Flanders calling

Patrice

New Member
Dag iedereen,

Vreselijk blij jullie forum te hebben gevonden en heel wat praktische vragen op één plaats beantwoordt te zien… :) Na een dag te grasduinen (zit nog met enorm veel vragen en zal hopelijk hier ergens wel antwoorden vinden) toch besloten om me al even voor te stellen:

Ik ben Patrice, Vlaams, 43j, mama van drie kinderen en sinds 15 jaar getrouwd… Een kleine twintig jaar geleden heb ik de kans gekregen om les te geven aan een Noord-Australische universiteit, maar omwille van hier wonende en op leeftijd zijnde familie en ook ‘cold feet’ ( :mad: ) nooit de stap gezet. Het zekere voor het onzekere genomen en ‘mooi’ (lees makkelijk) hier gebleven.

Na al die jaren en het steeds hectischer worden van Vlaanderen (kan er nog moeilijk tegen), blijft het knagen... die gemiste of niet genomen kans !

Mijn kinderen zijn ondertussen de luiers al even ontgroeid, ik ben 43j (mijn man ook) en misschien moeten we maar eens wat ERNSTIGER gaan nadenken over de mogelijk om te emigreren. Las ergens dat het nog zoveel moeilijk wordt om 'binnen te raken' eens je de 45 bent gepasseerd.
Wat zijn onze kansen ? Wat zijn de voor- en nadelen ? We hebben beide vast werk hier, een goede baan, onze kinderen gaan hier uiteraard allemaal naar school, we hebben hier ons eigen huis, enz. En toch, en toch, wij stellen ons vaker en vaker de vraag ‘what if’… Wagen we de sprong en hoe diep springen we dan ?

In ieder geval ga ik hier nog even flink doorlezen, maar wilde toch al even dag zeggen.

Groetjes vanuit het Leuvense en uitkijkend naar wederberichtjes...
 
Leuk! Ik ben 39 en mijn vriend 40 en wij overwegen ook nog om te emigreren. Onze kinderen zijn 7 en 16 jaar. Wij gaan dit jaar een maand naar Pert (en omgeving natuurlijk) om eens te kijken of we het daar gewoon zouden kunnen worden. 2 jaar geleden zijn we 6 weken langs de oost - kust getrokken, fantastisch, maar niet echt iets voor ons om daar te gaan wonen. Zijn jullie al in Australie geweest? Ik begrijp heel goed dat je niet meer zo goed tegen de stress en drukte kan hier. Ik heb namelijk hetzelfde :)
 
Hoi Patrice,
Welkom op het forum. Jullie zijn niet de enige 'oudjes'. Wij zijn ook veertigers (42 en 48 om precies te zijn). Ook wij hebben goede banen en een leuk huis, dus je geeft inderdaad wat op en weet niet wat je er precies voor terug krijgt. Maar dat is ook direct de uitdaging. Maar je leeft maar 1x en als je een droom hebt moet je die achterna. Dus gewoon doen! Wij hebben inmiddels een visum en ons huis staat sinds een week te koop.
Veel succes met de beslissing.
 
Leuk! Ik ben 39 en mijn vriend 40 en wij overwegen ook nog om te emigreren. Onze kinderen zijn 7 en 16 jaar. Wij gaan dit jaar een maand naar Pert (en omgeving natuurlijk) om eens te kijken of we het daar gewoon zouden kunnen worden. 2 jaar geleden zijn we 6 weken langs de oost - kust getrokken, fantastisch, maar niet echt iets voor ons om daar te gaan wonen. Zijn jullie al in Australie geweest? Ik begrijp heel goed dat je niet meer zo goed tegen de stress en drukte kan hier. Ik heb namelijk hetzelfde :)



Ikzelf heb nog nooit een voet op Australian soil gezet, vrees ik. Door mijn werk vroeger (OESO) wel overal zowat gezeten en wel iemand uit Wellington (NZ) leren kennen. Vaak gedacht: daar zou ik wel kunnen wonen! Mijn man is echter gebeten door Australië (voor mij the ‘next best thing’) en ook mijn kinderen (natuurfreaken) zien Australië zeker zitten. Wij gaan momenteel een beetje door een proces van wel of niet… Langs de ene kant begint onze ‘biologische klok’ luider te tikken (vanaf 45 blijkt het nog minder makkelijk om ‘binnen te geraken’), langs de andere kant hebben we hier een heel leven opgebouwd (huis, vast werk, kinderen gaan hun gang op school, toch wel wat dieren ook). Voor ons is het eerder iets van nu of nooit… en na te (beginnen) gaan in welke mate onze droom realistisch is en welke toegevingen we gaan moeten doen. Om maar iets te zeggen: stel dat je gans je hebben en houden verkoopt, vind je hier wel iets vergelijkbaars en in veel landen is hetgeen je in je zak meeneemt ‘in te ruilen’ tegen iets veel beters dan in België. In Australië is dat blijkbaar niet het geval (minder waar voor je geld zeg maar)... Maar goed, ik heb enkele dagen geleden toch contact opgenomen met move2australia en wij zijn in afwachting van hun wederberichtje… Waar zitten jullie in je ‘emigratieproces’ ?
Groetjes,
Patrice
 
Hoi Patrice,
Welkom op het forum. Jullie zijn niet de enige 'oudjes'. Wij zijn ook veertigers (42 en 48 om precies te zijn). Ook wij hebben goede banen en een leuk huis, dus je geeft inderdaad wat op en weet niet wat je er precies voor terug krijgt. Maar dat is ook direct de uitdaging. Maar je leeft maar 1x en als je een droom hebt moet je die achterna. Dus gewoon doen! Wij hebben inmiddels een visum en ons huis staat sinds een week te koop.
Veel succes met de beslissing.

Wat knap van jullie :up:!
 
Dag Patrice,

Welkom!
Ook mijn man en ik zijn prille 40-ers (Vlamingen, met 2 nog kleine kinderen van 4 en bijna 3 jaar) en sinds december 2012 in het bezit van een temporary visum dat 4 jaar geldig is. Wij hebben midden december een reis van 2 maanden gemaakt in Australië (voor mij mijn 3de OZ-reis over een periode van 15 jaar) en ik moet zeggen, wij zijn wel een beetje van onze "pink cloud" afgekomen. Nu, we hebben geen zee van tijd om te beslissen, want willen we dit temporary visum kunnen omzetten in een permanent, moeten we kunnen aantonen dat we binnen die 4 jaar minstens 2 jaar in OZ hebben gewoond en mijn man (de hoofdapplicant) er minstens 1 jaar gewerkt heeft.
Het is zoals je zegt dat je met hetgeen je meeneemt van middelen hier, daar niet zo heel veel verder gaat springen. Integendeel, wat housing betreft, ga je waarschijnlijk een redelijke stap terugzetten. Ik heb mijn verhaal en mening hier al enkele keren geponeerd dus ik ga de anderen niet blijven vervelen met mijn visie. Als het je interesseert, stuur ik je wel eens een PB. Ook als je andere vragen of zo hebt, stel ze gerust.
Ik denk dat jullie al wel goed bezig zijn, eerst jullie reële kansen (laten) onderzoeken. Als die positief zijn, zou ik als ik van jullie was de procedure sowieso al starten. Zoals je zelf zegt, de leeftijd hebben jullie al iets minder mee dus hoe sneller je opstart, hoe beter. De eigenlijke beslissing van te gaan of niet zal dan later wel komen, als je ze kan/mag maken.
Zo hebben wij het ook gedaan.

Veel succes,
Vanessa
 
Dag Patrice,

Welkom!
Ook mijn man en ik zijn prille 40-ers (Vlamingen, met 2 nog kleine kinderen van 4 en bijna 3 jaar) en sinds december 2012 in het bezit van een temporary visum dat 4 jaar geldig is. Wij hebben midden december een reis van 2 maanden gemaakt in Australië (voor mij mijn 3de OZ-reis over een periode van 15 jaar) en ik moet zeggen, wij zijn wel een beetje van onze "pink cloud" afgekomen. Nu, we hebben geen zee van tijd om te beslissen, want willen we dit temporary visum kunnen omzetten in een permanent, moeten we kunnen aantonen dat we binnen die 4 jaar minstens 2 jaar in OZ hebben gewoond en mijn man (de hoofdapplicant) er minstens 1 jaar gewerkt heeft.
Het is zoals je zegt dat je met hetgeen je meeneemt van middelen hier, daar niet zo heel veel verder gaat springen. Integendeel, wat housing betreft, ga je waarschijnlijk een redelijke stap terugzetten. Ik heb mijn verhaal en mening hier al enkele keren geponeerd dus ik ga de anderen niet blijven vervelen met mijn visie. Als het je interesseert, stuur ik je wel eens een PB. Ook als je andere vragen of zo hebt, stel ze gerust.
Ik denk dat jullie al wel goed bezig zijn, eerst jullie reële kansen (laten) onderzoeken. Als die positief zijn, zou ik als ik van jullie was de procedure sowieso al starten. Zoals je zelf zegt, de leeftijd hebben jullie al iets minder mee dus hoe sneller je opstart, hoe beter. De eigenlijke beslissing van te gaan of niet zal dan later wel komen, als je ze kan/mag maken.
Zo hebben wij het ook gedaan.

Veel succes,
Vanessa

Ik zal met plezier en interesse je PB-verhaal lezen, Vanessa !
 
Back
Top