Emulate
Well-Known Member
Lieve mensen,
Ik heb een aanvraag lopen voor een spousal/partnership/family (800 categorie) visum omdat ik een geregistreerd partnerschap met mijn Australische man heb. Heb nu Bridging A, waarmee ik mag werken. Het gaat dus in mijn geval absoluut niet om een working of sponsored visa. Maar het zou wel leuk zijn om in afwachting van de 800 en vrijwel inclusief de PR (2 jaar), weer aan het werk te kunnen. Ik ben nog te jong om te kunnen gaan pensioenen (als ondernemer zowat niks opgebouwd) en de AOW-leeftijd schuift ook steeds maar op, en ik leg niks meer in dus dat wordt houtjebijten als ik het haal.
Problemen so far: ik word dit jaar 59. Twee gevolgen. Ik kom niet in aanmerking voor more or less ongekwalificeerde banen zoals farm work of horeca omdat de competitie 30 tot 40 jaar jonger is en navenant goedkoper. Twee: voor een baan op mijn niveau zijn de kansen al even belabberd op mijn leeftijd (heb net een baankans verloren aan een vriendin van 30 jaar jonger met aanzienlijk minder kwalificaties). Samengevat: overgekwalificeerd, te duur oud vel zoekt baantje. Dat was in NL al een drama hoewel ik tot mijn vertrek een hoop geluk heb gehad.
Ik ben eerstegraads docent met beperkte ervaring, veel meer als ondernemer gewerkt omdat er in de jaren 80 helemaal geen banen waren. Binnen die onderneming wel veel volwassenenonderwijs gegeven maar niet binnen NL onderwijssysteem van secundair en tertiair onderwijs
In Melbourne is aanbod voor docenten, maar in veel gevallen vragen ze een teacher's license. Ik voldoe aan alle eisen voor dat license aan de VIT (Victorian Institute of Teaching), behalve een academic IELTS. Die kan ik hier iedere zaterdag doen in het CBD, so far so good. Maar dat ding is maar 2 jaar geldig, kost iedere 2 jaar 400 dollar, en ook voor het license zelf, police checks, working with children checks moet ik iedere 1 of meer jaar dokken. Loopt aardig in de papieren.
Wat denken jullie? Is het op mijn leeftijd nog deze dikke jaarlijkse investering waard om mijn schamele kansjes op een $50/u onderwijsbaantje te krijgen en waarschijnlijk alleen het deksel op de neus?
Of doe ik er verstandig aan om mijn bedrijfje weer op te starten en wat marktonderzoek te gaan doen? Kost ook jaarlijkse pegels voor PR en marketing, registratie, ATO, Chamber of Commerce en annual reports (dus een tax consultant/accountant) en ik heb nog geen idee wat dat allemaal kost hier. Maar in ieder geval heb ik het als ondernemer helemaal zelf in de klauwen of, en hoeveel ik werk. Mijn leeftijd speelt hier geen rol, en ik heb 20 jaar ervaring.
Spaar de roede niet, ik ben gewoon een oud vel, dat kunnen we niet veranderen dus brand los. No hurt feelings in mijn systeem. Elke gedachte, overweging, kritiek en lumineus idee is welkom.
Alvast bedankt.
Ik heb een aanvraag lopen voor een spousal/partnership/family (800 categorie) visum omdat ik een geregistreerd partnerschap met mijn Australische man heb. Heb nu Bridging A, waarmee ik mag werken. Het gaat dus in mijn geval absoluut niet om een working of sponsored visa. Maar het zou wel leuk zijn om in afwachting van de 800 en vrijwel inclusief de PR (2 jaar), weer aan het werk te kunnen. Ik ben nog te jong om te kunnen gaan pensioenen (als ondernemer zowat niks opgebouwd) en de AOW-leeftijd schuift ook steeds maar op, en ik leg niks meer in dus dat wordt houtjebijten als ik het haal.
Problemen so far: ik word dit jaar 59. Twee gevolgen. Ik kom niet in aanmerking voor more or less ongekwalificeerde banen zoals farm work of horeca omdat de competitie 30 tot 40 jaar jonger is en navenant goedkoper. Twee: voor een baan op mijn niveau zijn de kansen al even belabberd op mijn leeftijd (heb net een baankans verloren aan een vriendin van 30 jaar jonger met aanzienlijk minder kwalificaties). Samengevat: overgekwalificeerd, te duur oud vel zoekt baantje. Dat was in NL al een drama hoewel ik tot mijn vertrek een hoop geluk heb gehad.
Ik ben eerstegraads docent met beperkte ervaring, veel meer als ondernemer gewerkt omdat er in de jaren 80 helemaal geen banen waren. Binnen die onderneming wel veel volwassenenonderwijs gegeven maar niet binnen NL onderwijssysteem van secundair en tertiair onderwijs
In Melbourne is aanbod voor docenten, maar in veel gevallen vragen ze een teacher's license. Ik voldoe aan alle eisen voor dat license aan de VIT (Victorian Institute of Teaching), behalve een academic IELTS. Die kan ik hier iedere zaterdag doen in het CBD, so far so good. Maar dat ding is maar 2 jaar geldig, kost iedere 2 jaar 400 dollar, en ook voor het license zelf, police checks, working with children checks moet ik iedere 1 of meer jaar dokken. Loopt aardig in de papieren.
Wat denken jullie? Is het op mijn leeftijd nog deze dikke jaarlijkse investering waard om mijn schamele kansjes op een $50/u onderwijsbaantje te krijgen en waarschijnlijk alleen het deksel op de neus?
Of doe ik er verstandig aan om mijn bedrijfje weer op te starten en wat marktonderzoek te gaan doen? Kost ook jaarlijkse pegels voor PR en marketing, registratie, ATO, Chamber of Commerce en annual reports (dus een tax consultant/accountant) en ik heb nog geen idee wat dat allemaal kost hier. Maar in ieder geval heb ik het als ondernemer helemaal zelf in de klauwen of, en hoeveel ik werk. Mijn leeftijd speelt hier geen rol, en ik heb 20 jaar ervaring.
Spaar de roede niet, ik ben gewoon een oud vel, dat kunnen we niet veranderen dus brand los. No hurt feelings in mijn systeem. Elke gedachte, overweging, kritiek en lumineus idee is welkom.
Alvast bedankt.