Even voorstellen,
Wij zijn een gezin van 4. Dochter 4 en zoon 1,5 jaar. Mijn man is 37 en ikzelf ben 34. We vertrekken op 10 juni naar Melbourne.
In 1993 vetrokken mijn man en ik naar Nieuw Zeeland op een PR visa. Hebben daar 6 jaar gewoond. We hebben ons daar (Auckland) nooit echt thuis gevoeld. Het was moeilijk contact maken met de kiwis (we vonden ze vrij gesloten en je moest uitkijken met wat je zij ze namen alles nogal persoonlijk). Ik heb daar mijn verpleegkundige opleiding kunnen doen.
Mijn man had de optie om naar Sydney te verhuizen met zijn werkgever en dat hebben we toen gedaan. We waren daar op een 4 jarig werkvisa.
Ruim 2 jaar geleden (waren daar toen 3 jaar) raakte mijn man zijn baan kwijt. We hadden nog geen PR aangevraagd en waren zo'n beetje gedwongen om terug te gaan naar NL. Leek ons toen ook wel leuk want we hadden ondertussen een dochter gekregen en het leek ons leuk om haar met haar familie kennis te laten maken.
In het begin (de eerste 6-12 maanden) hadden we het helemaal niet naar ons zin in Sydney. Daarna begonnen we het steeds leuker te vinden. Na 3 jaar was het dus voorbij en trokken we eerst nog 4 maanden door Australie. Dit was een fantastische reis ondanks dat ik veel moest overgeven vanwegen ochtend ziekte die de hele dag duurde.
Zodra we gingen landen in NL had ik al gelijk spijt dat ik terug ging naar NL. Alles zag er grauw en nat uit (april). Mijn man is Zwitser (heeft wel al 13 jaar in NL gewoond) en het was nog een heel probleem om een NL visa voor hem te krijgen ondanks dat we hier ook getrouwd waren. Het ging alleen een beetje soepeler omdat we een kind onder 5 hadden. Hij kwam ook nog eens in aanmerking voor een inburgerings curses (hij kon hier gelukkig onderuit komen)!!!. Hij spreekt vloeiend NL en heeft havo en vwo gedaan in NL. Ja, we voelden ons hier erg welkom!!! Ik kon ook geen kinderbijslag aanvragen omdat ik niet Nederlands genoeg was, mijn man als Zwitser kon dat wel omdat hij werkte.
Gelukkig vond mijn man weer gauw een baan. Mijn man was meer dan 6 maanden zonder baan geweest en daarom konden we niet gelijk met de PR visa aanvraag beginnen. Hij moest weer eerst een jaar werken. We hadden heel veel geluk want na 7 maanden hadden we al onze pr visa. Augustus 2003 aangevraagd en Februari 2004 hadden we de visa in onze paspoorten. Mijn man zit in de trouwensin de IT. We hadden de police check in Juni 2003 zelf al gedaan en Health check hadden we December 2003 gedaan. We hoefden geen IELTS te doen.
We wilden iets anders proberen dan Sydney (we kunnen altijd nog terug hier heen). We zaten te wikken en te wegen tussen Perth en Melbourne en het is Melbourne geworden. Onderandere omdat daar meer banen zijn voor mijn man en het minder ge-isoleerd is. Ook hebben we daar verschillende kennissen wonen die het daar geweldig vinden. Ik hoop alleen niet dat het te koud is in winter want de huizen zijn daar niet zo goed ge-isoleerd en ik heb een hekel aan kou.
Als je vragen hebt ben je van harte welkom.
Carla
Wij zijn een gezin van 4. Dochter 4 en zoon 1,5 jaar. Mijn man is 37 en ikzelf ben 34. We vertrekken op 10 juni naar Melbourne.
In 1993 vetrokken mijn man en ik naar Nieuw Zeeland op een PR visa. Hebben daar 6 jaar gewoond. We hebben ons daar (Auckland) nooit echt thuis gevoeld. Het was moeilijk contact maken met de kiwis (we vonden ze vrij gesloten en je moest uitkijken met wat je zij ze namen alles nogal persoonlijk). Ik heb daar mijn verpleegkundige opleiding kunnen doen.
Mijn man had de optie om naar Sydney te verhuizen met zijn werkgever en dat hebben we toen gedaan. We waren daar op een 4 jarig werkvisa.
Ruim 2 jaar geleden (waren daar toen 3 jaar) raakte mijn man zijn baan kwijt. We hadden nog geen PR aangevraagd en waren zo'n beetje gedwongen om terug te gaan naar NL. Leek ons toen ook wel leuk want we hadden ondertussen een dochter gekregen en het leek ons leuk om haar met haar familie kennis te laten maken.
In het begin (de eerste 6-12 maanden) hadden we het helemaal niet naar ons zin in Sydney. Daarna begonnen we het steeds leuker te vinden. Na 3 jaar was het dus voorbij en trokken we eerst nog 4 maanden door Australie. Dit was een fantastische reis ondanks dat ik veel moest overgeven vanwegen ochtend ziekte die de hele dag duurde.
Zodra we gingen landen in NL had ik al gelijk spijt dat ik terug ging naar NL. Alles zag er grauw en nat uit (april). Mijn man is Zwitser (heeft wel al 13 jaar in NL gewoond) en het was nog een heel probleem om een NL visa voor hem te krijgen ondanks dat we hier ook getrouwd waren. Het ging alleen een beetje soepeler omdat we een kind onder 5 hadden. Hij kwam ook nog eens in aanmerking voor een inburgerings curses (hij kon hier gelukkig onderuit komen)!!!. Hij spreekt vloeiend NL en heeft havo en vwo gedaan in NL. Ja, we voelden ons hier erg welkom!!! Ik kon ook geen kinderbijslag aanvragen omdat ik niet Nederlands genoeg was, mijn man als Zwitser kon dat wel omdat hij werkte.
Gelukkig vond mijn man weer gauw een baan. Mijn man was meer dan 6 maanden zonder baan geweest en daarom konden we niet gelijk met de PR visa aanvraag beginnen. Hij moest weer eerst een jaar werken. We hadden heel veel geluk want na 7 maanden hadden we al onze pr visa. Augustus 2003 aangevraagd en Februari 2004 hadden we de visa in onze paspoorten. Mijn man zit in de trouwensin de IT. We hadden de police check in Juni 2003 zelf al gedaan en Health check hadden we December 2003 gedaan. We hoefden geen IELTS te doen.
We wilden iets anders proberen dan Sydney (we kunnen altijd nog terug hier heen). We zaten te wikken en te wegen tussen Perth en Melbourne en het is Melbourne geworden. Onderandere omdat daar meer banen zijn voor mijn man en het minder ge-isoleerd is. Ook hebben we daar verschillende kennissen wonen die het daar geweldig vinden. Ik hoop alleen niet dat het te koud is in winter want de huizen zijn daar niet zo goed ge-isoleerd en ik heb een hekel aan kou.
Als je vragen hebt ben je van harte welkom.
Carla
