LaStaVaZa: Peet en Eef

Roels said:
Hmm dit is een lastige. Op zich is het geen groot probleem als je in Australie zit als de 309 wordt goedgekeurd. Je krijgt dan een berichtje van 'he we willen je visum goedkeuren, dus ga even het land uit'. Volgens mij is dit wat versoepeld tijdens corona. Als je dan even een tripje doet naar bijvoorbeeld NZ (dat kan vast wel tegen die tijd), is dat zo gedaan. Als het langer duurt dan 9 maanden wordt het inderdaad wel moeilijker.

Mijn voorkeur zit bij de 309 omdat dit (vanuit NL) een heel stuk sneller gaat dat de 820 (in het verleden in ieder geval, dingen kunnen natuurlijk veranderen). Bij mij was het 4.5 maand, bij @Tim911 was het volgens mij nog sneller. Daarentegen moest @Emulate een heel stuk langer wachten op haar onshore visum. Maar ik snap dat dit lastig is.

Gelukkig zijn Nederlanders goed in Engels en ik heb destijds niets hoeven laten vertalen. Alle benodigde informatie kon ik gewoon in het Engels aanleveren. Als je laat vertalen moet je je inderdaad aan deze strenge regels houden.
Click to expand...

Het is inderdaad op het moment geen enkel probleem als je in Australie zit wanneer de 309 wordt toegekend. Dat blijft zo, als je tijdens een bepaalde periode (waar geen einddatum aan is gegeven nog) je 309 aanvraagt. Dus dan zouden we kunnen blijven.
Waar ik wel benieuwd naar ben, wat voor verwerkingstijd stond er op de HA website vermeld Roels? Nu staat er namelijk 75% in 18 maanden. Was dat bij jou ook al zo lang, of was het toen jij je aanvraag deed bijvoorbeeld 7 maanden?
Ik snap dat er geen rechten aan te ontlenen zijn maar deze verwerkingstijden gelden natuurlijk wereldwijd en wellicht is het in Berlijn altijd veel korter.



Red dust said:
Wat ik begrijp uit je verhaal is dat visum aanvraag waarschijnlijk 6-9 maanden duurt. Als je nu je visum aanvraagt (er vanuitgaande dat je alles klaar hebt), heb je nog bijna 12 maanden de tijd tot de RRV verloopt. Het risico dat je dus niet met z'n allen samen kunt vliegen is dus erg klein. Misschien het overwegen waard? In het slechtste geval moet Peet vooruit vliegen. Kan hij alvast 'kwartier maken' terwijl de kids nog even in NL op school blijven. Het is maar een suggestie...
Click to expand...

Er is natuurlijk een kans dat het binnen 6-9 maanden toegekend wordt, wat fantastisch zou zijn. Dat verdient zeker de voorkeur. Maar wellicht duurt het wel 18 maanden en dan mogen de kinderen al die tijd niet naar school (tenzij we nog weer andere visa gaan aanvragen, maar dan wordt het nog ingewikkelder).
Op zich zou apart vertrekken natuurlijk geen probleem zijn, maar we kunnen financieel gewoon niet een huis hier aanhouden en een huis daar. We hebben echt de opbrengst van ons huidige huis nodig voor de grote verhuizing en het vestigen in Australie. Dat maakt het lastiger.
Als we hier ons visum aanvragen, tickets boeken en de hond verkassen dan loopt de spaarrekening wel snel leeg. Wat op zich geen probleem is natuurlijk, maar dan kunnen we niet nog 2 huizen aanhouden gedurende een onbekende termijn.
 
Staat je niet blind op die verwerkingstijd. Dat is echt een ‘cover my ass’ statement. Ze gaan daar niet neerzetten 6 maanden want dan hebben ze gedoe als ze er overheen gaan. Daarnaast is NL papierwerk van ‘betere kwaliteit’ dan sommige andere landen.
 
PeetenEef said:
Het is inderdaad op het moment geen enkel probleem als je in Australie zit wanneer de 309 wordt toegekend. Dat blijft zo, als je tijdens een bepaalde periode (waar geen einddatum aan is gegeven nog) je 309 aanvraagt. Dus dan zouden we kunnen blijven.
Waar ik wel benieuwd naar ben, wat voor verwerkingstijd stond er op de HA website vermeld Roels? Nu staat er namelijk 75% in 18 maanden. Was dat bij jou ook al zo lang, of was het toen jij je aanvraag deed bijvoorbeeld 7 maanden?
Ik snap dat er geen rechten aan te ontlenen zijn maar deze verwerkingstijden gelden natuurlijk wereldwijd en wellicht is het in Berlijn altijd veel korter.





Er is natuurlijk een kans dat het binnen 6-9 maanden toegekend wordt, wat fantastisch zou zijn. Dat verdient zeker de voorkeur. Maar wellicht duurt het wel 18 maanden en dan mogen de kinderen al die tijd niet naar school (tenzij we nog weer andere visa gaan aanvragen, maar dan wordt het nog ingewikkelder).
Op zich zou apart vertrekken natuurlijk geen probleem zijn, maar we kunnen financieel gewoon niet een huis hier aanhouden en een huis daar. We hebben echt de opbrengst van ons huidige huis nodig voor de grote verhuizing en het vestigen in Australie. Dat maakt het lastiger.
Als we hier ons visum aanvragen, tickets boeken en de hond verkassen dan loopt de spaarrekening wel snel leeg. Wat op zich geen probleem is natuurlijk, maar dan kunnen we niet nog 2 huizen aanhouden gedurende een onbekende termijn.
Click to expand...
Het lijkt mij dat je met de 820 al deze problemen niet hebt. En zoals ik het begrijp heeft @Roels uiteindelijk op de 309/100 na 3 jaar PR gekregen. Met mijn 820/801 had ik ook na 3 jaar PR. Alleen wat er tussendoor in die 3 jaar gebeurt, verschilt bij deze beide visaroutes.
Just my 2 cts.
 
Emulate said:
Het lijkt mij dat je met de 820 al deze problemen niet hebt. En zoals ik het begrijp heeft @Roels uiteindelijk op de 309/100 na 3 jaar PR gekregen. Met mijn 820/801 had ik ook na 3 jaar PR. Alleen wat er tussendoor in die 3 jaar gebeurt, verschilt bij deze beide visaroutes.
Just my 2 cts.
Click to expand...

Klopt. De kogel is door de kerk en we gaan voor de 820. Ondanks dat we dan langer moeten wachten geeft het veel meer rust.
Zeker weten dat de kinderen en ik na drie maanden naar school kunnen/werken is heel belangrijk. En als ze het visum hier in NL toekennen, zullen ze dat daar ook doen en omgekeerd. Ik vind het niet erg dat het dan langer duurt.

Geeft ons ook veel meer tijd om alles echt goed voor te bereiden en te documenteren.
 
Red dust said:
Fijn dat je een besluit hebt genomen! Dan kun je focussen op wat er allemaal moet gebeuren.
Click to expand...
Click to expand...
ja dat geeft meer duidelijkheid en rust :). Waar ik (Peter) wel af en toe tegenaan loop is dat ik het benauwd krijg als ik denk aan wat er allemaal geregeld moet worden (visa, huis, hond, school kids, werk) . Dan denk ik misschien moeten we maar gewoon blijven, dat is veel makkelijker want wat als het allemaal niet lukt..

Hoe zijn jullie hiermee om gegaan? wellicht handige tips om hiermee te dealen?
 
PeetenEef said:
ja dat geeft meer duidelijkheid en rust :). Waar ik (Peter) wel af en toe tegenaan loop is dat ik het benauwd krijg als ik denk aan wat er allemaal geregeld moet worden (visa, huis, hond, school kids, werk) . Dan denk ik misschien moeten we maar gewoon blijven, dat is veel makkelijker want wat als het allemaal niet lukt..

Hoe zijn jullie hiermee om gegaan? wellicht handige tips om hiermee te dealen?
Click to expand...
Ik heb geen kinderen en geen hond, en er verhuisde ook geen partner mee. Alles kwam dus wel op mij alleen neer. De eerste tip is dus dat je het goed moet organiseren en plannen zodat je niet in de stress raakt omdat dingen niet aansluiten of je bang bent dat je iets essentieels vergeet. Het internet staat vol met emigratielijstjes en dergelijke. Wat mij speciaal geholpen heeft is:

- Achteruit plannen van vertrekdatum terug tot vandaag. Ik had mijn huis verkocht en had op 1 mei 4 volledige maanden tot de dag dat ik mijn huis uit moest. 31 augustus was die dag dus ik ben gaan terug tellen tot 1 mei om dingen in te plannen. Er zijn veel dingen die in de laatste week gaan vallen, bijvoorbeeld verplicht uitschrijven bij de gemeente want dat kan pas vanaf 5 dagen voor vertrek. Daar moet je afspraken voor maken. In die laatste week vallen ook zaken als huisarts, huis overdragen, huis leegruimen/inhoud verkopen, verschepen of opslaan, afscheidsfeestjes en de reiskoffers goed indelen. Ik had 4 maanden een klein koffertje in de hoek van de kamer staan waar ik steeds ingooide wat absoluut mee moest (visum, paspoort, rijbewijs, reiskleding, telefoon en lader, wereldstekker, laptop en kabels, recent bankafschrift, belangrijke papieren en aktes, (mail)adressen en telnrs van contactpersonen, medicijnen voor 6 maanden, leesvoer, in jullie geval dingen voor de kids, schoolrapporten etc.).

- Prioriteiten, kritische data en hun volgordelijkheid nauwkeurig in kaart brengen. Eerst visum regelen, dan pas vliegtickets, zonodig paspoorten vernieuwen (moeten nog 6 maanden na aankomst geldig zijn). Daarna utiliteiten en verzekeringen afzeggen en nieuw afsluiten. Alle belangrijke documenten doornemen en bepalen wat mee moet. Feestjes plannen. Onderdak in AU regelen. Laatste week afspraak met gemeente. Etc.

- Afhankelijk van de planningswijze die het best bij je past (computer/Excel, op losse vellen papier of met een grote kalender) een systeem bedenken. Ik verlies snel overzicht op de computer omdat zulke enorme lijsten nooit volledig op het scherm passen. Ik had dus een pak printerpapier op mijn bureau liggen en bij elk onderwerp dat ik wist of me per ongeluk inviel, pakte ik een nieuw vel voor dat onderwerp. Details kun je daar later onder schrijven. Ik had bijvoorbeeld een vel 'Gemeente' en daar vulde ik later onder in: uitschrijven, inschrijven RNI, paspoort vernieuwen, en de datum van de afspraak. Elk vel dat volledig was afgehandeld en afgevinkt ging op een stapel 'Afgehandeld'. In de laatste week heb ik die stapel nog drie keer helemaal doorgelopen of alles echt geregeld was. Wat niet kon worden afgehandeld ging op een nieuwe lijst mee in de koffer.

- Niet overbelasten. Daar word je geestelijk en lichamelijk stapelgek van. Spreek met elkaar af hoeveel uren per week je erin gaat steken en hou je daaraan. Dagen voor leuke dingen en vrije tijd, weekends, vakanties, kidsdingen ook inplannen en je eraan houden.

Over emigreren met kids kunnen anderen hier jullie wel bijpraten. Daar is ook in de forums hier al veel over te vinden.
 
Dat gevoel is niet ongewoon denk ik. Het is ook allemaal wat!

Voor ons was het een soort van natuurlijk proces. Los van de organisatie, lijstjes en plannen, was het emotioneel een langzaam en natuurlijk afscheid van NL. Op één of andere manier werden zaken die eerst belangrijk en ‘onmisbaar’ leken minder belangrijk en misbaar (ons mooie huis in NL was op een gegeven moment ‘Een dak boven ons hoofd’ met beperkte emotionele waarde. Dat komt mede omdat je langzaam meer naar AU gaat kijken en dingen daar belangrijker gaan worden. De mooie auto in NL, een vervoermiddel, in AU kopen we een stoerdere, enz. Het ging heel natuurlijk. Geef jezelf daar de tijd voor. Het is nu heel veel, maar langzaam maar zeker vallen dingen op hun plaats en is het onduidelijk of dat dit komt door je eigen inzet, of door dat tijd gewoon door loopt en je dingen in laat zien.

Zorg ook dat je tijd voor jezelf hebt, iedereen wil nog een stukje van je die laatste maanden en weken en dagen. Maar aan het einde is de groep mensen die belangrijk voor je zijn of nog contact houden met je relatief klein en vaak onverwacht. Maak je niet te druk wat anderen van je vinden, daar kun je toch niets aan veranderen ;)
 
Heel normaal om dat te hebben zoals hierboven ook al wordt gezet. In de planperiode heb ik een burnout gekregen waar de stress van emigratie ongetwijfeld een bijdrage aan heeft gehad. Probeer vooral lief voor elkaar en jezelf te zijn. Doe dingen rustig aan, en wees niet te streng voor jezelf (is mij nooit gelukt trouwens). Weet dat het uiteindelijk allemaal goed gaat komen en dat je er niet alleen voor staat.
 
Emigreren is inderdaad een hoop geregel, maar het is ook een proces van afscheid nemen, nieuwe plannen maken en je verheugen op een toekomst in een ander land. Special time!

Emulate heeft al uitgebreid gereageerd, maar onze situatie was anders: baan, eigen bedrijf, huis, twee honden en twee katten, geen kids.

Na het visum (partner visum in ons geval), was onze grootste prioriteit het huis verkopen. We zaten toen nog in de Global Financial Crisis dus daar hebben we extra tijd voor uitgetrokken. Zodra huis verkocht was zijn we aan het traject voor de honden vertrokken. Dat duurt al met al 7 maanden dus dat was de grootste bottleneck om te vertrokken. Bij jullie zal het wat anders zijn omdat de huizenmarkt er nu heel anders uitziet dan in 2013 en jullie een uiterste vertrekdatum hebben. Dus als je een idee hebt wanneer je weg wilt, reken je terug en weet je wanneer je met het dierenarts traject moet starten. Ik heb destijds een afspraak gemaakt met de dierenarts en het hele traject doorgenomen en ook direct alle afspraken gemaakt op de benodigde tijdstippen. Boek ook zo snel mogelijk een quarantaine plaats en een vergunning om de hond te importeren. Want daar is geen ruimte voor fouten. Je moet ook vlak voor vertrek nog naar Utrecht voor de laatste stempel dat je hond weg mag, dus dat moet je inplannen. Wij zijn ook blij dat we onze honden hebben laten ophalen door VCK, dat scheelde ons nog een rit naar Amsterdam (we woonden in Drenthe). In die laatste dagen voor vertrek heb je genoeg andere dingen om je druk over te maken.

Wij hadden mazzel dat we ons eigen huis konden terughuren van de koper, dus we konden inpakken tot laatste moment uitstellen. Bedenk wat je gaat doen als je er eerder uitmoet dan je wilt vliegen.

Bekijk eens goed welke meubels en andere bezittingen je mee wilt nemen naar Australia. Wij hebben wat meubels en groot tuingereedschap zoals een zitmaaier verkocht op Marktplaats.

Wij hebben al in in een vroeg stadium een nieuw tehuis gezocht voor onze twee katten en die hebben het nog steeds goed bij vrienden van ons.

Wij hadden voor de laatste drie maanden een grote agenda uitdraai op de muur hangen met alles wat we wanneer moesten doen. Dat geeft overzicht.

Begin nu al met dingen opzeggen. Begin een lijst te maken met alle post/rekeningen die je krijgt, zodat je die allemaal op tijd kunt opzeggen. Ook digitale nieuwsletters opzeggen.

Mijn partner heeft pas op het laatste moment zijn werk en collega's ingelicht. Ik was zelfstandig trainer en heb mijn klanten ongeveer een half jaar van te voren ingelicht, al mijn geplande trainingen afgewerkt en daarna gelukkig mijn bedrijfje kunnen verkopen.

Maak een lijst met de vrienden en familie waarmee je nog tijd wilt doorbrengen. Daarnaast hebben we een uitzwaaifeest georganiseerd.
Ons emigratieplan was in beperkte kring bekend. Pas toen duidelijk was wanneer we zouden vertrekken (na verkoop huis) hebben we iedereen uitgebreid ingelicht. Belangrijkste reden was dat we nog gewoon wilden doorwerken zonder dat onze plannen effect zouden hebben op ons werk.

Maak een dossiertje dat je kunt gebruiken als je moet gaan huren. We hadden daarin een verklaring over onze honden (dierenarts was gewillig te verklaren dat ze goed gedrag vertoonden), een lijst met hypotheekbetalingen om te laten zien dat we altijd op tijd betalen en foto's van ons huis om te laten zien dat het netjes onderhouden was plus verklaring van makelaar. Je hebt geen huurhistorie dus zie het als een sollicitatie en zo'n dossiertje geeft je een voorsprong.

En ook helemaal met Emulate eens: maak ook nog tijd voor leuke dingen. Ik wilde voor vertrek nog graag wadlopen, naar mijn vrienden in DLD en Noorwegen en naar de Mattheus Passion in het Concert gebouw. Dus dat heb ik gewoon ingepland.

Ja, het is een hoop werk, maar ook hele leuke en spannende tijd!
 
Maar ook als je minder tijd hebt lukt alles hoor (hoewel nu met containers moet je ruim van tevoren reserveren, tijdelijke opslag in NL kan altijd he). De 1e keer dat wij gingen was in 2008 en was ons huis pas na 1 jaar verkocht (slechte markt toen). De nieuwe eigenaresse wilde na 5 weken de overdracht. Een week daarna zijn we vertrokken. Ook dat is toen gelukt hoor. Meer tijd is heerlijk, maar minder tijd is ook jezelf minder druk maken, want je hebt van alles in een kort tijdsbestek te doen. En…ben lief voor jezelf, de twijfel is echt heel normaal hoor.
 
dank allen wederom voor de posts en de tijd die jullie in jullie replies steken!

Het praktische aspect hebben we wel redelijk inzichtelijk, het gaat mij (Peter) met name om het emotionele stukje; doen we er wel goed aan voor de kids, wat als de wijk niet bevalt waar we gaan wonen etc.. continue tussen die emoties in..maar er moet wel een keuze gemaakt worden :)

Op lange termijn zie ik ons toch wel liever in Aus wonen - ik moet dus "gewoon" de knoop doorhakken, zeker gezien we nu, in onze optiek, het golden ticket (RRV) hebben..
 
De ‘doen we het wel goed voor de kids’ zie ik vaak voorbij komen. En volgens mij zijn het de kids die 99% van de tijd sneller ver-Australian dan de ouders. Don’t worry about the kids.

(En onthou, mocht het Australië avontuur het toch niet zijn, NL is niet verdwenen, je kunt echt altijd weer terug. Tuurlijk kost dat weer energie en geld. Maar het is niet meer 1950, dat het een enkeltje bootreis was)
 
PeetenEef said:
dank allen wederom voor de posts en de tijd die jullie in jullie replies steken!

Het praktische aspect hebben we wel redelijk inzichtelijk, het gaat mij (Peter) met name om het emotionele stukje; doen we er wel goed aan voor de kids, wat als de wijk niet bevalt waar we gaan wonen etc.. continue tussen die emoties in..maar er moet wel een keuze gemaakt worden :)

Op lange termijn zie ik ons toch wel liever in Aus wonen - ik moet dus "gewoon" de knoop doorhakken, zeker gezien we nu, in onze optiek, het golden ticket (RRV) hebben..
Click to expand...
Heel herkenbaar hoor! Maar kinderen zijn flexibel en zeker in de basisschoolleeftijd passen kinderen zich razendsnel aan. Ik zou me daar geen zorgen over maken. Het is ook wat je er zelf van maakt. Af en toe een dagje of weekendje weg is altijd leuk en voor de kinderen is er zo veel te doen in die omgeving waar jullie heen willen!
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top