Maar weet je Annemiek, dat dat niet uitmaakt? Of je het nu al weet? Wij hebben beide gevallen gehad, van de een wisten we het en van de ander niet zo heel duidelijk. Maar als je hier zit, kun je er niks aan veranderen, alleen proberen er niet teveel aan te denken.
Mijn schoonouders zijn ook midden 70 en die hebben direct gezegd dat ze het niet leuk vonden, we namen nl hun enige kleinkinderen mee.... Héééél pijnlijk dus.... maar al heel snel hebben ze het toch geaccepteerd en nu ? we hebben geweldig contact via de msn al missen ze ons heel erg. Wij gaan sparen om ze hier heen te krijgen voor vakantie (al wil schoonma niet zo graag, waarom is ons een raadsel..).
Mijn ouders vonden het ook heel erg en daar hebben we veel ellende mee gehad, voornamelijk om mijn vader. Mijn moeder heeft hem zo gesteund dat ze zichzelf vergat en dus instortte toen we wegwaren.... Nou, dat was ook heel pijnlijk, maar meer dan bellen en msn-n kun je niet doen... heeel zwaar. Het slijt, voor mij is het gemakkelijker omdat ik zit waar ik wezen wil en dolgelukkig hier ben.
Maar wat iedereen ook adviseert, je moet het zelf verwerken, lezen wat anderen meemaken en beseffen dat het heel normaal is wat je doormaakt.
Nogmaals heel veel sterkte! We leven allemaal mee!
liefs Pauline
