Ervaringen met meenemen van katten

Inmiddels zijn we nu ongeveer 2.5 jaar zonder katten en vind het wel fijn. Ik was altijd al weg van katten en dat is alleen maar erger geworden, maar we hebben een druk leven en moesten altijd iets regelen voor de katten als we een weekend weg gingen of op vakantie gingen. In Australie zelf gaan we straks een paar maanden rondtrekken. Dat kan dus niet als je katten hebt. Misschien komt er wel weer een kat als we gesetteld zijn. Ben toch helemaal weg van dieren en vooral katten!!
 
Blijft altijd een moeilijke keus lijkt me, meenemen of niet.
Wij nemen onze twee katten (beide 12 jaar oud) mee. Natuurlijk hebben wij hier ook heel lang over getwijfeld, omdat het absoluut niet niks is wat zo'n kat te verduren krijgt. De ritjes van en naar de dierenarts een paar straten verderop is al een ramp (maar volgens mij gaat geen enkele kat er zonder protest heen!). Laat staan zo'n lange reis met als slot nog es een maand quarantaine.
Toch nemen we ze mee. Ik zou ze na twaalf jaar ook echt niet willen missen, en vind geen enkel alternatief goed genoeg. Ze hebben nu de ruimte (enorme tuin, ze kunnen zelf van binnen naar buiten en weer terug) en dat krijgen ze straks ook weer (is tenminste wel de bedoeling!).
Ze zullen 'effe' door de zure appel heen moeten bijten.....
Ik heb trouwens nog niet eerder gehoord dat een kat aan de stress is overleden tijdens de vlucht of erna. Onze katten worden bij de dierenarts grondig onderzocht of ze gezond genoeg zijn en ook vlak voor vertrek wordt er nog gekeken of ze de reis aankunnen.
Bij ons is bij de katten bloed afgenomen zonder verdoving. De ene gromde wel wat, de ander heeft het zo doorstaan. Moet zeggen dat het wel best lang duurde voor ze de juiste hoeveelheid had 'afgetapt'. Schijnbaar is dat best lastig bij een kat. We wachten nu nog af wat de uitkomst is van het onderzoek. Dan kunnen we voor hen ook een 'kattenvisum' aanvragen en kunnen we ze aanmelden bij 't quarantainestation!
(het zal toch niet zijn dat de katten eerder een visum hebben dan wij... :|)

Groetjes en succes ermee,
Florence
 
Lastig besluit hoor, we hebben echt nog tot het allerlaatst getwijfeld of we het moesten doen, maar we konden het niet over ons hart krijgen ze achter te laten.
Wij hebben 2 katten en een hond meegenomen naar Australië. Omdat we bij de katten het bloed te laat hadden afgenomen (we hadden verkeerd gerekend..) moesten de katten helaas langer in quarantaine zitten.  :oops:
Na 6 weken zijn ze nu alweer een week hier en ik zie helemaal geen verandering. De kids vinden het fantastisch dat ze er weer zijn. Toch ook wel iets vetrouwts dat is ook wel mooi.
Ook de hond Emmy heeft het prima gedaan. Nu na 3 weken is haar conditie en gewicht weer een beetje op peil. Zelfs de 42 graden die hier laatst was was geen drama.

AQIS hier in Melbourne was in iedergeval heel vriendelijk en heel snel met antwoorden en berichtjes over onze dieren.

Succes met de katten in iedergeval!
 
Ik heb al in eerder topic gezegd dat wij de twee meest asociale, onaangepaste, nerveuze katten van het noordelijk halfrond hadden (nu dus zuidelijk). Wij hebben ze ook meegenomen en ze hebben het nu heerlijk na hun zin. Was  een verschrikkelijke toer (moesten ze tijdelijk onderbrengen bij iemand anders, en een heeft niet op de titer gereageerd, dus het hele  circus weer van voren af aan, want we konden ze niet uit  elkaar halen), maar na een weekje wraak waren ze weer de oude.

Als je ze wegdoet hebben ze ook stress. Nieuw huis en nog eens nieuw baasje. Ik zou zeggen, kijk diep in je hart, wees eerlijk en probeer onderscheid te maken tussen " het zou wel handiger zijn, zo zonder katten" en " mijn angsten zijn zo groot dat ik het niet aandurf omwille van de kat".  In het laatste geval kun je me altijd mailen, het hele proces zit nog vers in mijn geheugen  :p. Ik vind het iig  goed van je dat je ze niet uitelkaar wilt halen.

Uit eigen ervaring ben ik er trouwens achter gekomen dat veel dierenartsen kont afweten van het hele reisproces en zich meestal slimmer voordoen dan ze zijn. Altijd naar je eigen intuitie luisteren.

(en bij Aqis sydney zitten trouwens allemaal dierengekken, mijn katten hadden hun vaste verzorger, ik had haar directe nummer en kon haar altijd bellen. Heb nu zelfs nog email contact met haar. Er werd gevraagd wat mijn katten het liefst aten en of ze graag gegroomed werden en of er nog andere verwendingen waren, dus laat je niet gek maken.)
 
Back
Top