second thoughts??

Alhoewel dit al een oud topic is en de titel niet helemaal op ons slaat, voor  ons zijn het meer first thoughts, sprak de inhoud mij heel erg aan. Wij zijn nu al weer 2 jaar terug in Nl maar kunnen kunnen nog steeds niet echt wennen. De drukte, de files, de milieuvervuling ( wij zijn en gezin met ongeveer allemaal astmapatientjes) zitten wij nu in een fase wel of niet gaan. Onze oudste is bijna 7 jaar dat het is een nu of nooit beslissing. Ons gevoel is heel sterk gaan maar we hebben het heel erg goed in NL. Allebei een goede baan kinderen zijn blij hier waarom zullen we dat toch allemaal opgeven? Ook zullen we onze familie/ouders heel erg missen als we gaan. Lekker even op zondagmiddag op de koffie oid. Dat kan niet meer in Oz.

We zijn dus al twee jaar aan het dubben en het is een discussie waar we niet uitkomen. Waarschijnlijk zullen we gewoon de knoop door moeten hakken. Maar wat is het beste voor ons en de kinderen?

Kan iemand ons nog wat tips geven hoe hier mee om te gaan?
 
Ik heb geen second thoughts, maar het gaat nu allemaal zo snel.. we vertrekken in februari, ik ben jarig in maart, dus mijn laatste verjaardag heb ik al in NL gevierd zonder dat ik het wist!

Dus komt nu nog de laatste herfst, de laatste (vast niet witte) kerst, laatste oud en nieuw.. elke keer als ik met vriendinnen koffiedrink of in de stad loop raak ik er bewuster van dat ik dat allemaal moet missen, en in Oz weer moeizaam moet opbouwen. ik heb eens ergens een stelling gelezen : Als je emigreert heb je geen thuisland meer. Joepie!!  :x

Ook dat Frank en ik de eerste weken in Oz zo op elkaar moeten vertrouwen vind ik een uitdaging (het zal wel goed gaan, maartoch, een test is het wel).

Maarja aan de andere kant.. je zit natuurlijk wel in AUSTRALIE!!!en geniet je wel dubbel van de tijd die je nog hebt in NL.
 
hello allemaal, hier de twijfelaar weer.

@ Bits: tja, er zijn geen garanties maar een schrale troost is dat je ze hier ook niet hebt. In een week tijd kan je leven volledig op zijn kop staan en alles anders zijn, daar hoef je niet persé voor te vertrekken. Gun jezelf de tijd, zou ik zeggen. Wij hebben ook zo'n twee jaar gedaan over de beslissing visum aanvragen of niet... door leeftijd gedwongen hebben we het toch gedaan met in ons achterhoofd dat we de vrijheid houden te gaan of niet te gaan (do I make any sense...). En eigenlijk was het voor mij voor de visumaanvraag allemaal wel duidelijk.. ik wilde dol graag! Call it a pink cloud if you like... en toen kwam de realiteit: hier is het ook wel leuk, heb ik vriendinnen, m'n familie en heeft m'n dochter haar oma en ooms, tantes, noem maar op. Ook wij hebben het hier goed en moeten dus alles opgeven voor een nieuwe start. En dan de andere kant: het is ook leuk, Australie is echt leuker dan Nederland! Je zou de boel hier in z'n geheel moeten kunnen oppakken en daar kunnen neerstrijken met al je geliefden om je heen.... helaas... choices, choices  :)

@ Cora: Yep, zo loop ik ook rond. Ene kant super het komt steeds dichterbij. Andere kant: misschien is dit de laatste winter, enz. enz. Ligt in de verwachting dat we ongeveer in april gaan vertrekken. Dat betekend dat ons laatste half jaar Nederland is aangebroken.... weet je hoe kort een half jaar is? Dat is zo voorbij en voordat je het weet sta je op schiphol met zo'n baksteen in je keel die de hele weg maar niet wegtrekt.... OOoooooh wat zie ik daar tegenop. Good luck for you, in ieder geval!

Kathleen
 
Australie is echt leuker dan Nederland! Je zou de boel hier in z'n geheel moeten kunnen oppakken en daar kunnen neerstrijken met al je geliefden om je heen.... helaas... choices, choices 
Click to expand...

Ja, dat zou heerlijk zijn. Is het niet zo iets als eigenlijk weet ik het wel maar ik durf de beslissing niet te nemen. In Nl is het veilig, ik bedoel je weet hier wat je hebt en daar moet je alles weer opbouwen.

P.s. bedankt voor je reactie
 
Yep, volgens mij zit je er dichtbij. Beslissen is voor mij moeilijk... komen er wel, let maar op  :up:
 
hoi allemaal,

tjonge, wat een bekende verhalen! En hoe heerlijk dat iedereen dezelfde problemen heeft.....nou ja, ik bedoel dat ik niet de enigste ben (al weet ik dat best wel  :p).

Ook ik heb regelmatig last van twijfels. Wij zijn van plan volgend jaar september te verhuizen en ook ik kijk nu ook om me heen met de gedachten: dit is de laatste herfst in Nederland, straks de laatste sinterklaas, Kerst etc., etc. Aan de ene kant vind ik het geweldig: volgende jaar zitten we Down Under!!!!! Maar dan komt die brok terug en belemmert het slikken.... :cry:
Want ja, je laat iedereen achter. Inderdaad de opa's en oma's voor de kids, je broers en (schoon)zussen, vrienden, vriendinnen(mijn liefste!!!).
Maar ja, wat dan, hier blijven?? NEEEEE, is dan de eerste gedachte die opkomt.
Ik wil mijn eigen leven gaan leiden, doen wat wij samen willen doen en dat is het avontuur opzoeken, iets nieuws uitproberen in dat prachtige land waar wij ons geweldig thuis voelen.
Hier heb ik soms het idee dat we het leven leiden wat anderen van ons verwachten. Dit was voor ons al een reden om een uur rijden van de familie af te gaan verhuizen, zo'n drie jaar geleden. Dat vond ik toen al moeilijk, maar ik heb het gered. Ook toen heb ik heimwee gehad, maar nu? Ik wil voor geen goud terug!! Maar ja, nu gaan we nog verder weg. Ik weet dat we het gaan redden, ondanks mijn doemdenkende vader.  En wat dan nog, als het niet zo is? Nou, dan hebben we het in ieder geval geprobeerd! :up:

Maar de twijfels zullen blijven, daar ben je mens voor. Ik sluit me er niet voor af, lees dan geregeld dit forum en voel me gesterkt om door te gaan!!!

Ik wens je sterkte en leef mee....

liefs van Pauline
 
Hallo,

Ik heb ook altijd getwijfeld. Toen ik Rob ontmoette 13,5 jaar geleden toen wilde hij al naar Australie. Ik heb altijd de boot afgehouden. Toch vaak over gesproken en toen, 2 jaar terug toch besloten dat ik het ook wel wilde. Maar ik bleef steeds twijfelen.
Uiteindelijk zijn we verleden jaar 5 weken geweest en sindsdien zijn mijn twijfels weg.
Ik wil dolgraag en heb nu spijt dat we niet eerder zijn gegaan.
Ik kan niet wachten......

Groetjes van Jolanda  :up:
 
Mijn man woont hier nu al 11 jaar en wil al jaren terug...ik hield het altijd wat af. Het forum heeft voor mij deels toch wel een flinke duw gegeven en op een gegeven moment ging bij mij gewoon de knop om en nu kan ik niet wachten om te gaan. Het enige waar ik nog niet aan moet denken is Schiphol maar een laatste Kerst hier etc etc houdt mij niet echt bezig... er zal gerust een keer een Kerst komen die we hier weer gaan vieren. Misschien heb ik niet zoveel "twijfels" omdat ik al 12 jaar met een Australier ben dus de kans dat we ooit die kant op zouden gaan heeft er altijd wel in gezeten.
 
De gedachte aan dat vanaf nu ongeveer de laatste keer in nederland wordt (als mn visum aanvraag erdoor komt) houdt mij ook niet echt bezig. Eigenlijk heb ik momenteel weinig twijfels (al heb ik die in het begin wel gehad). Ik weet dat ik altijd terug kan komen naar Nederland en ben vrij onafhankelijk. Toch blijft het een grote stap en naarmate de stap dichterbij komt om daadwerkelijk te gaan, zal ook ik vast wel eens last krijgen van twijfels. Echter: je kunt beter spijt hebben van iets dat je hebt gedaan, van iets dat je nooit hebt geprobeert. Twijfelen, bij zo'n stap zeker, lijkt me vrij natuurlijk.
 
Herkenbaar, herkenbaar en helemaal eens met de laatste stelling van Catkin wat betreft het eventueel spijt krijgen van...... Hij is vandaag 44 geworden dus het wordt ook wel eens tijd om de stap te gaan zetten, zeker met 3 schoolgaande kinderen.
Hebben net de eerste set met documenten voor de visumaanvraag richting Australie gezonden, met als doelstelling om eind 2008 (ja, nog 2 jaar wachten!) te vertrekken. Als we dat visum maar binnen hebben, dat zal ongetwijfeld al een stuk rust geven. En als er zich dan de komende 2 jaar ontwikkelingen voordoen waardoor we toch second thoughts gaan krijgen, nou dat zien we dan wel weer. Voorlopig is het enorm spannend om al die plannen te maken en met de kinderen door te spreken. 
 
Hallo lieve mensen,

Het valt inderdaad niet mee om zo'n grote stap te nemen en ook als je de stap hebt genomen dan is het nog moeilijk met je leven opnieuw te beginnen. Het zal alleen maar tegenvallen als je er zelf niets aan doet. Je zal veel moeten doen om weer nieuwe vrienden te krijgen. Sommige vrienden worden een soort van familie. Maar als je leven eenmaal weer is gestart dan wil je ook niet anders meer.

En het contact met familie thuis is best makkelijk door middel van msn messenger en skype. Ook al is er geen aanraken bij voor de grootouders maar op deze manier missen ze niet zoveel van de kinderen.

En mocht het allemaal niet lukken dan heb je het in ieder geval geprobeerd en je kunt altijd weer terug!!! Geen spijt krijgen van dingen die je niet hebt gedaan. Maar dat is een oude uitspraak.

Ik wens jullie allemaal veel succes en geloof me je bent echt beter af aan de andere kant van de wereld!! Ik woon dan wel in NZ maar ken OZ ook als m'n broekzak en daar is het ook heel goed vertoeven.

Groetjes,
Danny-Eva :)
 
Ik denk dat het heel goed is om er wat 'sceptisch' in te staan. Wij zijn nu dus voor de 2e keer in Australie en zitten hier nu sinds 5 maanden. Het bevalt weer enorm, maar ik heb ook last van enorm zware vlagen van heimwee naar mijn ouders/opa's en oma's voor de kids. Ik mis NL niet ,maar onze familie des te meer. Ik wist dit echter van te voren en het valt me dus niet koud op mijn dak. Ik ken hier eigenlijk ook bijna niemand (en dan voornamelijk vrouwen) die hier geen last van heeft. Met kinderen lijkt het nog iets zwaarder te zijn, omdat je niet alleen je ouders mist, maar dus inderdaad ook de opa's en oma's en je kampt met een soort 'schuldgevoel'. Het is bijna onvermijdbaar, dus je kunt maar beter voorbereid zijn.

Ik heb zeker geen spijt en ik weet dat het de beste keuze is geweest, maar het gaat absoluut niet altijd over rozen! En wij hebben hier nog veel vrienden van de eerste keer (3 jaar lang in Sydney). Dat is hetgeen wat het nu makkelijker maakt. Laten we eerlijk zijn, emigreren is niet alleen maar leuk, het is soms ook heel eenzaam en beangstigend en zet je erg aan het nadenken over de mensen om je heen en je toekomst beeld. Dit klinkt natuurlijk allemaal erg zwaar, maar zo zou je het niet moeten zien. Je leert er veel van en je wordt er sterker en onafhankelijker door. Je krijgt een heel duidelijk beeld van wat belangrijk voor je is en wat je met je leven wilt.  Voor ons is de keuze nu duidelijk. We zijn hier, we gaan genieten en we zien over 5 jaar wel weer verder. En het missen van mensen/land/gewoonten hoort daar bij.

Ik heb al eerder geschreven aan Kathleen, maar dit geldt voor iedereen, ontken je angsten en gevoelens niet. Ze zijn heel realistisch. Ga bij jezelf na hoe je er mee om zal gaan en of je het aan denkt te kunnen.  Als je dit van te voren weet, kun je er straks beter mee omgaan.

(en natuurlijk zijn er mensen die hier helemaal geen last van hebben, die moeten dit maar gewoon even niet lezen...... :wink: en ik kan natuurlijk ook vertellen wat hier allemaal wel leuk is, maar dat spreekt natuurlijk voor zich, I mean....this is Australia after all!)

Nynke
 
Jeetje wat moet ik een boel bijlezen zeg ;) Al een hele tijd niet meer hier geweest. Had even een tijdje niet zo'n zin in dit forum. Of dat nou ook betekent dat ik even een tijdje geen zin had in Australie? Heb op het werk in een rotsituatie gezeten en wilde daarom juist alleen maar nar Australie :) Ik heb sinds afgelopen donderdag een nieuwe baan en begin daar per 1 december. Ik heb tijdens het solliciteren natuurlijk niets verteld over Australie en zal dat ook zeker een hele tijd stil houden. Het grappige is wel dat, nu ik een nieuwe baan heb en dus weg kan bij mijn oude werkgever (waar ik het nu dus echt niet meer naar m'n zin heb), nog steeds wel graag naar Australie wil, maar het niet meer zo aan de oppervlakte ligt.
Als het even klote gaat dan wil ik alleen nog maar sneller weg en als alles dan weer goed gaat zakt het weer wat dieper weg.
Ik merk dus wel heel erg dat je eigen stemming veel kan doen aan of je graag weg wilt of niet.
 
Ik merk eigenlijk dat ik over het algemeen wel graag weg wil haha. Heeft niet zoveel met mijn stemming te maken. Tijdje geleden zat ik, voornamelijk door gedoe met een goede vriendin, wat minder goed in mn vel en toen begon het te kriebelen. Nu ik weer goed in mn vel zit wil ik nog even graag weg (zo niet nog liever).
Ik heb zelf een leuke baan, leuke collega's (dat moet ik wel zeggen nu een van mijn collega's ook op het forum rond wandelt  :-D :wink:) en een leuke woning. Eigenlijk gaat het beter dan ooit. Toch wil ik weg. Ik zal zeker het werk/ de collega's en de vrienden/ kennissenkring die ik heb opgebeouwd missen, maar daarentegen staat weer veel tegen over.
Tuurlijk zijn er ook vlagen met twijfels, maar die wegen niet op tegen de zin die ik erin heb... Misschien dat het anders is een paar dagen voordat ik daadwerkelijk vertrek (dus vraag het me volgend jaar rond deze tijd nog eens haha)...
 
Wilde al langere tijd de stap wagen maar dat werd mede veroorzaakt door irritaties met betrekking tot het leven in Nederland en een algemeen 'minder goed in je vel zitten'-periode. Mijn lieftallige heeft dat toen duidelijk tegengehouden vanwege haar bezwaar tegen 'vluchtgedrag'.

Achteraf bezien heeft ze daar denk ik volledig gelijk in gehad.
Heb het inmiddels weer prima in mijn zin in Nederland (o.k., irritaties en zorg met betrekking tot de toekomst van het land en daarmee onze kinderen zijn er nog steeds, maar minder overheersend/bepalend dan voorheen) en raad wat  :wink:: ik wil nog steeds weg.
En nu zijn we eensgezind dus het wachten lijkt te worden beloond. Visum procedure is zojuist gestart en we mikken op uiterlijk eind 2008.
 
[quote author=Annemiek link=topic=5199.msg74229#msg74229 date=1162285284]
Al een hele tijd niet meer hier geweest. Had even een tijdje niet zo'n zin in dit forum. Of dat nou ook betekent dat ik even een tijdje geen zin had in Australie? Heb op het werk in een rotsituatie gezeten en wilde daarom juist alleen maar nar Australie Ik heb sinds afgelopen donderdag een nieuwe baan en begin daar per 1 december. Ik heb tijdens het solliciteren natuurlijk niets verteld over Australie en zal dat ook zeker een hele tijd stil houden. Het grappige is wel dat, nu ik een nieuwe baan heb en dus weg kan bij mijn oude werkgever (waar ik het nu dus echt niet meer naar m'n zin heb), nog steeds wel graag naar Australie wil, maar het niet meer zo aan de oppervlakte ligt.
Als het even klote gaat dan wil ik alleen nog maar sneller weg en als alles dan weer goed gaat zakt het weer wat dieper weg.
Ik merk dus wel heel erg dat je eigen stemming veel kan doen aan of je graag weg wilt of niet.
[/quote]

Jeetje Annemiek, wat herkenbaar. Heb ook in een flinke dip gezeten waardoor ik wel weg wilde, maar niet de energie had veel op het forum te zijn om dingen uit te zoeken of te lezen. Ik heb nu gelukkig een nieuwe baan en mijn energie komt ook weer terug. Mijn nieuwe baan is helemaal te gek en de eerste weken daar (in september begonnen) dacht ik: wil ik nog wel weg nu? Maar ik merk dat die wens, ook omdat hij er al heel langwas, nu toch weer langzaam naar boven komt. Alleen kies ik er nu even voor het wat rustiger aan te doen. Dan maar niet binnen een half jaar weg. De 'noodzaak' lijkt even wat weg en dat is denk ik alleen maar goed: dan begin je veel beter doordacht en stabiel aan dit avontuur. Het is voor iedereen, maar ook zeker in je eentje merk ik al spannend genoeg. EN je hebt tijd om je goed te realiseren wat je allemaal gaat tegenkomen aan goede èn minder leuke zaken. Iedereen in ieder geval veel succes met ale afwegingen.

Groet, Charlot
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top