hoe hak je knopen door?

Ik vind het allemaal super te lezen hoe jullie allemaal die knoop hebben doorgehakt en de stap naar down under hebben gewaagd... hoewel ik er al jààààren mee rondloop, duft ik die knopen niet doorhakken...
Mijn grootste zorg : kan ik het de kids wel aandoen (meisjes van 11 en 13, jongen van 8) of bewijs ik hun net een dienst?
Ik heb weinig tot geen vertrouwen meer in "Europa" en de Euro... Australie wordt alsmaar sterker als ik zo kan lezen
Hier leiden we een zeer druk leven, met veel stress en weinig tijd voor de kinderen. Ben ik fout te denken (hopen) dat dat in Australie anders kan?
Moeten we dan fel inboeten qua levensstandaard?

Hopelijk kunnen jullie me wat wijzer maken en mee helpen die knopen nu eindelijk toch eens door te hakken.

groetjes,
S.
 
Alvast welkom op het forum :up:
Veel info, tips en steun te vinden hier...
 
Hai Sophie, welkom inderdaad.
Ik weet natuurlijk niet alle gedachten die je hebt en ik begrijp het heel goed dat je het voor de kinderen moeilijk vindt. Maar jouw drukke leven en weinig tijd voor de kinderen komt van jou zelf. Dat ligt niet aan het land waar je woont. Tenzij je nu naar een derde wereldland gaat waar je nóg harder moet werken om je familie te onderhouden.
Ga je denk je in Australie minder hard werken? of meer tijd besteden aan je kinderen? In Australië zijn reistijden bijvoorbeeld weer veel langer, omdat het land zo enorm groot is.
Australië is een prachtig land en als jij denkt daar gelukkig te worden moet je het zeker doen. Maar het is denk ik niet het land waar je dingen ineens anders gaat doen, als dat niet al je intentie was.
Ik vind Nederland en Europa nog steeds erg fijn wonen en zie veel voordelen en ook wel de nadelen. Ik denk dat ieder land dat heeft. Het is waar jij denkt het beste uit jezelf te halen, maar dat moet je zelf doen.
Succes met het maken van een keuze. Dat is niet gemakkelijk, zeker ook omdat jij ook nog voor je kinderen beslist. Maar misschien kunnen zij jou wel heel goed vertellen wat zij fijn vinden hier of juist helemaal niet.

groeten, Marieke
 
Dankjewel voor de snelle reacties!
Hier ben ik al 20 jaar zelfstandige en dat wil ik nu net niet worden in Australie. Daardoor hoop ik zowiezo al meer tijd voor de kids te kunnen vrijmaken. En als ik mn professionele leven over een andere boeg gooi, dan ineens graag elders.

Ik blijf me afvragen of het gras aan de andere kant idd groener is of dat alleen maar zo lijkt? (best niet te letterlijk nemen :D )
Je hoort weinig verhalen van mensen die geëmigreerd zijn en het er niet naar hun zin hebben
 
Poms in Oz staat vol met mensen die teleurgesteld terug gaan. Dus daaran geen gebrek... Maar een migratie is naast een enorme klus een kans om je leven te heroverwegen en opnieuw in te delen. Houden wat je beviel, stoppen of wegdoen wat niet beviel.

Maar met een flinke dosis wilskracht is dat in NL ook wel mogelijk. Alleen heeft NL bepaalde zaken niet die in OZ wat normaler zijn (zon, weidse natuur enz. )

Elke poging om je leven opnieuw in te delen (hier of daar) kost inzet. Bij ons is het gevoel in OZ nu eenmaal erg goed. Dus wellicht dat Gevoel 1 en Ratio 2 is bij ons. Maar we hebben wel alles uiteindelijk rationeel nagekeken, bedacht en doorgerekend. De balans slaat nog steeds door naar OZ ;)


Succes!!
 
Oh ja, die knoop diorhakken. Dat was bij mij niet echt hakken hoor, meer een langdurige zaag actie met een bot broodmes ;)
We hadden wel de visum procedure gestart, en ik ben er gedurende het proces ingegroeid. Mijn vriendin was meer van het hakken zeg maar ( en de hoofdaanvrager van het visum )
 
Welkom!

Niet geschoten is altijd mis! Je kan je afblijven vragen of Australie beter is voor jullie of de stap in het diepe wagen. Het kan hier moeilijk zijn en iedereen maakt dit mee. Het ligt er alleen aan wat je er mee doet en wat je er mee kan doen.

Het belangrijkste is natuurlijk je instelling, realiseer je dat je hier weer vanaf 0 moet beginnnen. Zowel huis, werk als vrienden is iets wat je misschien in de eerste tijd enorm mist. Lukt het je om snel werk te vinden dan komt de rest ook wel, alleen lukt dat niet 1,2,3 dan is er de druk op je gezin. Maar overwin je dat dan is het de moeite meer dan waard!
Het land is geweldig en soms heb je nou eenmaal dat zetje nodig om een oude gewoonte op te geven. Zelf werkte ik lange dagen in Nld wat mij na verloop van tijd tegen begon te staan. Daarmee breken? Makkelijker gezegd dan gedaan je omgeving is immers gewend dat je dat wel even doet en een nieuwe baan zoeken? Ach het wereldje (tenminste waarin ik werk) is klein dus een nieuwe baas verwacht vast hetzelfde. In Nld was ik 5 dagen per week 12 uur per dag kwijt aan mijn werk (9.5 uur werk en 2.5 uur reizen) in de trein was ik nog aan het werk en in de weekenden ging ik ook nog wel eens even naar het werk. Nu werk ik 8 uur per dag en heb in totaal 1 uur reistijd, scheelt toch mooi 3 uur per dag.
Nogmaals dat had ik ook in Nld wel kunnen doen, maar ik had gewoon de hulp nodig om dat ook echt te doen.

Ik ben blij dat ik die stap heb gemaakt en zou hem zo weer maken. Alleen als ik eerlijk ben dan weet ik niet of ik deze had gemaakt zonder een financiele buffer. Het achter de hand hebben van wat geld heeft gewoon de voordeel dat je wat rond kan kijken en je kan kiezen, i.p.v. een gedwongen keuze om dat je je gezin moet onderhouden.

Succes met je keuze!

Chantal
 
Je schrijft zelf al dat je grootste zorg je kinderen is en ik denk dat dit ook terecht is, zeker gezien de leeftijd van je kinderen. Je oudste 2 zitten nu net in het begin van hun pubertijd. Juist in deze periode hebben ze hun vrienden nodig want ze zullen zich tegen hun ouders af gaan zetten en dat hoort ook zo. Je wil tenslotte graag dat ze uiteindelijk onafhankelijk worden.

Mijn advies is om hier heel goed met je kinderen over te praten, wat voor hun de consequenties zijn van verhuizen naar een ander land met een andere taal en andere gewoonten, maar vooral zonder hun vrienden. Sommige kinderen gaan hier prima mee om, die maken snel nieuwe vrienden en dan zal het geen probleem zijn. Heb je echter kinderen die hier iets minder makkelijk in zijn, dan zal het een stuk moeilijker voor ze worden.
Misschien is het voor jullie financieel mogelijk om op een vakantie naar Australie te gaan. Dan kunnen je kinderen zien hoe het leven hier is, wat de verschillen zijn en op die manier kan jij zien hoe makkelijk ze zich daar aan kunnen aan passen.

Veel succes met je beslissing
 
Herkenbaar Afterbang, heel herkenbaar! Knoop eigenlijk niet door te hakken, blijft altijd een vraag. Of je gaat, en als je gegaan bent, of je blijft. Welkom in de wereld die emigratie heet!
 
same sh*t different country, nicer weather ;)
Je mag niet vergeten, dat je in oz ook moet werken, huishouden doen, boodschappen doen, de gras maaien etc etc.
Ik ben op mijn 13de van OZ naar NL verhuisd, en vergeef mijn ouders nog steeds niet voor mijn leven over hoop te hebben gegooid, maar dit kwam omdat ik naar een internationale school ging 30km van huis, dus vrienden die ik maakte waren allemaal 30km+ weg. Was ik naar een NL'se school geweest was dit ander.

Praat eerst met de kids erover en vraag hun opinie, leg hun je redenen uit.. ze zijn oud genoeg om hiermee open en eerlijk over te babbelen.....
 
Ik denk dat je je kids er een enorme levenservaring levensles bijgeeft. Nieuwe taal, ander land en andere culltuur. Idd meer zekerheid dan de eurozone.
De oudste gaat pas net 1 jaar naar haar nieuwe school in Ned en de middelste gaat volgend jaar naar de middelbare school. Dus beide hebben/gaan nieuwe vrienden maken in Nederland, dus dat proces kunnen ze ook doorlopen in Australie. De jongste is nog flexibel genoeg lijkt mij met pas 8 jaar.

Ja ik ben het met Sacha eens dat je je kids moet betrekken hierin maar uiteindelijk hebben ze niks te willen als de ouders willen gaan. Benader het positief. nieuwe omgeving, mooi weer, stranden maar laat ze ook weten dat ze dus nieuwe vrienden moeten maken.
 
Zoals Sacha zegt, probeer eerst eens een vakantie in te plannen (met de kids) zodat je het land goed kan bekijken.. Dat kost misschien wel aardig wat centen, maar een (mislukte) emigratie kost nog veel meer!
Uiteindelijk zal het altijd gokken blijven of je daar echt gelukkiger gaat worden dan hier.. Ligt denk ik maar net aan waar je voor gaat. In ieder geval super dat je jouw gevoel aan het onderzoeken bent en niet later terug gaat denken 'wat als ik toch maar eens dat Australie plan uitgediept had...'
 
Dankjewel allemaal voor jullie reacties ! Heel leuk ! Maar het maakt het er niet makkelijk om ;)

Als we eerst op vakantie willen komen naar Australie, zullen er eerst hier een aantal knopen moeten doorgehakt worden op professioneel vlak, want ik ben zelfstandige en heb geen vakantie... enkel max 5 dagjes (max 1 week) tussen Kerst en Nieuwjaar, maar dat is niet voldoende natuurlijk om even tot daar te springen en het leven te ontdekken...

Daarom, alle pros en cons van harte welkom!

en gelukkig is er nog water genoeg om naar zee te stromen ... (met al die regen hier)... :) en ondertussen dikken we ons Australiefonds wat aan :)

groetjes,
S.
 
Als ik het vragen mag, wat voor soort bedrijf heb je? Is het niet mogelijk om iemand in te laten vallen?
 
Transportbedrijf, internationaal koel- en vriestransport. Run het eigenlijk helemaal alleen, planning, facturatie, administratie, HR, en nee geen invaller ... kan ook niet tegen klanten zeggen dat ze nou even 14 dagen een andere transporteur moeten zoeken, want ja gegarandeerd dat ik dan de helft kwijt ben, zit trouwens ook met contracten.
Zijn nu stilaan wat aan het afbouwen met het oog op toekomst... dit is niet vol te houden als ik ook nog wat van mn leven en kids wil genieten
 
Hi Sophie,

Ik denk zeker dat het leven hier relaxter is. Maar een voorwaarde is wel dat je de simpele zekerheden als een baan en een dak boven je hoofd op een voor jullie fijne plek kunt waarmaken. Ik heb meerdere koppels zien teruggaan omdat er de financiële middelen niet (snel genoeg) waren om die zekerheden te verkrijgen. Dan is het 'relaxte' er gauw af en is elke dag zonneschijn niet genoeg om dat goed te maken. Doe dus research naar je kansen op de arbeidsmarkt en bekijk van te voren hoe groot je financiële buffer is.

Daarnaast gaan er ook koppels terug omdat het gemis van familie en vrienden te groot is. Besef dat je hier erg op elkaar bent aangewezen. Zomaar even binnen lopen bij familie of vrienden is er niet meer bij. Geen ouders, opa of oma die als oppas kunnen fungeren en geen verjaardagen, feestjes meer van die mensen die je al je halve leven kent. Vraag je dus af hoe belangrijk het is dat jullie maar ook je kids opgroeien zonder hun bloedverwanten.

Er gaan ook emigranten terug die niet kunnen wennen aan de relaxte Australische mentaliteit; een afspraak is zeker niet altijd een afspraak (lastig en soms ronduit ergerlijk), de service van leveranciers is absoluut niet te vergelijken met de Nederlandse (traag, onzorgvuldig, onkundig, ongeïnteresseerd) en het tempo ligt vele malen lager. Dat klinkt relaxt en precies waar je naar snakt maar geloof me, als je het tempo van NL gewend bent dan kost het moeite om je hier aan aan te passen. Vraag je af hoe flexibel je bent bij het aanpassen aan hele andere mentaliteit.

Emigratie heeft echt een pittige 'prijs' (de grootste is absoluut het achterlaten van familie en vrienden). Emigreren is absoluut niet gemakkelijk (je begint weer op nul op professioneel en sociaal vlak en ook financieel is het begin vaak afzien). Het vergt aanpassingsvermogen, incasseringsvermogen en een ontzettend grote mate van doorzettingsvermogen. Kijk kritisch naar jezelf of je de 'prijs' voor een schot op een 'beter' leven wilt betalen. Je kunt ook andere keuzes maken voor een ander leven in NL. Je hoeft daarvoor niet perse naar een ander land.

Maar.... als je houdt van een geweldige uitdaging, niet bang bent voor (zeker in het begin) hard werken om van die nullijn af te komen, genoegen kunt nemen met Skype en telefonische contacten met familie en vrienden en om de zoveel jaar een bezoekje van deze mensen of een bezoekje NL, hunkert naar (bijna) iedere dag zon, een heerlijk buitenleven en een schitterende flora en fauna in een land zo onbegrensd mooi dan is het het allemaal waard.

Ik wens jullie ontzettend veel succes toe met het besluit om van je leven nog iets mooiers te willen maken. Waar dat dan ook zal zijn. In Australie ben je in ieder geval van harte welkom:)
 
Transportbedrijf, internationaal koel- en vriestransport. Run het eigenlijk helemaal alleen, planning, facturatie, administratie, HR, en nee geen invaller ... kan ook niet tegen klanten zeggen dat ze nou even 14 dagen een andere transporteur moeten zoeken, want ja gegarandeerd dat ik dan de helft kwijt ben, zit trouwens ook met contracten.
Zijn nu stilaan wat aan het afbouwen met het oog op toekomst... dit is niet vol te houden als ik ook nog wat van mn leven en kids wil genieten
En als je ooit ziek zou zijn voor een bepaalde tijd?! :eek:
 
Nooit emigreren zonder het land eerst bezocht te hebben! Je kan zoveel ervaringen horen van mensen, reportages en docu's bekijken, enz, maar je kan pas echt weten of je je er gaat thuis voelen als je er zelf geweest bent. En dan nog is er een groot verschil tussen vakantie en er wonen en werken. Ik had ook een bepaald beeld van Australie, het was al meer dan 10 jaar een droom van mij om er ooit eens te geraken en te gaan wonen. Vorig jaar hebben we de knoop doorgehakt en zijn we voor 6 weken naar Australie getrokken. De mooiste reis van ons leven, maar ook met beide benen op de grond gezet. Het beeld dat ik had van Australie klopte niet met de werkelijkheid. Mijn eerste gedachte was zelfs, dat ik daar nooit wilde gaan wonen. Mijn vriend, die het niet zag zitten om zo ver op reis te gaan en helemaal niets met Australie had, was op slag verliefd! Zo zie je maar dat meningen kunnen veranderen en dat je toch op zijn minst eens een kijkje moet gaan nemen! Ook eens bekijken of je nog in aanmerking komt voor een visum, want eens 40 slinken je kansen, we kunnen er zelf over meespreken :)
 
Ik ben het helemaal met Brumby eens. Ik zou zo'n grote stap nooit durven aangaan als ik het land niet eerst zou hebben gezien en geproefd. En ook dan is het inderdaad eigenlijk maar een momentopname. De eerste keer dat ik naar Australie ging kwam ik tot de conclusie dat ik er nooit zou willen wonen. De tweede keer besloot ik wel dat ik wilde emigreren maar dit had alles te maken met mijn partner die al in Australie woonde. De eerste maanden waren fantastisch. Daarna kwam het gemis van familie en vrienden en ook van al hetgeen je zo goed kent van NL en je niet vindt in je nieuwe land. Want pas na een paar maanden (als de rosé wolk is verdwenen) zie je de mindere kanten van het land dat je gekozen hebt. Spijt heb ik nooit gehad. Maar met het 'gemis' van je geboorteland en de negatieve aspecten van je nieuwe land moet je wel leren omgaan. Zoals ik al zei: emigreren vergt doorzettingsvermogen, incasseringsvermogen en aanpassingsvermogen. En zo'n grote stap zetten zonder ooit in het land te zijn geweest is mijns inziens geen verstandige zet.
 
Ik ben het helemaal met Bruma by eens. Ik zou zo'n grote stap nooit durven aangaan als ik het land niet eerst zou hebben gezien en geproefd. En ook dan is het inderdaad eigenlijk maar een momentopname. De eerste keer dat ik naar Australie ging kwam ik tot de conclusie dat ik er nooit zou willen wonen. De tweede keer besloot ik wel dat ik wilde emigreren maar dit had alles te maken met mijn partner die al in Australie woonde. De eerste maanden waren fantastisch. Daarna kwam het gemis van familie en vrienden en ook van al hetgeen je zo goed kent van NL en je niet vindt in je nieuwe land. Want pas na een paar maanden (als de rosé wolk is verdwenen) zie je de mindere kanten van het land dat je gekozen hebt. Spijt heb ik nooit gehad. Maar met het 'gemis' van je geboorteland en de negatieve aspecten van je nieuwe land moet je wel leren omgaan. Zoals ik al zei: emigreren vergt doorzettingsvermogen, incasseringsvermogen en aanpassingsvermogen. En zo'n grote stap zetten zonder ooit in het land te zijn geweest is mijns inziens geen verstandige zet.

Ben het met je eens maar toch...... Ben naar SA vertrokken vanuit Nederland. Na een aantal jaar weer vrienden etc achtergelaten en naar Vic vertrokken en zou er geen probleem mee hebben om naar een ander land te vertrekken zonder er geweest te zijn. Ik denk dat het aan je aanpassingsvermogen ligt. Waar ga je voor? dat is de vraag. Voor sommige wellicht het onwetende en uit tevinden of ze dat persoonlijk aankunnen.
 
Back
Top