Knoop doorhakken lukt niet?

[Yuud]

Hallo allemaal,
De afgelopen dagen heb ik dit forum doorgespit, maar ga nu toch zelf wat posten want het lukt me niet om de knoop door te hakken en hoop dat reacties van jullie zullen helpen.

Mijn vriend is Australisch en we wonen nu 7 jaar in NL, en hebben n koophuis, en 2 kleintjes (2 en bijna 4). Ik heb voordat ik mijn vriend ontmoette een jaar in AU gewoond en ook een aantal maanden gewerkt. Telkens als we op fam bezoek in AU zijn denk ik elke dag dat ik in AU wil wonen, maar terug in NL vind ik de stap nemen toch erg lastig omdat ik hier mijn moeder en hele goeie vriendinnen heb. Afgelopen Dec en Jan zijn we weer in AU op fam bezoek geweest en sindsdien kan ik het niet meer loslaten. Mijn hele gedachten lopen over over de te nemen beslissing.
De enige reden waarom ik twijfel is, kan ik wel zonder mijn moeder en vriendinnen? Destijds toen ik er woonde ben ik toch weer terug naar NL gegaan omdat ik de mensen hier miste maar het was ook een spontane actie om daar te blijven, ik was op wereldreis en besloot daar te willen wonen en zocht een baas en huis. Nu is het anders, nu heb ik de familie van mijn vriend daar en mijn eigen gezin, dus dat is al heel anders. Proberen en terugkomen geloof ik niet in, het kost gewoon een paar jaar voordat je echt iets opgebouwd hebt (qua vriendschappen) en mn vriend zal hier moeilijk een baan vinden en n huis kopen etc wordt dan te lastig. Dus de insteek is voor altijd, natuurlijk weet ik dat we best terug kunnen komen, maar makkelijk wordt het niet en of mijn vriend dan nog terug wil, is ook zeer onwaarschijnlijk...
We zouden gaan wonen in Victoria, boven Melbourne in een dorpje. Zijn fam woont in Melbourne, zn ouders in n klein dorpje in de bush. Nu woon ik in Utrecht.

Ik ben op zoek naar mensen die dit gevoel herkenden (dierbaren achterlaten) en ervaringen hoe het bij hun verlopen is.

Alvast bedankt!

 

[Familie S]

Ik weet nog niet of wij de goede knoop hebben doorgehakt, maar we gaan wel.
Die gevoelens ken ik zeker, maar ik denk ook dat het beter is voor mijn gezin om te gaan.
Dat is iets wat wij voor ogen houden, waar wordt ons gezin het gelukkigste.
En het antwoord daarop is bij ons OZ.
Hoeveel pijn het mij ook doet bepaalde vrienden en familie hier achter te laten.
Wat wel grappig is dat ik op onze validatie trip in Oz meer contact had met een aantal vrienden en familie.
Met mijn vader zat ik elke avond mee te chatten, zo leuk!

 

[HardCore]

Hoi Yuud,

Lastig hè, dat gevoel van onrust. Wij kennen het denk ik allemaal hier op het forum. Er komt voor iedereen een moment dat je moet gaan beslissen: gaan of niet gaan. Beslis je niet, dan wordt het uiteindelijk "niet gaan", met als bijwerking dat je jarenlang met een onbestemd gevoel rondloopt.

Bij ons is het: We gaan ervoor. We gaan het in ieder geval voor 100% proberen. Mocht er geen weg open liggen, dan gaan we kijken naar alternatieven, zoals een ander land of gewoon in Nederland blijven. Maar we gaan ervan uit dat het gaat lukken.

Je hebt gelijk, het inburgeren kost veel tijd. Je kunt niet na twee maanden in een huilbui zeggen dat het allemaal tegenvalt, dat is niet realistisch. De meeste mensen die ik spreek nemen minimaal 2 à 3 jaar de tijd om een leven op te bouwen. Zo staan wij er ook in. Wel zorgen we dat we vooraf voor onszelf duidelijk hebben wat de redenen zijn om te emigreren en wat de verwachtingen zijn van een leven in Australië.

Hoewel het voor ons "voor altijd" is, houden we de mogelijkheid open ooit tot andere inzichten te komen, wat ons terug kan leiden naar Nederland. Iedere beslissing hierin moet wel een verstandelijke zijn, niet een emotionele.

Iemand in dit forum maakte de taalgrap "Emogreren". In het proces komt veel emotie los. Het verliezen van direct contact met familie en vrienden is daar een heel duidelijk onderdeel van. De situatie is voor iedereen heel anders. Wij zijn nog niet zover, dus we kunnen je niet van realistische informatie voorzien, maar er zijn voldoende forumleden die je daarmee kunnen helpen. Gelukkig is er tegenwoordig e-mail, skype en social media, zodat je de contacten zo warm kunt houden als je zelf wilt.

Veel succes met je overwegingen!

 

[Yuud]

Ik weet nog niet of wij de goede knoop hebben doorgehakt, maar we gaan wel.
Die gevoelens ken ik zeker, maar ik denk ook dat het beter is voor mijn gezin om te gaan.
Dat is iets wat wij voor ogen houden, waar wordt ons gezin het gelukkigste.
En het antwoord daarop is bij ons OZ.
Hoeveel pijn het mij ook doet bepaalde vrienden en familie hier achter te laten.
Wat wel grappig is dat ik op onze validatie trip in Oz meer contact had met een aantal vrienden en familie.
Met mijn vader zat ik elke avond mee te chatten, zo leuk!

Waarom denken jullie dat jullie gezin in OZ het gelukkigste worden? Ben benieuwd naar jullie beweegredenen tot emigratie. En ja toen wij er afgelopen winter waren had ik met sommige vriendinnen ook meer contact wat is een validatie trip?

 

[Yuud]

Hoi Yuud,

Lastig hè, dat gevoel van onrust. Wij kennen het denk ik allemaal hier op het forum. Er komt voor iedereen een moment dat je moet gaan beslissen: gaan of niet gaan. Beslis je niet, dan wordt het uiteindelijk "niet gaan", met als bijwerking dat je jarenlang met een onbestemd gevoel rondloopt.

Bij ons is het: We gaan ervoor. We gaan het in ieder geval voor 100% proberen. Mocht er geen weg open liggen, dan gaan we kijken naar alternatieven, zoals een ander land of gewoon in Nederland blijven. Maar we gaan ervan uit dat het gaat lukken.

Je hebt gelijk, het inburgeren kost veel tijd. Je kunt niet na twee maanden in een huilbui zeggen dat het allemaal tegenvalt, dat is niet realistisch. De meeste mensen die ik spreek nemen minimaal 2 à 3 jaar de tijd om een leven op te bouwen. Zo staan wij er ook in. Wel zorgen we dat we vooraf voor onszelf duidelijk hebben wat de redenen zijn om te emigreren en wat de verwachtingen zijn van een leven in Australië.

Hoewel het voor ons "voor altijd" is, houden we de mogelijkheid open ooit tot andere inzichten te komen, wat ons terug kan leiden naar Nederland. Iedere beslissing hierin moet wel een verstandelijke zijn, niet een emotionele.

Iemand in dit forum maakte de taalgrap "Emogreren". In het proces komt veel emotie los. Het verliezen van direct contact met familie en vrienden is daar een heel duidelijk onderdeel van. De situatie is voor iedereen heel anders. Wij zijn nog niet zover, dus we kunnen je niet van realistische informatie voorzien, maar er zijn voldoende forumleden die je daarmee kunnen helpen. Gelukkig is er tegenwoordig e-mail, skype en social media, zodat je de contacten zo warm kunt houden als je zelf wilt.

Veel succes met je overwegingen!

Hai!
Ja precies die gevoelens van onrust, ik heb ze al jaren en ze gaan niet weg en en ze zijn eigenlijk nu zo erg dat ik amper nog functioneer (het beheerst mijn hele dag en nacht en ben gesloopt van het nadenken).
Donderdag had ik n gesprek met mijn coach en had ik echt besloten ik ga t doen, maar 's avonds was t weer heel gezellig met mn vriendin die in mn straat woont en nu t weekend bij mn moeder ook weer en dan twijfel ik weer. Maar ja deze gevoelens zullen nooit veranderen want zij blijven hier altijd.

Ja 2 a 3 jaar had ik ook bedacht dat dat nodig is om echt een leven ergens op te bouwen en een netwerk van vrienden om je heen te krijgen.

Mag ik ook van jullie weten wat jullie redenen zijn tot emigratie? Helpt me misschien wel.

En dat emogreren is ook mooi gezegd!

Ik zie dat jullie wachten op een transcript, wat is dat?

Groetjes!

 

[Familie S]

Validatie trip maak je nadat je je visum hebt gekregen, maar niet binnen een jaar ook echt kan/wil emigreren.
Eigenlijk geldig maken dus.

Onze redenen zal ik even via een pb sturen.

 

[HardCore]

Mag ik ook van jullie weten wat jullie redenen zijn tot emigratie? Helpt me misschien wel.

Onze redenen (zo ongeveer):
1. Ruimte
...
...
(hele tijd niks)
...
...
2. Natuur
3. Relaxte levensstijl
4. Betere omgangsnormen
5. Het avontuur

Zie ook deze post: http://xpdite.net/forum/threads/lastavaza-van-lamarck.10959/page-12#post-174858

Ik zie dat jullie wachten op een transcript, wat is dat?

Weten we zelf ook niet helemaal goed, maar volgens onze tussenpersoon is het een omschrijving van de genoten opleiding. We hebben al wat bij elkaar gesprokkeld, maar dat is schijnbaar niet genoeg. Vreemd genoeg weten de scholen er ook niet echt raad mee, wat het allemaal wat lastiger maakt.

Zie ook post: http://xpdite.net/forum/threads/niet-langer-dromen-maar-doen.11823/page-2#post-175137

Je kunt op dit forum veel leren, kennis uitwisselen, praten met gelijkgestemden enzovoorts.

Ciao!

 

[Kathleen]

knuppel en hoenderhok... even reageren op Hardcore. Ruimte is relatief, als je in de 'grote' stad moet zitten (voor werk, zoals wij), dan is ruimte hier net zo schaars als in Nederland. Je staat hier ook in de file en er zijn hier ook vervelende en onaardige mensen.
Het is en blijft een lastige keuze (zie ook ons draadje, wij hebben twijfelen zo'n beetje uitgevonden ).
Wij hebben uiteindelijk toch voor Aus gekozen omdat

• we het hier vriendelijker en hoflijker vinden
• omdat Aus (in ieder geval waar wij wonen) een stuk meer is ingericht op jonge gezinnen
• carreer opportunity
• avontuur (het 'avontuur' begint al op de stoep met een dikke vette bull ant, je had die kids moeten zien... lachen!)

We kwamen ook voor beter weer, hadden we weer eens een van de natste zomers te pakken, hahahaha.

Good luck!

 

[Sacha]

Kan me jouw twijfel gevoelens heel goed voorstellen. Ik wilde niet 17000 kilometer van mijn moeder vandaan wonen en heb daarom Nee gezegd toen mijn man een baan aangeboden kreeg in Australie. Enorm veel spijt van gekregen toen we hier op vakantie waren. Inmiddels wonen we hier nu al weer bijna 3 jaar en kan met een gerust hart zeggen: Geen spijt van het emigreren! Natuurlijk mis ik mijn moeder. Ze is hier onlangs even geweest voor vakantie en het was heerlijk om gewoon aan dezelfde tafel te zitten en lekker kunnen kletsen over koetjes en kalfjes onder het genot van een hapje en drankje. Daar kan e-mail en Skype toch echt niet tegen op. En die vriendinnen.... die heb ik gelukkig hier ook weer gekregen, een groepje vrouwen die dag en nacht voor elkaar klaar staan en je niet veroordelen om de beslissingen die je neemt. Met die vriendinnen uit Nederland is het contact steeds minder geworden. Je gaat allemaal je eigen weg en dan gaat toch uiteindelijk de regel "uit het oog, uit het hart" gelden. Daar doe je helemaal niets aan en zal je moeten accepteren. Als je ons verhaal wilt lezen: www.landdownunder.nl

Succes met je beslissing
Sacha

 

[Familie S]

Wat ik me dan wel afvraag: Zijn die vriendinnen Nederlanders of zijn die vriendschappen echt te krijgen onder de Australiërs??

 

[Wilbert67]

@Kathleen, met grote stad bedoel je dan Sydney of die andere? Ik zag in je profiel dat je Illawarra hebt opgegeven. Wij zitten al weer 3 jaar heerlijk hier in Kiama Downs, maar over die slechte zomer ben ik het eens.

 

[Sacha]

Ik heb inderdaad een bonte verzameling vriendinnen... Australiers, Nederlanders, maar ook een Duitse, een Zweedse en een Maleisische. Je kan absoluut vrienden worden met Australiers, maar echte vriendschappen hebben tijd en vertrouwen nodig, net als in Nederland...

 

[Kathleen]

Yep, ik heb het over Sydney. Wij zitten in Thirroul.

 

[Yuud]

Sorry iedereen, ik ben nieuw en dacht dat ik per mail een berichtje zou krijgen als iemand had gepost maar niets ontvangen, dus nu heerlijk al jullie reacties lezen!

 

[Lost]

@Yuud:
Je kunt in je profiel instellen of je automatisch een email wilt ontvangen als er op je berichten wordt gereageerd. Als je het alleen voor dit draadje in wilt stellen dan kun je bovenaan op "Watch Thread" klikken om vervolgens te kiezen voor "Watch this thread and receive email notifications".

 

[Yuud]

Onze redenen (zo ongeveer):
1. Ruimte
...
...
(hele tijd niks)
...
...
2. Natuur
3. Relaxte levensstijl
4. Betere omgangsnormen
5. Het avontuur

Zie ook deze post: http://xpdite.net/forum/threads/lastavaza-van-lamarck.10959/page-12#post-174858


Weten we zelf ook niet helemaal goed, maar volgens onze tussenpersoon is het een omschrijving van de genoten opleiding. We hebben al wat bij elkaar gesprokkeld, maar dat is schijnbaar niet genoeg. Vreemd genoeg weten de scholen er ook niet echt raad mee, wat het allemaal wat lastiger maakt.

Zie ook post: http://xpdite.net/forum/threads/niet-langer-dromen-maar-doen.11823/page-2#post-175137

Je kunt op dit forum veel leren, kennis uitwisselen, praten met gelijkgestemden enzovoorts.

Ciao!

Ja precies de dingen die ik ook in mijn hoofd heb, hoopte dat ik er nog een paar hele belangrijke over het hoofd had gezien! ;-)
En dit is idd een heel nuttig forum, er staat zo veel kennis op, lees me suf

@Kathleen, met grote stad bedoel je dan Sydney of die andere? Ik zag in je profiel dat je Illawarra hebt opgegeven. Wij zitten al weer 3 jaar heerlijk hier in Kiama Downs, maar over die slechte zomer ben ik het eens.

En hoe doen jullie het met het missen van vrienden en fam? Valt het mee en hadden jullie ook goeie relaties in NL?

knuppel en hoenderhok... even reageren op Hardcore. Ruimte is relatief, als je in de 'grote' stad moet zitten (voor werk, zoals wij), dan is ruimte hier net zo schaars als in Nederland. Je staat hier ook in de file en er zijn hier ook vervelende en onaardige mensen.
Het is en blijft een lastige keuze (zie ook ons draadje, wij hebben twijfelen zo'n beetje uitgevonden ).
Wij hebben uiteindelijk toch voor Aus gekozen omdat

• we het hier vriendelijker en hoflijker vinden
• omdat Aus (in ieder geval waar wij wonen) een stuk meer is ingericht op jonge gezinnen
• carreer opportunity
• avontuur (het 'avontuur' begint al op de stoep met een dikke vette bull ant, je had die kids moeten zien... lachen!)

We kwamen ook voor beter weer, hadden we weer eens een van de natste zomers te pakken, hahahaha.


Good luck!

Hoflijker? Wat bedoel je precies daarmee? Mijn vriend wil in een dorp boven Melbourne gaan wonen, maar ik ben bang dat ik me daar alleen ga voelen. Woon nu in Utrecht en heb niet echt een beeld hoe het leven in een dorp in Au is. Woont er iemand in een klein dorp?

Ik zal jouw draadjes eens gaan lezen en ben benieuwd hoe het jullie vergaat nu!

Kan me jouw twijfel gevoelens heel goed voorstellen. Ik wilde niet 17000 kilometer van mijn moeder vandaan wonen en heb daarom Nee gezegd toen mijn man een baan aangeboden kreeg in Australie. Enorm veel spijt van gekregen toen we hier op vakantie waren. Inmiddels wonen we hier nu al weer bijna 3 jaar en kan met een gerust hart zeggen: Geen spijt van het emigreren! Natuurlijk mis ik mijn moeder. Ze is hier onlangs even geweest voor vakantie en het was heerlijk om gewoon aan dezelfde tafel te zitten en lekker kunnen kletsen over koetjes en kalfjes onder het genot van een hapje en drankje. Daar kan e-mail en Skype toch echt niet tegen op. En die vriendinnen.... die heb ik gelukkig hier ook weer gekregen, een groepje vrouwen die dag en nacht voor elkaar klaar staan en je niet veroordelen om de beslissingen die je neemt. Met die vriendinnen uit Nederland is het contact steeds minder geworden. Je gaat allemaal je eigen weg en dan gaat toch uiteindelijk de regel "uit het oog, uit het hart" gelden. Daar doe je helemaal niets aan en zal je moeten accepteren. Als je ons verhaal wilt lezen: www.landdownunder.nl

Succes met je beslissing
Sacha

Dat klinkt eigenlijk zoals mijn verhaal Ik wil eigenlijk niet zo ver van mn moeder vandaag wonen en weet dat ze heel veel verdriet zal hebben als we toch gaan. Maar heb ook al 7 jaar het gevoel dat ik een kans laat liggen en steeds als ik in OZ ben wil ik niet meer terug naar NL. Maar eenmaal terug in NL kom je weer in je vertrouwde leventje en is de knoop doorhakken weer te moeilijk totdat we weer gaan en dan beggint het getwijfel opnieuw.
Wonen jullie ook in een dorpje en hoe groot is het? Ben benieuwd hoe je aan je nieuwe vriendinnengroep bent gekomen.
En ja ik weet ook dat mn vriendschappen hier zullen verwateren, dat kan helaas niet anders.
Klopt het dat ik voor je website een viewer moet installeren, ben erg benieuwd naar jullie verhaal!

sorry zag t verkeerd, je woont in Perth, is geen klein dorp

 

[sidonia]

Welk dorp in Melbourne? als ik vragen mag.

 

[Yuud]

een dorpje boven Melbourne, vb Castlemaine, Ik zit zelf meer te denken aan Geelong maar daar ben ik nog nooit geweest. De rest van zijn fam woont in Melbourne zelf, zijn ouders in Dunolly (160 km noord west v Melbourne). Woon jij ergens in Vic?

 

[sidonia]

Ja ik woon in Plenty. Ten noorden van Melbourne. Ben net 2 weken in Nederland geweest en het is heerlijk om weer thuis in Oz te komen.

 

[Yuud]

Ja ik woon in Plenty. Ten noorden van Melbourne. Ben net 2 weken in Nederland geweest en het is heerlijk om weer thuis in Oz te komen.

Ik heb het even op de kaart opgezocht Maar dat is nog best dichtbij Melbourne, of voelt t al wel als een dorp? Castlemaine is echt een dorp, en ligt zo'n 120km vanaf Melb, ken je dat? En hoe ben je zo in Plenty terecht gekomen en vind je het leuk om daar te wonen? En hoe lang woon je al in OZ? Geen spijt dus?