GreenBrown
New Member
Wat zijn jullie ervaringen...vertel je het al als je nog maar net begint met de voorbereidingen of misschien als de kogel echt door de kerk is en je met een papiertje kan wapperen (andere uiterste).
Wanneer vertel je familie/vrienden over emigratie?
- Thread starter GreenBrown
- Start date
Ik heb altijd al veel gereisd en ben er altijd al open over geweest dat ik na mn studie weer weg wil uit Nederland. Met mn ouders heb ik het meteen besproken, familie komt zo langzamerhand iedereen wel van op de hoogte. Ik ben dus nog niet bezig met mn emigratie ( in die zin van: Ik heb wel mn IELTS aangevraagd maar kan verder nog niks doen tot ik mn MBO diploma heb. ) maar mensen weten al wel dat ik ermee bezig ben.
krokkie
XPdite Sponsor
Goeie vraag!!!!!!!!!!!!!!
Ik zou het dolgraag willen vertellen, maar mijn moeder zal ik eerst met haar kop uit het zand moeten trekken.
Die wil er dus echt niks over weten.
Mijn vader vind het erg genoeg maar begrijpt het wel en geeft toe dat het mischien wel de betere keuze is.
Echter er over gepraat word er niet,en waar niet over gepraat word bestaad ook niet.
Ik zie het zelf zo probeer zo snel mogelijk duidelijkheid te brengen het is toch een soort van rouw proces wat ze doormoeten maar kunnen er dan wel langer aan wennen.
Overigens is iedereen erg positief over onze keuze behalve dus mijn ouders.
Als iemand de perfecte manier van kenbaar maken kent hoor ik hem ook graag
Groetjes Kees
Ik zou het dolgraag willen vertellen, maar mijn moeder zal ik eerst met haar kop uit het zand moeten trekken.
Die wil er dus echt niks over weten.
Mijn vader vind het erg genoeg maar begrijpt het wel en geeft toe dat het mischien wel de betere keuze is.
Echter er over gepraat word er niet,en waar niet over gepraat word bestaad ook niet.
Ik zie het zelf zo probeer zo snel mogelijk duidelijkheid te brengen het is toch een soort van rouw proces wat ze doormoeten maar kunnen er dan wel langer aan wennen.
Overigens is iedereen erg positief over onze keuze behalve dus mijn ouders.
Als iemand de perfecte manier van kenbaar maken kent hoor ik hem ook graag
Groetjes Kees
Inge
Member
Bij ons zat het er wel een keer in dat naar Australie zouden gaan omdat Gary daar vandaan komt. Toen het moment zover was en ik de 1e enting voor de dieren ben gaan halen heb ik het meteen mijn ouders verteld. Ook meteen op mijn werk verteld zodat iedereen het op zich in kan laten werken en ook omdat ik dan vrijuit over onze plannen kon gaan vertellen. Geen geheimen dus. Je gaat het toch een keer vertellen dus naar mijn idee kun je dat het beste zo snel mogelijk doen.
Ang
Member
We hebben het onze ouders, broer en zus en beste vrienden ruim een jaar geleden verteld, zodat die meer als een jaar aan het idee konden wennen. Mijn ouders zijn er ook niet blij mee en praten er ook niet over, ze zijn toch de hele tijd blijven hopen dat het niet door zou gaan. Daarom denk ik dat het inderdaad het beste is ,als je de mensen die het dichtst bij je staan, het ver van te voren te vertellen....anders is het helemaal shocking als je opeens met een papiertje aan komt wapperen...
Op het werk heb ik het vorige week woensdag verteld, toen we het visum binnen hadden. Meteen gezegd dat we 21 januari vertrekken, dus voor collega's is het wel kort dag, maar ja, ik persoonlijk vind dat ook minder belangrijk dan familie en vrienden....
Groetjes Angelique
Op het werk heb ik het vorige week woensdag verteld, toen we het visum binnen hadden. Meteen gezegd dat we 21 januari vertrekken, dus voor collega's is het wel kort dag, maar ja, ik persoonlijk vind dat ook minder belangrijk dan familie en vrienden....
Groetjes Angelique
rob en jolanda
New Member
Wij wisten nog niet zeker of we de stap zouden maken, eerst op vakantie.
Verleden jaar 5 weken geweest en na 3 dagen wist ik al dat Oz mijn ideale land was, ik voelde me er meteen thuis. Rob wilde al iets van 14 jaar heen, dus hij was heel blij met het nieuws. De kids vonden het ook geweldig, dus we zouden thuis de procedure starten. En ik moest het m'n ouders gaan vertellen.......
Ik vond het heel moeilijk, en heb in het vliegtuig naar huis de hele tijd zitten denken hoe ik het ze moest vertellen. Ze kwamen ons ophalen van Schiphol, en na korte tijd vroeg m'n moeder of we er gingen wonen!!!!!!
Ze hadden het al verwacht. Telepatie?????/
Dus er viel een hele last van me af. Ze vinden het wel jammer dat we weg gaan, ook de kleinkids zullen ze erg missen, maar ze geven ons wel gelijk.
We praten er veel over met ze en ze zijn erg geïntereseerd in Oz.
Verder hebben we niet echt een familieband, dus dat is erg makkelijk.
De werkgevers doen er ook niet moeilijk over.
Groetjes van Jolanda
Verleden jaar 5 weken geweest en na 3 dagen wist ik al dat Oz mijn ideale land was, ik voelde me er meteen thuis. Rob wilde al iets van 14 jaar heen, dus hij was heel blij met het nieuws. De kids vonden het ook geweldig, dus we zouden thuis de procedure starten. En ik moest het m'n ouders gaan vertellen.......
Ik vond het heel moeilijk, en heb in het vliegtuig naar huis de hele tijd zitten denken hoe ik het ze moest vertellen. Ze kwamen ons ophalen van Schiphol, en na korte tijd vroeg m'n moeder of we er gingen wonen!!!!!!
Ze hadden het al verwacht. Telepatie?????/
Dus er viel een hele last van me af. Ze vinden het wel jammer dat we weg gaan, ook de kleinkids zullen ze erg missen, maar ze geven ons wel gelijk.
We praten er veel over met ze en ze zijn erg geïntereseerd in Oz.
Verder hebben we niet echt een familieband, dus dat is erg makkelijk.
De werkgevers doen er ook niet moeilijk over.
Groetjes van Jolanda
Erna
Active Member
Zodra we besloten hebben te gaan emigreren, hebben we iedereen ingelicht want er is niets frustrerender (voor mij althans :-D) dan niet te kunnen praten over iets waar je heel enthousiast over bent.
Mijn vader en één van mijn broers vonden het he-le-maal geen goed plan en zijn alleen maar bezig geweest onze plannen te saboteren maar mijn andere broers en onze vrienden en kennissen waren allemaal enthousiast.
Ik denk dat het goed is om het ruim van tevoren te vertellen om zo iedereen aan het idee te laten wennen.
Erna
Mijn vader en één van mijn broers vonden het he-le-maal geen goed plan en zijn alleen maar bezig geweest onze plannen te saboteren maar mijn andere broers en onze vrienden en kennissen waren allemaal enthousiast.
Ik denk dat het goed is om het ruim van tevoren te vertellen om zo iedereen aan het idee te laten wennen.
Erna
GreenBrown
New Member
[quote author=Erna link=topic=6006.msg75178#msg75178 date=1163624719]
Mijn vader en één van mijn broers vonden het he-le-maal geen goed plan en zijn alleen maar bezig geweest onze plannen te saboteren [/quote]
Huh? Saboteren? Ik snap dat je als familie er niet blij mee kan zijn (alhoewel) maar hoe ging dat saboteren dan?
Mijn vader en één van mijn broers vonden het he-le-maal geen goed plan en zijn alleen maar bezig geweest onze plannen te saboteren [/quote]
Huh? Saboteren? Ik snap dat je als familie er niet blij mee kan zijn (alhoewel) maar hoe ging dat saboteren dan?
Catkin
XPdite Sponsor
Ik heb het idee al vaker laten vallen (mijn moeder had al niet verwacht dat ik in Nederland zou blijven na mn working holiday). Uiteindelijk heb ik voor mezelf de beslissing gemaakt en toen ik gecertificeerde kopieen ben gaan maken (kleine maand later), heb ik mn moeder, haar vriend en mn broer en zn vrouw het verteld. Uiteindelijk waren het toen nog wat vage plannen voor de toekomst. Uiteindelijk ben ik vrij wisselvallig dus hebben ze het toen maar aangenomen van "we zien wel". Naarmate mn plannen vorderde heb ik ze eerlijk alles verteld en ze hebben me altijd gesteund, al vinden ze het natuurlijk niet leuk.
Op het moment dat ik net de keuze had gemaakt kreeg ik ook een nieuwe baas die vroeg hoe ik de toekomst zag (binnen de instelling), ben toen gelijk heel eerlijk geweest (ook naar collega's). Ik ben naar iedereen open en eerlijk en de meeste mensen reageren daar heel goed en leuk op. Soms valt een reactie wat tegen, maar daar probeer ik me zo min mogelijk door te laten lijden. Dit is een erg grote stap en ik ben er erg enthousiast over, dus wil het ook graag delen. En inderdaad, nu heeft iedereen tijd om zich erop voor te bereiden. Want ik ga niet alleen weg, maar mijn moeders dochter gaat weg, mijn broers zusje en de vriendin van mijn vriendinnen.
Op het moment dat ik net de keuze had gemaakt kreeg ik ook een nieuwe baas die vroeg hoe ik de toekomst zag (binnen de instelling), ben toen gelijk heel eerlijk geweest (ook naar collega's). Ik ben naar iedereen open en eerlijk en de meeste mensen reageren daar heel goed en leuk op. Soms valt een reactie wat tegen, maar daar probeer ik me zo min mogelijk door te laten lijden. Dit is een erg grote stap en ik ben er erg enthousiast over, dus wil het ook graag delen. En inderdaad, nu heeft iedereen tijd om zich erop voor te bereiden. Want ik ga niet alleen weg, maar mijn moeders dochter gaat weg, mijn broers zusje en de vriendin van mijn vriendinnen.
Erna
Active Member
@ GreenBrown. Saboteren in de zin van heel erg negatief over Australië praten; dat er de giftigste slangen en spinnen ter wereld leven, dat er enorme werkloosheid is, dat er we er niemand kennen en dat ik zomaar alle schepen achter me verbrandt en mijn familie achterlaat, etc. etc. Dit alles om mij ervan te overtuigen dat het een verkeerde keus is en dat ik er volgens hen nooit gelukkig kan worden en nooit een baan zal vinden en vast en zeker gebeten zal worden door een slang of spin of misschien wel beide en dat ik dan dood ga en ze niet van plan zijn om op mijn begrafenis te komen want dat is veel te ver weg en een ticket is veel te duur. M.a.w. ze probeerden mij zo te beïnvloeden dat ik wel op mijn keus terug zou komen.
Nou, niet dus, we wonen nu een jaar in Oz en het bevalt beregoed. Ik mis NL niet, mis mijn familie niet (mijn vriendinnen wel af en toe), ik had na 1 dag fanatiek solliciteren een baan, slangen zie ik zelden, red backs leven rondom ons huis maar we hebben er geen last van, dat ik hier nog bijna niemand ken kan me niets schelen want ik vermaak me ook prima zonder sociale contacten en voor mij voelt de emigratie als de beste keus die ik ooit in mijn leven heb gemaakt.
Erna
Nou, niet dus, we wonen nu een jaar in Oz en het bevalt beregoed. Ik mis NL niet, mis mijn familie niet (mijn vriendinnen wel af en toe), ik had na 1 dag fanatiek solliciteren een baan, slangen zie ik zelden, red backs leven rondom ons huis maar we hebben er geen last van, dat ik hier nog bijna niemand ken kan me niets schelen want ik vermaak me ook prima zonder sociale contacten en voor mij voelt de emigratie als de beste keus die ik ooit in mijn leven heb gemaakt.
Erna
peetersfamily
New Member
op het moment dat je voelt dat de tijd er rijp voor is, maar een tip wacht niet te lang.
dat is wat ik dus gedaan heb, en ik heb mijn zaakjes niet helemaal kunnen regelen zoals ik het achteraf gewild had.
veel sterkte want het is niet makkelijk.
de groeten
Hein
dat is wat ik dus gedaan heb, en ik heb mijn zaakjes niet helemaal kunnen regelen zoals ik het achteraf gewild had.
veel sterkte want het is niet makkelijk.
de groeten
Hein
Lilygirl
New Member
Leuke vraag, was dit nog niet eerder tegengekomen hier.
Wij hebben nog voor we alles in gang gingen zetten, de familie ingelicht. Helaas een beroerde dag voor uitgekozen, zoals later bleek (vaderdag) maar wij komen niet elke week bij de familie en wilden het zo gauw mogelijk vertellen. Erg veel spijt van de dag gehad maar nog steeds niet van de beslissing. We hadden niet verwacht dat men het leuk voor ons zou vinden. Erg veel negatieve reacties in de familie gehad, behalve van mijn jongste broer en (wat we niet hadden verwacht!) schoonvader!
Vrienden vinden het geweldig wat we gaan doen, al vinden ze het jammer dat we zo ver weg willen, maar begrijpen doen ze het wel.
Vooral mijn vader heeft last van struisvogelpolitiek, waar je niet over praat gebeurt ook niet..... Helaas kunnen we onze verhalen niet bij hem kwijt, terwijl we zo graag van hem info willen, omdat hij ook in Australië heeft gewoond. Hij ziet alleen de negatieve dingen en wil zijn dochter niet kwijt. Errug jammer!
Zelfs nu na 5 maanden valt er niet over te praten. Ook hij heeft het alleen over de negatieve dingen gehad, maar wij hebben ons goed ingelicht en konden hem op veel punten tegenspreken, dat het nu na 40 jaar toch anders is in Australië.
Schoonmoeder stelt in elk gesprek de vraag of het nu wel doorgaat, denkt blijkbaar dat we het nog niet zeker weten!!!(Is al over de 70.... :|)
Wij hebben het dus al direct verteld, omdat waar je hart vol van is...... En ik ben nogal een flapuit, al heb ik de laatste maanden helaas moeten leren, mijn tong in bedwang te houden.
Maar wij hadden ook zoiets van, geef de familie ruim de tijd om te wennen aan het idee dat wij weggaan.
Succes!
Wij hebben nog voor we alles in gang gingen zetten, de familie ingelicht. Helaas een beroerde dag voor uitgekozen, zoals later bleek (vaderdag) maar wij komen niet elke week bij de familie en wilden het zo gauw mogelijk vertellen. Erg veel spijt van de dag gehad maar nog steeds niet van de beslissing. We hadden niet verwacht dat men het leuk voor ons zou vinden. Erg veel negatieve reacties in de familie gehad, behalve van mijn jongste broer en (wat we niet hadden verwacht!) schoonvader!
Vrienden vinden het geweldig wat we gaan doen, al vinden ze het jammer dat we zo ver weg willen, maar begrijpen doen ze het wel.
Vooral mijn vader heeft last van struisvogelpolitiek, waar je niet over praat gebeurt ook niet..... Helaas kunnen we onze verhalen niet bij hem kwijt, terwijl we zo graag van hem info willen, omdat hij ook in Australië heeft gewoond. Hij ziet alleen de negatieve dingen en wil zijn dochter niet kwijt. Errug jammer!
Zelfs nu na 5 maanden valt er niet over te praten. Ook hij heeft het alleen over de negatieve dingen gehad, maar wij hebben ons goed ingelicht en konden hem op veel punten tegenspreken, dat het nu na 40 jaar toch anders is in Australië.
Schoonmoeder stelt in elk gesprek de vraag of het nu wel doorgaat, denkt blijkbaar dat we het nog niet zeker weten!!!(Is al over de 70.... :|)
Wij hebben het dus al direct verteld, omdat waar je hart vol van is...... En ik ben nogal een flapuit, al heb ik de laatste maanden helaas moeten leren, mijn tong in bedwang te houden.
Maar wij hadden ook zoiets van, geef de familie ruim de tijd om te wennen aan het idee dat wij weggaan.
Succes!
claudia en pascal
New Member
Lijkt mij verschrikkelijk als mensen (en helemaal familie) negatief reageren!
Mijn ouders straalden toen ik het vertelde. Ze waren trots dat ik (en Pascal) dit doe.
Maar mijn vader wilde vroeger, toen mijn broers en ik klein waren, ook emigreren, maar hij durfde niet.
En nu heeft hij er toch wel spijt van. En nou hoort ie dat zijn kleine meisje (ben al 33) het wel durft...
Mijn moeder had op donderdag "snake buster" gekeken en zei toen tegen mijn vader: naar dat land ga ik dus nooit!!! (dit programma gaat over slangen in Australië, kort door de bocht)
De dag erna kom ik vertellen dat ik er heen ga emigreren...
We hebben gelachen...!!! :lol:
Ze hebben wel direct gezegd dat ze op bezoek komen (mijn vader, bang om te vliegen: ook al schijt ik het hele vliegtuig onder, ik zal 1 keer komen!)
Een persoon was negatief: mijn broer. Die ziet het helemaal niet zitten.
Ik begrijp dat wel.
Maar het was wel zweten om het ze te vertellen.... :w00t:
Mijn ouders straalden toen ik het vertelde. Ze waren trots dat ik (en Pascal) dit doe.
Maar mijn vader wilde vroeger, toen mijn broers en ik klein waren, ook emigreren, maar hij durfde niet.
En nu heeft hij er toch wel spijt van. En nou hoort ie dat zijn kleine meisje (ben al 33) het wel durft...
Mijn moeder had op donderdag "snake buster" gekeken en zei toen tegen mijn vader: naar dat land ga ik dus nooit!!! (dit programma gaat over slangen in Australië, kort door de bocht)
De dag erna kom ik vertellen dat ik er heen ga emigreren...
We hebben gelachen...!!! :lol:
Ze hebben wel direct gezegd dat ze op bezoek komen (mijn vader, bang om te vliegen: ook al schijt ik het hele vliegtuig onder, ik zal 1 keer komen!)
Een persoon was negatief: mijn broer. Die ziet het helemaal niet zitten.
Ik begrijp dat wel.
Maar het was wel zweten om het ze te vertellen.... :w00t:
Hoi,
Wij zouden in eerste instantie naar Canada verhuizen in 2001-02. Toen we dit vertelden kwam er zoveel negativiteit en verdriet op ons af vanuit familie dat we de procedure niet verder gegaan zijn. Toen we inmiddels minder gevoelig waren voor de reacties was het puntensysteem veranderd door de 911 situatie en konden we het land niet meer in want de lat was sterk verhoogd. Wij baalden echt enooooorm!
Toen uiteindelijk kwamen we serieus op Nieuw Zeeland. Dit ging hartstikke goed, binnen 3 maanden hadden we het visum in ons paspoort staan. Op dat moment kregen we ook bericht dat Canada toch doorging omdat de lat weer lager was gelegd, we hadden onze papieren met onvoldoende punten namelijk toch ingestuurd. We kozen voor NZ uiteindelijk. We hebben pas onze plannen voor NZ verteld toen we alles al ingestuurd hadden naar de ambassade en we zeker wisten dat we voor een visum in aanmerking kwamen.
Op deze manier 'konden we niet meer terug' en deed de post en de ambassade het laatste werk voor ons. Tuurlijk weer zelfde reacties met daarbij of we dan toch niet liever naar Canada zouden gaan want dat was dichterbij. Met alle begrip, maar ik ben blij dat we uiteindelijk toch voor onszelf hebben gekozen, wat best moeilijk is, ik had het idee heel egoistisch en bot te zijn.
Maar goed, je eigen leven en gezin staat op nr 1 toch als je het goed bekijkt. En vertellen als je alleen maar plannen hebt zou ik noooit doen. Stel het gaat allemaal niet door, heb je misschien heel wat mensen ongerust gemaakt die helemaal geen zorgen hadden hoeven hebben. Ligt uiteraard helemaal aan hoe iedereen ten opzichte van elkaar staat in de familie.
En nu, kijken we naar onze opties in OZ, voor diegenen die zich afvragen waarom iemand in NZ op het OZ forum zit. :-D
Wij zouden in eerste instantie naar Canada verhuizen in 2001-02. Toen we dit vertelden kwam er zoveel negativiteit en verdriet op ons af vanuit familie dat we de procedure niet verder gegaan zijn. Toen we inmiddels minder gevoelig waren voor de reacties was het puntensysteem veranderd door de 911 situatie en konden we het land niet meer in want de lat was sterk verhoogd. Wij baalden echt enooooorm!
Toen uiteindelijk kwamen we serieus op Nieuw Zeeland. Dit ging hartstikke goed, binnen 3 maanden hadden we het visum in ons paspoort staan. Op dat moment kregen we ook bericht dat Canada toch doorging omdat de lat weer lager was gelegd, we hadden onze papieren met onvoldoende punten namelijk toch ingestuurd. We kozen voor NZ uiteindelijk. We hebben pas onze plannen voor NZ verteld toen we alles al ingestuurd hadden naar de ambassade en we zeker wisten dat we voor een visum in aanmerking kwamen.
Op deze manier 'konden we niet meer terug' en deed de post en de ambassade het laatste werk voor ons. Tuurlijk weer zelfde reacties met daarbij of we dan toch niet liever naar Canada zouden gaan want dat was dichterbij. Met alle begrip, maar ik ben blij dat we uiteindelijk toch voor onszelf hebben gekozen, wat best moeilijk is, ik had het idee heel egoistisch en bot te zijn.
Maar goed, je eigen leven en gezin staat op nr 1 toch als je het goed bekijkt. En vertellen als je alleen maar plannen hebt zou ik noooit doen. Stel het gaat allemaal niet door, heb je misschien heel wat mensen ongerust gemaakt die helemaal geen zorgen hadden hoeven hebben. Ligt uiteraard helemaal aan hoe iedereen ten opzichte van elkaar staat in de familie.
En nu, kijken we naar onze opties in OZ, voor diegenen die zich afvragen waarom iemand in NZ op het OZ forum zit. :-D
Yoog
Member
Iedereen wist bij ons dat we weg wilden uit Nl. We hebben heel lang over Frankrijk gedacht(lekker dichtbij) maar daar toch afgehaakt vanwege de werkgelegenheid en mentaliteit . Australie was wel een enorme verassing voor iedereen maar ze reageren allemaal positief. Mijn ouders vinden het echter niet leuk en dat knaagt wel. Ik hoop dat we ze vaak kunnen "sponsoren" zodat ze vaak en lang op visite kunnen komen.
hALLO DAAR,
Wij hebben gisteren besloten dat als we volgend jaar kerst nog in dezelde situatie zitten als nu dat we in 2008 naar Qld gaan voorgoed!
We hebben geen kinderen, zouden ze heel graag willen maar tot nu toe beslist het lot anders, dus we willen uit dit land, heel graag!
Dus nu is het moeilijk om te vertellen aan de ouders denk ik, maar ik denk wel dat we dat binnenkort zullen doen.
Mijn vader vliegt NOOIT zegt ie maar de rest van de familie wel, dan ga ik maar 1 keer per jaar terug voor Pap.
Ze zullen wel heel blij zijn voor ons maar vinden het zeker niet leuk.
Zeker mijn zusje niet die heeft net een zoontje van 6mnd waar ik peettante van ben.
Maar ik denk maar steeds, er zijn ook webcams en telefoons, vanuit Australie is het goedkoop bellen naar Nederland!
nou de groeten tot de volgende keer
Wij hebben gisteren besloten dat als we volgend jaar kerst nog in dezelde situatie zitten als nu dat we in 2008 naar Qld gaan voorgoed!
We hebben geen kinderen, zouden ze heel graag willen maar tot nu toe beslist het lot anders, dus we willen uit dit land, heel graag!
Dus nu is het moeilijk om te vertellen aan de ouders denk ik, maar ik denk wel dat we dat binnenkort zullen doen.
Mijn vader vliegt NOOIT zegt ie maar de rest van de familie wel, dan ga ik maar 1 keer per jaar terug voor Pap.
Ze zullen wel heel blij zijn voor ons maar vinden het zeker niet leuk.
Zeker mijn zusje niet die heeft net een zoontje van 6mnd waar ik peettante van ben.
Maar ik denk maar steeds, er zijn ook webcams en telefoons, vanuit Australie is het goedkoop bellen naar Nederland!
nou de groeten tot de volgende keer
Anne78
XPdite Sponsor
Wat een leuk onderwerp!
Wij hebben het wel gelijk vanaf het begin verteld. De reacties waren dubbel. Vrienden vinden het spannend voor ons en snappen het goed maar vinden het ook niet leuk dat we weggaan. (en ik vind het net zo goed ook niet leuk om ze achter te moeten laten! waardoor het contact met vrienden nu wel hechter wordt waardoor het natuurlijk nog moeilijker wordt!) Onze ouders vinden het minder leuk, maar zullen ons geen stro-breed in de weg leggen. Wat wel heel fijn is. Maar het blijft wel een gevoelig onderwerp. Vooral voor mijn moeder. (kunnen we geen praatgroep oprichten voor achterblijvende ouders :wink
Zij heeft heel lang de struisvogel methode toegepast, maar ik ben haar steeds stug alles blijven vertellen en nu begint ze uit zichzelf ook wel dingetjes te vragen. En heb ik haar zelfs al horen zeggen dat ze voorjaar 2008 graag wil komen. Dus dat gaat goed! Gelukkig.
Ik ben dus wel voor de gelijk zeggen methode. Ik vond en vind het heel fijn om dat wat me het meeste bezig houdt te delen met degenen die me lief zijn. Ook al zorgt dat soms nu al (we gaan pas in september) voor de nodige tranen.
groeten,
Anne
Wij hebben het wel gelijk vanaf het begin verteld. De reacties waren dubbel. Vrienden vinden het spannend voor ons en snappen het goed maar vinden het ook niet leuk dat we weggaan. (en ik vind het net zo goed ook niet leuk om ze achter te moeten laten! waardoor het contact met vrienden nu wel hechter wordt waardoor het natuurlijk nog moeilijker wordt!) Onze ouders vinden het minder leuk, maar zullen ons geen stro-breed in de weg leggen. Wat wel heel fijn is. Maar het blijft wel een gevoelig onderwerp. Vooral voor mijn moeder. (kunnen we geen praatgroep oprichten voor achterblijvende ouders :wink
Zij heeft heel lang de struisvogel methode toegepast, maar ik ben haar steeds stug alles blijven vertellen en nu begint ze uit zichzelf ook wel dingetjes te vragen. En heb ik haar zelfs al horen zeggen dat ze voorjaar 2008 graag wil komen. Dus dat gaat goed! Gelukkig.
Ik ben dus wel voor de gelijk zeggen methode. Ik vond en vind het heel fijn om dat wat me het meeste bezig houdt te delen met degenen die me lief zijn. Ook al zorgt dat soms nu al (we gaan pas in september) voor de nodige tranen.
groeten,
Anne