Een Australier in de randstad

Stevenskip

Stevenskip

New Member
Mijn naam is Steven. Ik ben geboren in 1962 in Melbourne ( Burwood )
In 1969 besloten mijn ouders te emigreren naar Nederland.
We gingen met de boot via : Sydney, Wellington, Tahiti, Panama, New York en zo verder naar dit kikkerlandje.
Ik heb altijd mijn Australische nationaliteit behouden, maar ben helaas nooit meer terug geweest naar mijn geboorteland.
Daar baal ik wel van, maar that's life.............
Zijn er nog meer mensen die deze omgekeerde weg hebben ondergaan ?
Want de meeste mensen gingen van Nederland naar Australië .
 
Hey Steven,

Welkom, en ja. Je bent een beetje een vreemde eend in de bijt ;)
Wat hier op het forum wel vaker voorkomt is een partner uit OZ die dan nu hier woont. Maar weet er uit het hoofd niet 1-2-3 één.

Cheers!
 
Het kan nog vreemder hoor.
Mijn Vrouw wil niet naar Australië, ook niet op vakantie.
Althans, het staat onderaan haar lijstje.
Maar wie weet...............
 
Kathy is ook in Australie geboren en met haar ouders met de boot naar Nederland gekomen. Zij is echter een paar jaar geleden terugverhuisd naar Australie.
 
Welkom Steven!
Gossie ja de omgekeerde versie, dat kan ook. Maar dat tripje "terug naar huis" gaat er wat jou betreft wel een keertje komen? Is je vrouw niet zo van het reizen of is ze bang dat ze het naar haar zin gaat hebben hier? ;)
 
Hi Steven, ik ben ook in Oz geboren maar uit Nederlandse ouders. Zij emigreerden in 1960, woonden hier 12 jaar. Ik was anderhalf toen we met het hele gezin weer naar Nederland verhuisden, (ook) met de boot via het Panamakanaal en Fiji. Inmiddels sinds 7 maanden weer terug in Oz en dat bevalt uitstekend! Omdat ik altijd een enorme hang had naar Australië zijn we vanaf 1999 hier regelmatig gaan rondreizen en uiteindelijk de knoop doorgehakt en hier gaan wonen. Wat houdt jouw vrouw tegen om hier eens op vakantie te gaan? Bang dat je niet weer weg wilt, dan kon ze wel eens gelijk hebben....
 
Ik heb hier mijn werk, mijn huis en mijn gezin. Dus uit economische redenen heb ik geen drang om ( definitief ) terug te gaan.
En toch koester ik mijn Australische nationaliteit, al is dat soms lastig omdat ik dan ook om de 5 jaar mijn permanente verblijfsvergunning moet verlengen.
Maar ach......zo kom ik ook eens in de grote stad. ( Ha ha )
Ik denk dat het angst is voor het onbekende van mijn vrouw. Waar mijn hoofd vol zit met ideeën voor mooie reizen, overheerst bij mijn vrouw het "home sweet home" gevoel.
Maar in mijn hoofd zit toch een bepaalde drang om weer heel even terug naar "huis" te gaan.
En Australië is gewoon het mooiste land van de wereld. Bijna "iedereen" is er geweest, en de enige Australiër in Nederland ( zo voelt het wel eens ) die daar is geboren heeft alleen nog memories en oude zwart wit foto's van 45 jaar geleden. Zucht..............
Maar goed, het leven heeft mij geleerd dat je met geduld een heel eind komt in het leven, dus teer ik maar op dit stukje wijsheid.
Trouwens, ik ben met de Ellines van de Chandris lines naar Nederland gekomen. Misschien zegt dat iets.
Ellinis-Enter-Logo.jpg
 
Hoi Steven,

Ik ben getrouwd met een man wiens ouders( en met hen ook de zussen, broers en moeder van mijn schoonmoeder) in 1959 van Nederland naar Australie zijn ge-emigreerd. Mijn man is in 1968 geboren en opgegroeid in Melbourne( Sunshine area). Op zijn 23e kwam hij naar Nederland en is niet meer teruggegaan naar Australie.
Hij heeft zowel de Nederlandse als Australische nationaliteit en ook onze kids hebben een dubbele nationaliteit.

Nu is zijn drang om terug te gaan naar Australie wel weer in alle hevigheid aanwezig maar hij heeft nog steeds een hele eigenwijze vrouw;). Ik ben er inmiddels al wel 5 keer geweest en komende zomer staat m'n 6e trip op het programma. Ben ook altijd weer blij dat ik na een week of 4,5 weer naar huis kan.

Wij wonen aan de hele andere kant van het land. In de Achterhoek namelijk...

Groetjes...
 
Ik woonde aan de waverley road in Melbourne. Boven een garage. Die garage bestaat nu nog , zag ik op google maps.
Mijn school zat in de LLoydstreet, een paar starten verderop ( Lloyd street school ).
Ben zo nieuwsgierig wat er allemaal veranderd is.
Maar ook de relaxte mentaliteit trekt me erg aan. Al ben ik me er terdege van bewust dat het nergens paradijs is.
Waarom mijn ouders de omgekeerde weg hebben genomen zal ik nooit te weten komen.
Misschien omdat mijn moeder Hollands was. Mijn vader was een Hongaar.
En ik.....Ik ben een "OZ". Dus hier in Nederland ben ik buitenlander.
Inderdaad een vreemde eend in de bijt, zoals eerder vermeld.
Trouwens, Heidi76, de achterhoek is ook wel relaxed. Toch ??

Met welke maatschappij vliegen jullie naar Australië ?

Happy new year to you all.
 
Hallo Steven,

Wij vliegen dit keer naar Australie met Austrian Airways/ Thai Airways en hebben een tussenstop van 10 uurtjes in Bangkok.
Voor die 10 uurtjes moeten we nog even een hotelkamer zoeken want het is te lang om rond te dwalen over het vliegveld zelf.

De Achterhoek is zeer relaxed idd. Zou er niet snel weggaan in ieder geval. Of de grote stad Melbourne moet toch beginnen te lonken....

Happy New Year to you too
 
In April komen we een heel klein beetje jullie richting op . Drenthe, het plaatsje Echten, net onder Hoogenveen.
Alvast een goede reis gewenst. En Melbourne lonkt altijd, pas op . Ha ha ......

En weer terug on topic : Ik heb gekeken naar : Singapore airlines, Cathy Paciffic en Emirates.
Maar ja, ben aardig ingeburgerd: kijken kijken.....maar niet reizen.........
 
Echten is nog een aardig eindje van ons af. Ik rijd vaak naar Gasselte, net onder Assen en daar doe ik 2 uur over. Hoogeveen is voor ons ook al zo'n 1,5 uur rijden.

Melbourne is inderdaad een prachtige stad, vooral dat grote immense Flinders Street Station. Het lonkt altijd maar toch heb ik nog niet echt de stap kunnen zetten om daar heen te verhuizen, tot grote ergenis van mijn man, haha
 
Het gaat om het idee. Ha ha ha...... Vanuit Spijkenisse richting het Noord-Oosten.
In Australië hadden we naaste buren geweest, op "maar"2 uur rijden van elkaar.
Maar ach, wat is afstand ?

Ennuhhhh......... wees lief voor je man. Zet die stap gewoon...... ( Zei hij stoer uch uch )
 
Ik ben ook heel lief voor m'n man maar met zo'n grote stap moet je er zelf ook voor minstens 90% achter staan en dat is nog niet het geval. Hij heeft er ook niks aan dat ik daar met flinke tegenzin woon.

Inderdaad, 2 uurtjes rijden van elkaar wordt in Australie beschouwd als "buurt".
 
Je hebt gelijk Heidi. Niemand word daar gelukkig van.
Mijn vrouw krijgt al heimwee bij de gedachte, en staat al geen 90 % achter een vakantie verblijf.
Alhoewel ze nu wel zover is bijgedraaid dat ze het wel voor mij zou doen. Of ik daar zo blij mee ben weet ik niet.
Want stel je voor dat ze het niks vind en al naar 2 weken naar huis wil.
Geduld geduld en nog eens geduld , dat is de oplossing al ben ik er al wel jaren mee bezig.

En dat lief zijn voor je man, klinkt mij bekend in de oren. Een standard uitdrukking van vrouw lief van deze kant......ha ha ha....
 
In het geval van je vrouw is het waarschijnlijk zelfbescherming, haha. Ze is bang dat ze Australie te leuk gaat vinden. Zou het niet?

Wat mij betreft wil ik heel Australie wel door reizen maar vind het ook altijd wel lekker om weer na zoveel weken weer naar huis te gaan.
Wij slapen altijd bij mijn schoonouders( nu alleen schoonmoeder want schoonvader is net 4 maanden geleden gestorven). Ik kan het altijd prima vinden met hun maar je leeft toch bij iemand anders in huis. Na een aantal weken verlang ik ook altijd wel weer naar m'n eigen huis ipv dat ik me schuldig voel door haar met onze was te bestoken. Komende zomer mag ik wel zelf koken omdat het 4 tegen 1 is en ik mag haar ramen zemen. Kan ik gelijk m'n schuld afkopen, haha
Verder gaan we naar Zuid-Australie; Eerst naar Cleland Wildlife Park, dan naar Victor Harbour en dan via de Great Ocean Road terug naar Melbourne.
En er staat een tripje op het programma naar Bonegilla op de Vic/NSW grens. Hier kwamen mijn schoonouders terecht in een emigrantenkamp na aankomst in Australie.
 
Mijn idee is vooral in B/B te verblijven. Weinig vast zetten, zodat je langer kan blijven of juist door kan trekken al iets mocht tegenvallen.
Wel eerst mijn oude huis en school bezoeken in Melbourne, dat lijkt me echt bizar. Maar vooral doen en laten en zien en beleven op een manier wat wij zelf willen.
Maar alles staat nog in de droomstand. Niks op papier, alleen in het koppie ( van mij ).
En terugkomend op regel 1 : Je leest mijn vrouw goed in. Al zal niet jaloers op je zijn dat je bij je Schoonmoeder in zit.
Ze is erg gesteld op haar vrijheid. ( ik ook wel hoor )

Maar we zien de foto's wel.
Ik heb vandaag oude foto's zitten bekijken van "Little Stevie" in Australië.
Vroegah was ik een leuk klein ventje.....ha ha ha.
 
We zijn dit keer 4 weken en 2 dagen in Australie. Voor het tripje naar Zuid Australie willen we een dag of 5 uittrekken. Voor Bonegilla 1 nachtje( of 2) en dan gaan we op de terugweg langs Bendigo om 1-2 nachten bij m'n schoonzus en zwager te logeren. Zij hebben een zoontje van 6 die dan gewoon naar school moet. Misschien kunnen we onze jongens van dan 11 en 8 zo gek krijgen om een dagje naar school te gaan in Australie.
De rest van onze tijd willen we spenderen aan dagtochtjes en familiebezoekjes want alle broers en zussen van m'n schoonmoeder wonen in en rond Melbourne. En Bacchus Marsh en Ballarat.

Het is voor ons zowieso geen optie om langer te blijven. We krijgen zelf niet langer vrij van werk en ook de kids moeten 24 augustus weer naar school. Dat is het nadeel van reizen met schoolgaande kinderen. Mijn man is ook afgelopen juli al voor 2 weken naar Australie geweest toen zijn vader ernstig ziek was. Hij is een paar weken later niet meer terug gegaan voor de begrafenis.
 
Maar goed, jullie gaan wel zo af en toe "down under". Ik heb die stap nog niet gezet.
Wel een nare situatie dat je man niet naar de begrafenis kon. Lijkt me echt heel erg.
Onze zoon is 23, en woont nog thuis in het 6 sterren "Pa en Ma hotel". En over 6 jaar en 11 maanden zou ik kunnen stoppen met werken.
Maar waarom morgen doen als het vandaag ook kan ??!!
Wederom : kijken kijken maar niet reizen.
Eerst maar naar Echten en naar Kroatië en dan verder zien we wel.
 
Allereerst de beste wensen...

Wij proberen elke 4-5 jaar een tripje naar Australie te maken. Voor mij wordt het de 6e keer, voor m'n oudste zoon de 4e keer en voor de jongste wordt het de 2e keer.
Het was inderdaad niet fijn om niet naar de begrafenis te kunnen van je eigen vader maar gelukkig heeft hij nog afscheid kunnen nemen van hem. Toen hij daar was, was zijn vader nog goed aanspreekbaar.
Omdat het financieel niet te doen is om in 2 maanden tijd 2 keer op en neer te vliegen is hij dus niet gegaan, maar hij moest z'n moeder wel beloven dat hij dit jaar terug zou komen dan met ons allen. Daar hebben we ons maar aan te houden dan, haha.
We hebben gelukkig wel heel veel foto's gekregen van de uitvaartdienst en ook een dvd met een foto-compilatie van zijn vaders leven.

Dat klinkt wel leuk, dat 6 sterren pa en ma hotel. M'n broer heeft ook tot zo'n 30e thuis gewoond dus dat zal vast ook het paradijs op aarde zijn geweest.
Ik zelf was al wat eerder vertrokken. Op m'n 24e ging ik onder moeders vleugels vandaan.
De reden dat we komende zomer weer Down Under gaan is mede ook doordat we 12,5 jaar getrouwd zijn in oktober. We geven geen feest maar we vliegen "even" op en neer naar Australie.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top