Lastavaza Mich

Mich

Mich

Member
Het is tijd om ook eens een lastavaza te beginnen. Voor degenen die het niet meer weten of het voorstelrondje hebben gemist: mijn man, zoontje en ik wilden in februari naar Melbourne verhuizen. We hebben sinds mei ons visum (189) en daar zijn we heel erg blij mee. Mijn man werkt als business analyst en ik ben even thuisblijfmoeder. In Australië wil ik weer gaan werken, maar ik weet nog niet wat.

Onze situatie is inmiddels iets veranderd. We wilden pas in februari gaan, vanwege het werk van mijn man. Maar eigenlijk heeft hij het helemaal niet naar zijn zin, er is al maanden een hoop gedoe en er zijn al een paar mensen opgestapt. Dus wat doen we hier nog? Eigenlijk hebben we nu het gevoel dat ons leven een beetje op pauze staat, en dat vinden we zonde. Mijn man gaat binnenkort eens met zijn werkgever praten, en daarna beslissen we wanneer we precies gaan.

Het plan is om zo snel mogelijk te vertrekken (oktober/november). Gelukkig ben ik gek op lijstjes maken, dus we hebben (mede dankzij dit forum!:up:) wel een goed overzicht van wat we allemaal moeten doen.

Het leek ons handig dat mijn man eerst gaat om een woning te zoeken. Ik logeer dan een maand met zoonlief bij mijn ouders. Het liefst zouden we meteen met zijn drietjes vertrekken, maar met een baby, en nog zonder woning, dat lijkt ons niet te doen. (Al is bij mijn ouders logeren ook niet makkelijk.;)) Zou een maand genoeg zijn om een huis te vinden? We zijn niet kritisch, we wonen nu erg klein, dus het kan er alleen maar op vooruit gaan!
 
Mich said:
Het leek ons handig dat mijn man eerst gaat om een woning te zoeken. Ik logeer dan een maand met zoonlief bij mijn ouders. Het liefst zouden we meteen met zijn drietjes vertrekken, maar met een baby, en nog zonder woning, dat lijkt ons niet te doen. (Al is bij mijn ouders logeren ook niet makkelijk.;)) Zou een maand genoeg zijn om een huis te vinden? We zijn niet kritisch, we wonen nu erg klein, dus het kan er alleen maar op vooruit gaan!
Click to expand...

Heeeeeeeeel verstandig! :up::up::up:
Hebben wij ook gedaan, vaders is ook een maand tevoren afgereisd om een nest te maken, ging prima. Een maand is reeel.
Wel heel belangrijk voor jou: voor hij vertrekt moet hij een consent form tekenen waarin hij jou toestemming geeft om zonder hem met jullie kind af te reizen. Anders kom je niet voorbij de Marechaussee op Schiphol. (Heb het meegemaakt! Maar onze tweeling van 10 kon ondervraagd worden, jouw kleintje niet!)
Dat formulier kun je downloaden, google op 'reizen met kinderen - toestemming andere ouder'.
 
Bedankt voor de tip! Ik had het ook al langs zien komen toen ik jullie lastavaza las, maar dat is al een poosje geleden. Ik schrijf het meteen op de to do lijst!
 
Je man gaat met zijn werkgever praten voor een eerdere overplaatsing naar Australië, of gaan jullie buiten het bedrijf om?
 
Mich said:
Bedankt voor de tip! Ik had het ook al langs zien komen toen ik jullie lastavaza las, maar dat is al een poosje geleden. Ik schrijf het meteen op de to do lijst!
Click to expand...
In onze lastavaza staat ook veel beschreven over wat je kunt tegenkomen in de huizenjacht.
Als je man alleen gaat, check AirBnB, heel handig concept hiervoor. Heeft Mr. Mountains ook gedaan, en hij mocht het adres van zijn gastvrouw opvoeren als woonadres, zodat hij snel voort kon met rijbewijs, medicare and bankrekening etc. Later allemaal makkelijk te wijzigen.
 
Gwen said:
Je man gaat met zijn werkgever praten voor een eerdere overplaatsing naar Australië, of gaan jullie buiten het bedrijf om?
Click to expand...

Hij gaat praten over zijn ontslag, dus dat is best wel eng. Ze hebben geen kantoor in Australie, dus daar moeten we weer opnieuw beginnen met de banenjacht.
 
Inmiddels zijn we alweer een paar stappen verder, dus het is tijd voor een updatetje.

De tickets zijn geboekt! Mijn man vertrekt eind september, en ons zoontje en ik eind oktober.
Verder hebben we de huur opgezegd, de verhuizers geregeld, een heleboel op marktplaats gezet, een flinke berg spullen naar de kringloop gebracht, enz. Maar natuurlijk hebben we nog een hele to do list. Nu komt ook het moeilijkste (wat mij betreft): een nieuwe eigenaar zoeken voor onze Maine Coon poes. Ik ben helemaal gek op het beestje, maar toch laten we haar hier. Ik denk dat zij de reis en quarantaine vreselijk zou vinden en ook geen fan zou zijn van Australiё. Bovendien is het toch wel ontzettend duur om haar mee te nemen…

Nu de tickets geboekt zijn, begin ik toch wel steeds zenuwachtiger te worden! Ik kan het nog nauwelijks bevatten dat we echt weg gaan. Maar we vinden het erg spannend.:D

Wat ik wel jammer vind is dat niemand in mijn omgeving positief reageert als we vertellen dat we naar Australiё gaan. Gelukkig vind ik op dit forum wel mensen die begrijpen dat we de stap zetten! :up:
 
Mich said:
Wat ik wel jammer vind is dat niemand in mijn omgeving positief reageert als we vertellen dat we naar Australiё gaan. Gelukkig vind ik op dit forum wel mensen die begrijpen dat we de stap zetten! :up:
Click to expand...

Tja veel mensen snappen niet waar je aan begint. Maar dat is nou ook het leuke ervan, je weet niet precies hoe je leven zal gaan verlopen. Je begint weer opnieuw. Vaak reageren mensen denk ik ook wel zo omdat ze heel erg vanuit zichzelf denken. Ze zullen jullie stiekem wel gaan missen...

Je zegt dat je man nu business analyst is. Ik ben wel benieuwd hoe het zoeken naar een baan zal gaan verlopen. We zitten denk ik in hetzelfde vakgebied. Ik ben controller.
Waar in Australië gaan jullie naartoe?

Succes met de voorbereidingen!
 
Mich said:
Wat ik wel jammer vind is dat niemand in mijn omgeving positief reageert als we vertellen dat we naar Australiё gaan. Gelukkig vind ik op dit forum wel mensen die begrijpen dat we de stap zetten! :up:
Click to expand...
Verwacht niet dat mensen je enthousiasme gelijk delen. Ze denken inderdaad vaak vanuit zichzelf, zoals iedereen wel doet denk ik, en vaak moeten ook zij aan het idee wennen. Maar ik kan me voorstellen, dat het een beetje als een domper werkt. Ik vond het heel opvallend dat er bij ons een aantal mensen was die mij later in een rustig gesprek toevertrouwden dat ze een emigratie ook wel zouden zien zitten, maar dat ze hun vrouw nooit mee zouden krijgen (nooit andersom, gek genoeg). Twee collega's hadden vroeger wel eens een aanbod van een baan gehad in het buitenland, het destijds niet gedaan (weer vanwege hun vrouw) en er achteraf altijd spijt van gehad. Zij waren dan weer wel heel positief over onze plannen.
 
pimenjet said:
Je zegt dat je man nu business analyst is. Ik ben wel benieuwd hoe het zoeken naar een baan zal gaan verlopen. We zitten denk ik in hetzelfde vakgebied. Ik ben controller.
Waar in Australië gaan jullie naartoe?
Click to expand...

We gaan naar Melbourne. We zullen jullie op dit forum op de hoogte houden van het zoeken naar werk. Ik heb gelezen dat het niet zo makkelijk is, dus wij zijn ook heel benieuwd hoe het gaat lopen.

Ik zal er rekening mee houden @Janneke61 , misschien dat mensen nog bijdraaien als ze aan het idee gewend zijn!
 
Tijd voor een uptdate. Toen ik mijn lastavaza begon was ik echt van plan om heel vaak updates te gaan schrijven, maar dat is er niet van gekomen… Ik was met zoveel dingen tegelijk bezig dat mijn hoofd er niet naar stond. Tijd voor een nieuw begin dus! Met weer het voornemen om vaker te schrijven op dit forum, en niet alleen maar te lezen…

We zijn nu ruim een half jaar in Melbourne. Toen we een maand hier waren overleed mijn opa. Dat was een moeilijke tijd, Australie is dan wel erg ver weg…

Voor de rest zijn we nog steeds aan het settelen. Qua werk was het een beetje moeilijk. We moesten hier eigenlijk weer helemaal opnieuw beginnen en dat heeft zowel voordelen als nadelen. Je kan hier iets heel anders gaan doen dan in Nederland, en dat is toch wel leuk. Mijn man kon na een maand beginnen in een kleine kaasfabriek, waar hij inmiddels manager is. Helaas loopt de fabriek erg slecht (maar dat is niet de schuld van de manager!;)), dus hij zoekt iets anders. Ik doe een cert.lll voor early childhood educator. Die zou 20 weken duren, maar ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat het minstens een half jaar duurt. Ik heb in Nederland literatuur gestudeerd, en ik vind het heel fijn om nu een vak te leren. Ons zoontje van 1,5 gaat naar childcare, en hij vindt het geweldig.

Soms heb ik momenten dat ik denk ‘wat doe ik hier? Ik wil naar huis!’ :confused: Ik mis vooral dat we in Nederland heel veel kennissen hadden in onze woonplaats. Maar over het algemeen hebben we het hier erg naar ons zin! We vinden de omgeving prachtig, zijn vaak buiten, we wonen in een heel mooi huis, de mensen hier zijn aardig en we denken dat we hier een leuke toekomst kunnen krijgen. Het duurt alleen allemaal langer dan we dachten, maar dat is altijd zo. :)
 
Leuk om weer wat van jullie te horen! Heel herkenbaar wat je schrijft. Mijn moeder overleed twee maanden na onze verhuizing en ook ik had in het begin soms dat ik dacht 'Wat doe ik hier eigenlijk?' Maar jullie zijn nog maar een half jaar hier. Trek er maar gerust twee jaar voor uit voordat je het echt gevoel hebt dat je gesetteld bent.
Ik ben net gisteren weer terug gekomen uit Melbourne van een kraambezoek bij vrienden. Zij wonen in de Dandenong Ranges en het valt mij altijd op hoe groot de Nederlandse invloed daar is. Er zitten veel tweede en derde generatie Nederlanders waarvan de (groot)ouders daar een kwekerij of transportbedrijf begonnen zijn. Dus als je de Nederlandse gezelligheid (of het weer) mist is dat misschien een optie voor een dagje er op uit of voor de toekomst als je een andere plek zoekt om te wonen (of te werken) en je echt te vestigen. Het zijn veelal kleine kernen met een dorpsgevoel, waarvan ik denk dat je daar als een Nederlands gezin gemakkelijk integreert.
 
Ha die Mich, misschien gaat het allemaal niet zo voorspoedig als je gehoopt had. Maar met een baan voor de een en een studie met uizicht op leuk werk, gaat het toch best goed?! Opnieuw beginnen vergt aanpassingsvermogen. Ik werk nu ruim een jaar in een branche waarvan ik ook nog niet precies weet of dit het voor mij wel is, maar van al die nieuwe ervaringen wordt je een stuk rijker en heb toch weer een hoop geleerd. En ander werk zoeken is altijd weer spannend, maar nu heeft je man in ieder geval Australische werkervaring op zijn CV en dat zal zeker helpen. En een nieuwe vrienden/kennissenkring opbouwen kost tijd, dus gun jezelf die tijd!
 
Ik sluit me bij de anderen aan: het kost tijd en jullie doen het prima :)

En de rest komt vanzelf, joh. Geef het de tijd. Geniet van je nieuwe omgeving en zorg dat je betrokken raakt bij je 'community'. Dus sluit je aan bij een vereniging of doe wat vrijwilligerswerk. Goede methode om mensen met gelijke interesses te leren kennen en je kennissenkring wat te vergroten.
 
Jullie komen er wel, geef jezelf de tijd.
En inderdaad is het iet wat gemakkelijker om te settelen in een dorp dan in de grote stad.
Het ons kent ons gevoel komt wel weer hoor, je moet er gewoon wat meer energie in steken. Het is nu eenmaal een nieuw begin :up:
 
Bedankt voor alle reacties! 2 jaar wennen is lang... Maar dat klopt wel natuurlijk. Toen we in Zoetermeer gingen wonen heeft het ook jaren geduurd voordat ik me er thuis voelde en dit is natuurlijk nog veel moeilijker. Ik zal wel te ongeduldig zijn! ;) Gelukkig kennen we wel wat mensen via het werk van mijn man en mijn cursus. Die cursus is ook in Laverton, dus alle medecursisten komen hier uit de buurt. Ik voel me in ieder geval al minder ontheemd dan in het begin.

Richting Dandenong lijkt me echt leuk @Janneke61 ! Als we tijd hebben gaan we daar heen. Dat soort dingen is allemaal wat lastiger met een kindje van 1,5, want het vergt veel planning. Maar ik wil heel graag een keer die kant op.

@Beebmeep Genieten van de omgeving doen we zeker. We vinden het prachtig hier! Ze veel ruimte en zo veel mooie parken en stranden, wij zijn blij :D Voor de rest heeft het tijd nodig ja...
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top