Hoi,ook al schrijf ik niet zo heel veel op het forum, dit is voor mij/ons wel een heel herkenbaar feit. Wij zijn nog niet eens geemigreerd (wachten nog altijd op het visum en als ze nog zo blijven doorgaan met de regels te veranderen kan het nog wel even duren........).Vanaf het moment dat wij kenbaar maakten dat we plannen hadden om te gaan, werd er meer negatief dan positief gereageerd. Er waren maar een handvol mensen die zeiden:Óke we vinden het niet leuk dat jullie gaan, maar we hopen dat jullie daar gelukkig gaan worden enz. Echter bij het groostste gedeelte mensen merken we een afstand. Er zijn erbij die hopen dat we ons huis niet verkocht krijgen, in Aussie niet gelukkig gaan worden en het liefst zien ze dat je op hangende pootjes terug moet komen. Er was zelfs een vriendin( toen nog wel) die letterlijk zei; je kunt niet meer terug komen naar Nederland want dan verlies je je trots!! Heb haar verteld dat dit meer zei over haar dan dat dit inhoudelijk enkele waarde had. De vriendschap van tien jaar was voor mijn gevoel in een klap voorbij. Uiteraard ga je wel nadenken waarom de mensen zo reageren, want laten we duidelijk zijn dat het pijn doet! Ik ben ervan overtuigd dat er veel jaloezie bijzit. Maar dan op de vraag waarom heb ik tot op heden nog geen antwoord gekregen! Het maakt ons afscheid wel makkelijker......... Groetjes Polsie.
Contacten in NL
- Thread starter Ingriddh
- Start date
skippie
XPdite Sponsor
Hoi naamgenootje,
Het lijkt me ook niet leuk als je van sommige mensen waarvan je het wel verwacht, niks meer hoort.
Sinds dat we verteld hebben van onze plannen zijn er vrienden die er heel zwaar aan tillen( en negatief praten"we zullen toch wel terug komen" ), terwijl we ze niet echt vaak zien , en ik heb ook zo'n donkerbruin vermoeden dat we van hun niks meer gaan horen, maar wel waarvan we de dikke tranen gaan zien op Schiphol( want ze willen perse ons uitzwaaien ) Dus een beetje wat jij beschrijft zie ik ook wel gebeuren in de toekomst.
Nou ben ik ff hardop aan het denken....hou je de mensen op de hoogte via een weblog? Of via mailtjes die je meteen naar meerdere tegelijk stuurt , met een leuk verslag en fotootjes.
Ik kan me nog herinneren dat we daar veel reacties op kregen. Het is makkelijk voor ze om snel te reageren op een mailtje. Lezen van een weblog is meer vrijblijvender zeg maar.
Jullie zijn op zich nog maar kort daar, dus ik hoop dat het nog veranderd en dat toch zeker je beste vrienden zich wel laten horen. En dat er maar snel veel leuke mensen op je pad komen die je oude "vrienden" kunnen vervangen.
:later: Ingrid
Het lijkt me ook niet leuk als je van sommige mensen waarvan je het wel verwacht, niks meer hoort.
Sinds dat we verteld hebben van onze plannen zijn er vrienden die er heel zwaar aan tillen( en negatief praten"we zullen toch wel terug komen" ), terwijl we ze niet echt vaak zien , en ik heb ook zo'n donkerbruin vermoeden dat we van hun niks meer gaan horen, maar wel waarvan we de dikke tranen gaan zien op Schiphol( want ze willen perse ons uitzwaaien ) Dus een beetje wat jij beschrijft zie ik ook wel gebeuren in de toekomst.
Nou ben ik ff hardop aan het denken....hou je de mensen op de hoogte via een weblog? Of via mailtjes die je meteen naar meerdere tegelijk stuurt , met een leuk verslag en fotootjes.
Ik kan me nog herinneren dat we daar veel reacties op kregen. Het is makkelijk voor ze om snel te reageren op een mailtje. Lezen van een weblog is meer vrijblijvender zeg maar.
Jullie zijn op zich nog maar kort daar, dus ik hoop dat het nog veranderd en dat toch zeker je beste vrienden zich wel laten horen. En dat er maar snel veel leuke mensen op je pad komen die je oude "vrienden" kunnen vervangen.
:later: Ingrid
Wat Cyberoo al zei in zijn/haar eerste alinea, ben ik het mee eens.
Ook wij zijn van provincie verhuist, en vooral vriendlief zit nog redelijk bij zijn woonplaats in de buurt (20 minuutjes met de auto) en ook wij merken al dat het uit het oog uit het hart is...er zijn zelfs mensen die ons huis nog niet eens gezien hebben, en we wonen er nu 3.5 jaar.
Dus wij verwachten ook helemaal niets als we eenmaal in Australie zitten...dan zal het wel helemaal verwateren...zeker mijn partner heeft hier van geleerd, aangezien hij altijd klaar stond voor anderen, en sommige nu helemaal niet klaar staan voor hem....(3.5 jaar aan het verbouwen etc)
We hebben nu vooral veel kennissen, vrienden noemen we het niet meer,...
Ook wij zijn van provincie verhuist, en vooral vriendlief zit nog redelijk bij zijn woonplaats in de buurt (20 minuutjes met de auto) en ook wij merken al dat het uit het oog uit het hart is...er zijn zelfs mensen die ons huis nog niet eens gezien hebben, en we wonen er nu 3.5 jaar.
Dus wij verwachten ook helemaal niets als we eenmaal in Australie zitten...dan zal het wel helemaal verwateren...zeker mijn partner heeft hier van geleerd, aangezien hij altijd klaar stond voor anderen, en sommige nu helemaal niet klaar staan voor hem....(3.5 jaar aan het verbouwen etc)
We hebben nu vooral veel kennissen, vrienden noemen we het niet meer,...
lizzyhas
XPdite Sponsor
[quote author=Ingriddh link=topic=9946.msg136761#msg136761 date=1239748407]
Tja, het zal ook wel jaloezie zijn van die zogenaamde vrienden in NL. Nu is het nieuwe eraf en gaan
we niet op ons bek (wat ze misschien wel gehoopt hadden) en hoor je niets meer.
In ieder geval bedankt voor jullie reactie, weet nu dat het niet aan mij ligt.
[/quote]
precies!!!
Dat heb ik dus met zingen meegemaakt, iedereen vond het leuk dat ik zo mooi kon zingen , maar toen ik in les miserables stond en we allemaal een gouden plaat kregen was de lol er gauw af, dat was nou ook weer niet de bedoeling.
Ook toen ik 2 jaar geleden een motorongeluk kreeg en 2 maanden plat lag, hoorde ik heeeeeeeeeeelemaal niets van een soulmate,
toen ik na 2 maanden een smsje stuurde dat ik zo ontroerd was door zijn bewogenheid van aandacht geven was t commentaar: o zo lang alweer, maar ik heb toch een kaartje gestuurd, zal wel, maar toevallig had de postbode die dan vergeten in mijn bus te gooien.
scheit , dat soort mensen.
Dus Ingrid, troost je met de gedachte dat je niet de enige bent.
Ik weet zeker dat nog nieteens 1% vd mensen komt logeren die het zeggen dat ze het doen.
Tja, het zal ook wel jaloezie zijn van die zogenaamde vrienden in NL. Nu is het nieuwe eraf en gaan
we niet op ons bek (wat ze misschien wel gehoopt hadden) en hoor je niets meer.
In ieder geval bedankt voor jullie reactie, weet nu dat het niet aan mij ligt.
[/quote]
precies!!!
Dat heb ik dus met zingen meegemaakt, iedereen vond het leuk dat ik zo mooi kon zingen , maar toen ik in les miserables stond en we allemaal een gouden plaat kregen was de lol er gauw af, dat was nou ook weer niet de bedoeling.
Ook toen ik 2 jaar geleden een motorongeluk kreeg en 2 maanden plat lag, hoorde ik heeeeeeeeeeelemaal niets van een soulmate,
toen ik na 2 maanden een smsje stuurde dat ik zo ontroerd was door zijn bewogenheid van aandacht geven was t commentaar: o zo lang alweer, maar ik heb toch een kaartje gestuurd, zal wel, maar toevallig had de postbode die dan vergeten in mijn bus te gooien.
scheit , dat soort mensen.
Dus Ingrid, troost je met de gedachte dat je niet de enige bent.
Ik weet zeker dat nog nieteens 1% vd mensen komt logeren die het zeggen dat ze het doen.
Annemiek
XPdite Sponsor
Ik vind het zo jammer dat ik degene ben die het contact moet zoeken. We hebben met een paar mensen nog steeds contact, maar de mensen die ik kende van school en waar ik nog steeds mee omging na school, dis hoor ik nooit meer, tenzij het van mijn kant komt. Erg jammer, maar goed... Zo weet je in ieder geval waar je aan toe bent.
Half april een paar kaarten verstuurd, dacht das leuk om zo even van me te laten horen. Het is nu bijna half mei en nog steeds
geen reactie van de NL kant. En dat noemde zich ooit in NL goede vrienden :cry:.
Beetje triest maar goed, hier hebben we inmiddels ook in de straat een paar contacten op gedaan en Steve een paar speel-
kameraden dus dat komt wel goed.
geen reactie van de NL kant. En dat noemde zich ooit in NL goede vrienden :cry:.
Beetje triest maar goed, hier hebben we inmiddels ook in de straat een paar contacten op gedaan en Steve een paar speel-
kameraden dus dat komt wel goed.
Kathren
XPdite Sponsor
Tja, echte vrienden.... Had ook een paar close vriendinnen dacht ik. Toen ik van hun het bericht kreeg dat hun relaties voorbij waren stond ik dezelde dag nog op de stoep om ze te troosten of hun verhaal opnieuw aan te horen.... heb ze weken lang zoveel mogelijk bijgestaan... nu mijn relatie sinds kort voorbij is... heb ik ze nog geen enkele keer gesproken of gehoord...Zij hebben nog geen enkele keer gebeld... heb al een aantal keren geprobeerd contact met hun te krijgen.... laatst reageerde 1 van hun op een mailbericht en een sms.. in het mailtje gaf ze aan geen tijd te hebben op dat moment, want ze ging naar Spanje met haar nieuwe vriend.... die had daar 3 huizen.... Tja leuk voor haar dat ze iemand gevonden heeft, dat meen ik echt. Snap ook wel dat ze daar helemaal in op gaat, maar ik wilde alleen maar weten hoe het met haar ging, niet wat haar vriend allemaal bezit en voor haar betaald... ze zou na de korte vakantie wel contact opnemen.... heb nog steeds niets gehoord. :|
Heb ondertussen geleerd om energie te stoppen in de mensen die er echt toe doen. Mijn zus, haar man, haar 3 zoons en nog 1 vriendin ook al weet ik dat mijn vriendin nooit langs zal kunnen komen. Heb nog 1 hele goede en dierbare vriend en of daar het contact mee zal blijven weet ik niet, die is erg lax in het onderhouden van onze vriendschap. Het vergeet het niet met opzet, maar die gaat altijd zo op in alles wat om hem heen gebeurt. Wil altijd iedereen helpen....Het komt meestal van mijn kant. Zal daar dus zelf atttent op moeten blijven dat IK hem niet vergeet door alles wat ik in Oz ga meemaken.... anders is dat zo voorbij.
Heb ondertussen geleerd om energie te stoppen in de mensen die er echt toe doen. Mijn zus, haar man, haar 3 zoons en nog 1 vriendin ook al weet ik dat mijn vriendin nooit langs zal kunnen komen. Heb nog 1 hele goede en dierbare vriend en of daar het contact mee zal blijven weet ik niet, die is erg lax in het onderhouden van onze vriendschap. Het vergeet het niet met opzet, maar die gaat altijd zo op in alles wat om hem heen gebeurt. Wil altijd iedereen helpen....Het komt meestal van mijn kant. Zal daar dus zelf atttent op moeten blijven dat IK hem niet vergeet door alles wat ik in Oz ga meemaken.... anders is dat zo voorbij.
skippie
XPdite Sponsor
Toch kan ik het me nog niet voorstellen.....
Zijn dat dan echt echte goede vrienden geweest? Die je in NL ook altijd ter zijde stonden als er iets gebeurde wat niet zo leuk was?
Ik heb niet veel vrienden want ik zie het verschil tussen mensen die even gezellig zijn om je leven wat leuker te maken dan mensen die echt van me houden. In de laatste jaren heb ik daarin een "opruiming" gehouden en ik heb nog 2 echte vrienden over.( dan tel ik mijn broer en zijn vrouw niet mee maar die zijn me ook heel dierbaar ) Maar van die 2 vrienden weet ik zeker dat we contact blijven houden ook al zal het in de tijd minder worden.
In de tijd dat ik mijn ouders verloren heb merkte ik toch dat iedereen die ik toen kende, op 1 na, echte vrienden bleken want ze stonden me allemaal bij. En ze zeggen dat je dan merkt wie je vrienden zijn.Dus op zich zit ik goed met de vrienden die ik heb. In de loop van de jaren zijn er van die tijd wel wat verdwenen maar dat is van beide zijde prima omdat je leven nu eenmaal veranderd en je soms niet meer op het zelfde niveau zit.
Veel kunnen of willen zich geen voorstelling maken van een leven die totaal verschilt van hun. Zij kennen misschien Australie niet en hebben er daardoor geen band mee? Maar dan nog begrijp ik niet dan mensen meteen geen contact meer zoeken.... ik zou dit wel verwachten in de loop van de tijd. :|
Zijn dat dan echt echte goede vrienden geweest? Die je in NL ook altijd ter zijde stonden als er iets gebeurde wat niet zo leuk was?
Ik heb niet veel vrienden want ik zie het verschil tussen mensen die even gezellig zijn om je leven wat leuker te maken dan mensen die echt van me houden. In de laatste jaren heb ik daarin een "opruiming" gehouden en ik heb nog 2 echte vrienden over.( dan tel ik mijn broer en zijn vrouw niet mee maar die zijn me ook heel dierbaar ) Maar van die 2 vrienden weet ik zeker dat we contact blijven houden ook al zal het in de tijd minder worden.
In de tijd dat ik mijn ouders verloren heb merkte ik toch dat iedereen die ik toen kende, op 1 na, echte vrienden bleken want ze stonden me allemaal bij. En ze zeggen dat je dan merkt wie je vrienden zijn.Dus op zich zit ik goed met de vrienden die ik heb. In de loop van de jaren zijn er van die tijd wel wat verdwenen maar dat is van beide zijde prima omdat je leven nu eenmaal veranderd en je soms niet meer op het zelfde niveau zit.
Veel kunnen of willen zich geen voorstelling maken van een leven die totaal verschilt van hun. Zij kennen misschien Australie niet en hebben er daardoor geen band mee? Maar dan nog begrijp ik niet dan mensen meteen geen contact meer zoeken.... ik zou dit wel verwachten in de loop van de tijd. :|
Sacha
Ass. Perth Promotor
Voor echte vrienden maakt afstand niet uit. Van al die mensen die nu heel hard roepen dat ze straks langs komen zijn er maar enkele die ook echt zullen komen en ik heb nu al een idee wie dat zijn. Dat zijn de mensen die nu oprecht blij voor ons zijn. Van hele goede vrienden kregen wij ook de opmerking dat iedere keer dat ze nu nog met ons afspraken (we zouden nl. eerst al in januari vliegen, nu dus pas 1 juni) een kadootje was voor hun. We hebben daar zaterdagavond dus ook ouderwets een avondje zitten Risken en gekletst over hun vakantie, want dat ze komen volgend jaar weet ik van hun wel zeker! En al die andere "vrienden"... Daar nemen we de 23e afscheid van, dat is onze keuze geweest en dan moeten we de consequenties ook dragen.
Annemiek
XPdite Sponsor
Ook wij hebben maar een paar vrienden in NL gehad en veel meer kennissen. Met een paar mensen hebben wenog steeds contact, maar met een heleboel niet meer. In Nederland hoorde we ook zoveel mensen zeggen dat ze langs zouden komenen het merendeel roept maar wat. Volgend jaar komen er twee vrienden wel deze kant op in het Nederlandse najaar en dat vinden we hardstikke leuk. Je kunt je inderdaad afvragen of de mensen met wie het contact zo snel verwaterd echte vrienden waren, maar het gekke is dat de mensen van wie je dacht dat het vrienden waren het vaak geen vrienden zijn. Er zijn ook juist mensen met wie in NL niet zoveel contact meer hadden en nu juist wel 
Zo kan het dan ook weer, maar toch lijkt het wel veel mensen geen tijd meer in een vriendschap willen steken als je zo ver weg zit. Alsof het dan niet meer hoeft...
Zo kan het dan ook weer, maar toch lijkt het wel veel mensen geen tijd meer in een vriendschap willen steken als je zo ver weg zit. Alsof het dan niet meer hoeft...Ik hoop voor je Sascha dat ze inderdaad allemaal langs zullen komen degene die dat zeggen en dat ze contact zouden houden.
Dat was bij ons ook het geval, ik mail wel, ga skype aanschaffen kunnen we lekker bellen en we komen langs. We zitten hier dan
pas 4 en half maand. Maar van degene die zeiden we komen langs en we gaan skypen, mailen daar hoor ik dus niets meer van.
Ik hoor alleen maar wat van andere mensen waar ik in NL een vaag contact mee had. Dus ik zie die mensen die zeiden dat ze langs
zouden komen nu niet een twee drie op het vliegtuig stappen in een afzienbare tijd.
Dat was bij ons ook het geval, ik mail wel, ga skype aanschaffen kunnen we lekker bellen en we komen langs. We zitten hier dan
pas 4 en half maand. Maar van degene die zeiden we komen langs en we gaan skypen, mailen daar hoor ik dus niets meer van.
Ik hoor alleen maar wat van andere mensen waar ik in NL een vaag contact mee had. Dus ik zie die mensen die zeiden dat ze langs
zouden komen nu niet een twee drie op het vliegtuig stappen in een afzienbare tijd.
Sacha
Ass. Perth Promotor
Ik heb absoluut niet de illusie dat ze allemaal langs zullen komen, sterker nog, weet het wel bijna zeker dat 80% nooit komt. Die zien we misschien wel weer wanneer wij op vakantie naar Nederland gaan, als ik daar dan nog behoefte aan heb tenminste.
Het is waar, in deze tijd leer je je echte vrienden kennen. Wij merken het nu al. Sinds het versturen van de uitnodiging voor ons afscheidsfeest is het verrassend stil gebleven. Ze komen allemaal wel naar het feest, maar slechts 1 stel vroeg of we dan nog tijd hadden om een avondje gezellig met ze af te spreken. Al die andere mensen zijn allemaal erg druk met voor ons denken "ze zullen het wel druk hebben..." Ach laat maar, dat is de keuze die je maakt wanneer je besluit te emigreren en dat is voor ons een zeer bewust keuze geweest.
Het is waar, in deze tijd leer je je echte vrienden kennen. Wij merken het nu al. Sinds het versturen van de uitnodiging voor ons afscheidsfeest is het verrassend stil gebleven. Ze komen allemaal wel naar het feest, maar slechts 1 stel vroeg of we dan nog tijd hadden om een avondje gezellig met ze af te spreken. Al die andere mensen zijn allemaal erg druk met voor ons denken "ze zullen het wel druk hebben..." Ach laat maar, dat is de keuze die je maakt wanneer je besluit te emigreren en dat is voor ons een zeer bewust keuze geweest.
In het algemeen hè, we kunnen de mensen die we missen toch wel een handje helpen? Als het te stil is, dan bel je toch? Althans, als je normaliter belde, dan moet je dat nu ook blijven doen, anders ben je zelf degene die het contact nog meer verandert dan je al doet door zo ver weg te verhuizen.
Langskomen, ja, dat is natuurlijk makkelijk gezegd, en het wordt vast wel met goeie intentie geroepen, maar het is een dure grap plus je hebt wel iets langer nodig dan een week vakantie om langs te komen. Het is best wel een big deal, want als mensen al het geld bij elkaar schrapen om te vliegen, waar gaan ze dan 2 of 3 weken zitten? Bij ons in huis? Vast en zeker dat niet alle vrienden daar voor in aanmerking komen. Of ze willen dan ook wat rondreizen en bekijken. Dus wordt het nóg duurder.
Ik weet niet of het om de frequentie van contact gaat, voor mij zelf is het meer het gevoel erbij. En het is ook zo dat we door het leven heen sowieso vrienden kwijtraken en andere erbij krijgen. Ik vind het een beetje harsh om met de vinger te wijzen naar al die mensen die geen contact meer zoeken en te zeggen dat het hun schuld is; het contact verandert van aard, en om te verwáchten dat iedereen 'meedoet', ik weet niet of dat helemaal terecht is. Nou ja, ík heb het nooit verwacht, en ik snap best wel dat 'zij' soms een duwtje in de rug nodig hebben om weer even te weten dat zij wel uit ons oog, maar niet uit ons hart zijn.
Dacht ik maar zo.
Langskomen, ja, dat is natuurlijk makkelijk gezegd, en het wordt vast wel met goeie intentie geroepen, maar het is een dure grap plus je hebt wel iets langer nodig dan een week vakantie om langs te komen. Het is best wel een big deal, want als mensen al het geld bij elkaar schrapen om te vliegen, waar gaan ze dan 2 of 3 weken zitten? Bij ons in huis? Vast en zeker dat niet alle vrienden daar voor in aanmerking komen. Of ze willen dan ook wat rondreizen en bekijken. Dus wordt het nóg duurder.
Ik weet niet of het om de frequentie van contact gaat, voor mij zelf is het meer het gevoel erbij. En het is ook zo dat we door het leven heen sowieso vrienden kwijtraken en andere erbij krijgen. Ik vind het een beetje harsh om met de vinger te wijzen naar al die mensen die geen contact meer zoeken en te zeggen dat het hun schuld is; het contact verandert van aard, en om te verwáchten dat iedereen 'meedoet', ik weet niet of dat helemaal terecht is. Nou ja, ík heb het nooit verwacht, en ik snap best wel dat 'zij' soms een duwtje in de rug nodig hebben om weer even te weten dat zij wel uit ons oog, maar niet uit ons hart zijn.
Dacht ik maar zo
.