Welkom op dit gezellige forum
@Corine van Asselt ! Hopelijk geeft het antwoorden op die enorme berg vragen waar je nu mee geconfonteerd wordt en krijg je een beetje een indruk wat er zoal vooraf gaat voordat je van de prachtige natuur en de zon in Queensland kunt genieten.
Ik weet hoe het is om met een puber te emigreren. Ik moet bekennen dat mijn kinderen het in het begin best moeilijk hebben gehad, met name mijn zoon die zijn vriendengroep in NL heel erg miste. Alles was stom hier in Australie, de TV met een 'parental guide' sign bij Masterchef (want er werd een keer gevloekt), de liedjes op de radio die een andere (gekuisde) versie hadden dan wat zij gewend waren, waar ze enorm om moesten lachen, de kinderen op school die zo kinderachtig waren enz. De kinderen op de scholen in Australie zijn over het algemeen veel socialer naar elkaar en veel beleefder naar volwassenen toe dan in Nederland. Dat zagen ze dan weer niet (ik wel). Beide kinderen zijn door de emigratie in korte tijd emotioneel zoveel gegroeid, mentaal zoveel sterker geworden en de familieband is ook veel hechter geworden. Inmiddels zijn ze hier helemaal gewend en spreken vloeiend Engels alsof ze tweetalig zijn opgevoed. Mijn zoon is nu Australier, want hij wilde in het leger, en heeft een echt Ozzie accent.