na 16 maanden in Australie

lizzyhas

lizzyhas

XPdite Sponsor
Een hele poos niet op het forum geweest, inmiddels 16 maanden ervaring rijker over wonen in Australie.

We zijn hier 7 juli 2009 aangekomen .

Ik heb gemerkt dat veel dingen anders zijn achteraf dan soms wordt uitgelegd, allereerst het schoolgeld bij een temporary business visa.
Ja , je moet idd bij aanvang van elke schooljaar 4500 dollar per kind betalen, je moet het dus wel even hebben, maarrrrr...
met Lafha en na een jaar de belastingteruggaaf hier meegemaakt te hebben komt het uit op nihil, uiteindelijk kost het niks.

Huis; we hebben inmiddels ons 2e huis sinds afgelopen augustus, dwaar we wel screens hebben (wel zo handig brrr) en waar we wel een hondje mogen en hebben inmiddels een pup en waar we wel een zwembad hebben, en een hele lekkere grote veranda,
huizen hebben hier vaak 4 woonkamers,( en echt ze komen allemaal vol) maar uiteindelijk zit je meestal buiten :lol:

De kinderen van 13 en 14 doen het fantastisch, binnen 3 maanden werden het fervente aussies met bijkomend aussie accent, ze komen beter mee op school dan in Nederland terwijl ze hier voorlopen, onderwijs is heel goed, breed aanbod en ze zijn nog nooit zo lekker in hun vel geweest, uniforms. ideaal!

Manlief gaat lekker op zijn werk.

Qua persoonlijke familiebanden is het voor ons een rot jaar geweest en ben ik noodgedwongen 2 maal naar Nederland gevlogen, febr stierf mijn vader en 6 maandjes later in augustus moest ik weer, en is mijn moeder gestorven, 3 weken na mijn vader ging mijn schoonvader.

Mensen gaan dat heel hysterisch doen dat je o zo ver weg woont, maar als je in Nederland had gewoond had het echt niet minder verdrietig geweest en je bent in 24 uur in Nederland, beetje overdreven altijd.Vind ik dan he! :rolleyes:

Het is niet minder erg als je in Nederland bent en niet erger als je hier bent.

Ik kan nog een heel boek schrijven over onze eerste jaar, de indrukken zijn super, het weer, de mensen relaxt, erg aardig, veel vrienden in no time, Hollandse vrienden leren kennen ,maar de meeste vielen al weer snel af, het is toch zo dat je de meeste Hollanders hier, niet zou kiezen als vriend als je ze in Nederland tegenkomt en dat bloedt dan weer snel dood en komen aussie vrienden voor terug, daar leer je ook heel veel van .

Meiden hebben ook heel wat vriendinnen en die ouders raak je ook bevriend mee, erg leuk!

Het land is nog mooier en fijner als ik gehoopt had, ik wil nooit meer terug.

Komen we op visa, ..... komende tijd wordt het permament aangevraagd door bedrijf van manlief en dan kunnen we weer verder plannen >>> huis kopen!!!

Ik ga even op het forum neuzen hoe ik aan een verklaring goed gedrag het best kan komen.

Verder heb ik met Sacha uit Perth op hyves en FB veel contact en heb ik Jack natuurlijk enorm gemist

HI JACK!!!!! vergeef me dat ik hier zo weinig was, maar na het lezen van mijn post zul je het wel begrijpen, cheers!!! we gaan gewoon weer door, life goes on en we genieten onwijs van Australie!




ons puppie






helemaal blij met mijn puppie en er komt er nog zo eentje bij,

liefs lizzy
 
Hi Lizzy,

Allereerst gecondoleerd met het overlijden van zowel je vader, moeder als schoonvader. Petje af, je omschrijft het zoals het is.

Fijn dat je het hier goed naar je zin hebt! en die PR komt vast dik in orde.

wat bedoel je met je bewijs van goed gedrag? de NL of AU ? niet zo moeilijk beide hoor....

ik kijk al weer uit naar je posts/reacties ....

groetjes
Monja
 
hummer said:
Hi Lizzy,

Allereerst gecondoleerd met het overlijden van zowel je vader, moeder als schoonvader. Petje af, je omschrijft het zoals het is.

Fijn dat je het hier goed naar je zin hebt! en die PR komt vast dik in orde.

wat bedoel je met je bewijs van goed gedrag? de NL of AU ? niet zo moeilijk beide hoor....

ik kijk al weer uit naar je posts/reacties ....

groetjes
Monja
Click to expand...


Monja, ik bedoel de Nederlandse, ik zag ergens op internet staan dat je deze pas kunt aanvragen als je je aanvraag visa kunt overleggen en dan zit je vervolgens 6 maanden wortel te trekken vanwege dat bewijs v goed gedrag wat zoalng duurt om te bemachtigen, de visa kan veel sneller geregeld zijn dan de 6 maanden die ze meestal opgeven, vermits je je papieren natuurlijk op orde hebt, vandaar dat ik het alvast graag wil regelen.
Wat jammer dat je de puppy niet ziet, tis zo een snoesje!
 
Good to "see" you back.
Dat zijn heftige 16 maandjes die jij en je family hebben meegemaakt.
Ook de condoleance van onze kant.
Jack ouwhoert maar door en heeft zelfs een klaagbox aangemaakt waar bijna niemand op reageert.
Eigenlijk is dat zeer goed of is het misschien dat al die doetjes mensen met klachten over hun visum verloop of andere klachten ,(onderwerp: Banaan, is al voorgekomen), het niet op tafel willen leggen zodat wij (de nuchtere mens) zo ook niet mee kunnen "denken".

Zeer leuk om te lezen hoe je het allemaal vergaat en yes Australia is beautiful.

Krijg die puppy van jouw ook niet open <_< , krijg het gevoel dat mijn woorden een beetje vreemd over komen :smile: .

Hier mijn puppies,

74320_130249810363540_100001355666341_153265_391711_n.jpg


Have a good one,see you later.............

Jack :evil:
 
Hallo schat, welkom terug!!! Kunnen we samen het leven van Jack weer zuur maken hahahahaha
 
Ik sta aan Jack's kant :evil:

Maaruh leuk om te lezen hoe het na 16 maanden gaat :up:

edit: Leuk als in "hoe het bevalt". Uiteraard niet het overlijden van je directe familie. Ik ben het helemaal met je eens dat je net zoveel verdriet hebt in een ander land als in NL. Misschien nog wel meer zelfs, omdat je "de laatste dagen" niet bij hen bent geweest.
 
Realiseer me dat ik niet eens reageer op jouw persoonlijke drama's. Errug! Ook van ons gecondoleerd. Je hebt een dappere houding, kan ik veel van leren.
 
Jeetje zeg..dat is een behoorlijk pittig tijd geweest!
Alsnog gecondoleerd.

Maar zo te horen hebben jullie de juiste attitude :up:

enneuhh..ik moet mij helaas ook bij Jack aansluiten aangezien het toch mijn toekomstige buurman gaat worden :grin: :evil:

Groeten Steven
 
Gecondoleerd, maar ook petje af voor je attitude!
Het is niet ingewikkeld om een NL VOG te krijgen. Je kunt het aanvraagformulier downloaden van de site van het ministerie van Justitie, invullen, opsturen naar de Australische ambassade in Den Haag met een begeleidend briefje. Ik heb mijn ingevulde formulier naar mijn ouders gestuurd, die het hebben doorgestuurd naar de ambassade incl. een gefrankeerde envelop met hun adres erop. Toen zij het gestempelde formulier terugkregen, heeft mijn vader het verzoek ingediend bij het gemeentehuis (met een machtiging van mij, heb hem overigens ook voor bankzaken e.d. gemachtigd). Na een weekje ongeveer werd het naar hen opgestuurd en zij stuurden het weer naar mij.
Hoeft op zich niet lang te duren, mijn ouders zeiden dat de ambassade het na een dag al gestempeld en wel naar hun teruggestuurd had!
 
hey kooka, dank je,!!! dat is heldere taal, vd week meteen werk van maken.

Jack, wat een geweldige foto, een genot om naar te kijken!!!!
Okay Sacha, ik ben er helemaal klaar voor, lekker jackassen hahaha.

Ik denk dat attitude de sleutel van het succes is om te slagen in een nieuw land , er is altijd wel wat dat minder is of anders,of waarmee je opnieuw moet beginnen , maar je moet de positieve dingen in de spotlights zetten.

En man man man, wat is het land mooi, ik moet soms echt een traan wegpinken als ik weer e.a view zie , hier zie je zo goed dat de wereld zo mooi is en dat mensen hem veelal verknallen.

ook erg fijn dat je in 1 ochtend 5 wassen wegdraait en droogt buiten, kom ik bij een tip>>>

Laat je droger maar thuis, ik heb hem niet 1x gebruikt tot nu toe, als je een veranda hebt met overkapping ,laat maar zitten dat ding.

lijken lullige dingetjes, maar scheelt toch weer ruimte in je container en dus geld. :smile:

spreek jullie snel weer,

(kom er net achter dat ik met 2 Kath's aan het mailen ben die ik door elkaar haal)
Ik dacht dat jij de ksth met paarden was, maar dat ben je niet he??!!!

greetzzz lizzy
 
Welcome back Lizzy!
Knap hoor hoe je omgaat met het verlies van je (schoon)ouders.
Maar wat gaaf hoe je je plekje hebt gevonden in Oz. Wij weten ook hoe het is, het is gewoon erg mooi en je moet het nooit for granted nemen, maar blijven genieten!
Oh ik wil ook een puppie....maar dan een kleintje en niet die grote van Jack ( ogod hoe klinkt dit dan weer..? ) :grin:

Kathren is van de paarden Lizzy, en Kathleen is die van K3 :wink:
 
skippie said:
Welcome back Lizzy!
Knap hoor hoe je omgaat met het verlies van je (schoon)ouders.
Maar wat gaaf hoe je je plekje hebt gevonden in Oz. Wij weten ook hoe het is, het is gewoon erg mooi en je moet het nooit for granted nemen, maar blijven genieten!
Oh ik wil ook een puppie....maar dan een kleintje en niet die grote van Jack ( ogod hoe klinkt dit dan weer..? ) :grin:

Kathren is van de paarden Lizzy, en Kathleen is die van K3 :wink:
Click to expand...

Jaaaaaaa, ik vat hem :up:
Kathren is al in Oz,toch???!!!!
 
You got it! However, ben niet van de K3-partij... Da's Josje :grin:
Krijg ik nou nooooit meer mail :cry2:
 
Kathleen said:
You got it! However, ben niet van de K3-partij... Da's Josje :grin:
Krijg ik nou nooooit meer mail :cry2:
Click to expand...

ja wel hoor
maar ik snapte even niet waarom ik een mail kreeg zoals ie was ,
omdat het verhaal heel anders is.

Ik heb nog zitten denken over je mail en vind het moeilijk, omdat ik weet dat iets alleen lukt als iedereen er voor de 100 procent voor gaat en ik op dit moment even niet meer weet hoe ik jou kan aanvullen tot 100 procent, dat is iets wat in je hart zit of niet.

Ik heb er 5 jaar over gedaan om tot de 100 procent te komen en achteraf denk ik : shit, had ik het maar 5 jaar eerder gedaan, maar dan was het misschien uitgelopen op heimwee , naar mijn familie, waar ik bang voor was, maar gegeven moment was ik mijn eigen familie met mijn gezin en toen was ik er klaar voor.

kijk iets negatiefs kun je altijd wel bedenken, voor elk land,
maar tel maar eens de positieve dingen op en weeg die af tegen de negatieve dingen ,is veel leuker!

Praktisch gezien kun je door filosiferen tot je een ons weegt en dan zeg ik
Don't take life so seriously , it is not permanent.

Ik vind Sacha bv ook zo een mooi voorbeeld, die heeft best wat moeite gehad volgens mij met huis onverkocht achterlaten (net als wij) en die is nu een huis aan het bouwen, je begint iets ook in een bepaalde toestand die niet voor altijd is he, je komt hier om weer op te bouwen, en dan moet je wel eerst iets afbreken, dat is heel moeilijk, maar het is het wel waard.

xx lizzy
 
hoe ik nu weer hier een foto erop moet krijgen, ik snap hem niet hoor.

zie avatar, dan maar zo, mijn puppy en we nemen er nog eentje bij, is in de maak, hopen we!
 
Het is niet alsof emigreren iets is dat je "even" doet. In 1999 kreeg Dirk de aanbieding om in Sydney te komen werken en ik wist niet hoe hard ik Nee moest roepen. Die beesten hier en dan zo ontzettend ver weg van mijn moeder, moest er niet aan denken!!! Dirk heeft de baan afgebeld en we gingen verder met ons leven. Maar ergens was er iets gaan sudderen. UIteindelijk zijn we in 2002 op vakantie gegaan en werd ik volledig verliefd op dit land en de mensen. Maar een vakantie is tenslotte een vakantie en als je terug gaat naar Nederland is het weer helemaal geweldig om je moeder weer te zien. EN toch bleef de kriebel.... Na nog een vakantie hebben we uiteindelijk de beslissing genomen. Inmiddels hadden we 2 kinderen en (toen 1 en 4) er bleef dat gevoel dat we dit moesten doen omdat het goed voelde.

Natuurlijk is het moeilijk om alles, maar dan ook echt alles op te moeten geven in Nederland. Je begint hier helemaal opnieuw, met alle problemen die daar bij horen. Je moet nieuwe vrienden maken, je voelt je soms zo onnozel omdat je niet weet hoe en waar je bepaalde dingen moet regelen, dingen die zo vanzefsprekend waren in Nederland (telefoon aanvragen, electriciteit, verzekeringen.... dat soort dingen). Daarnaast gaat het leven in Nederland gewoon door zonder jou. Van al de "vrienden" die we in Nederland hadden zijn er nog maar heel weinig over, dat blijken nu de echte vrienden te zijn. De band met je familie in Nederland veranderd ook. Ik heb moeten leren accepteren dat ik niet meer even bij mijn moeder op de koffie kan gaan wanneer een van ons dat nodig heeft. We moeten nu wachten tot we in het weekend Skype kunnen gebruiken door het tijdsverschil. Een nichtje van Dirk en een neefje van mij hebben vorig jaar zelfmoord gepleegd en mijn schoonvader kwam plotseling heel snel te overlijden. We konden niet aanwezig zijn bij de begrafenissen en je moet dus je eigen manier vinden om met dat verlies om te gaan, want ook nu kan je niet even makkelijk op je familie terug vallen en zij hebben jou ook niet om op terug te vallen. Mijn oma, die ons het laatste zetje heeft gegeven om hier naar toe te komen, ligt nu op sterven en mijn moeder moet alles alleen opknappen. Oma wil niet dat ik kom, ik moet mijn eigen gezin op de eerste plaats zetten want zo wil zij het.

Maar als ik dan terug kijk op de afgelopen 18 maanden, kan ik eerlijk zeggen dat ik er geen spijt van heb. Als ik had geweten wat er alemaal zou gebeuren, zou ik nog mijn koffers pakken en hier heen komen. Want ik heb hier geweldige nieuwe vrienden gemaakt, dingen gezien die ik nooit had durven dromen, mijn kinderen zijn gelukkiger dan ooit omdat ze hele dagen buiten spelen met hun nieuwe vrienden, Dirk heeft een geweldige baan gevonden en heeft hier al een heel goede reputatie op kunnen bouwen en ik heb het leven waar ik vroeger bang van was, maar nu nooit meer kwijt wil (stay-at-home mum).

Wij hebben het geluk gehad dat we eerst heel veel van Australie konden bekijken voor we besloten waar we zouden gaan wonen. EEn makkelijke keuze was Melbourne geweest omdat we daar een hele familie hebben wonen, maar wij voelden ons meer thuis in Perth. We hebben ons een goed beeld kunnen vormen van de mensen hier en of wij daar tussen zouden passen.

We verwachten nu over 6 maanden in ons eigen huis te kunnen gaan wonen, gebouwd zoals wij het willen en daar verder gaan met het leven zoals wij dat willen. Ik wl nooit meer terug naar Nederland behalve om af en toe op vakantie te gaan en de mensen waar ik van hou die ik heb moeten achter laten even vast te kunnen houden, maar daarna weer snel terug naar huis, naar thuis.
 
En dit allemaal flink :eek:fftopic: Het ging per slot van rekening om jouw succesverhaal!

Weet je, het is allemaal heel subjectief en de keuze zullen we uiteindelijk toch zelf moeten maken. Maar je snapt misschien dat als je in dit proces zit (wat toch een tikkie anders is als voor de eerste keer gaan), de stress van het uberhaupt maken van een keuze met alle consequenties (good and bad) uit alle porien zijn weg naar buiten vindt. Ik kan het niet hellupuh!! Met andere woorden, ik vind het nu belangrijk van gedachten te wisselen. Al is het om mijn eigen gedachten te ordenen, meer informatie te krijgen over het leven daar, enz. enz. Ik zou willen dat er een knipklaar advies/antwoord was, maar ik weet heel goed dat die er niet is... Ik weet niet of we ooit de 100% halen, want voor beide opties blijft altijd wat te zeggen.

Thanks girls, much appreciated!!

Kathleen, without horse and K3

Ps. Liz, jij woont vlak bij Oatley. Hoe is het daar echt??
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top