Nieuwe leden

en zo is het maar net pijlen!  alsnog ook welkom van mij.  ook ik woon nog in nederland, en wil ook naar aussie.. keep us posted! Nikki
 
Hallo Pijlen,

Allereerst welkom op dit forum.
Ik zit ook nog te denken om naar australie te gaan met een partnervisum, omdat mijn man een australier is.
Hij wil graag terug naar zijn roots en op zich wil ik ook wel mee, maar ik heb snel last van heimwee en zie toch op tegen het afscheid.
Ik heb down under veel schoonfamilie wonen (Melbourne)waar ik prima mee kan opschieten. Heb net mijn schoonouders 2 maanden in huis gehad voor vakantie en dat ging ontzettend goed. Ik mis ze zelfs.
Kevin, onze oudste van 4 jaar kan zelfs I love you zeggen, dus kan kom je een heel eind.

Mijn ouders weten nog niet dat ik hier over zit te denken, maar als ik ze dan met onze kinderen (4 jr/15 mnd) op schoot zie zitten, dan denk ik wel eens; je moest eens weten waar ik over zit te denken.
Ik zal ze best missen maar er is email en webcam etc.
Al het begin is moeilijk.
Mijn schoonouders zijn ook geemigreerd in 1959 met de hele familie van moeders kant. de zussen van mijn schoonvader zijn ook achtergebleven. Mijn schoonmoeder kon terugvallen op haar familie. Een nadeel; zij spraken geen woord engels en dat heb ik gelukkig wel mee.
Zij weten precies hoe het gaat.

Groetjes heidi
 
Hallo Heidi

Als je je schoonmoeder twee maanden in huis kan hebben kun je alles aan.
Ook heimwee.
Ook ik zal heimwee krijgen maar daarom kun je niet hier blijven maar wat jij had met je kinderen dat had ik ook.
Hoe vertel je dat?
uiteindelijk heeft mijn moeder heel goed gereageerd en ze had er alle begrip voor.
Maar moeilijk blijft het.
Bedankt voor je berichtje en we houden elkaar op de hoogte.
Gr
Martha.
 
Hoi Martha,

Ik ben inmiddels 4 keer in australie geweest waarvan 1 keer 4,5 maand met een working holiday visum. Alles bij elkaar heb ik 8 maanden bij mijn schoonouders in huis gezeten, maar de keer met mijn WHV had ik toch wel last van heimwee, ook al kon ik nog zo goed met hen overweg. En zij maar proberen het mij naar de zin maken en denken dat het aan haar ligt. In tegendeel zelfs.
Ook heb ik ze 2 keer over 2 maanden hier gehad; ze zijn nu net weer 2 weken weg. En ik moet bekennen; ik mis ze wel.

Toch is er wel verschil tussen toen en nu; toen was ik 21 en kwam net onder moeders vleugels vandaan en had dus nooit opmezelf gewoond.
Nu 10 jaar later ben ik 11 jaar samen, waarvan 5 getrouwd met 2 kinderen. Ik woon bijna 8 jaar samen.
Ik ben nu veel zelfstandiger, al zal ik niet ontkennen dat ik nu al weet dat ik best weer heimwee zal krijgen. Ook al is het met vlagen, maar ik zal niet zomaar opgeven want het is een duur grapje om je hele inboedel te verschepen.
Ik heb nu wel mijn kinderen waar je verantwoordelijk voor bent. Je hebt via de kinderen aanspraak in de buurt en op school. Kortom genoeg afleiding.

Groetjes heidi
 
Back
Top