Ik denk dat we niet moeten vergeten dat er ondanks de negatieve berichten van de laatste tijd ook veel gezinnen wel goed gesetteld zijn met een mooie baan. Uiteindelijk loopt iedereen zijn eigen pad in dit leven en ook al hebben we allemaal dezelfde passie, dit hoeft niet te betekenen dat het voor iedereen hetzelfde uit pakt want we hebben allemaal andere uitdagingen en levensdoelen. Iedereen zou zijn droom na moeten jagen, ongeacht het slagen of 'mislukken' van diezelfde droom bij anderen.
hear hear Gwen. Het is nu bij een aantal gezinnen niet goed gelukt. Dat ligt aan een combinatie van dingen, denk ik. De werkeloosheid is hoger dan het geweest is. In sommige sectoren en in sommige gebieden meer dan in andere. Het is niet te doen hier als je niet aan het werk komt. Anderen zijn teruggegaan vanwege heimwee. Of omdat de cultuur niet bij je past.
Maar er zijn ook een hoop gezinnen die wel happy zijn met hoe hun migratie uitgepakt is. Misschien hebben ze net geluk gehad om op het goede moment naar de juiste plek te komen, of ze hebben een beroep waarin het makkelijker is. Of ze hebben om een andere reden een andere start gehad.
En ja, er zijn aardig wat gezinnen waarbij iemand een aantal dagen of zelfs weken achter elkaar van huis is, voor werk. Vergeet niet dat de cultuur hier per definitie anders werkt dan in nederland. Het aantal dagen of weken van huis zijn is voor een hoop mensen normaal, en zelfs een keus. Ik ken een collega die bewust buiten de stad is gaan wonen maar wel haar baan heeft aangehouden. Ze vliegt 's ochtends vroeg in, werkt drie lange dagen en gaat de derde dag weer naar huis. Het was haar eigen keus want ze had eerst een huis in de stad. Ze heeft zelfs even een baantje gehad in haar dorp, maar vond het werk in de stad leuker. Ik ken een ander gezin waarbij de vader steeds twee weken weg is en dan een week thuis. Hij verdient in zijn eentje genoeg zodat zij thuis kan zijn bij de kinderen en dat vindt ze heerlijk. Als hij na twee weken weer thuis is hebben ze met zijn allen een week vakantie. Het zou niet mijn keuze zijn, maar ik zie wel de voordelen. Iedereen is anders en zij zijn er heel gelukkig mee.
In Nederland is dat gereis niet nodig, bijna alles is bereikbaar. Je moet hoogstens wat vroeger op om de file voor te zijn. Hier zijn de afstanden nou eenmaal groter! Een van de dingen waar ik zelf heel blij van wordt is de gewoonte om bij iemand te kunnen overnachten. We hebben zelf al aardig wat logees gehad, en ik vind het super gezellig om iemand zo op bezoek te hebben. En toen ik voor studie drie dagen in Canberra moest zijn, had ik binnen 5 minuten een logeeradres bij een oud-collega. Mensen helpen elkaar gewoon.
We hebben een tijdje op dit forum vooral succesverhalen gehad, en nu zijn er een aantal verhalen die minder leuk zijn. Ik vind het echt jammer voor de mensen die nu terug gaan als ze liever hadden willen blijven. Sommigen gaan terug vanwege werk, anderen omdat ze de cultuur hier niet prettig vinden, weer anderen omdat ze de vrienden en familie in Nederland/Belgie missen. Iedereen heeft zijn redenen om hier te komen, en iedereen een eigen reden om te blijven of terug te gaan. Ik ben het helemaal met Gwen eens dat mensen die nu in het visum traject zitten, of bezig zijn met hier naar toe te komen, zelf de balans op moeten maken, met hun eigen uitdagingen en levensdoelen. Al kan ik me voorstellen dat degenen die nu hier aankomen meer onzekerheid voelen dan degenen die hier een tijdje geleden begonnen.