Het is over !!
- Thread starter Andy en Marjolein
- Start date
Andy en Marjolein
New Member
Beste allemaal,
bedankt voor al jullie betuigingen van medeleven. Het doet goed om te merken dat iedereen meeleeft. Dat geeft steun!
Inderdaad we hebben de mogelijkheid om in beroep te gaan en we hebben onze paneldokter benaderd. Wij zijn zelfs nog voor second opinion naar het AMC geweest. Echter het is geen medische afwijzing: als dat het was hadden we alle specialisten aan onze kant. Iedereen wilde wel een brief schrijven voor ons. Het is een afwijzing op regels. Volgens de regels van Australie heeft Andy recht op een disability pension. (WAO) In de emigratiewetgeving staat dat als je daar recht op hebt je afgewezen wordt. Daarom kan het dus ook zo zijn dat andere mensen met een WAO vanuit Nederland wel toegelaten zijn, die kwamen waarschijnlijk niet voor een australische uitkering in aanmerking. Andy dus wel. En tja ook wij hebben aangegeven er geen gebruik van te willen maken. Maar (en da's ook wel weer begrijpelijk) hoe moeten ze dat ooit controleren. Als we over een paar jaar toch aankloppen met een lege portomonee heeft Andy toch dat recht op die uitkering. Maar logisch is het niet: omdat hij zelfs meer overhoud van zijn nederlandse WAO na aftrek van zijn australische WAO.
En tja beroep: dat kan. De eerste procedure is echter een lang traject die je verplicht moet doorlopen. Je mag niet zelf beroep aantekenen maar dat gaat via onze sponsor (South Australia). Daarbij kijken ze in de eerste procedure vooral naar de gevolgde procedure (vormfouten) en die zijn er niet. Daarna kun je eventueel naar de rechter en dan moet je hopen op een 'aardige' rechter. Al met al ben je zo maar weer twee jaar verder en al die tijd zetten wij ons leven hier 'on hold'. Op internet hebben we vergelijkbare verhalen gelezen (hadden we ze maar vooraf gelezen..) van personen die al 7 jaar bezig zijn en zelfs door de Verenigde Naties (rechten van de mens) in het gelijk gesteld zijn. Maar de Australische overheid legt die beslissing / uitspraak gewoon naast zich neer. In hun eigen discriminatie (want dat is het eigenlijk) wetgeving is geregeld dat de enige die legaal mag discrimineren in Australie de case officer van de het DIAC is. Tja en wat moet je dan als eenling tegen zo'n grootmacht.
Tja en dan heb je ook nog allerlei achterdeuren. Bijvoorbeeld via Nieuw Zeeland. Die hanteert een minder strikt beleid. Die bekijkt iedere zaak afzonderlijk. Dus meer kans! Als we daar drie jaar wonen en ik zou dan de Nieuw Zeelandse nationaliteit aannemen kan ik zo overhoppen naar Australie. Dan kan ik Andy binnenhalen via spouse visum dat wellicht iets (maar dan ook een klein beetje iets) soepeler is. Maar dat is allemaal als als als. Teveel onzekerheid dus. Daarbij zijn we nog nooit in Nieuw Zeeland geweest en voelt dat dus als tweede keus. Liever maken we een nieuwe keus die dan weer als eerste keus voelt.
We hebben dus besloten om het te accepteren (alles zal wel met een reden gebeuren) en door te gaan met ons leven en hard op zoek te gaan naar een nieuw levensdoel.
Groetjes,
Marjolein
bedankt voor al jullie betuigingen van medeleven. Het doet goed om te merken dat iedereen meeleeft. Dat geeft steun!
Inderdaad we hebben de mogelijkheid om in beroep te gaan en we hebben onze paneldokter benaderd. Wij zijn zelfs nog voor second opinion naar het AMC geweest. Echter het is geen medische afwijzing: als dat het was hadden we alle specialisten aan onze kant. Iedereen wilde wel een brief schrijven voor ons. Het is een afwijzing op regels. Volgens de regels van Australie heeft Andy recht op een disability pension. (WAO) In de emigratiewetgeving staat dat als je daar recht op hebt je afgewezen wordt. Daarom kan het dus ook zo zijn dat andere mensen met een WAO vanuit Nederland wel toegelaten zijn, die kwamen waarschijnlijk niet voor een australische uitkering in aanmerking. Andy dus wel. En tja ook wij hebben aangegeven er geen gebruik van te willen maken. Maar (en da's ook wel weer begrijpelijk) hoe moeten ze dat ooit controleren. Als we over een paar jaar toch aankloppen met een lege portomonee heeft Andy toch dat recht op die uitkering. Maar logisch is het niet: omdat hij zelfs meer overhoud van zijn nederlandse WAO na aftrek van zijn australische WAO.
En tja beroep: dat kan. De eerste procedure is echter een lang traject die je verplicht moet doorlopen. Je mag niet zelf beroep aantekenen maar dat gaat via onze sponsor (South Australia). Daarbij kijken ze in de eerste procedure vooral naar de gevolgde procedure (vormfouten) en die zijn er niet. Daarna kun je eventueel naar de rechter en dan moet je hopen op een 'aardige' rechter. Al met al ben je zo maar weer twee jaar verder en al die tijd zetten wij ons leven hier 'on hold'. Op internet hebben we vergelijkbare verhalen gelezen (hadden we ze maar vooraf gelezen..) van personen die al 7 jaar bezig zijn en zelfs door de Verenigde Naties (rechten van de mens) in het gelijk gesteld zijn. Maar de Australische overheid legt die beslissing / uitspraak gewoon naast zich neer. In hun eigen discriminatie (want dat is het eigenlijk) wetgeving is geregeld dat de enige die legaal mag discrimineren in Australie de case officer van de het DIAC is. Tja en wat moet je dan als eenling tegen zo'n grootmacht.
Tja en dan heb je ook nog allerlei achterdeuren. Bijvoorbeeld via Nieuw Zeeland. Die hanteert een minder strikt beleid. Die bekijkt iedere zaak afzonderlijk. Dus meer kans! Als we daar drie jaar wonen en ik zou dan de Nieuw Zeelandse nationaliteit aannemen kan ik zo overhoppen naar Australie. Dan kan ik Andy binnenhalen via spouse visum dat wellicht iets (maar dan ook een klein beetje iets) soepeler is. Maar dat is allemaal als als als. Teveel onzekerheid dus. Daarbij zijn we nog nooit in Nieuw Zeeland geweest en voelt dat dus als tweede keus. Liever maken we een nieuwe keus die dan weer als eerste keus voelt.
We hebben dus besloten om het te accepteren (alles zal wel met een reden gebeuren) en door te gaan met ons leven en hard op zoek te gaan naar een nieuw levensdoel.
Groetjes,
Marjolein
kallie
XPdite Sponsor
Jeetje,
Wat een toestand, ik wilde jullie al eerder pmen om te vragen hoe de afloop was maar durfde eerlijk gezegd niet, bang voor de uitslag.
Heb tig keer een berichtje klaargezet maar ieder keer weer verwijderd.
En nu is het dan zover, heel je leven omgegooid, niet meer volledig hier en nog niet volledig daar.
Weg zeepbel, ik kan niet anders dan jullie veel sterkte toewensen en hopenlijk komt er snel iets op je pad waar je je levensdoel van kunt maken.
Mariette
Wat een toestand, ik wilde jullie al eerder pmen om te vragen hoe de afloop was maar durfde eerlijk gezegd niet, bang voor de uitslag.
Heb tig keer een berichtje klaargezet maar ieder keer weer verwijderd.
En nu is het dan zover, heel je leven omgegooid, niet meer volledig hier en nog niet volledig daar.
Weg zeepbel, ik kan niet anders dan jullie veel sterkte toewensen en hopenlijk komt er snel iets op je pad waar je je levensdoel van kunt maken.
Mariette
rob en jolanda
New Member
Ik vind het heel erg voor jullie.
Ook ik ben er stil van.
Ik wens jullie heel veel sterkte toe met de keus die jullie maken.
Groetjes,
Jolanda
Ook ik ben er stil van.
Ik wens jullie heel veel sterkte toe met de keus die jullie maken.
Groetjes,
Jolanda
Lela
Active Member
Beste Marjolein en Andy,
Bedankt voor de toelichting. Ik kan me heel goed voorstellen dat jullie beroep op deze manier niet echt als een optie zien... In dit geval geldt waarschijnlijk echt regels zijn regels. Wat een machteloos gevoel, jullie als stel tegenover de "oppermachtige" DIMA...
Ik weet niet hoe ik onder woorden moet brengen hoe afschuwelijk ik dit voor jullie vind en ik wil jullie heel veel sterkte wensen om jullie leven weer in een richting te brengen die voor jullie voelt als een nieuwe "eerste keus".
Groetjes,
Lela
Bedankt voor de toelichting. Ik kan me heel goed voorstellen dat jullie beroep op deze manier niet echt als een optie zien... In dit geval geldt waarschijnlijk echt regels zijn regels. Wat een machteloos gevoel, jullie als stel tegenover de "oppermachtige" DIMA...
Ik weet niet hoe ik onder woorden moet brengen hoe afschuwelijk ik dit voor jullie vind en ik wil jullie heel veel sterkte wensen om jullie leven weer in een richting te brengen die voor jullie voelt als een nieuwe "eerste keus".
Groetjes,
Lela
Aussiegirl
New Member
Tjee... ben er gewoon stil van.... af en toe las ik wel eens reacties of posts van jullie.... en dan nu dit...
Ik hoop echt, vanuit de grond van mijn hart, dat jullie een weg vinden om toch je droom waar te maken.... echt waar!
Veel sterkte en moed de komende tijd....
Liefs, Aussiegirl
Ik hoop echt, vanuit de grond van mijn hart, dat jullie een weg vinden om toch je droom waar te maken.... echt waar!
Veel sterkte en moed de komende tijd....
Liefs, Aussiegirl
peetersfamily
New Member
veel sterkte de komende tijd met het nemen van de juiste beslissing en het vinden van de juiste draadjes.
Het komt ergens wel een keer goed.
veel sucses en het beste
Hein
Het komt ergens wel een keer goed.
veel sucses en het beste
Hein
Jee Marjolein en Andy, beetje laat, ben een tijdje niet meer op het forum geweest, maar wat een bagger zeg. Echt ongelooflijk en helaas ook herkenbaar.
Wij zitten ook met kromme tenen te wachten op het oordeel van de Australian Health Service over (opnieuw) onze medicals en vooral die van Jan. Hij heeft een WAO uitkering, maar is nog maar 54 jaar, en heeft waarschijnlijk ook recht op die niet gewenste Australische uitkering. Alles is dus mogelijk.
Nu blijkt ook nog eens onze case-officer doof te zijn. Fijne communicatie via het toetenbord dus in een periode dat twee jaar hard werken eindelijk samenkomt en het horen van de stem van de persoon die binnenkort over onze toekomst gaat beslissen heel prettig zou zijn.
Enfin, we zien wel, jullie heel veel sterkte en een nieuwe visie op de toekomst toegewenst.
groet,
Annelies
Wij zitten ook met kromme tenen te wachten op het oordeel van de Australian Health Service over (opnieuw) onze medicals en vooral die van Jan. Hij heeft een WAO uitkering, maar is nog maar 54 jaar, en heeft waarschijnlijk ook recht op die niet gewenste Australische uitkering. Alles is dus mogelijk.
Nu blijkt ook nog eens onze case-officer doof te zijn. Fijne communicatie via het toetenbord dus in een periode dat twee jaar hard werken eindelijk samenkomt en het horen van de stem van de persoon die binnenkort over onze toekomst gaat beslissen heel prettig zou zijn.
Enfin, we zien wel, jullie heel veel sterkte en een nieuwe visie op de toekomst toegewenst.
groet,
Annelies