AnSteveTomas
XPdite Sponsor
Hallo,
wat ik mij afvroeg is hoe de Australiërs staan ten opzichte van emigranten.
Ik ben zelf met een Brit getrouwd en merk toch telkens we in Wales zijn, ik een beetje buitengesloten word als buitenlander. Ik denk niet dat het bewust gebeurt en het is zeker ook niet kwaad bedoeld.
Ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen. Misschien kan ik het beter omdraaien om het begrijpbaar te maken, als ik bv met iemand praat die Nederlands als 2de taal heeft, zeg maar 90% Nederlands spreekt, merk ik dat ik onbewust trager praat en moeilijke uitdrukkingen uit de weg ga. Maar dat houdt het voluit gaan dan weer tegen waardoor je toch een beetje de boot afhoudt. En dat is dus zeker ook niet kwaad bedoeld.
Ik zou zelf zeggen dat mijn Engels vrij tot zeer goed is (om bescheiden te blijven... ) - had overall 8 op de IELTS - maar toch zullen er altijd woorden en uitdrukkingen blijven die ik niet ken. Ik vind het soms frustrerend dat hoe meer ik leer, hoe meer ik besef dat het nooit 100% zal worden.
Hetgeen het moeilijkst is ,denk ik, het accent dat je als buitenlander verraadt, de 'slang' waarmee je niet mee bent, het niet kennen van media-,cultuur-, politieke figuren en bepaalde typische Australische achtergronden...
Krijg je daar soms (negatieve/positieve) reactie op? Staat dit mogelijk diepe vriendschappen in de weg?
Misschien heb ik nog niet het juiste perspectief omdat ik enkel nog maar in België gewoond heb, misschien ga ik mij wel beter aanpassen dan ik denk eens we in een volledig Engelstalig land wonen.
Wat zijn jullie ervaringen?
Groetjes,
An
wat ik mij afvroeg is hoe de Australiërs staan ten opzichte van emigranten.
Ik ben zelf met een Brit getrouwd en merk toch telkens we in Wales zijn, ik een beetje buitengesloten word als buitenlander. Ik denk niet dat het bewust gebeurt en het is zeker ook niet kwaad bedoeld.
Ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen. Misschien kan ik het beter omdraaien om het begrijpbaar te maken, als ik bv met iemand praat die Nederlands als 2de taal heeft, zeg maar 90% Nederlands spreekt, merk ik dat ik onbewust trager praat en moeilijke uitdrukkingen uit de weg ga. Maar dat houdt het voluit gaan dan weer tegen waardoor je toch een beetje de boot afhoudt. En dat is dus zeker ook niet kwaad bedoeld.
Ik zou zelf zeggen dat mijn Engels vrij tot zeer goed is (om bescheiden te blijven... ) - had overall 8 op de IELTS - maar toch zullen er altijd woorden en uitdrukkingen blijven die ik niet ken. Ik vind het soms frustrerend dat hoe meer ik leer, hoe meer ik besef dat het nooit 100% zal worden.
Hetgeen het moeilijkst is ,denk ik, het accent dat je als buitenlander verraadt, de 'slang' waarmee je niet mee bent, het niet kennen van media-,cultuur-, politieke figuren en bepaalde typische Australische achtergronden...
Krijg je daar soms (negatieve/positieve) reactie op? Staat dit mogelijk diepe vriendschappen in de weg?
Misschien heb ik nog niet het juiste perspectief omdat ik enkel nog maar in België gewoond heb, misschien ga ik mij wel beter aanpassen dan ik denk eens we in een volledig Engelstalig land wonen.
Wat zijn jullie ervaringen?
Groetjes,
An