in NL
woonde, oude buren, oude klasgenoten etc. Och, we hebben hier al weer een paar contacten opgedaan
en kunnen onze energie daar beter insteken.
 
Dat is niet alleen zo met emigreren. Een paar jaar geleden ben ik langere tijd ziek geweest en daardoor kon ik weinig. Dan leer je wel wie je beste vrienden zijn. Hulp komt uit onverwachte hoek en van degene van wie je het t meest verwacht hoor je na 1 belletje niks meer  :|
Ik denk dat jullie dus ook je conclusies kunnen trekken wie er de moeite waar dis om het contact mee te onderhouden.

Het is hard, maar helaas wel waar. Voor veel mensen geldt het echt hoor, wat je zelf ook al zei, uit het oog, uit het hart.
 
Ja hoor heel herkenbaar. Net wat Shuter al zegt, met "ziektes" kun je dit ook altijd heel goed zien. En dan opeens krijg je een email van een tante waar je nooit contact mee had en dan denk je.......heee dat is leuk!

In het begin krijg je waarschijnlijk (zo was dat bij ons) nog heel wat reacties omdat alles nieuw is enzo maar dan als alles loopt wordt het stiller. Toch denk ik ook dat het een soort jaloezie kan zijn bij sommige mensen, zo heb ik weleens een wat negatiever verhaal op mijn weblog gezet (expres) waar dan wel opeens reacties op kwamen.

Maar Ingrid zoals je zelf zegt, je kunt beter je energie steken in de wereld nu om je heen, hier in Australie ;)
 
zelfs als je 30 kilometer verder verhuisd is het al uit het oog uit het hart helaas  :cry:
Ja wij hebben ook heel weinig contact met vrienden uit Nederland ach het boeit me ook niet zo en als ik dan toch weer iets van iemand hoor vind het wel heel erg leuk. Ja iedereen is erg bezig met zijn eigen drukke leventje en het is nou eenmaal makkelijker als je vrienden om de hoek wonen, hoef je je niet zo in te spannen. En ik merk het bij me zelf ook hoor ongemerkt vliegen de weken voorbij en dan ineens denk je shit ik moet toch echt eens ..... een mailtje terug sturen.

En wij emigranten moeten nu gewoon even heel veel moeite doen om weer een nieuwe vriendenkring te krijgen. Is niet makkelijk is mijn ervaring maar het lukt wel. Nu na bijna een jaar hier te wonen heb ik een leuk contact met de moeder van jes haar vriendin en denk dat ik haar wel onder de noemer nieuwe vrienden  kan plaatsen. Heb wel meer contacten maar dat is heel erg oppervlakkig, is ook niets mis mee.
Het is nu eenmaal zo als puntje bij paaltje komt blijkt dat je maar 1 of 2 echte vrienden overhoud na een heftige gebeurtenis (verhuizing, ziekte, scheiding of iets anders ingrijpends). Wen er maar aan.
 
Best herkenbaar ookal zijn we er pas 3 maanden  :cool:

Ik "spreek" de meeste van mijn vriendinnen nu net zo vaak online als in Nederland, door een klein besloten forumpje wat we samen hebben.
Skype staat wel aan, maar ik denk dat wij alles beter horen dan zij en daarom skypen we niet zo heel erg veel.
Maar van alle vrienden en oud collega's die we over het algemeen in real life spraken en waar we regelmatig "effe langs gingen" zijn er maar een paar die ons mailen en zo.
Ik krabbel nu zelfs nog het meest met een (oud) collega die ik op het werk eigenlijk nooit echt sprak.
En iedereen die dikke tranen lieten vallen bij mijn afscheid reageren niet eens op mijn berichten.
Jammer maar helaas! Kan wel eens teleurstellend zijn, vooral omdat je al met zoveel veranderingen te maken hebt, maar het dwingt ook om verder te gaan denk ik.
Vind het wel weer leuk dat onze familie banden juist aangetrokken zijn door onze verhuizing. :wink:

Uiteindelijk komt alles goed  :up:
 
Zeker herkenbaar, alhoewel ik er wel bij zou willen zeggen dat je met echte, goede vrienden over het algemeen niet perse regelmatig contact hoeft te hebben. We hebben meerdere vrienden die we ook in NL misschien 1 keer per jaar spraken, en dat verandert niet echt. Wat wel enigzins tegenvalt (maar inderdaad ook niet echt erg is, want het kost een hoop moeite en snipperdagen ;-)) is dat er maar weinigen de beloftes om langs te komen inlossen .. (althans niet de afgelopen 3 jaar dan).
Wat zeker goed is, is om je er inderdaad niet te druk om te maken en gewoon te focussen op je leven (en contacten hier). Uiteindelijk zit hier je toekomst, toch?
 
Kan me voorstellen dat dat best zuur is, teleurstellend in ieder geval. Wij zijn nog in NL, maar houden er zeker rekening mee door eerdere ervaringen met ziekte, zoals Shuter Street al zei. Een van onze 'best' bevriende stellen was al afgehaakt toen we het nieuws vertelden, ik denk uit pure afgunst. De reactie was: ja, ook wij hebben er over nagedacht, maar hebben besloten het niet te doen. Prima zou je zeggen, wij hebben anders besloten. Er is denk ik toch iets aan ze blijven knagen...
 
Jammer dat het dan op die manier moet he..
Maar goed, jullie bouwen inderdaad een nieuwe toekomst op in Australie, en je zult daar vanzelf nieuwe vrienden maken.
 
Ik ben zelfs het contact met veel penvriendinnen kwijtgeraakt, hoewel ik de meeste van hen zelfs nooit persoonlijk had ontmoet. Wat daar de reden van is blijft raden. Een mailtje naar Nederland of een mailtje naar Australie, wat is het verschil? Maar kennelijk dacht men dat ik opeens een heel ander persoon werd door te emigreren.
Overigens geldt helaas hetzelfde voor m'n familie. Die familie bestaat alleen maar uit een broer en schoonzus, maar van hen krijg ik ook niet vaker dan een paar keer per jaar een e-mailtje, en dan nog alleen als er iets speciaals te melden is.
Waarom het zo moeilijk is om contact te houden is mij onduidelijk. Ik heb het echt wel geprobeerd, maar als je nooit een reactie krijgt houd je het na een tijdje voor gezien.

Groetjes,
Rixta
 
Tja, het is waar, emigreren, ziektes dan weet je wie je vrienden zijn. Tja, nu jullie het zo zeggen over ziektes,
heb ik ook het een en ander voor mijn kiezen gehad (was toen wel een stuk jonger) maar daardoor is er wel een
vriendschap stuk gelopen en ik jaren later nog geprobeerd om het weer nieuw leven in te blazen.
Ik heb een vriendin die hier dus wel naar toe wilde verhuizen, maar wat nu niet meer mogelijk.
Die gunt het me dus wel heel erg en daar heb ik nog steeds contact mee, niet veel maar toch voelt het altijd goed,
en die zegt ook ik ga sparen en kom over een jaar of twee langs. En die zie ik wel verschijnen.
Verder de vriendinnen waarmee ik dus op de lagere school en de middelbare school heb gezetten, mee ben opgegroeid,
die laten het afweten. Maar goed, het zal het wel niet waard zijn om daar nog teveel energie in te steken.
Nou gaan wij in sept/okt. naar NL toe, vraag ik me af hoe zal het contact dan zijn, ga ik er langs of zal ik dan denken
de groeten en besteed mijn tijd aan het bezoeken van onze oude buren, oud klasgenoten waar ik nu dus meer contact
mee  heb. We zien wel. Ik zal mijn energie gaan steken in de contacten hier.
 
Tja, het zal ook wel jaloezie zijn van die zogenaamde vrienden in NL. Nu is het nieuwe eraf en gaan
we niet op ons bek (wat ze misschien wel gehoopt hadden) en hoor je niets meer.
In ieder geval bedankt voor jullie reactie, weet nu dat het niet aan mij ligt.
 
Het valt mij op dat de meeste berichten behoorlijk negatief zijn met de oude contacten in Nederland.
Oke, uit het oog uit het hart,dat snap ik wel, maar ook met familie? Miin oom en tante wonen er al sinds 1963 en er is nog steeds goed contact, misschien niet elke week, maar toch zeer regelmatig.
Het is meer m'n tante die minder contact zoekt, omdat haar gezin en kleinkinderen Australisch zijn en ze toch een compleet ander leven hebben.
Redelijk veel van de familie is een keer over geweest -ik was de eerste in 1980-, zelf zijn ze in al die jaren 3 keer naar Nederland geweest, dan is het een vakantie, maar ze zouden hier nooit meer kunnen wennen.
Tijden zijn wel veranderd, telefoneren kost bijna niets en verrras eens iemand met een spontaan belletje, wie weet wat je terug krijg.

groetjes  Johan
 
Wat mij betreft gaat het inderdaad om oude vrienden, met familie heb ik geen problemen die bellen we 4 keer per week
wel via skype.
 
Ik heb er nog eens over nagedacht Ingrid.

Een vriendin van me is een jaar of 6 geleden geemigreerd, naar een heel ander land en werelddeel, maar dat doet er voor het verhaal niet toe. De eerste keer dat zij terugkwamen stonden we met familie vrienden op Schiphol om ze te verwelkomen, wat daarna niet meer is gebeurd. Wij gingen hier door met de dagelijkse dingen, zij zat te vereenzamen in een omgeving totaal anders dan Nederland. Contact was er wel, maar minder dan daarvoor. Even snel afspreken kon niet meer en bellen was erg duur. Ze kwam terug naar NL om te bevallen en kort daarna vertrok ze weer, maar nu veel meer aan het huis gekluisterd door de zorg voor haar kindje. We hadden een totaal ander leven en ik realiseerde me niet dat ze eenzaam was en verdriet had over het verliezen / verminderen van het contact met Nederland. Totdat ze me het vertelde en ik inzag hoe erg ze iedereen miste. Ik miste haar ook, maar mijn leven stond niet op mijn kop; ik kon doorgaan, zij moest een heel andere levensstijl aannemen. Niet alleen doordat ze moeder was geworden, maar ook door het aanpassen aan een totaal andere (primitievere) cultuur en het leven ver weg van alles wat bekend was. Vanaf dat moment ben ik me bewust geworden van het feit dat ik te weinig energie in de relatie heb gestoken. Wat is het voor moeite om even een mailtje of sms-je te sturen, of te bellen. Achteraf gezien heb ik het dus totaal verkeerd aangepakt en naief genoeg heb ik me dat oprecht niet gerealiseerd.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat het goed is om de mensen waar je echt teleurgesteld in bent en waar je graag het contact mee zou willen houden te vertellen hoe je het ervaart. Ik denk dat het in veel gevallen (wanneer het echte vrienden betreft) onbewust is gegaan (hoe raar het misschien ook klinkt). Het zou zonde zijn dat dit dood zou bloeden en de vrienden geen kans zouden hebben gehad hun 'leven te beteren'
Voor de overige categorie: geen energie meer in steken, scheelt frustratie.
 
[quote author=Dijnnas link=topic=9946.msg136766#msg136766 date=1239776636]
Het zou zonde zijn dat dit dood zou bloeden en de vrienden geen kans zouden hebben gehad hun 'leven te beteren'
Voor de overige categorie: geen energie meer in steken, scheelt frustratie.
[/quote]

Daar heb je wel een goed punt.
Als je ze niet verteld dat je het vervelend vind dan denken beide kanten misschien van nou dan niet hoor. Terwijl als je eerlijk bent en zegt joh wat jammer dat we nu bijna of geen contact meer hebben, ik wil je niet als vriend kwijt, het misschien wel goed kan gaan. Hoor je daarna nog niks, dna heb je het in ieder geval geprobeert.
 
Hoi allemaal,

Ik heb het zelf nog niet meegemaakt dat contacten met nederland doodbloeden door emigratie of ziektes en dat je dan pas je "vrienden"leert kennen.
Mijn buren helaas wel; Zij zitten met een ernstig ziek kindje die door kanker niet meer beter wordt. Dat kindje is 3,5 jaar. Hij is nu thuis en de moeder houdt een weblog bij voor iedereen dat ze kunnen lezen hoe het met hem gaat. In dit weblog schrijft ze ook hoe erg ze teleurgesteld is in bepaalde mensen dat ze zich niet meer laten zien. Ze denken dat ze er niet meer mee om kunnen gaan en dat ze bang zijn voor negatieve antwoorden. Nu hij uitbehandeld is en volop aan de morfine zit gaat het steeds slechter; niet meer willen eten, pijn en verward(niet meer op namen van dingen kunnen komen enz). Het is een kwestie van een paar weken waarschijnlijk, want hun weekje villa pardoes ging al niet meer door vanwege zijn toestand dus dan weet je het wel.  Dit is een negatief verhaal maar het kan ook anders.

Mijn schoonouders zitten al 50 jaar in australie en ze hebben nog steeds contacten met nederlanders en duitsers. Kennissen van hun die hier net over de grens wonen(wij wonen zelf in de achterhoek(gld)die hebben mijn schoonouders al een paar keer opgezocht in australie en volgend jaar gaan ze weer naar australie. Vorig jaar waren mijn schoonouders hier en toen hadden ze ook diverse mensen hier op bezoek waar ze vroeger bij in de buurt hebben gewoond en dan praat ik over eind jaren '50/begin 60.

Ook heb ik mijn beste vriendin in Duitsland wonen. Ze is met een nederlander getrouwd in nederland en daarna in duitsland een boerderij gaan kopen omdat ze hier niet meer uit konden breiden. We gaan al ruim 30 jaar met elkaar om, zelfs onze ouders wonen naast elkaar. Nu is het wel 4-5 uur rijden van ons vandaan dus ik zie ze niet elke week maar we bellen zowieso elke week en dan ook gelijk 1-1,5 uur. Helaas heeft ze momenteel geen internetverbinding dus foto's gaan nog via de gewone post. Toevallig is ze vorige week zondag een middagje hier geweest en binnenkort staat ze hier nog een keer op de stoep. Zij is ook peettante van Jeremy, mijn jongste zoontje. Ik heb bewust voor haar gekozen omdat ik meer contact heb met haar dan met mijn neven en nichten.
Waar we zelf ooit terecht gaan komen weet ik niet, maar weet nu wel zeker dat het contact met haar wel blijft. Ze is zelf ook al 3-4 keer verhuisd en telkens weten we elkaar weer te vinden.

Het hoeft dus niet altijd "uit het oog, uit het hart te zijn"maar ik kan me best voorstellen dat het vaak voorkomt zoals ik hier boven al beschreef met mijn buurjongetje.

groetjes heidi
 
Het is niet kwaad bedoeld, als mensen minder contact zoeken; iemand die hier nog nooit is geweest kan zich eenvoudigweg niets voorstellen bij jou leven hier ('jou' in het algemeen), het is niet binnen hun bewegingswereld, of hun reference frame. En de meeste mensen hebben al moeite hun eigen leven op een rij te hebben, laat staan ook nog 's contacten met het buitenland. Maar ik persoonlijk schrijf me gek, er liggen eigenlijk altijd wel meerdere mails te wachten. De mensen die ik écht niet wil-of-kan kwijtraken, die raak ik ook niet kwijt.

Soms denk ik wel 's, nondepie, Dingetje zou best wel 's kunnen bellen, maar dan denk ik 'Is dat zo, zou zij dat moeten?' En ik vraag me dan ook af of haar stilte betekent dat ze minder om me geeft dan voorheen. Larie. Ze moet niets, ze is precies hetzelfde als vóór mijn vertrek, en we houden nog steeds keiveel van elkaar. En eigenlijk zijn dingen hetzelfde als 'toen'; ik bel of schrijf altijd wat eerder dan zij doet.

Ach, vandaag zat ik nog te denken; als ik lange lappen schrijf, dan wil de ander er rustig voor gaan zitten (doe ik ook), en bijgevolg duurt het langer voor ik een antwoord krijg. Oplossing? Korte meeltjes schrijven ;-).

't Is een andere situatie, en daarmee is ook de communicatie wat anders.
 
Ik weet niet 100% hoe het gaat zijn als ik ooit ga emigreren, maar als ik er zo over nadenk zijn er denk ik maar weinig vrienden die ik echt zou gaan missen. Klinkt misschien heel hard, maar dat zullen er hooguit 3 zijn. Als die het af laten weten zou ik dat wel erg vervelend vinden, maar het belangrijkste voor mij zijn mijn ouders, mijn zus en mijn peettante, maar daar weet ik eigenlijk wel zeker van dat ze me niet laten zitten. Dat staat ook zo dicht bij he..
 
Ik heb dezelfde ervaring. Maar het is in principe logisch, je krijgt een ander leven. Je zit aan de andere kant van de wereld.

Ik heb nog wel contact met mn beste vrienden uit NL maar merk wel dat het per jaar minder wordt.
 
Tja, het zal wel zo wezen dat mensen niet meer weten waar je mee bezig bent en hoe mijn wereld er hier uit ziet.
Misschien als mensen ooit langs komen dan kunnen ze zien hoe ons leven er hier uit ziet.  En kan je weer een beter
contact krijgen. Of ze komen nooit langs,  het ligt ook niet naast de deur.
Je hebt niet meer dezelfde interesse en dat zal er ook wel mee te maken hebben, je deelt niet meer het gene wat je
met elkaar in NL had. Maar dat neemt niet weg dat ik geen interesse meer heb in hun leven. Wil
graag weten hoe het met de kids van hen gaat, met het werk, met hun fam. etc. Misschien heeft het tijd nodig en
als ik in sept. naar NL ga dat ik het dan zal aankaarten als ik daarvoor in de gelegenheid ben.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top