emigreerplannen, vraag mbt kinderen

M

marisa

New Member
Hallo allemaal,

Mijn man en ik zijn op dit moment in een fase aangekomen dat het gaat kriebelen om een gezin te gaan stichten. Nu zijn de plannen om over ongeveer 2 jaar te emigreren. Mijn man is 35 en ik ben 28. Nu pieker ik mij suf wat beter is, in Nederland al proberen een gezin te stichten of straks in Australie. Beide hebben voor en nadelen.

Hoe hebben jullie het ervaren om met (kleine) kinderen te emigreren? Is het zoveel moeilijker als dat je maar met zijn 2tjes bent? Misschien zie ik gewoon te veel beren op de weg? Of is het echt pittiger?
En tuurlijk moeten we het allemaal zelf beslissen wanneer en hoe, dat kunnen andere niet plannen, maar ben benieuwd hoe jullie het ervaren hebben. Het lijkt me lastig om met een kind van 0-6 jaar zo lang te vliegen, en daar opnieuw te beginnen
 
Wij gaan ervan uit dat ons kereltje, van bijna 7, ons meer met Aussies in contact gaat doen komen.
En dat willen we natuurlijk graag; contacten op doen, op school en bij sportclubs (moet hij eindelijk gaan sporten in clubverband :roll:)
En het vliegen, daar maken we ons niet druk om, hij is 2 jaar geleden al in OZ geweest en 4 jaar geleden in California.
En er is op weg naar OZ sowieso altijd veel te doen in het vliegtuig.

Bart
 
Hoi,
Het vliegen met 2 kinderen(5 en 7) is heel erg meegevallen. Je moet gewoon gaan met de instelling het duurt 24 uur en dan is het voorbij. Bovendien hebben die van ons aardig wat geslapen en niet gezeurd, we waren zelfs fitter toen we aankwamen dan toen we met z'n tweeen zijn gevlogen :lol:
Het is niet moeilijker, maar wel anders als je met kinderen gaat, er moeten andere dingen geregeld worden (bv school en verzekering is veel belangrijker) en bij alles moet je in het begin de kinderen "meeslepen".
 
wij gaan binnenkort naar sydney met twee kleine kinderen en ik heb niet echt het idee dat dat veel anders is dan zonder kinderen. trouwens vind ik dat een beslissing om kinderen te krijgen en emigratieplannen goed samen kunnen en eigenlik los vanelkaar genomen moeten worden.

cheers,
loek
 
Hi Marisa,

En als de kinderwens eenmaal in Australie aangekomen niet zonder een helpende hand gerealiseed kan worden (wat ik jullie natuurlijk niet toewens). In NL is het verzekeringstechnisch allemaal goed geregeld, maar wanneer je net Australie binnen komt ligt dat volgens mij wat anders. Het is nou eenmaal niet te plannen.
Stel dat jullie visum langer op zich laat wachten dan die twee jaar, wat in deze tijd van veranderingen binnen de visums zou kunnen gebeuren. Zouden jullie dan zo lang kunnen wachten? Of het visum komt er door omstandigheden helemaal niet?

Ga gewoon op je gevoel af en doe wat je hart je ingeeft.
Wij hebben de beslissing apart genomen. We wilden en kinderen en naar Australie en nu komt het zo uit dat ik over iets minder dan 3 maanden beval en dat we over ik verwacht een jaar naar Australie vertrekken (onder voorbehoud van het verkrijgen van het visum nauurlijk).

Succes met de beslissing  :up:
 
Hi Marisa,

Hebben jullie al uitgezocht op welk visum jullie gaan,want er zijn natuurlijk punten voor de leeftijd, en die worden minder als je over 2 jaar 30 bent, kan misschien precies het aantal punten zijn die je te kort kan komen, als je man het visum aanvraagd en jij meelift dan heb je nog wel tijd want die is dan 37 en volgens mij gaat die pas punten minder worden als die 40 wordt.

Het vliegen met kinderen in die leeftijd die je noemt hoef je geen zorgen te maken, als je jezelf erop insteld, bij onze eerste keer dat we gingen was onze zoon net iets ouder dan 2 jaar, we hebben toen complimenten gekregen van medepassagiers, want die zagen eerst de bui al hangen , maar is alles meegevallen.

Heb je er trouwens al aan gedacht wat er gebeurd als je kinderen daar in Australie worden geboren, zijn het dan Austrliers?

Suc6 met jullie beslissing

Greetz
Ton
 
Bedankt voor jullie reacties. Het is en blijft een moeilijke keus.
Ik ben er ook nog steeds niet over uit, begin van de week had ik, we gaan ervoor. Gisteren twijfelde ik weer. Sinds 1.5 maand is het item kinderen erg aanwezig bij ons. Maar we hebben ons in ieder geval tot eind 2009 bedenktijd gegeven. We willen graag eerst nog eens samen op vakantie naar Amerika, en daarna zullen we weer verder kijken.

Zoals ik al zei, hier of daar aan kinderen beginnen, heeft voor en nadelen. Eigenlijk zouden we die eens moeten opschrijven en naast elkaar zetten. Ook al zit het in mijn hoofd, het opgeschreven zien staan helpt misschien?


Mijn man is een Aus. dus dat puntengedoe hebben wij niet. Wat onze eventuele kinderen zouden worden, geen idee, ik ga eerst mijn gedachtens breken op andere onderwerpen hihi.

Ach, en "stiekem" weten we het al wel een beetje waar we het zouden willen "starten" Het zijn alleen een aantal voordelen die we zouden hebben als we in Aus. zouden beginnen, die we dan nu zouden mislopen.
Buiten dat, we hopen in 2010 weg te kunnen, maar het ligt er maar net aan wanneer ons huis verkoopklaar is en dan nog hoe lang het duurt eer het huis verkocht word. Stel dat dat nog 4 jaar duurt, dan ben ik 32 en mijn man al 39...persoonlijk vinden wij dat niet echt leuk..

In ieder geval bedankt voor de feedback!! Nog meer is altijd welkom..
En ja, dat twijfelen heeft niet alleen met de emigratie te maken hoor, het is toch best een behoorlijke stap om een gezin te stichten, met alle bijkomende gedachtens en onzekerheden (neem aan dat dat best normaal is)
 
[quote author=marisa link=topic=9840.msg134239#msg134239 date=1236777862]
En ja, dat twijfelen heeft niet alleen met de emigratie te maken hoor, het is toch best een behoorlijke stap om een gezin te stichten, met alle bijkomende gedachtens en onzekerheden (neem aan dat dat best normaal is)
[/quote]

Een behoorlijke stap is het zeker. Goed dat julie er goed over nadenken en ja, dat is best normaal  :up:
Succes met de beslissing.
 
Hi

Mocht je hier beginnen OZ, dan zit je gelijk in het 'wereldje'.  Je hebt wat gemeen met andere moeders om over te praten (welk ziekenhuis, midwife etc)  Je wordt begeleid wat voor een instanties aanwezig zijn etc. Je wordt bij een moeder groep ingedeeld en heb een 'éigen' vrienden kring om mee te beginnen en van alles te bepraten.  Natuurlijk kan je daar ook zelf allemaal achteraan maar die band vanaf het begin is toch anders vind ik.

Sidonia
 
Heeft allemaal zijn voor en nadelen denk ik.
Wij zijn met Steve naar Oz gegaan toen hij 18 maanden was. Ging prima, behalve dat meneer geen oog dicht deed in het vliegtuig omdat alles wat om hem heen gebreurde veel leuker was dan slapen.

Nu zijn we in januari hierheen verhuist (hij is nu 3.5) en dat gaat ook prima. Hij gaat twee dagen in de week naar school en engels begint ook al zijn taaltje te worden.

Als ik jou was zou ik me meer druk maken om OF je kinderen kunt krijgen en zoja dat je ze gezond op de wereld kan zetten, dat is het belangrijkste, de rest, waar, hoe, hoeveel, jongetje of meisje en waar ter wereld is allemaal maar bijzaak.

Succes ermee !
Johan
 
[quote author=Ingriddh link=topic=9840.msg134256#msg134256 date=1236808347]

Als ik jou was zou ik me meer druk maken om OF je kinderen kunt krijgen en zoja dat je ze gezond op de wereld kan zetten, dat is het belangrijkste, de rest, waar, hoe, hoeveel, jongetje of meisje en waar ter wereld is allemaal maar bijzaak.

[/quote]

Helemaal mee eens  :up: Wij begonnen in NL ook aan kinderen.........dachten we, want na 7 jaar medische molen zijn ze er nog steeds niet en komen ze ook nooit. Doe wat je nu wilt en stel je raakt snel zwanger is dat meegenomen en ga je met kind en als het niet lukt blijf je misschien net als ons nog een heel aantal jaren "hangen" in NL.

Volgens mij krijg je hier trouwens een flinke bonus als je een kind op de wereld zet  :cool:
 
[quote author=Inge link=topic=9840.msg134283#msg134283 date=1236839084]
[quote author=Ingriddh link=topic=9840.msg134256#msg134256 date=1236808347]

Als ik jou was zou ik me meer druk maken om OF je kinderen kunt krijgen en zoja dat je ze gezond op de wereld kan zetten, dat is het belangrijkste, de rest, waar, hoe, hoeveel, jongetje of meisje en waar ter wereld is allemaal maar bijzaak.

[/quote]

Helemaal mee eens  :up: Wij begonnen in NL ook aan kinderen.........dachten we, want na 7 jaar medische molen zijn ze er nog steeds niet en komen ze ook nooit. Doe wat je nu wilt en stel je raakt snel zwanger is dat meegenomen en ga je met kind en als het niet lukt blijf je misschien net als ons nog een heel aantal jaren "hangen" in NL.

Volgens mij krijg je hier trouwens een flinke bonus als je een kind op de wereld zet  :cool:
[/quote]

Helemaal mee eens!!! Dat is ook 1 van de redenen dat we het hier al zouden willen proberen...Zo piepjong zijn we nou ook weer niet, ( mbt kinderen krijgen dan he) en stel dat het 3 jaar duurt eer we in Aus. zitten, (31/38 jaar)en we dan niet zwanger kunnen raken, dan zijn we misschien wel 40/ 48 jaar eer het eens zou lukken, en als dan nog niet lukt en we willen adopteren zijn we weer te oud...dat zou wel erg vreselijk zijn...

@ Dijnnas , ja er goed over denken doen we ook. Een kind verwekken is over het algemeen erg gemakkelijk..maar het opvoeden, goede basis geven etc...je wil alleen het allerbeste voor je ukkiepukkie (s)

@ Inge, jeetje, lijkt me echt heel erg moeilijk om samen in zo een situatie te zitten. Moeder natuur is soms echt enorm hard. Is adopteren geen optie voor jullie? Of zeg ik nu iets enorm stoms...

Och het kriebelt wel hoor, soms enorm, soms wat minder, we zullen zien waar het schip strand.
Maar ik lees nu dat er meerdere ouders hebben gevlogen met hun ukkies, en het toch best te doen is...ach tzt als jullie nog op dit forum hangen zullen jullie wel zien wat het geworden is ;-)

Tnxxx
 
[quote author=marisa link=topic=9840.msg134292#msg134292 date=1236854462]
Een kind verwekken is over het algemeen erg gemakkelijk.

@ Inge, jeetje, lijkt me echt heel erg moeilijk om samen in zo een situatie te zitten. Moeder natuur is soms echt enorm hard. Is adopteren geen optie voor jullie? Of zeg ik nu iets enorm stoms...

[/quote]

Hoi Marisa, je zegt niets stoms hoor maar adoptie is geen optie, nooit geweest ook  ;)

ik wilde alleen even meegeven dat je 1e zin die ik heb gequote lang niet altijd opgaat. Maar hopelijk krijgen jullie daar niet mee te maken
 
Haihai,

Heel herkenbaar; iets waar wij ook over aan het nadenken zijn.
Het zou inderdaad iets losstaand moeten zijn, maar vanaf hier
gezien heeft het toch wel veel met elkaar te maken...
In een heel ander land starten met of zonder kinderen lijkt me toch wel een verschil.
Moeilijker omdat je toch meer zekerheid zoekt door die grote verantwoordelijkheid die je dan hebt.
En op een ander vlak makkelijker omdat je via kinderen en ouders makkelijker in contact komt
met anderen.
Dan is er nog het feit dat je bv niet terug kunt vallen op oma's en opa's die evt op kunnen passen.
In Nederland is het gewoon niet te doen om op 1 of anderhalf salaris een huis te kopen en te leven.
Maar hoe zit dat daar?

Kortom; veel om over na te denken.....
 
Hoi Marisa,

Inderdaad logisch dat je deze vraagstukken combineert. Mijn vriendin en ik hebben 4 kinderen van 1,2,3 en 5 jaar oud. Enkele maanden geleden zijn we gestart met de voorbereidingen voor de visum aanvraag (skills assessment, IELTS test etc.). Wat denk ik belangrijk is te onderkennen is dat de totale visumprocedure (het moment dat je besluit ermee te beginnen tot het moment dat je definitief op het vliegtuig stapt) al snel zo'n 2 jaar in beslag neemt. Tel daarbij op de tijd die je mogelijk nodig hebt om je eerste kindje te krijgen, het feit je je er dan misschien nog wel 1 zou willen etc.... Wat ik wil zeggen: er is altijd wel een reden om te wachten, maar dan komt het er misschien nooit van. Als je het erover eens bent dat je 'down-under' wilt gaan zou ik zeggen, ga ervoor! Voor ieder probleem komt vanzelf wel weer een oplossing! Vanaf het moment dat de het visum krijgt heb je overigens ook nog ruim (zo'n 3 jaar) de tijd voordat je definitief af moet reizen. Dus als je nu start met kinderen èn de visumaanvraag gaat de jongste misschien al naar de kleuterschool voordat het uiteindelijk zo ver is!

Groet,

Family of 6

PS: Ik praat vanuit de kennis die ik heb van een 175 visum. Of bovenstaande ook voor andere soorten geldt weet ik niet.
 
Bovendien is het met jonge kinderen geen probleem. Mijn dochter van 3 leerde binnen een paar maanden vloeiend engels op haar niveau en spreekt het met een licht Ozzie accent, dus dat is geen probleem en kinderen spelen overal met elkaar en hebben ook overal ruzie over het schepje en de taartvormpjes.
 
Joh gewoon je hart volgen. Gelukkig is je man australier wat het toch weer eenvoudiger maakt. En jee maak je over de reis maar geen zorgen voor je het weet ben je er.
Wij zijn vorig jaar naar australie geemigreerd en de meiden waren 10 en 5. Ze hebben op school extra les gekregen en doen het fantastisch. We zijn ondertussen nog een keer verhuisd en moesten ze van school veranderen en ook dat heeft ze niet van slag gemaakt ze vinden het zelfs een veel leukere school.
Dus als je graag een kindje wil ga ervoor de rest komt vanzelf
 
Hi,

Ik onderschrijf de ervaring van Sidonia: je bouwt toch echt goede vriendschappen op als je het hele proces zoals zwangerschapsgym etc met een groepje of vriendin doormaakt. En inderdaad, duizenden dollars krijg je hier per kind dat je op de wereld zet.
Maar... Ik heb aardig wat dames zien remigreren omdat zij zwanger of in de kraam- of babytijd toch echt dichtbij hun moeder of zussen wilden zijn. En dan achteraf spijt. Maar de hormonen en nesteldrang en/of familiedrang zijn heel sterk gedurende een zwangerschap en deze dames waren niet meer voor rede vatbaar. Als je afhankelijk bent van familie, het soort sociale en praktische steun die zij bieden zou ik zeggen: krijg je kinderen in NL en kom zodra je je er klaar voor voelt. Ondertussen kan die visumaanvraag lekker lopen. En vakantie vieren gaat heel makkelijk met een baby in je buik, is soms stiekem nog wel leuker omdat je los van je zwangerschapsverlof een extra periode hebt waarin je lekker veel tijd hebt om 100% met aandacht zwanger te zijn en nog met je partner daarvan te genieten ook. Vliegen naar de USA is geen probleem en je hoeft je daar geen zorgen over je gezondheid te maken zoals bv in Azie of Zuid Amerika. Reizen naar die werelddelen wordt vaak afgeraden tijdens zwangerschap.
Als je het moeilijk beslissen vind kun je het ook nog aan het lot overlaten: stoppen met anticonceptie en maar zien wat er gebeurd. Soms is het ook lekker als het leven voor je beslist. Je kunt je onmogelijk op alles voorbereiden, je kunt heel veel niet plannen en aanpassen kunnen we ons altijd. Go with the flow...
and enjoy the ride!

Cheers, Fae
 
Voor veel vrouwen is de steun en geborgenheid van familie en geliefden extra belangrijk gedurende de zwangerschap. Ik snap daarom zeker dat er vrouwen zijn die voor een periode terug gaan naar NL. Of dat nou niet voor reden vatbaar genoemd wordt, of gewoon je gevoel en hart volgen en doen wat je het liefste doet.

Een goede vriendin van me kreeg een eerste kindje en vertrok kort daarna naar Afrika met haar gezin. Ze heeft zich nog nooit zo alleen gevoeld als toen: een leven opbouwen in een ander land, een nieuw leven opbouwen als gezin en alles zonder vrienden en familie, maar met een bos hormonen. De tweede bevalling heeft ze weer in NL gedaan en is daarna wat langer gebleven en dat beviel een stuk beter. Door haar ervaringen hebben we besloten om eerst minimaal een half jaar te wennen aan de nieuwe situatie voordat we naar Australie vertrekken. Dit in de wetenschap dat ik zwanger ben. Wanneer we het visum zouden hebben gehad op het moment dat we zijn gestart met het proberen te krijgen van kinderen, hadden we vertrokken en het daar laten komen. Puur omdat je nooit weet hoe het gaat lopen, je hebt het echt niet in de hand, al wordt er wel eens makkelijk over gedacht.
 
Tja, het krijgen van een kind gaat niet altijd over rozengeur en maneschijn. Bij ons heeft het ook een tijd geduurd
eer dat onze kabouter geboren werd. Na een aantal jaar in de medische molen gezetten te hebben, was het een
wonder dat onze zoon via de natuurlijke weggekomen is.
Wij waren in de tijd dat we in de medische molen zaten al met emigreren bezig en dan naar Zwitserland.
Ik werd zwanger en toen hadden we de kans om te gaan naar Zwitserland en wilde ik niet, de hormonen denk ik.
Maar goed Steve werd geboren en weer kregen we een kans om naar Zwitserland te gaan toen hij drie maanden
was en weer wilde ik niet (last van depressie). Zwitserland werd dus niets meer en uiteindelijk hebben we voor Australie
gekozen. Nu zitten we hier drie mnd. met onze zoon die inmiddels al weer drie is.
Je kan je leven toch niet plannen zoals jij het wil en zeker niet met het krijgen van een kind. Dus als je en wil emigreren
en voor kinderen wil gaan, volg dan je hart.....
Succes, Ingrid
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top