Even voorstellen, Ruudisen

Ruudisen

Ruudisen

Member
Hi leden van de TOP Forum!

Zit al een paar weken aandachtig en steeds meer verslavend dit forum af te struinen naar alle info, tips en leuke wetenswaardigheden dat er te vinden is hier. Toch tijd om zelf een profiel aan te maken.

Wij, mn vriendin en ik, hebben elkaar in Australie ontmoet op ons Working Holiday. 2 jaar later wonen we samen in NL en hebben we sinds nu de knoop doorgehakt om het toch echt te gaan proberen om een visum te krijgen.

Gebaseerd op mijn opleiding en werkervaring kom ik op 65 punten uit met aanvraag van een 190 visum (state nominated SA).

Iedereen alvast bedankt voor alle info die er te vinden is hier en voor de positieve reacties op alle vragen (fijn forum vergeleken met sommige andere forums en de taal daarin)

Will keep you posted.

Cheers
 
Thx!
@ Gwen.
SA omdat mijn beroep daar op de CSOL lijst staat en ik in aanmerking kan komen voor State nominated zodat we de punten halen. :cool: Hopelijk.
Tijdens ons WHV hebben mijn vriendin en ik allebei een behoorlijke tijd in WA doorgebracht (daar ook ontmoet) en hadden daar eigenlijk de voorkeur op, maar ja hij staat niet op de lijst. Maybe later.

Vandaag maar eens een poging doen om mijn diploma's op te zoeken en de IELTS te boeken. Wanneer is eigenlijk een "goed" moment om het je familie en vrienden te vertellen dat je wilt gaan?
 
Welkom!

Om je vraag te beantwoorden (hoe ik het zie): het is altijd en nooit een goed moment.
Voor je familie en vrienden breng je slecht nieuws, jullie gaan weg. Jullie zelf gasn hun ook missen, maar je hebt daarentegen je Australische droom waar je voor gaat. Dat hebben zij niet! Daarom is het 'nooit' echt een goed moment. Op een gegeven moment moet je.

Aan de andere kant is het altijd een goed moment. Je bent met iets groots bezig, waarom Ou je dat je dierbaren niet vertellen?

Sommigen vertellen het meteen als ze de knoop hebben doorgehakt, sommigen als ze hun visum hebben aangvraagd (toen het nog 12 maanden duurde) en sommigen pas als ze hun visim hebben (omdat ze hun huis nog moeten verkopen of iets anders moeten afronden).

Wij hebben het verteld op het moment dat we in principe klaar waren om het visum aan te vragen, we moesten alleen nog een klein beetje werkervaring opdoen. We wilden het zo spoedig mogelijk vertellen toen we echt wisten dat we zouden gaan, zodat iedereen de tijd had om er mee om te kunnen gaan.

Helaas liep het soms even anders, dus dat was nog spannend. Veel mensen spraken nog in de "als jullie gaan" i.p.v. "wanneer jullie gaan". Ze hoopten ergens dat het wellicht niet doorging of ze geloofden het gewoon nog niet.

Vanaf het moment dat we het vertelden werden enkele relaties wel anders. Sommige familieleden werden ineens hechter. Sommige vrienden namen wat meer afstand.
 
Het hangt er vanaf wat je relatie is met degenen aan wie je het wel of niet wilt vertellen. We hebben al heel lang over het idee gesproken met familie, en tegen de tijd dat het wat serieuzer werd wisten onze ouders vanaf het begin dat we aan het kijken waren of het kon. Maar toen het echt concreet werd, waren ze toch een beetje overstuur. Dat voorkom je niet.

Ook op het werk wist mijn baas het al snel omdat ik van hem een brief nodig had voor de skill assessment, maar de meeste collega's wisten het pas toen het visum en de vliegdatum er was.
 
Ik sluit me bij de anderen aan.
Mijn beste vriendin en m'n vader wisten vanaf het begin waar ik mee bezig was en waren op de hoogte van elke stap die ik daarin nam. De rest volgde geleidelijk.
Mijn direkte collega's stelde ik op de hoogte zodra ik wist dat SA me ging sponsoren. De rest pas toen het visum binnen was. Dat was vooral om vragen als 'heb je al werk?', 'heb je al onderdak' tig keer te voorkomen.

Het blijft altijd een wat emotioneel moment. Ik wou natuurlijk graag de stap nemen, maar realiseerde me ook dondersgoed wat ik daarmee allemaal opgaf. De omgeving reageerde goed. Van redelijk neutraal tot erg enthousiast. Eigenlijk maar 1 of 2 reacties gehad van vage bekenden (meer kennissen van m'n vader) van: waarom ga je dat nou doen? of: Is NL niet goed genoeg?

Ik zou zeker met direkte familie (ouders, broers/zussen) er niet te lang mee wachten. Het proces kan soms lange tijd in beslag nemen (genoeg verhalen daarover hier op het forum), maar soms ook heel erg snel. Geef je familie/vrienden ook even de tijd om aan het idee te wennen!
 
Dank voor de feedback allen.
Mijn familie weet dat we het allebei een fantastisch land vinden en dat we het tijdens on WHV allebei erg naar ons zin hebben gehad in Oz. Maar een jaartje Oz is natuurlijk wel een heel ander vooruitzicht voor de achterblijvers (en voor ons) dan emigreren.
Vooral mijn pa is close met mij. In het verleden was hij altijd het meest positief over mijn buitenlandse avonturen maar dat was wel altijd tijdelijk. Nu is het een plan om definitief te gaan en ik ben benieuwd hoe hij erop reageert.
Aan de ene kant denk ik NU vertellen over de plannen en we zien dan wel of het doorgaat of niet / Aan de andere kant denk ik wachten totdat we wat meer inzicht in het traject en de kans op visum hebben.
Iig slaap ik er nog wel een paar nachtjes over.
 
Mjah, wij hebben het direct verteld. Mijn ma was positief (ik had niks anders verwacht en succes met de aanvraag), mijn pa had zijn bedenkingen maar vond dat hij geen recht van spreken had omdat hij zelf geëmigreerd is naar Portugal. Zijn scepsis blijft echter en doet soms wel wat gevoelig aan zeg maar. Hil haar ouders zijn ronduit positief, ook al vinden ze het vervelend dat ze haar minder gaan zien.

Qua vrienden is het mixed. Ze weten het, maar de een reageert anders dan de ander. Het meest pijn doet het dat een hele goede vriend zegt dat het hem niet uitmaakt. Een gesprekje met zijn vriendin leverde echter een eerlijk antwoord op. Hij vindt het kut, maar wil me niet het gevoel geven dat hij niet achter me staat. Die twee groeien dan ook dichter naar ons toe. Een andere goede vriend ziet het als een mooie kans en de laatste heeft zich er eigenlijk niet over uitgesproken, behalve dat hij vindt dat het wel tijd werd.

Zo zie je maar, net zoveel verschillende reacties als personen. En juist dan is het belangrijk om egocentrisch (maar niet egoïstisch) te blijven en voor je eigen geluk te gaan.
 
Misschien niet zozeer egocentrisch. Stoicijns?

An important part of Stoicism is to remind yourself at all times of what you can control and what you can’t. We can’t control geopolitics, we can’t control the weather, we can’t control the economy, we can’t control other people, we can’t even control our own bodies, not entirely anyway. The world is beyond our control. It’s a rough and unpredictable environment that is constantly changing. The only thing we can really control are our own thoughts and beliefs. If we remind ourselves of that, and focus our energy and attention on our own beliefs and opinions, then we can learn to cope wisely with whatever the world throws at us.

Me like :)
 
Ben er nog niet over uit. Het zal de spreekwoordelijke drempel wel zijn waarover we even moeten stappen. Je zult er vroeg of laat toch aan moeten geloven.
In ieder geval gaan we 21 september IELTS doen. Ik moet een 7 halen :eek: maar met een beetje voorbereiding moet het te doen zijn denk ik, het is de General test.
 
Ik heb mijn pa van onze plannen verteld. Eerste reactie was: "Als ik van jouwn leeftijd was, had ik ook geen moment getwijfeld!" Super leuk dus. Voor niets zorgen gemaakt dus. Nice.
Tijdens mijn WHV is hij ook 2 weken op bezoek geweest en zijn de de outback in getrokken. Sindsdien is hij ook verlieft op Ozz geworden dus achteraf natuurlijk wel logisch dat hij enthousiast wordt. "dan gaan we die trip nog een paar keer over doen!"

Verder weinig nieuws, bezig met Skill assessment documenten verzamelen o_O en het forum afstropen voor antwoorden op mn vele vragen. Tot nu toe met de zoekfunctie aardig op weg gekomen.

Cheers
 
Even een kleine update na onze welverdiende vakantie. Wat meer rust in het hoofd en een wat beter overzicht gekregen. Natuurlijk ook omdat we het forum uitgebreid hebben doorgelezen.
IELTS is geboekt voor volgende week zaterdag. Dus proberen zo veel mogelijk te oefenen en dan maar zien waar het schip strand. Ik heb wel een 7 nodig. (general test)
Will post the scores.
 
Ruudisen said:
Even een kleine update na onze welverdiende vakantie. Wat meer rust in het hoofd en een wat beter overzicht gekregen. Natuurlijk ook omdat we het forum uitgebreid hebben doorgelezen.
IELTS is geboekt voor volgende week zaterdag. Dus proberen zo veel mogelijk te oefenen en dan maar zien waar het schip strand. Ik heb wel een 7 nodig. (general test)
Will post the scores.
Click to expand...
Kijk nog even in het topic " IELTS blues" , daarin staat ergens ook hoe e.e.a. verloopt. En dat je dextrootjes mee moet nemen.:confused:
 
Succes met de IELTS! Inderdaad kun je op het forum goed lezen hoe het allemaal gaat op zo'n dag.

Wat is je beroep precies waarop je een visum wil aanvragen?
 
Wel opletten met dextro. Veroorzaakt een mega suikerpiek, met daarop volgende een mega insuline piek en daarop volgend: dufheid en honger ;)
 
Hi Ruudisen,

Welkom hier, ik ben zelf ook nieuw en wij gaan eenzelfde traject in als jullie.
Succes met de IELTS!
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top