Ook al blijven we onverminderd volharden hoe we ondanks alle aanpassingen en strengere regels toch naar Australië kunnen, bekruipt me wel eens het gevoel dat die aanpassingen er natuurlijk niet voor niets zijn. Het gaat natuurlijk ook minder, en dan kom je straks daar en dan is er misschien geen werk of kan je geen hypotheek krijgen of zijn er allerlei andere dingen die ineens veel minder mogelijkheden bieden als je gehoopt en verwacht had.
Kortom, hoe is het de mensen bevallen die sinds 1 á 2 jaar geëmigreerd zijn, ondervinden jullie negatieve effecten? En de mensen die er al langer wonen zien jullie grote (negatieve) veranderingen. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen en ervaringen; De invloed hiervan op het dagelijks leven..
:smile:
Marika
Wij wonen alweer 2 jaar in Australie. Juli 2008 hierheen gekomen. 2 maanden bij familie in Glass House Mountains (Queensland) ingewoond. Na een paar weken een nieuwbouw huurhuis in Morayfield gevonden, wat nog 6 weken duurde voor het af was, maar we vonden het belangrijk dat onze kinderen zo snel mogelijk naar school konden. Half augustus ging onze zoon van toen 6 al naar school en onze dochter van toen 4, 3 dagen naar de kindy, dit om haar al het engels te leren en omdat ze in Nederland al naar school ging en haar niet weer thuis wilden houden. Van dit standpunt dus ons leven langzaam gaan opbouwen. Rick begon met (niet actief) solliciteren en ik zou de kinderen op weg helpen. We hebben alle tijd genomen om alles te regelen en te settelen en vooral veel tijd aan de kinderen besteed wat ze echt geweldig vonden.Toen brak de zomervakantie aan, dus de kinderen 6 weken thuis, geen tijd om te werken. Maar na de vakantie, dus in januari allebei actief gaan zoeken naar werk. Ik had na mn eerste apply een gesprek en begin februari begonnen met werken in Brisbane. Rick kon 2 weken later aan het werk in Morayfield. Achteraf heeft het opstarten ons dus meer dan een half jaar gekost, maar dat is geheel ons eigen keuze geweest om het in dit tempo te doen.
Het huren van een huis is niet echt ideaal, het is moeilijk om je er echt thuis te voelen, omdat je niets mag. We zaten dan ook in een nieuwbouwwijk wat ook niet echt hielp. De doorstroom van bewoners was enorm. Iedere week ging er wel iemand verhuizen, dus echt contact leggen met buren gebeurde dan ook niet. De contacten die we hebben gaan vooral via de kinderen op school en sinds kort ook via het voetballen van mn zoontje. Gelukkig heeft Rick veel familie hier waar je af en toe op terug kan vallen, maar veel echte vrienden hebben we nog niet gemaakt. Wat af en toe wel een gemis is.
Alles liep op rolletjes, Rick kreeg binnen een jaar een vast contract en ik werkte als casual, in een gezond bedrijf. Kinderen doen het erg goed op school. Tijd om op zoek te gaan naar een eigen huis. Heel veel huizen gezien in Morayfield en omgeving, maar ons ideale plekje konden we niet vinden. Toen een vriendin uit Nederland 3 maanden bij ons verbleef hebben we veel tijd doorgebracht aan de Sunshine Coast. Een erg gave gezellige omgeving, dus toen daar gaan zoeken naar een huis. Daar begonnen we mee begin mei. Na een huis in Caloundra drie keer te hebben gezien, een bod gedaan, onderhandeld, naar de bank geweest, alle papiere rompslomp geregeld, kregen we 15 juni de sleutel. Een week later zijn we verhuist, om dubbele kosten van huur en hypotheek te besparen. De kinderen blijven op school in Morayfield tot het eind van het schooljaar. Rick brengt ze 's ochtends weg (Morayfield is een half uurtje rijden van Caloundra) en ik kon ze vanuit mn werk in Brisbane onderweg ophalen. Prima te doen, hoewel ik een uur moest rijden naar mn werk, maar ik zou terzijner tijd in de omgeving van Caloundra gaan zoeken. Allemaal goed geregeld, totdat ik, nadat we net een week in ons huis woonden, te horen kreeg op mn werk dat het bedrijf eind juli ging sluiten....Dat was een enorme schok! Wat nu net een huis gekocht! Gelukkig nog wat geld achter de hand, dus de hypotheek konden we nog wel even betalen, maar liever niet van dat geld natuurlijk. Even op ons in laten werken en na een paar weken begonnen met reageren op banen via Seek. Eerste apply, gesprek en vorige week begonnen met mn nieuwe baan. Dichter bij huis (20 min) en leuker werk.
Het gaat ons dus erg goed af hier in Australie, met af en toe een gezonde tegenslag. De keuze om een huis in Caloundra te kopen is een van de beste geweest, want het is geweldig om hier te wonen, 5 minuten van het strand. Het leven in Morayfield zijn we langzaam aan het afbouwen, vooral voor de kinderen. Ik kan nog wel even doorgaan, maar ik geloof dat mn verhaal te lang gaat worden.
Wat ik wel nog kwijt wil is dat als je verwachtingen niet al te hoog zijn, vooral op gebied van carriere maken, je het zeker kan redden hier. Ga niet vergelijken met hoe het in Nederland was, anders kan je beter daar blijven. Het is hier anders. Wij genieten enorm van de levenswijze hier, super relaxed. Nog geen moment spijt gehad van de keuze die we hebben gemaakt en vinden het erg bijzonder dat wij hier mogen wonen.
Op het werk werden we direct geaccepteerd, dat is wel wat anders voor de Aziaten hier.
Internetaansluiting konden wij al direct in ons huurhuis krijgen, zonder dat we werk hadden.
Kinderbijslag kregen we al zogauw we hier kwamen en ook de helft vergoeding voor de kinderopvang.
Cheers, Sigrid
sorry mijne favoriet maar zeker niet de gemakkelijkste staat om werk te vinden
