stress

Lamarck

Lamarck

Well-Known Member
Dag allemaal,

Als ik zo door het forum lees, dan kennen jullie het volgens mij allemaal: de stress die hoort bij dit hele proces. De afwisseling tussen zo snel mogelijk iets doen en daarna weer maanden wachten. Haasten om een deadline te halen, en dan toch moeten wachten op SMP's die maar niet vastgesteld worden. De hoop en dan weer een tegenvaller, en daarna toch weer hoop. Een gat in de lucht springen als er weer iets gelukt is en een hevige dip als er iets mislukt is. Zoveel momenten in het hele proces dat het mis kan gaan: net niet genoeg punten voor de IELTS, halen we de medische keuring wel, wordt die skill wel erkend, staat ie nog wel op de SOL of SMP tegen de tijd dat we alles bij elkaar hebben en de aanvraag in kunnen dienen, krijgen we het huis wel op tijd verkocht, kunnen we het financieel bolwerken? Hartstikke jaloers op en tegelijkertijd oprecht blij voor degenen die er nu wonen en werken. Misschien ook wel dat je het niet met je omgeving kunt delen: ben je verdrietig bij een tegenvaller dan zeggen je ouders dat je vast opgelucht bent dat het niet doorgaat, en als jij met de champagne klaar staat lopen ze boos de deur uit.
En misschien wel de terugkerende twijfel: wil ik het echt zo graag dat het opweegt tegen die onzekerheid en stress? Wat doen we de kinderen aan? Waar zijn we eigenlijk aan begonnen? Met daarna weer dat heerlijke beeld van jij daar op jouw droomplek. Daar doe je het voor.

Kortom, stress en slapeloze nachten.

Daarom een vraag, voor iedereen die er nog in zit of er net aan begint: hoe gaan jullie hier mee om?
 
Het blijft een leven tussen hoop en vrees. Ik denk dat tot de dag dat je de grant mail krijgt (of de afwijzing) het zo zal blijven. De ene dag kan je er goed mee omgaan en ben je vol goede moed, en de andere dag heb je het gevoel dat het nooit gaat gebeuren. Ik neem me soms voor om een week niet op het forum te kijken en niet met Australië bezig te zijn maar dat lukt nooit meer dan 1 dag en dan moet ik toch weer op de site van WA of het forum kijken of er niet toch wat staat over de SMP. Elke verandering brengt weer stress met zich mee, goede of vervelende. Dan weer een sprankje hoop dat we nu eindelijk echt gaan beginnen en dan weer het gevoel van het gaat nooit gebeuren.

Sommige mensen in onze omgeving zijn er van overtuigd dat wij nooit gaan emigreren en op de mindere dagen ben ik dan ook bang dat zij gelijk krijgen. Wij zijn, net als zovelen, inmiddels 2 jaar bezig en nog steeds geen visumaanvraag de deur uit. Ik vooral heb soms het gevoel dat de moed me in de schoenen zakt, Johan is veel relaxter (maar goed ook) die heeft meer de instelling niet vandaag dan morgen.
 
Gewoon doorgaan :rolleyes:
Wat ik ervan geleerd heb is dat je gewoon stap per stap moet bekijken. Je hebt geen controle over wat ze daar in Australië allemaal beslissen en welke veranderingen ze nog gaan doorvoeren. Dus bekijk het gewoon van moment tot moment. Maak een lijst en schrap wat je gedaan hebt. Probeer er zo snel mogelijk doorheen te gaan. En hou vooral vol! Er zijn momenten geweest dat ik het niet meer zag zitten, en dat Jeroen het wou opgeven, maar als we daar dan over na begonnen denken wisten we dat we er toch echt voor wilden gaan. En wat ben ik blij dat we telkens toch weer de moed gevonden hebben om door te zetten. ondanks alle veranderingen, ondanks de weinige steun van de omgeving. Er was een koppel dat ongeveer gelijk met ons begonnen was met de visumprocedure, en zij hebben toen alle veranderingen met de critical skills list er kwamen besloten om hun emigratieplannen on hold te zetten, omdat het er toen echt niet goed uitzag. Ik ben heel blij dat wij dat toen niet gedaan hebben, want wij hebben ondertussen ons visum.

Eenmaal je het visum hebt laat je dat allemaal achter je. Maar denk vooral niet dat de twijfels dan stoppen! Die blijven toch nog hoor, zeker als je met kinderen gaat. Doen we hier wel goed aan, gaan de kinderen zich kunnen aanpassen, kunnen we nog wel helemaal opnieuw beginnen, hebben we er niet een verkeerde voorstelling van, hoeveel gaat ons dat kosten, etc.... Maar het grote verschil is dat we nu de keuze hebben. We kunnen vertrekken en als het ons niet aanstaat kunnen we altijd terugkomen. En dat geeft toch wel een soort van rust.

Maar feit is dat de visumprocedure (eigenlijk het hele emigratiegebeuren) een emotionele rollercoaster is. En daar is dit forum dan weer zo goed voor. Je krijgt tips, je leest hoe anderen ermee omgaan, je leest over anderen die het nog erger hebben dan jezelf, je krijgt steun. En het kan echt helpen als je je onmacht eens kan uitschreeuwen in een post. Dus mijn advies is: hou vol, zolang er een kans is dat je een visum kan krijgen. Als je die sticker in je paspoort eindelijk te zien krijgt, is het alle ellende waard geweest.

Succes! :up:
 
Aan alle bovenstaande posts heb ik niets meer toe te voegen, maar ik wil wel even kwijt dat ik iedereen die met de aanvraag bezig is ontzettend bewonder voor hun doorzettingsvermogen :up: :up: :up: om hun droom waar te maken.

Ontzettend veel succes voor iedereen die aan het wachten is.

Groetjes,
Sacha
 
Eerlijk?? We kunnen er niet mee omgaan, maar we moeten wel.
Elke dag is een gevecht tot we eindelijk in het vliegtuig zitten.
En dan laten we de familie huilend achter op Schiphol en bouwen wij een feestje in het vliegtuig!! :donttell:
 
De enige manier om er mee om te gaan is PRATEN. Zelfs als die felbegeerde sticker in je paspoort staat, zelfs als je al eenmaal in Australie bent, dan nog zijn er genoeg dingen om over te stressen wanneer je hier je leven opnieuw moet gaan opbouwen. Maar een goed gesprek met je partner (of als je die niet hebt, iemand anders die je begrijpt en vertrouwt, zoals hier op het forum) kan dingen weer in perspectief brengen en een stuk van de stress wegnemen.
 
Je verwoordt precies mijn gedachten! Wij staan nog helemaal aan de beginfase, soms zie ik er als een berg tegenop, andere momenten denk ik weer, gewoon een ding tegelijk.
Mag ik vragen hoe oud jouw kinderen zijn? De onze zijn al vrij oud en dat houd me nog het meest tegen.

Groet, Angelique.
 
Wouw wat een reacties :lol:. Gedeelde smart is halve smart!

Eerlijk gezegd had ik verwacht dat er antwoorden zouden komen in de trant van: als de stress te groot wordt dan gaan we een keer naar de sauna, eten een grote zak drop leeg, pakken een slaappil of gaan naar een meditatieklas :grin:. Maar blijkbaar is het antwoord simpeler: gewoon maar doorgaan en praten als het te veel wordt (op dit forum en met partner/vrienden). Wat een heerlijk forum dit :).

bedankt allemaal!

@Angy: onze kinderen zijn nu 4 en 5, over twee weken 4 en 6 ;-). Toen ze nog in de luiers zaten waren we eigenlijk altijd moe, dus dan denk je ook niet na over de grotere keuzes van je leven. Maar het lijkt me voor de kinderen zelf idd hoe jonger hoe beter. Hoe oud zijn jouw kinderen?
 
Die zak met drop gaat er met stress ook wel in :grin: (ook zonder stress), ik ben in de afgelopen 2 jaar dan ook minstens 5 kilo aangekomen.
 
marzelaar, had ik dat maar, ik ben een "probleem" eter. <img src='http://forum.xpdite.net/public/style_emoticons/<#EMO_DIR#>/cry.gif' class='bbc_emoticon' alt=':'(' />
 
En laat die stress nu net zo zijn als je al geweest bent, weer terug bent gekomen en weer opnieuw wil gaan... inherent aan migrant zijn. Ben je het eenmaal, dan blijf je het... for better and worse :)
 
Kathleen said:
En laat die stress nu net zo zijn als je al geweest bent, weer terug bent gekomen en weer opnieuw wil gaan... inherent aan migrant zijn. Ben je het eenmaal, dan blijf je het... for better and worse :)
Click to expand...

Ik begrijp dat je weer terug naar Nederland bent gekomen? Mag ik vragen waarom, want blijkbaar wil je nu weer terug naar Oz?
Lijkt me lastig, als je niet ergens kunt settlen. Dat is overigens ook wel een beetje mijn angst aan dit traject. Stel dat het niet lukt om een visum te krijgen, dan hoop ik dat het nog lukt om tevreden te zijn met in Nederland te blijven wonen.
 
Lamarck said:
Kathleen said:
En laat die stress nu net zo zijn als je al geweest bent, weer terug bent gekomen en weer opnieuw wil gaan... inherent aan migrant zijn. Ben je het eenmaal, dan blijf je het... for better and worse :)
Click to expand...

Ik begrijp dat je weer terug naar Nederland bent gekomen? Mag ik vragen waarom, want blijkbaar wil je nu weer terug naar Oz?
Lijkt me lastig, als je niet ergens kunt settlen. Dat is overigens ook wel een beetje mijn angst aan dit traject. Stel dat het niet lukt om een visum te krijgen, dan hoop ik dat het nog lukt om tevreden te zijn met in Nederland te blijven wonen.
Click to expand...

Hoi Lamarck! Dat is een lang verhaal. Wij zijn in 2007 als gezin(netje) naar Sydney vertrokken en hebben daar een klein jaar gewoond. Daarna zijn we inderdaad retour gegaan naar Nederland ivm allerlei omstandigheden die te ver gaan voor een public post. Wil je er wat meer over weten, stuur me een PM. Maar kort door de bocht overal waar je woont, hoe mooi en zonnig ook, gaat je 'gewone' leven door en gaat de wekker 's ochtends vroeg. Emigreren betekende voor mij, behalve een nieuwe start, ook flink mijn comfort zone kwijt zijn. Dat laatste valt beslist niet mee!
Wij zijn in het bezit van een PR-visum en zolang die geldig is, zal het in ons paspoort kriebelen. We spelen met de gedachten nog een poging te wagen. Dit keer zonder roze bril, met alle kennis die we al hebben.

De meeste oudere migranten die ik daar heb gesproken krijgen vooral op latere leeftijd moeite met settelen. Zij missen hun 'echte' thuis en zitten dan inmiddels vast in Australie omdat zij daar hun hele gezin hebben. Vele voelen zich gevangen... Dat is ook mijn schrikbeeld. Maar ik realiseer me ook dat het 'thuisland' onherroepelijk verandert, dat hadden wij na dat kleine jaartje al. Ik denk, zoals al eerder gezegd, dat de generatie die migreert, altijd migrant blijft en vroeg of laat tussen twee landen leeft. De volgende generatie, mijn kids, die gaan zich echt thuis voelen, echt in de zin van gut feeling waar je thuishoort...
Succes met wachten!
Kathleen
 
Hoi Kathleen,

ik wilde je een pm sturen, maar kreeg een melding: 'The member cannot receive any new messages'....??

groetjes
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top