Ik ben eigenlijk wel benieuwd of jullie beslissing te willen emigreren tot een ander soort gedrag heeft geleid qua financien in het dagelijks leven? Laat je er dingen voor of maakt het niet zoveel uit?
De reden dat ik het vraag, ik heb een ruim boven modaal inkomen en bovendien een vrij sobere levensstijl. Ik doe mijn boodschappen niet bij de Aldi, loop niet rond in juten zakken en heb een dure hypotheek, maar anderzijds heb ik geen merkkleding-fetish en ga ik niet vaak uit of op stap. Dit jaar ga ik voor het eerst in 5 jaar weer op vakantie (wel naar Amerika, maar goed). Toch kan ik me maar moeilijk voorstellen dat ik binnen zeg een jaar of 3 genoeg geld gespaard heb om het emigratiebureau van te betalen, de benodigde fees, aanloopkosten, overbruggingsgeld voor een paar maanden terwijl je op zoek gaat naar een baan, etc. Ik had ook als plan om over 1.5 jaar weer op 'vakantie' te gaan naar Oz, met als voornaamste doel kennismakingsgesprekken met potentiele werkgever, emigratiebureau's, connecties legen etc, maar dat kost ook weer duizenden euros. Waar haal ik al dat geld vandaan? Hell, het is al moeilijk genoeg om sowieso een beetje normaal rond te komen...
Heb ik nou gewoon de pech dat ik alleenstaand ben (hypotheek door de helft zou al ENORM schelen natuurlijk) of doen jullie iets wezenlijks anders dan ik? Of maak ik me te druk om van alles (wacht... die kan ik zelf ook beantwoorden, controlfreak!)? Er zijn toch echt wel dagen dat ik denk dat alles tegenwerkt in mijn emigratieplannen: vermeende discriminatie qua eisen als ITer vs een kapper, timmerman etc, steeds slechtere schattingen voor RPL en geldvraagstukken. Soms vraag ik me werkelijk af hoe ik dit ooit kan realiseren met zoveel vermeende tegenwerking, of het niet meer is dan de waanideeen van iemand die hier niet tevreden is...
De reden dat ik het vraag, ik heb een ruim boven modaal inkomen en bovendien een vrij sobere levensstijl. Ik doe mijn boodschappen niet bij de Aldi, loop niet rond in juten zakken en heb een dure hypotheek, maar anderzijds heb ik geen merkkleding-fetish en ga ik niet vaak uit of op stap. Dit jaar ga ik voor het eerst in 5 jaar weer op vakantie (wel naar Amerika, maar goed). Toch kan ik me maar moeilijk voorstellen dat ik binnen zeg een jaar of 3 genoeg geld gespaard heb om het emigratiebureau van te betalen, de benodigde fees, aanloopkosten, overbruggingsgeld voor een paar maanden terwijl je op zoek gaat naar een baan, etc. Ik had ook als plan om over 1.5 jaar weer op 'vakantie' te gaan naar Oz, met als voornaamste doel kennismakingsgesprekken met potentiele werkgever, emigratiebureau's, connecties legen etc, maar dat kost ook weer duizenden euros. Waar haal ik al dat geld vandaan? Hell, het is al moeilijk genoeg om sowieso een beetje normaal rond te komen...
Heb ik nou gewoon de pech dat ik alleenstaand ben (hypotheek door de helft zou al ENORM schelen natuurlijk) of doen jullie iets wezenlijks anders dan ik? Of maak ik me te druk om van alles (wacht... die kan ik zelf ook beantwoorden, controlfreak!)? Er zijn toch echt wel dagen dat ik denk dat alles tegenwerkt in mijn emigratieplannen: vermeende discriminatie qua eisen als ITer vs een kapper, timmerman etc, steeds slechtere schattingen voor RPL en geldvraagstukken. Soms vraag ik me werkelijk af hoe ik dit ooit kan realiseren met zoveel vermeende tegenwerking, of het niet meer is dan de waanideeen van iemand die hier niet tevreden is...