Missen

[remieo]

Ik ben heel benieuwd hoe mensen die al een tijdje in Australië zitten omgaan met het missen van familie. Voor ons zou dit best wel eens een ding kunnen worden.
Wij hebben een baby van 1 jaar die nu graag bij opa en oma is en wij hebben ook veel hulp van hen. Natuurlijk weten we dat er Skype en dergelijke is maar ik ben benieuwd hoe mensen die een close band met hun familie hebben dit ervaren en ervaren hebben. Slijt het of blijft het voor veel mensen toch een soort open zenuw? We zijn benieuwd of er een goede tips zijn om hier mee om te gaan.

 

[Janneke61]

Ik moet eerlijk zeggen dat ik mijn familie niet heel erg mis hier in Oz, maar ik heb in Nederland ook nooit dicht bij mijn familie gewoond. Wel hebben we vaak bezoek van familie en doordat ze nu echt voor meestal langere tijd bij ons blijven logeren, merk ik dat de tijd die we dan met elkaar door brengen intensiever is. Ook hebben we nu andere gesprekken dan de standaard verjaardagsgesprekken. Verder hebben we natuurlijk ook de nodige Skype gesprekken en Whatsapp berichtjes om elkaar op de hoogte te houden. Ik denk niet dat het missen van familie slijt, integendeel zou ik haast zeggen. Wat voor mij goed werkt naast een keer per drie jaar een vakantie naar NL, is dat we er voor zorgen dat we ALTIJD genoeg geld op de bankrekening hebben om gelijk op het vliegtuig te kunnen stappen om terug te vliegen. Die wetenschap stelt me gerust, zodat ik het geld daar ook lekker kan laten staan.

 

[Red dust]

Skype is reuze belangrijk voor ons. Zo Skype ik elke week ff met mijn moeder ook als er niets bijzonders is. Gewoon om op de hoogte te blijven en deel te blijven uitmaken van elkaars leven. Pas was ze bij de opticien net een vriendin en geb ik via FaceTime mijn oordeel gegeven! Dat kan natuurlijk ook heel goed met kinderen als hè in het park bent of een ander leuk moment wilt delen. Ik vind de afstand alleen lastig als het niet goed met haar gaat. Ook met andere familieleden en vrienden skypen we en sturen we appjes, net als Janneke. Een aantal vrienden heeft niet de moeite genomen om Skype te installeren en dan merk je dat het contact snel verwatert. Geld hebben voor noodgevallen is inderdaad een goede tip. Wij laten mijn moeder ook af en toe naar Australië vliegen, dat is voor ons eenvoudiger dan naar Nederland, ook met oog op beperkte vrije dagen. Zelf zijn we na twee jaar voor het eerst teruggeweest. Dat was leuk, vermoeiend en een bevestiging dat we hier op ons plek zijn en eigenlijk niet zoveel missen! Weet ook zeker dat de volgende keer de agenda minder vol zal zijn omdat mensen afhaken. Maar ons leven is nu hier. Ik koester de goede contacten in Nederland maar besef wel dat ons leven zich nu hier afspeelt. Nog een ding over Skype: oefen met Skype voor je weggaat zodat je familie er vertrouwd mee is. Dat zal een drempel wegnemen en ze zullen merken dat je zo een uur wegkletst, net alsof je bij elkaar op de bank zit. Glaasje wijn of koppie thee erbij...

 

[Rekha & Simon]

Ik vraag me dat ook idd af. Ik ben nu voor het eerst weg uit het land maar nog wel zo dichtbij dat ik binnen 4 uurtjes in NL kan zijn. Dat stelt me nu gerust maar straks in Australië is de afstand veel groter. Ik merk dat ik nu moeite heb met het achterlaten van mijn moeder die gescheiden is, wij bellen nu bijna dagelijks maar kan me voorstellen dat dat vanwege het tijdsverschil straks wel moeilijker gaat zijn.

 

[Beebmeep]

Contacten veranderen. Mijn ervaring is, dat de mensen en familie waar ik in NL goed contact mee had, dat die contacten niet veranderd zijn en kom ik terug in NL voor een bezoek, dan lijkt het alsof ik gisteren nog bij ze aan de keukentafel zat

Qua missen van familie: de hechtste band heb ik met mijn vader. Afgelopen jaar was om verschillende redenen voor mij niet zo fijn en er zijn diverse momenten geweest, dat ik wel zo op het vliegtuig had willen stappen. Gewoon om even bij hem te zijn, een knuffel en praten zonder webcam ertussen.
We hebben nog steeds veel contact. Skypen wekelijks en tussendoor is er WhatsApp en spelen we WordFeud Of we Skypen EN spelen WordFeud
Met mijn broer & co was ik nooit zo hecht, maar het is wel fijn te merken dat er ook van hun kant nu iets vlotter een reactie op mijn berichtjes komt.

Voor de rest sta ik er niet zo bij stil. Mijn vader is hier 1x geweest en wil best nog een keer, maar ziet wat tegen de reis op. M.n. het overstappen (met wachttijd), omdat hij vrijwel geen Engels beheerst. Dus ik hoop dat m'n neef ofzo een keer mee wil
M'n vader vond het hier geweldig en snapte helemaal waarom ik hier ben gaan wonen en dat was voor mij erg belangrijk en goed om te horen.

Net als Janneke en RedDust heb ik ook genoeg geld om in geval van nood naar NL te kunnen. Mijn vader heeft overigens hetzelfde gedaan. Of om hierheen te komen of om mij naar NL te laten halen.

Voor de rest bouw je hier ook weer een vrienden/kennissenkring op.

 

[M5]

Ik mis mijn familie en vrienden helemaal niet eerlijk gezegd. Bovendien verwateren na verloop van tijd ook bepaalde vriendschappen. Uit het oog uit het hart zeg maar...tenminste dat heb ik iig zo ervaren.
Nou moet ik zeggen dat ik nooit een goede relatie met mijn ouders heb gehad en de laatste keer dat ik ze gezien heb was in 2004, een klein jaar voor dat we naar Aussie vertrokken dat maakt het dus iets makkelijker nu.
Zoals hier boven al eerder genoemd is zijn er tegenwoordig zoveel manieren om met je familie of vrienden te kunnen praten en ze te zien, dat je je snel beter kan voelen wanneer je in een dip zit.

 

[FritsC]

Ik heb altijd veel gereisd, en in 2015 and deels 2016 woonde ik in andere Europese landen. Dat maakte vriendschappen al losser. Vrienden en bekenden spreek ik meestal via email, mijn blog of in sommige gevallen via de telefoon. Ondanks het tijdverschil is het niet moeilijk om te bellen. Vaak de AU avond waarbij het dan laat in de ochtend in Nederland is.

Mijn groot ouders en ouders zijn reeds lang geleden overleden, dusdat maakt de stap om te verhuizen eenvoudiger. Mijn zusje in Nederland heb ik nooit intensief contact mee gehad, maar we spreken elkaar met regelmaat via Skype, FB en Whatsapp.

Ik heb dus niet direct noodzaak om terug te vliegen naar Nederland, maar een spaarpotje is altijd handig om te hebben natuurlijk.

 

[Katjavdl]

Contacten veranderen (@Beebmeep ) is wat mij het meeste aansprak na het lezen van de reacties hierboven op je vraag over het missen van familie.
Met mijn ouders, broer en Max zijn jongste broer is er regelmatig contact via de bekende kanalen. Verder is er 1 vriendin die er ook moeite voor doet en dat is wel degene waar ik het van verwacht had, helaas is mijn beste vriendin (30 jaar lang lief en leed) zo ongeveer afgehaakt. We zijn aangekomen bij het verplicht vragen rijtje
hoe is het met jou, je man, de kinderen en je ouders. En hoe gaat het op het werk......dan weet je dat het een aflopende zaak is. Hoe het zo gekomen is en waarom? Geen idee. Het is natuurlijk wel zo dat als je niet regelmatig contact hebt, het snel verwatert. Neemt niet weg, dat je het zo weer op kunt pakken als je in NL terug bent.

Gelukkig hebben wij hier een hele leuke en diverse vriendenkring opgebouwd. Het leven is hier en nu en niet daar ver weg. Die keuze hebben we bewust gemaakt.
Maar in geval van ziekte of als je ouders duidelijk hulp nodig hebben, dan is het lastig. Maar ook dat lost zich wel weer op. Je leert je echt vrienden wel kennen in het concept emigratie

 

[Lamarck]

Ik mis mijn ouders en mijn zus. Mijn ouders zijn hier nu drie keer geweest, en komen in februari weer voor twee maanden logeren. Mijn zus is het afgelopen jaar voor het eerst geweest en bleeft twee weken. Ik vind het nog altijd heel moeilijk om ze dan weer naar het vliegveld te brengen. En heb daarna ook altijd een paar dagen zo'n gevoel van 'is het dit wel waard'. Maar het antwoord is ook altijd 'ja'.

Wel hebben we vaak bezoek van familie en doordat ze nu echt voor meestal langere tijd bij ons blijven logeren, merk ik dat de tijd die we dan met elkaar door brengen intensiever is. Ook hebben we nu andere gesprekken dan de standaard verjaardagsgesprekken.

Dat is ook mijn ervaring. Ik heb gesprekken gehad met mijn moeder die ik nooit gehad zou hebben bij koffiebezoekjes waardoor we nu een hele andere relatie hebben. Veel meer gelijkwaardig denk ik. En ze wonen twee maanden bij ons in huis, terwijl alles (school, werk, hobby's) gewoon doorgaat. Dat hadden we in Nederland ook echt niet. Daar zijn ze nooit blijven slapen, nog niet 1 nachtje. Ik verwachtte dat ook helemaal niet. Maar merk wel dat het erg leuk is om zo een tijd een huishouden te delen.

Wat me ook opvalt is dat ik hier relatief veel mensen tegenkom die verhuist zijn of geemigreerd. Dat maakt het denk ik makkelijker om weer een vriendenkring op te bouwen. Je bent wel een buitenlander maar er zijn zo veel mensen een buitenlander dat het niet een nadeel is. Nouja, zo voelt het voor mij. Al is het anders als je een hechte familie hebt. Dat vervang je niet zo makkelijk (vooral als je vreselijk leuke mensen leert kennen die weer veel te ver weg wonen).

Dus. Ik blijf een paar mensen missen. Maar er komt iets anders voor terug.

 

[Jarp]

Ik kan het alleen vanuit de andere kant benaderen, mijn betere helft is al reizend 15 jaar geleden in NL terechtgekomen en heeft besloten mij leuk te vinden

In het begin was het wel lastig voor haar. Zusje bevallen van een baby, je bent er niet even bij voor de poppeslok. Moeders die wel wat hulp kan gebruiken en je bent er niet bij.

Vriendinnen die trouwen/uitbuiken, even snel heen en weer wippen is toch wat veel van het goede. Vrienden komen en gaan denk ik, ook in NL is het bestand van samenstelling veranderd. Haar echte vrienden en vriendinnen zijn dat nog steeds.

Andersom gaan we het volgend jaar ervaren. Mijn moeder zal haar kleinzoon zeker enorm missen, en ieder jaar 3 x vakantie in Oss was geen optie (hebben ze beloofd!) .

De afstand is het meest vervelend bij crisis.

 

[HardCore]

@Lamarck Ik mis jou wel een beetje, zus!
Alles goed daar?

 

[TravelGirl]

Ik heb zelf als kind (van 6 tot mijn 9e jaar) in Frankrijk gewoond en doordat ik daar ook op school zat enzo leerde je snel mensen kennen waar we nog steeds contact mee hebben. Toen ik daar woonde had je nog geen what's app. Wel Skype geloof ik maar dat kan ik me niet meer zo goed herinneren. Wat ik deed was brieven opsturen (geschreven en later e-mail) naar vriendinnetjes en hun stuurden die weer terug op. Al die brieven heb ik nog steeds in een schoenendoos zitten.
Als ik dan in Nederland was en in Nederland hadden ze nog school (ik had vaak 2 weken vakantie en in Nederland 1), ging ik altijd vragen aan de docenten of ik 1 middagje bij mijn vriendinnen in de klas mocht. En dat was altijd heel leuk. Ik had al vriendinnetjes op die basisschool school gemaakt (in groep 1 en 2) en toen we terug kwamen in Nederland gingen we weer naar die school.
Maar Frankrijk was maar 6-7 uur reizen dus je was zo terug in Nederland. Verder heb ik geen ervaring met 1 jaar of langer in een ver land. In de 7 weken in Australië en 6 weken Canada heb ik niet echt iemand gemist, op mijn hond na haha. Mijn vader woont in Zwitserland en daar heb ik nog dagelijks heel goed contact mee, ik heb meer met mijn vader dan mijn moeder, en mijn zus woont in Dublin (nu al voor 1,2 jaar) maar daardoor ben ik het dus 'gewend' en mis ik niet snel iemand.

Het bewaren van contacten is altijd heel fijn zeker nu met appjes en FB. Ik stuur ook altijd een ansichtkaart als ik ergens op reis ben en houd altijd iedereen op de hoogte van wat ik doe in een FB pagina speciaal voor mijn reizen.

En die tip van een paar mensen om geld aan de kant te houden is zeker slim!

 

[Thijsvr]

Ik ben zo'n 11 jaar geleden op mezelf gaan wonen in Amsterdam en m'n ouders wonen in Friesland. Dat is voor Nederlandse begrippen best een eind weg. Ik zag m'n ouders en broertjes denk ik twee of drie keer per jaar, maar we belden wel regelmatig. Ik spreek iedereen nu meer dan toen ik nog in Nederland woonde. Ik mis ze dus niet perse, maar vind het jammer dat je dingen van hier niet echt kan laten zien. Ze hebben geen idee hoe het hier is, waar we wonen, hoe de mensen zijn, dat soort dingen en dat vind ik wel jammer. Afspraken maak je ook voor ver weg. M'n ouders en schoonouders hebben in de planning om ergens Q1/Q2 2018 langs te komen. Van vrienden verwachten we niet echt dat ze langskomen (ook al zeggen ze dat ze dat wel gaan doen).
Dus missen, nee niet echt. Maar je levert sommige dingen in en dat is wel eens jammer.

We hebben inderdaad, zoals anderen ook zeggen een spaarpotje voor noodgevallen zodat we als het moet direct terug kunnen naar Nederland. De wetenschap dat we altijd zo terug kunnen geeft een zekere rust.