onbegrip

mama_kristien

mama_kristien

New Member
hoi ik wist niet waar dit posten dus heb ik het hier maar gezet
ons vetrek komt met rasse schreden dichterbij (nog 4 weken)
maar ik ben hte spuugzat om mij tegen iedereen te verantwoorden
als ik nog een keer hoor "maar waarom wil je naar australie gaan" dan ontplof ik
"of weet je wel hoe ver dat is" - "waar ga je wonen" " welk werk heb je al"
ja ik wil het echt en ja het is aan de andere kant van de wereld en neen ik heb mij nog niet vastgelegd op één speficieke plek (we zien wel) en neen een vast job heb ik nog niet (je zou wel gek zijn om louter via e-mail iemand aan te nemen - solliciteren doe je face to face toch?)

van familie had ik dit nog enigzins verwacht maar vrienden die boos zijn of je rechtuir zeggen "ik hoop dat het niet lukt dan kom je gauw terug"
leuk is anders
ik begrijp wel dat ze os zullen missen maar soms voel ik me echt verloren
juist alsof ik een morrd of doodzonde aan het doen ben

het enige wat ik wil is verhuizen naar het land waar ik mij van dag een op mijn plaats heb gevoeld
ik ben een positivo en nogal relaxt van nature (why worry right), ik voel me daar beter thuis dan hier tussen al die stresskonijnen die je niets gunnen

voila dat moest me even van mijn hart - waarschijnlijk is het voor iederee, best wel moeilijk de laatste weken maar zoveel onbegrip om iets wat "mijn keuze is" had ik niet verwacht, jammer
 
Wat vervelend joh. Ik ben nog lang niet weg, maar heb tot nu toe alleen positieve reacties gehad. Mensen vinden dit echt iets voor mij. Tuurlijk vinden ze het jammer, maar ze snappen me wel. Niet leuk als je dan net in die spannende periode zit van bijna gaan. Ik hoop in ieder geval dat het je wel gaat lukken daar (en dat zal voor een groot gedeelte ook aan jezelf liggen, dus dat scheelt). Veel succes en hoe moeilijk het ook is, geniet ook van deze tijd!!!!
 
Ik weet precies wat je bedoeld. Laatst zei iemand tegen mij " je gaat toch niet emigreren op jou leeftijd, je hebt hier alles wat je hartje begeert" Duuhhhhh, ten eerste zit er geen leeftijd aan gebonden en ten tweede wil ik gewoon daar naartoe om verschillende redenen PUNT.

Of mensen die zeggen,: Ahhh joh, jullie zijn binnen twee jaar weer terug.
Kan ik me niet voorstellen als ik daar eindelijk ben om dan weer terug te gaan.

Maar jullie gaan al lekker gauw, lekker puh.
Ze zijn gewoon jaloers  :-D

Groetjes van Jolanda  :up:
 
Allemaal jaloezie. Jij durft en doet iets wat zij misschien wel willen maar waar ze het lef niet voor hebben. Geen leuke reactie van je 'vrienden'. Mijn beste vriendin vond/vindt het verschrikkelijk dat ik in Oz woon maar ze gunt het me van harte omdat ze weet dat ik in Oz hoor.

Over de reacties van mijn familie zal ik maar niet uit laten, heb ik in een ander topic (problemen met familie) al uitgebreid gedaan.

Maar eh, laat je niet kisten door de negativiteit van iedereen en ga gewoon lekker je eigen weg en als 'men' het er niet mee eens is, gewoon negeren.

Succes en geniet zoveel mogelijk nog van je laatste weken in Nederland.


Erna
 
Tsja,

http://www.xpdite.net/forum/index.php?topic=4472.0

Daar is ie weer!
Het is wel onwaarschijnlijk dat de mensen die ik spreek dit lezen maar dit zijn de dingen die ik wel gekregen heb.

Voordat ik mijn visum had:
1) Wanneer ga je weg?
1a) Waarom duurt dat allemaal zo lang? Je bent er nu al 3 jaar mee bezig! (dat was na 1 jaar)

En toen ik mijn visum kreeg veranderden de reacties wel heel spontaan....

De standaard vragen top 4:
1) Heb je daar al werk? Antwoord: NEE!
2) Heb je daar al woonruimte? Antwoord: NEE!
3) Wat ga je daar dan doen? Antwoord: DAT ZIE IK NOG WEL!
4) Wat vinden je ouders ervan? Antwoord: Mijn vader vind het mooi en mijn moeder had tijd om aan het idee te wennen. Ik denk dat ze het pas echt door hebben als ik weg ben.

Zo, dat is dat. Gelukkig niet de meest vervelende vragen. Maar vandaag of morgen spreek ik wel weer iemand die mij zegt dat Australië een keihard land is. En dan zeg ik: "Ja, en hier zit ik in een land dat zich nog een verzorgingsstaat noemt maar tegen de tijd dat ik oud ben kan je dat ook wel schudden, dus laat mij maar lekker naar Australië gaan". En dan zeggen ze: "Ja, ik vind het een hele moedige stap".
 
Er zijn heel veel mensen die hun 'zekerheden' niet durven opgeven in Nederland. Bang dat alles wat ze hadden niet meer terugkomt. Ik moet zeggen dat ik ooit één van hen was :) maar na een paar ingrijpende gebeurtenissen in mijn leven heb ik uiteindelijk al mijn 'zekerheden' op durven geven want er zijn geen zekerheden. De enige zekerheid die je hebt, is dat je een keer dood gaat en ik heb het plan opgevat om dan maar eindelijk eens datgene te doen in mijn leven dat ik wil, ongeacht wat anderen daarvan vinden. Eén van die dingen was dus emigreren :) and I love every minute of it. Mijn familie en vrienden zijn nog steeds niet enthousiast m.u.v. één tante, die vindt het helemaal geweldig en komt hier volgend jaar naar toe.

Negativiteit kom je helaas overal tegen maar als je iets echt wilt, gewoon doen en je niets aantrekken van wat een ander daarvan vindt, hoe moeilijk dat soms ook is.

Erna
 
Al die dingen die ze zeggen is gewoon overmacht. Dat ze geen vat op je hebben, omdat jij wil doen wat je wil.
Zie het positief. Diegene die hopen dat het nie tlukt en commentaar hebben, doen dat uit liefde voor je. Diegene die het accepteren, doen dat ook uit liefde voor je  :-D

Het is 100% je eigen instelling hoe je het opvat. Zeg gewoon "Ik heb besloten om dat te doen, op al die vragen heb ik antwoord, ik heb alleen geen zin in die discussie nu". Als ze er och op doorgaan, zeg je het nog een keer of je loopt al direct weg. Je bent niet verplicht om te antwoorden.

Mijn advies aan jou is wel, naai jezelf niet zo op. Jij kiest ervoor om jezelf zo op te winden als mensen er iets over zeggen, dat doen die andere mensen niet. Dus leef een fijn leven, en zie dingen positiever en maak je minder druk :)

Live life with passion  :cool:
 
Toen ik me tickets had geboekt en eindelijk een vertrek datum had,... kreeg ik deze vaak te horen.
"DAT KUN JIJ JE MOEDER TOCH NIET AAN DOEN!" met een zeer serieus en geirriteerd gezicht...  :|  :| 

Mijn familie staat er gelukkig 200% achter. Alhoewel,... ik betrap me moeder er af en toe is op dat ze denkt dat we nog is vergoed terug komen. Gister vertelde ik nog over Vanessa haar motor rijbewijs. Toen maakte ze iets van... maar , maar die is toch niet geldig in Nederland. Waarop ik zei wahhahha maar ma we willen toch helemaal niet meer terug komen. Daar na was het heel erg stil aan de over kant... slik...

Daar in tegen denkt heel mijn schoon familie nog steeds dat we terug komen was dat niet gister dan vandaag wel.... Echt mensen met een bord voor hun kop :?

Nee mensen wij gaan niet meer terug.. Niet omdat dit zo'n perfect land is. Ik zit ook hier wel is in een dip of erger mij aan alles en iedereen net zoals in Nederland. Maar het valt me gewoon op dat het hier zo veel minder is als dat het in NL was.  :up:
 
Heel herkenbaar Bear, alleen zeiden ze dat tegen mij m.b.t. mijn vader. "Dat kun je hem niet aandoen, hij krijgt nog een hartaanval". Nou, ik heb hem 3 jaar geleden verteld dat ik ging emigreren, ben nu bijna een jaar in Oz en de goede man leeft nog steeds en heeft allesbehalve een hartaanval gehad.

Ach, ik heb maar gewoon gedaan wat ik zelf wou en dat bevalt me wel :).


Erna
 
Tuurlijk is er altijd wel iemand met kritiek....maar er word heel anders gepiept als ze eens een vakantieadresje nodig hebben...dan is 't in 1 klap geweldig.
Gewoon doen wat je zelf wil...tis jouw leven...jouw keuze...en als ze echte vrienden zijn respecteren ze dat en praten ze je geen schuldgevoel aan maar wensen ze je (oprecht)veel geluk.
 
Onbegrip is misschien niet het juiste woord voor wat mensen voelen. Wel wat ze uit lijken te stralen. Vaak is het jalouzie of verbazing. Zoals Hawk het schreef klopt ook voor ons. Eerst constant de vraag af we al meer hadden gehoord. En toen het eenmaal zo was, een hoop traantjes en Hollandse vragen: waar ga je wonen? Wat ga je doen? Heb je al een huis? Heb je al een baan? Ken je iemand daar? Wanneer kom je weer terug? Ik zou waarschijnlijk hetzelfde willen weten  :-D. Toen wij onze spulletjes gingen verkopen (aan onze vrienden) werd het allemaal wat reeeler.
 
Hoi Kristien,
Toen ik je mailtje las dacht ik meteen 'weer typische reaktie van dit bekrompen belgenlandje'. Ook wij krijgen konstant de vragen 'heb je al werk daar en een huis en een school voor de kinderen enz'. Als wij op alle vragen nee antwoorden, bekijken ze ons alsof we helemaal gek zijn en vragen dan 'wat gaan jullie dáár dan doen?' Velen kunnen er echt niet bij dat je je pas gebouwde huis verkoopt, je ontslag indient enz en zonder zekerheden naar de andere kant van de wereld verhuist... Nochtans is daar de plaats waar wij ons meteen thuisvoelden en echt het gevoel hadden dat we daar hoorden te zijn.En gelukkig hebben onze familie en beste vrienden daar alle begrip voor.
Nu maar hopen dat we ons visum krijgen, anders zullen hier heel wat mensen  in hun vuistje lachen.
Grtjs,
Nath
 
Inderdaad typisch een reactie van personen die wellicht diep in hun hart zoiets zelf ook wel zouden willen doen, maar zoals velen niet hun zogenaamde 'zekerheden' willen opgeven. Trek je er niets van aan, het commentaar zal altijd blijven komen. Dat is volgens mij ook typisch nederlands, overal een mening over en die mening zal ook zeker verteld worden. Denk vooral aan waarom jullie dit willen doen en laat dat soort opmerkingen langs je heen gaan en trek het je niet te veel aan.

succes met alles

Melanie
 
Ja! Wat een bekende vragen allemaal!!! Weet je iedereen heeft recht op zijn eigen mening, maar tjong tjonge tjonge, waarom moet iedereen die ook ongevraagd spuien?!  :-(... Even een bloemlezing:

"Tsss... nou niks voor mij zo ver weg / Lijkt me helemaal niks!" (Nee maar WIJ gaan toch, jij hoeft toch niet...)
"En wat ga je daar dan doen? Je MOET toch werk hebben" (Duh...)
"En de kinderen dan?" (Tja, ik vrees dat we ze toch echt meenemen hoor :))
"Lijkt me helemaal niks met al die beesten daar!" (Hmmm....)
"En dan zeg je zomaar hier je baan op?!" (Ja, ik zie het niet zitten om te commuten)
"WAT ga je daar dan doen? Hoezo weet je dat niet? Dat kan toch niet" (Jawel hoor, geen probleem)
"Je ouders vinden het niet leuk zeker" (Tuurlijk, die stonden te juichen dat we vertelden dat we weg gaan)
"Wat nou als het niks is daar?" (Uh... terugkomen misschien?)
"Weet je wel hoe duur het is in Sidney?" (Maar we gaan naar Adelaide...)
"Tis daar wel warm hoor" (Echt?!)
"Jeetje zijn jullie nou nog niet weg, duurt wel lang he? Gaat het wel goedkomen" (Ja... hoop toch van wel)
"Nou ik zag bij "het Roer om" dat die mensen helemaal niet gelukkig waren daar" (Hee dank je, goed referentiekader .-))

Maar aan de andere kant gelukkig ook opmerkingen als:

"Geweldig, ik wou dat ik 15 jaar jonger was, waren we ook gegaan"
"Goed zeg, ik wou dat ik dat durfde"
"Balen dat jullie weggaan, maar ik hoop dat jullie het daar goed zullen hebben"
"Nou als mijn partner ook zou willen, zou ik ook gaan"
etc etc

Maar inderdaad Nath, het is hopen dat alles rondkomt want anders zullen we het nog wel horen....

In ieder geval Kristien, volgens mij is het een combi van afgunst (jullie doen iets wat anderen niet durven), angst om jullie kwijt te raken ("Tis wel ver weg hoor!") en het ongemakkelijke gevoel over de "onzekere" toekomst die jullie tegemoet gaan...

Maar, nogmaals, het irriteert mij mateloos, dat mensen maar alles denken te mogen zeggen (vooral negatieve dingen) en dat je die maar aanhoren en als je er wat tegenin wil brengen (why bother...) dat je argumenten zomaar aan de kant worden gezet.

Groetjes,
Lela
 
bedankt voor de reacties
het was zeker niet mijn bedoeling me te laten op jutten maar soms wordt het me teveel
en dan is het leuk om even een klankbord te hebben van iemand die het wel snapt, snappie

de beste vond ik tot nog toe "je bent te oud" staat er dan een vervaldatum op emigreren?

ik weet ook wel dat het voornamelijk is dat mijn vrienden me gewoon heel hard gaan missen
(ja zonder stoeffen ik ben best een aardig mens  :lol: )

dus volle goede moed begin ik bij het volgende familiebezoek/vriendenonderonsje weer aan een vragen uurtje
hoe/wat/wanneer/waar
alleen ga ik nu een aantal dingen verzinnen
heb je werk: ja toiletten kuisen
heb je een huis: ja in een trailerpark waar enkel motards komen (no offence beste motrorrijders - ik ben zelf gek op )
zitten daar niet enge beesten: hopelijk krijgen we allemaal een beet dan liggen we meteen in pieren land
Hoe moet het dan met de school van de kinderen: die gaan niet naar school die moeten werken voor de kost
da's wel heel erg ver weg: neehoor maar 28 uur vliegen, valt best wel mee toch  :evil:
 
Ik heb er nog 1:

Ik was wat te zwaar dus ben ik gaan lijnen, en jawel 10 kilo afgevallen.
Ik zit weer helemaal lekker in m'n velletje.

Kom ik een bekende tegen, tijdje niet gezien. Zegt ze " Ahh wat ben je afgevallen, gaat niet in je kouwe kleren zitten he dat emigreren.
Nou jaaaaaaaa.

Jolanda  :lol:
 
ben van zwanger zijn 15 kilo verdikt
hoop die ter zijne tijd weer af te krijgen
misschien gaat§ die emigratiedieet ook bij mij lukken dan starten we een trend  :up:
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top