Hoe om te gaan met kids als je gaat emigreren!!!!
- Thread starter Ingriddh
- Start date
looseontheloop
New Member
:|
Er zijn ook wel lastige momenten. Onze dochter van 2,7 krijgt steeds grotere driftbuien en wil met de Santa-versieringen in de winkels iedere dag sinterklaas kapoentje horen en zingen. Wat lastig is omdat we dat niet op CD hebben.
We hadden wel verteld dat we naar Australië zouden gaan, alleen niet dat papa twee maanden later ging.
Vandaag had ze vier driftbuien die afzwakte toen ze van vermoeidheid bijna in slaap viel, binnenkort maar eens met de huisarts bespreken.
Maar misschien heeft het wel niets met de emigratie te maken. of misschien alleen omdat ik twee maanden later kwam.
we hopen het in iedergeval snel te begrijpen.
Als ik iets hoor van de GP (huisarts ) laat ik het wel horen.
groetjes Erik
Er zijn ook wel lastige momenten. Onze dochter van 2,7 krijgt steeds grotere driftbuien en wil met de Santa-versieringen in de winkels iedere dag sinterklaas kapoentje horen en zingen. Wat lastig is omdat we dat niet op CD hebben.
We hadden wel verteld dat we naar Australië zouden gaan, alleen niet dat papa twee maanden later ging.
Vandaag had ze vier driftbuien die afzwakte toen ze van vermoeidheid bijna in slaap viel, binnenkort maar eens met de huisarts bespreken.
Maar misschien heeft het wel niets met de emigratie te maken. of misschien alleen omdat ik twee maanden later kwam.
we hopen het in iedergeval snel te begrijpen.
Als ik iets hoor van de GP (huisarts ) laat ik het wel horen.
groetjes Erik
Sacha
Ass. Perth Promotor
Succes met de kleine driftkop :smile: Heb er thuis ook zo een zitten. Hoe drukker wij zijn (soms alleen in ons hoofd druk) hoe driftiger zij is. Blijft toch een manier van aandacht vragen voor kinderen. Hoe gesetteld zijn jullie inmiddels al? Misschien ligt daar de oorzaak in. Maar wat je ook doet, rustig blijven, gewoon op de gang zetten en pas als hij/zij afgekoeld is weer binnen laten. Dit houd het bij mijn 2,5 jaar oude driftkopje binnen de perken. Daarnaast zitten ze op die leeftijd nu eenmaal midden in de peuterpubertijd...
Gewoon tot 10 tellen, het word wel weer leuk dat opvoeden
Sacha
Gewoon tot 10 tellen, het word wel weer leuk dat opvoeden
Sacha
He Loecky,
Ik heb al een boekje gevonden via marktplaats van een avontuur in Australie (het gaat over de opaalmijn).
Zoeken bij boeken, kleuters en dan tik je bij beschrijving Australie in en dan krijg je 3 opties de laatste zonder foto is het.
Het boek staat in een rij van andere avonturen in andere landen. Het is van Disney's Werelclub.
en bij kinderen van onder de tien, heb ik ook nog een ander boekje gevonden. Over het avontuur met een kangaroe Kees in Australie,
ook van Disney. Succes.
Het boek heet volledig; Een avontuur in Australie, van Disney's Reisavonturen.
Uitgever is Sanoma Uitgevers BV in Hoofddorp.
Ik heb het ISBN nummer ook nog even gecheckt en dat klopt.
Succes ermee.
Gr. Ingrid
Ik heb al een boekje gevonden via marktplaats van een avontuur in Australie (het gaat over de opaalmijn).
Zoeken bij boeken, kleuters en dan tik je bij beschrijving Australie in en dan krijg je 3 opties de laatste zonder foto is het.
Het boek staat in een rij van andere avonturen in andere landen. Het is van Disney's Werelclub.
en bij kinderen van onder de tien, heb ik ook nog een ander boekje gevonden. Over het avontuur met een kangaroe Kees in Australie,
ook van Disney. Succes.
Het boek heet volledig; Een avontuur in Australie, van Disney's Reisavonturen.
Uitgever is Sanoma Uitgevers BV in Hoofddorp.
Ik heb het ISBN nummer ook nog even gecheckt en dat klopt.
Succes ermee.
Gr. Ingrid
Fae
XPdite Sponsor
In aanvulling op dit topic, voor in de toekomst misschien, voor mensen die hier ook over nadenken.
Ik ben nu met Joy 9 maanden in Australie. Ze is net vier geworden en was dus ruim drie toen wij vertrokken. Ik ben een alleenstaande moeder.
Natuurlijk heb ik haar verteld wat er ging gebeuren, zonder het er iedere dag over te hebben. Kinderen en vooral de kleine leven erg in het moment en kunnen zich nauwelijks een voorstelling maken van straks of de toekomst. Naarmate de tijd van vertek dichterbij kwam heb ik, over tijd gedoseerd, een aantal keer de belangrijkste veranderingen aangestipt, bv het vertrek van de creche en dat zij in Australie naar een andere groep zou gaan met kids die Engels spreken, het afscheid nemen van het huis (en benadrukt welke van haar spullen gewoon met ons mee zouden reizen, dan wel met het vliegtuig of met de boot), zelf een paar spullen laten inpakken. Wat betreft het niet meer zien van haar vader omdat hij nog in NL is, daar heb ik meer aandacht aan besteed maar ook weer niet zoveel dat het ongrijpbaar groot werd en dat het alleen nog maar daarover ging. Ze speelde vooral veel met hem en dat was goed.
Het was precies goed. Ze kon mensen zelf uitleggen wat er ging gebeuren vlak voor vertrek: wij gaan met het vliegtuig en sommige speelgoedjes gaan met de boot want die zijn te zwaar. En papa zie ik weer als we op vakantie gaan of als hij komt.
Nog steeds merk je dan dat het meer woorden dan echt begrip zijn, maar de voorbereiding was er.
Nu we hier zijn en vooral ook direct na aankomst was nog goed te refereren naar 'weet je nog dat we hadden besproken dat....'. Herkenning. En nu vraagt ze nog wel eens naar iets dat zij mist, of vertelt zij mensen hier hoe het in NL was of gaat, zonder dat dat grote drama's oplevert. En als zij toch haar vriendjes mist, laat ik haar verdrietig zijn een poosje en vraag haar daarna wie zij hier lief vindt. Die zou ze dan toch ook niet meer willen missen. Het gemis van haar vader blijft verdriet, wat soms opkomt en pijnlijk is om te zien. Het is ook het leven en met de juiste reactie en zorg wordt zij er uiteindelijk een vollediger mens van.
Kortom: ik zou zeggen laat je kind niet in het ongewisse, geen verrassingen die pijnlijk kunnen zijn, maar ook niet teveel en tevaak praten over iets wat voor ouders weliswaar 24/7 in het systeem zit maar gelukkig voor hen nog ongrijpbaar is. Gun ze het leven in het moment (konden wij het maar zo goed) en wees er voor ze wanneer ze je nodig hebben. Erken ook pijn en gemis, niet bagatelliseren - het mag er allemaal zijn.
En ook nog: de eerste weken na aankomst gebeurde er best veel en de maanden voor vertrek waren ook de makkelijkste niet. De keren dat Joy wat gedrag betreft opspeelde waren overduidelijk reacties op mijn gevoelens/gedachten en stress. Zij was okee zolang ik het was. Investeer dus ook voldoende in jezelf, je gemoedrust en relaties/contacten om zelf zoveel mogelijk in balans te blijven. Jij blij, zij blij.
Succes, groet,
Fae
Ik ben nu met Joy 9 maanden in Australie. Ze is net vier geworden en was dus ruim drie toen wij vertrokken. Ik ben een alleenstaande moeder.
Natuurlijk heb ik haar verteld wat er ging gebeuren, zonder het er iedere dag over te hebben. Kinderen en vooral de kleine leven erg in het moment en kunnen zich nauwelijks een voorstelling maken van straks of de toekomst. Naarmate de tijd van vertek dichterbij kwam heb ik, over tijd gedoseerd, een aantal keer de belangrijkste veranderingen aangestipt, bv het vertrek van de creche en dat zij in Australie naar een andere groep zou gaan met kids die Engels spreken, het afscheid nemen van het huis (en benadrukt welke van haar spullen gewoon met ons mee zouden reizen, dan wel met het vliegtuig of met de boot), zelf een paar spullen laten inpakken. Wat betreft het niet meer zien van haar vader omdat hij nog in NL is, daar heb ik meer aandacht aan besteed maar ook weer niet zoveel dat het ongrijpbaar groot werd en dat het alleen nog maar daarover ging. Ze speelde vooral veel met hem en dat was goed.
Het was precies goed. Ze kon mensen zelf uitleggen wat er ging gebeuren vlak voor vertrek: wij gaan met het vliegtuig en sommige speelgoedjes gaan met de boot want die zijn te zwaar. En papa zie ik weer als we op vakantie gaan of als hij komt.
Nog steeds merk je dan dat het meer woorden dan echt begrip zijn, maar de voorbereiding was er.
Nu we hier zijn en vooral ook direct na aankomst was nog goed te refereren naar 'weet je nog dat we hadden besproken dat....'. Herkenning. En nu vraagt ze nog wel eens naar iets dat zij mist, of vertelt zij mensen hier hoe het in NL was of gaat, zonder dat dat grote drama's oplevert. En als zij toch haar vriendjes mist, laat ik haar verdrietig zijn een poosje en vraag haar daarna wie zij hier lief vindt. Die zou ze dan toch ook niet meer willen missen. Het gemis van haar vader blijft verdriet, wat soms opkomt en pijnlijk is om te zien. Het is ook het leven en met de juiste reactie en zorg wordt zij er uiteindelijk een vollediger mens van.
Kortom: ik zou zeggen laat je kind niet in het ongewisse, geen verrassingen die pijnlijk kunnen zijn, maar ook niet teveel en tevaak praten over iets wat voor ouders weliswaar 24/7 in het systeem zit maar gelukkig voor hen nog ongrijpbaar is. Gun ze het leven in het moment (konden wij het maar zo goed) en wees er voor ze wanneer ze je nodig hebben. Erken ook pijn en gemis, niet bagatelliseren - het mag er allemaal zijn.
En ook nog: de eerste weken na aankomst gebeurde er best veel en de maanden voor vertrek waren ook de makkelijkste niet. De keren dat Joy wat gedrag betreft opspeelde waren overduidelijk reacties op mijn gevoelens/gedachten en stress. Zij was okee zolang ik het was. Investeer dus ook voldoende in jezelf, je gemoedrust en relaties/contacten om zelf zoveel mogelijk in balans te blijven. Jij blij, zij blij.
Succes, groet,
Fae
He fae,
Bedankt voor je reactie. Mijn zoontje (nu 3 en 2mnd) begint er nu steeds zelf over en dan geef ik hem gewoon antwoord op zijn vragen.
Aangezien we de laatste tijd weer veel met dingen bezig zijn geweest, doe ik ook veel dingen met hem samen.
2 x per week zwemmen, s'avonds een boekje voorlezen, echt veel momenten voor hem alleen.
En dat doet hem goed :wink:.
gr. Ingrid
Bedankt voor je reactie. Mijn zoontje (nu 3 en 2mnd) begint er nu steeds zelf over en dan geef ik hem gewoon antwoord op zijn vragen.
Aangezien we de laatste tijd weer veel met dingen bezig zijn geweest, doe ik ook veel dingen met hem samen.
2 x per week zwemmen, s'avonds een boekje voorlezen, echt veel momenten voor hem alleen.
En dat doet hem goed :wink:.
gr. Ingrid
De vertrekdatum staat nu vast op 8 jan. 2009. En voor Steve word het nu ook allemaal een stukje concreter.
Hij heeft op de psz ook al verteld dat hij naar Australie gaat verhuizen maar dan met de jeep :lol: (lang rijden).
De juffen zeiden ook al dat we hem goed voorbereid hadden.
Donderdag de laatste keer voor hem op de psz. . Samen hebben we zijn traktatie klaar gemaakt. Koalabeertjes
met een Australisch vlaggetje in zijn knijphandjes.
Het speelgoed heeft hij nu ook in de verhuisdozen gedaan samen met papa.
Hij verteld nu ook tegen iedereen dat hij in Australie gaat wonen, en opa en oma blijven hier wonen.
Voor de rest pakt hij het goed op. Het oude speelgoed waar hij niet meer mee speelt en zijn fiets, tractor, step gaan
we naar het LUMC in Leiden brengen naar de kinderafdeling en dan gaat Steve zelf mee en ziet hij waar het blijft.
Hij heeft op de psz ook al verteld dat hij naar Australie gaat verhuizen maar dan met de jeep :lol: (lang rijden).
De juffen zeiden ook al dat we hem goed voorbereid hadden.
Donderdag de laatste keer voor hem op de psz. . Samen hebben we zijn traktatie klaar gemaakt. Koalabeertjes
met een Australisch vlaggetje in zijn knijphandjes.
Het speelgoed heeft hij nu ook in de verhuisdozen gedaan samen met papa.
Hij verteld nu ook tegen iedereen dat hij in Australie gaat wonen, en opa en oma blijven hier wonen.
Voor de rest pakt hij het goed op. Het oude speelgoed waar hij niet meer mee speelt en zijn fiets, tractor, step gaan
we naar het LUMC in Leiden brengen naar de kinderafdeling en dan gaat Steve zelf mee en ziet hij waar het blijft.
He Loeky,
Kijk even op www.dutch-outback.nl.
Het is het niet meer waard om die fiets, tractor mee te nemen. Ze zijn zo afgetrapt.
En die tractor daar word die al te groot voor dus we brengen het lekker weg.
En die step heeft die nooit naar om gekeken. Dus tijd daarvoor een skelter en een goede
fiets daar is hij wel aan toe. Hij wil nu al zonder zijwielen fietsen dat doen we dan maar in
Au. hebben we meer de ruimte.
Kijk even op www.dutch-outback.nl.
Het is het niet meer waard om die fiets, tractor mee te nemen. Ze zijn zo afgetrapt.
En die tractor daar word die al te groot voor dus we brengen het lekker weg.
En die step heeft die nooit naar om gekeken. Dus tijd daarvoor een skelter en een goede
fiets daar is hij wel aan toe. Hij wil nu al zonder zijwielen fietsen dat doen we dan maar in
Au. hebben we meer de ruimte.