Hoe reageren je ouder nadat je verteld hebt te gaan emigreren

Zou eens even een goed gesprek met je moeder hebben. Dat ze er verdriet van heeft dat jij naar Australie verhuisd en dat haar kleinkinderen dus ook gaan, dat is absoluut te begrijpen. Denk ook dat je teleurgesteld zou zijn als dit niet zo zou zijn geweest. Maar om vervolgens haar verdriet op jouw kinderen te gaan projecteren is een hele grote fout. Kinderen (leeftijd doet er absoluut niet toe) zijn enorm te beinvloeden door opa's en oma's en daarom moet je dus zeer voorzichtig omspringen met de gevoelens van je (klein)kinderen in dit soort gevallen.

Heel veel succes ermee. Dat dus weer een moeilijk gesprek met je moeder worden, maar dit gesprek moet je heel snel voeren!!!

Sacha
Edit: PS Heb dit zelf nl. meegemaakt met mijn schoonmoeder en onze kinderen, onze kinderen gingen van "leuk om naar Australie te gaan op avontuur" naar "we mogen oma geen verdriet doen, want dat is zielig...dus willen we niet meer". Heb direct een gesprek met mijn schoonmoeder er over gehad en we hebben daarna samen met de kindere gesproken, dat oma nog altijd een beetje verdrietig is, maar dat is ze ook als de meiden weggingen na een logeerpartij en dat oma nu gewoon leuk bij hun komt logeren en dat oma daar heel erg veel zin in heeft. Dit heeft mijn meiden toen wel geholpen.
 
Mams komt eerdaags ook op xpdite
wink.gif
 
Toen mij ouders hoorden dat ik hier ging blijven (nadat mijn Australische vriend me ten huwelijk vroeg) schrokken ze eerst wel. Kreeg een paniekering mailtje in de trant van “Weet je het wel zeker? Kom je echt nooit meer terug? Kan je daar wel werk vinden?” Etcetera etcetera. Daar schrok ik op mijn beurt weer een beetje van maar ik snap hun reactie wel. Het zat er op zich wel aan te komen, maar als het dan realiteit wordt... dan moet je er pas echt mee ‘dealen’ zeg maar.



Nu zijn ze aan het idee gewend en ze staan helemaal achter me :) Mijn moeder zei tegen me dat ze me liever gelukkig ziet in Australie dan ongelukkig in Nederland... dat vind ik wel een lieve uitspraak. Ze komen hier eind deze maand heen op vakantie en zijn er dan ook meteen voor de bruiloft (die hebben we expres in de NL zomervakantie gepland) dus het wordt wel een hele speciale tijd. Ik ben blij dat allebei mijn ouders heel positief zijn nu, anders had ik het toch wel erg moeilijk gevonden. Mijn band met hun is heel sterk dus als ze echt negatief gebleven waren had dat me wel wat gedaan. Gelukkig geen zorgen dus!
 
@Claudia71
Als ik jouw verhaal lees ga je nog een moeilijke periode tegemoet. Maar zoals Sacha aangeeft zou ik zo snel mogelijk een gesprek met je moeder hebben over wat ZIJ de kinderen NU aandoet. Het is niet goed van haar om zo op het gevoel van je kinderen in te werken, dat is verkeerd. Hopelijk zal ze inzien wat ze haar kleinkinderen mentaal aandoet en daarmee ook jou.

Ondanks dat mijn moeder het helemaal begreep toen ik haar vertelde van mijn beslissing en ik het idee had dat ze er ok mee was, blijkt dit niet zo te zijn. En dit is niet omdat ze me zo gaat missen, onze band is nl. niet sterk en hangt samen aan verplichten bezoekjes. Onlangs heeft ze heel vervelend gereageerd op mijn plan om in Darwin the starten en dat heeft mij toch wel gekwetst. Dacht nl. dat ze achter mijn plannen stond. Nu moet er weer opnieuw een gesprek plaatsvinden die minder leuk gaat zijn... zat ik niet op te wachten.

Heel veel sterkte toegewenst! :rose:

Kathren
 
Wat erg dat grootouders zo een schuldgevoelens geven aan hun kleinkinderen! Wel begrijpelijk dat ze zich rot voelen dat hun familie zo ver verhuist, maar ze mogen de kinderen niet in dat verdriet betrekken. Een keer openhartig over praten lijkt mij wel aangewezen.

Mijn ouders leven niet meer. We hadden wat schrik om het zijn ouders te vertellen, maar dat bleek uiteindelijk heel goed meevallen. Ze hebben een super goede band met onze kinderen, vooral met de oudste. Maar mijn schoonouders zien gelukkig in dat emigreren ook voor de kinderen het beste zal zijn. Ze steunen ons dan ook volledig. Wat een geluk ;o)

Nog veel succes (met een eventueel moeilijk gesprek) en hopelijk ziet ze het dan ook in wat ze de kinderen aandoet met dit gedrag.

Groetjes
 
Kathren said:
@Claudia71
Als ik jouw verhaal lees ga je nog een moeilijke periode tegemoet. Maar zoals Sacha aangeeft zou ik zo snel mogelijk een gesprek met je moeder hebben over wat ZIJ de kinderen NU aandoet. Het is niet goed van haar om zo op het gevoel van je kinderen in te werken, dat is verkeerd. Hopelijk zal ze inzien wat ze haar kleinkinderen mentaal aandoet en daarmee ook jou.

Ondanks dat mijn moeder het helemaal begreep toen ik haar vertelde van mijn beslissing en ik het idee had dat ze er ok mee was, blijkt dit niet zo te zijn. En dit is niet omdat ze me zo gaat missen, onze band is nl. niet sterk en hangt samen aan verplichten bezoekjes. Onlangs heeft ze heel vervelend gereageerd op mijn plan om in Darwin the starten en dat heeft mij toch wel gekwetst. Dacht nl. dat ze achter mijn plannen stond. Nu moet er weer opnieuw een gesprek plaatsvinden die minder leuk gaat zijn... zat ik niet op te wachten.

Heel veel sterkte toegewenst! :rose:

Kathren
Click to expand...

Afgelopen zondag mijn moeder meegenomen naar het strand om toch maar een goed gesprek te hebben met haar, want het zat me gewoon niet lekker en ik wil niets 'unfinished' achterlaten. Ik had bewust voor het strand gekozen want dat is op neutraal terrein. Voor beiden gelijk. Gezien haar leeftijd zat er altijd een 'I wish I had...' mogelijkheid in als ik het niet zou uitpraten. Ben zo blij dat ik het gedaan heb!!! Het was zeker moeilijk om te doen. Heb haar verteld, ondanks dat ik er bewust voor kies, hoe moeilijk het mentaal is om dit te doen. En dat het heel kwetsend is wanneer je moeder zo reageerd en je er heel verdrietig om kan voelen. Je wil gewoon graag dat ze er achter staat en het begrijpt.

Het is een hele leuke middag geworden en ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo'n goed gesprek met mijn moeder heb gehad. I'm happy!
 
Kathren, wat fijn dat je zo'n goed gesprek met je meoder hebt gehad. Het is ALTIJD belangrijk om dingen uit te praten. Dit is niet afhankelijk van iemands leeftijd of waar je naar toe verhuisd en dus :up: dat je die stap genomen hebt!

Sacha
 
Sacha said:
Kathren, wat fijn dat je zo'n goed gesprek met je meoder hebt gehad. Het is ALTIJD belangrijk om dingen uit te praten. Dit is niet afhankelijk van iemands leeftijd of waar je naar toe verhuisd en dus :up: dat je die stap genomen hebt!

Sacha
Click to expand...

Yep! You're right. Maakt niet uit waarom, uitpraten is inderdaad het beste :up:
 
Wat heerlijk voor je!! Ik heb ook zo'n "tranenuitje" met mijn moeder gepland.
Hopelijk loopt die net zo af als die van jouw!! :up:
 
Fijn voor je, dan ga je toch met een fijner gevoel weg als het zo ver is.

Groetjes,
Sacha
 
Bedankt voor jullie reacties :smile:

Het is inderdaad heel fijn en ik kan het iedereen adviseren hoe moeilijk het ook lijkt of zal zijn. Had mezelf ook echt voorbereid. Wat wilde ik zeggen en op welke manier. Mijn moeder kan heel snel defensief reageren, dus moest dat zeker vermijden. Het is dan heel moeilijk voor haar om te blijven concentreren op wat ik zeg. Heb daarom ook helemaal vanuit mijn gevoel en mijn beleving gesproken. Het was mijn verhaal, wat ik met haar wilde delen. Ze voelde zich gewoon vereerd dat ik dit met haar wilde delen :lol:
 
Wat fijn voor je dat het allemaal goed is gekomen. Het zijn toch je ouders!

Bij ons was het eerder andersom. We wilden graag naar Oz maar dachten dat we onze ouders en zussen te veel zouden missen. Nu zijn de kinderen ietsje groter en voelen we ons meer als ons eigen gezin, en daarmee vrijer. Toen we het er heel voorzichtig over hadden, zei mijn schoonmoeder: o maar voor ons moet je het niet laten hoor! Het is jouw leven! En ze zijn gelijk gaan sparen om langs te komen, terwijl het nog niet eens zeker is of het allemaal gaat lukken, laat staan wanneer....
Alleen mijn zus was even verdrietig, maar snapt ook heel goed waarom we het doen. Eigenlijk was dat de laatste druppel om ons in dit avontuur te storten, 10 jaar nadat we erover begonnen.

Tegen de tijd dat we gaan zal het wel even moeilijk worden. Voor iedereen. Maar ik denk dat dat voor iedereen wel geldt.
sterkte!
 
Ben bang dat wij alsof moeten doen dat we het erg vinden en een dansje in de terminal doen......... :wink:
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top