Wat te doen bij nare onverwachtse gebeurtenissen in NL, bij een verblijf in Oz?

Jean76

Jean76

XPdite Sponsor
Dit wordt even een hele moeilijke topic vermoed ik  :oops: . Maar ik wil het toch even benoemen. Ik chatte vanavond met een vriend van mij en hij vertelde mij dat een vriendin van hem voor een aantal jaar terug in Australie was, maar noodgedwongen na een aantal maanden terug naar huis moest omdat haar moeder ernstig ziek bleek. Het klinkt wellicht erg vreemd; maar ik kreeg ineens het gevoel dat ik met beide benen ineens op de grond werd gezet. Want het zou mij natuurlijk ook kunnen overkomen en uiteraard iedereen die de 'oversteek' maakt. Of het nou tijdelijk is of permanent. Alleen is het natuurlijk een zeer grote financiele strop als je bijvoorbeeld voor een jaar of nog langer had willen gaan, maar dan toch veel eerder terug moet. Want je gaat daarna natuurlijk niet zomaar 1,2,3 weer even terug van Nederland naar Australie. En natuurlijk is het allerergste uiteraard dat je ineens in Australie zou horen dat een familielid, vriend, kennis etc ineens iets tragisch is overkomen. Je krijgt op de een of andere manier toch het gevoel dat je eigenlijk heel kwetsbaar hiermee bent en het geeft zo'n onbestemd en onzeker gevoel ook.
Ik weet dat dit nogal een zwaar onderwerp is, maar zijn hier mensen die deze situatie herkennen en/of die het wellicht zelf hebben meegemaakt?
Ik had toch de behoefte om hier een topic over te beginnen en ben eigenlijk wel benieuwd hoe anderen hierzo hier tegenaan kijken.
 
Toen ik op mijn WHV naar Australie kwam, heb ik een (wereld)reisverzekering afgesloten bij Elvia, die precies een jaar geldig was. 1 van de dingen die gedekt was, was wanneer een familielid (weet niet meer precies hun definitie van 'familielid') kwam te overlijden (of ernstig ziek werd?), ik terug naar Nederland kon vliegen, en na afloop weer naar Australie, en dat dit dan gedekt zou zijn.

Ik weet dus niet precies hoe en wat, maar het is zeker iets waar tegen te verzekeren is, en anders zit er helaas niets anders op dan een spaarpotje achter de hand te hebben voor zo'n onverwachte reis.
 
Wij hebben het nog niet meegemaakt en hopen er ook niet op natuurlijk. We hebben wel afgesproken dat we bij een overlijden van opa's en oma's niet teruggaan. Dit weet onze familie ook. Verder hebben we niet echt nagedacht over ernstig zieke familieleden enzo. Zo eigenlijk wel moeten. Dan kun je er in ieder geval een spaarpotje voor maken.
 
Toen wij voor een jaar in Australie waren is mijn oma overleden. Ik had voor mezelf de afspraak gemaakt voor dat wij zouden gaan niet voor de begrafenis terug te gaan.

Het lijkt mij echter een hele moeilijke beslissing als in australie bent en een naast familielid/vriend wordt ziek en heeft verzorging nodig. Hoe ga je daar mee om? Ik zou het niet weten.
 
Toen wij in 2000 naar Australië gingen is mijn oma 10 dagen ervoor overleden. Maaar, het had net zo goed later kunnen gebeuren. Wij hebben toen besloten om toch te gaan ook al zou ze nog in het ziekenhuis zijn. Waarom zou je zeggen.......mijn oma is diverse malen in Australië geweest, had er 2 broers wonen, ik ben er met haar 7 maanden geweest in 1987. Dus wist ik dat ze zou zeggen, gaan meid, geniet ervan, en vertel me alles als je terug bent, of als ik er niet meer ben vertel het me dan  in je gedachten. Maar....dat is voor iedereeen denk ik een persoonlijke afweging.

Groetjes Miranda  :)
 
Hoi Jean,

Ik ben hier ook de laatste tijd een beetje meer mee bezig dan dat ik af en toe al deed, waarschijnlijk omdat ik over 2 weken vertrek naar Perth. Vorig jaar toen ik voor 1 jaar in Australie was, is mijn oma onverwachts overleden. Dat is heel snel gegaan en met de familie hebben wij toen gezamlijk besloten dat het 'beter' was als ik in Australie bleef, dat had zij zelf ook gewild. Dat was een moeilijke keuze.

Nu ik over twee weken vertrek spelen dit soort dingen wat meer door mijn hoofd. Niemand zit natuurlijk op zo'n situatie te wachten, maar we moeten wel realistisch blijven. Wat ik in ieder geval ga doen is, als ik daar zit en eenmaal werk heb, een rekening openen waar ik geld op ga sparen voor onverwachtse situaties.

Als je hierover nadenkt, dan kan dat je inderdaad wat onzeker en rusteloos maken. Dat is dus de andere kant van emigratie :| Je laat dierbaren achter, en m'n moeder wordt ook ouder.

Marielle
 
Ik woon nog niet in Australie, maar ben pas op vakantie geweest in december, en toen ik daar was is mijn stiefvader overleden, ik heb meteen mijn ticket om laten zetten en ben een week eerder teruggevlogen om in ieder geval nog op tijd te zijn voor de crematie, en om er te zijn voor mijn moeder en Rebecca (petekindje,woont bij mijn moeder). Ben heel blij dat ik dat gedaan heb, heb hem nog even kunnen zien, en het was ontzettend fijn om erbij te zijn met de mensen waar ik van hou.

Als ik in Aust woon, zijn er zowieso maar 2 mensen voor wie ik terug zou vliegen ,en dat zijn bovengenoemde 2. Ik zou er alles aan doen om er voor ze te zijn, maar ik hoop dat ik een paar rustige jaren krijg zonder al te veel familiedrama, heb de laatste tijd mijn portie wel gehad.

Ik denk dat het belangrijkste is dat je doet waar je je zelf goed bij voelt, en op de 2e plaats moet je natuurlijk ook de financiele middelen hebben.

groetjes lin
 
Mee eens Lin, je moet doen waar je je goed bij voelt.

Ik moet er echt niet aan denken dat er iets met mijn moeder zou gebeuren als ik eenmaal daar zit. Dat vind ik wel heel moeilijk hoor. Sowieso zal ik haar ontzettend missen. Wat dat betreft kiezen we het allemaal wel uit....de andere kant van de wereld. Je vliegt niet even over voor een weekendje. Keuzes, keuzes, keuzes..... 
 
Tja het is een moeilijk onderwerp.
Van de 4 ouders (van mijn vrouw en ik) hebben wij het 3 x meegemaakt, je krijgt om 7 uur 's morgens het bericht en 2 uur later sta je samen op de airport, richting Nederland.
Helaas zal het met de vierde en laatste ouder net zo gaan, wanneer dat ook zou gebeuren, alleen in mijn geval was en is het financiele plaatje niet belangrijk, maar ik kan me goed voorstellen dat voor velen dat een belemmering zal zijn.
Het is een beetje ook een gewetensprobleem , de meeste emigranten zijn pas 20ers of 30ers en denken er niet zo bij na, maar ineens krijg je dat telefoontje en het is niet leuk.
Maar goed, het is verstandig hierover met elkaar te praten en een afwegende beslissing te maken wanneer zoiets gebeurt, wie gaat er ...of gaan beiden..... etc., het is eigenlijk net als met je eigen testament, en ook hier moet ik op  wijzen, er is al eens eerder over geschreven, maar denk er om dat de wetten in OZ mbt het overlijden van je zelf of je ega heel anders is dan in NL.
Daarom , een van de eerste dingen die je doet, stel een testament op.
Ik weet wel dat als 28 jarige je denkt dat je nog een heel leven voor je hebt, maar er hebben zich schrijnende gevallen afgespeeld in Australie omdat de wet niet hetzelfde is als in Nederland.
Dit even terzijde, maar een beetje advies hier van een "oude rot".....denk er even over na.
Cheers
Jan
 
Zelfs als je er vooraf over nadenkt en bijvoorbeeld besluit dat je alleen voor naaste familie teruggaat, is het toch anders als er echt iets gebeurt. Veel moeilijker dan je denkt.

Het valt me ook op dat iedereen het hier over begrafenissen heeft, wat begrijpelijk is als het onverwacht gebeurt. Maar als je de gelegenheid hebt om afscheid te nemen (zoals bij ziekte etc), wacht niet te lang.

Mijn opa is begin 2004 overleden en toen hij ernstig ziek was ben ik naar Nederland gegaan om afscheid te nemen. Dat was een hele bijzondere week, heel intens. Hij overleed (veel sneller dan verwacht) twee dagen nadat ik terug was in Australie. Ben nog steeds heel dankbaar dat ik toen mijn gevoel heb gevolgd en op tijd ben gegaan.

Onlangs had mijn moeder een ongeluk en moest ze een gecompliceerde operatie ondergaan gevolgd door 3-6 maanden revalidatie. Alles gaat goed met haar nu, maar het feit dat ik er niet voor haar was / kan zijn vind ik nog steeds moeilijk.

On a side note: het is ook belangrijk hoe je werkgever hier me omgaat. Ik had bijvoorbeeld met mijn opa geen annual leave meer (was net op vakantie geweest) en compassionate leave is alleen bedoeld voor partner, ouders of kinderen. Mijn manager heeft mij toch (betaald) compassionate leave laten nemen wat geweldig was. Normaal gesproken zou dat dus onbetaald verlof zijn geweest. En dat kan erin hakken als je ook $2000 moet neertellen voor een retourtje NL...
 
[quote author=Marielle link=topic=3609.msg42348#msg42348 date=1136448909]

Ik ben hier ook de laatste tijd een beetje meer mee bezig dan dat ik af en toe al deed, waarschijnlijk omdat ik over 2 weken vertrek naar Perth. Vorig jaar toen ik voor 1 jaar in Australie was, is mijn oma onverwachts overleden. Dat is heel snel gegaan en met de familie hebben wij toen gezamlijk besloten dat het 'beter' was als ik in Australie bleef, dat had zij zelf ook gewild. Dat was een moeilijke keuze.

Nu ik over twee weken vertrek spelen dit soort dingen wat meer door mijn hoofd. Niemand zit natuurlijk op zo'n situatie te wachten, maar we moeten wel realistisch blijven. Wat ik in ieder geval ga doen is, als ik daar zit en eenmaal werk heb, een rekening openen waar ik geld op ga sparen voor onverwachtse situaties.
[/quote]

Tsja; het grijpt je ineens zo aan he.....
Ik ben ook erg bang voor het verlies van dierbaren. Natuurlijk is het echt een drama als je onverwachts zou terugmoeten vanuit Australie, maar een verlies alleen al komt hard aan. Die angst hiervoor kan me erg aangrijpen (merkte ik ook gisteravond weer).
Tsja; het zou inderdaad een idee zijn om nog een extra rekening te hebben waar je geld op spaart voor onverwachtse situaties. Als je die mogelijkheid hebt, moet je dit zeker doen. Dit kan toch nog wat verzachtend werken, hoewel je er natuurlijk nooit aan moet denken om toch in een dergelijke situatie te belanden......
 
Nog even iets meer over het testament, hoewel dit misschien wel in andere draadjes zijn vermeld .

Zodra je in OZ aankomt en vooral als je (kleine) kinderen hebt, dan voor 100 dollar of zo, laat een testament opmaken en geef vooral weer wat er met je kinderen moet gebeuren in geval van........doe je het niet, dan vervallen ze misschien wel aan de staat en heb je huilende oma's en opa's in Nederland die niet alleen hun eigen kind mogelijk kwijt zijn, maar dan ook zelfs hun kleinkinderen niet meer kunnen zien.

Erg zwart/wit gesteld zeg je. Nou laat het dan maar zo zijn.

Nogmaals je denkt er niet bij na als je als jong gezin emigreert, maar het is wel het allerbeste advies wat ik je ooit kan geven en wellicht een van de allerbelangrijkste beslissingen van je leven, en dat voor zeer weinig geld en voor een grote geruststelling dat je het gedaan hebt.
De wetten zijn in OZ op dit gebied anders dan in NL.
Je hebt in OZ ook geen "kindsdeel" zoals in NL, om maar een voorbeeld te geven en je kunt je hele "estate" aan je buurman laten als je je familie dwars wilt zetten en niemand kan daar wat aan doen.
Dit is zomaar een nuance, maar denk er over na.
Cheers
Jan
 
laat een testament opmaken en geef vooral weer wat er met je kinderen moet gebeuren in geval van........doe je het niet, dan vervallen ze misschien wel aan de staat
Click to expand...

Dat is naar mijn mening in Nederland niet anders. Daarom hebben wij in ons NL testament ook op laten nemen wat er met de kinderen moet gebeuren. Daardoor gaan ze niet naar de Kinderbescherming.

Jan in ieder geval een goed idee voor $100 zou ik dit soort narigheid niet willen hebben.
 
Goed advies Jan, zal het zeker ter harte nemen.
Herken de zorg en twijfel maar al te goed. Heb al heeeel lang de gekoesterde wens ooit te vertrekken naar verwegistan, in dit geval Australie. Maar inderdaad: MAAR... heb een moeder op leeftijd. Grappig (nou ja grappig, as a figure of speech...) We hadden na de geboorte van onze kleine en hele mooie handgebaren van mijn vader besloten uit eindelijk niet aan onze onrust toe te geven en in Nederland te blijven... what do you know: mijn vader overlijdt twee maanden later... Ik vind het dus ook enorm moeilijk. Enerzijds wil je bij degene blijven die je dierbaar zijn, aan de andere kant realiseer ik me heel scherp dat je zelf je leven moet leven en dit beter niet kan "koppelen" aan het leven van je naasten (behalve manlief en kids, natuurlijk)
Wij hebben ook afgesproken dat we gaan met die voorwaarde dat we altijd genoeg geld overhouden om ons hele gezin terug te vliegen naar Nederland. En ja, ik voel me enorm schuldig dat ik mijn eigen droom najaag en mijn moeder achterlaat en haar kleinkind meeneem naar onbereikbare oorden. Ik vrees dat we nog vaak naar Nederland zullen komen. Nou ja, vrees... het betekent wel dat mijn moeder nog een tijdje meegaat. 
Mooie topic, alleen maar goed om dit soort dingen uit te spreken, kan anders aardig vreten aan ones soul.
Anderen ook second thoughts gehad, maar toch gegaan??

Good luck and wishdom!
 
Hoi Jan,

Moet je dan gewoon een afspraak maken met een sollicitor? Wij hebben nl. hier ook een testament/samenlevingscontract waar ook voor onze zoon alles in is geregeld en ja, dat wilden we in Australië dus inderdaad gelijk doen.

Groetjes Miranda
 
Wat mij het meest erge lijkt is als je geen afscheid meer kan neme van iemand, omdat je zo ver weg zit. Het duurt toch even voor je er bent en in de tussentijd kan het dan al gebeurt zijn. Ik denk ook dat je van het geld wat je meeneemt moet proberen om wat apart te zetten voor als je terug zou moeten om wat voor reden dan ook. Voor sommigen is dat misschien niet mogelijk, maar voor sommigen wel.
 
Kathleen, je hebt een paar opties, als je enig kind bent, dan is het makkelijk want je neemt gewoon je moeder mee of laat ze na een poosje overkomen.
Als je zussen/broers hebt dan wordt het moeilijk natuurlijk, maar dan kun je ze regelmatig alleen voor zeg maar 2 maanden over laten komen en 1 vlucht is goedkoper dan jij met je man en kinderen terug gaat op vakantie, maar dit idee zal je zelf ook wel hebben bekeken.
Als je eenmaal gesettled bent en een permanente vergunning hebt, dan is het redelijk gemakkelijk je moeder over te laten komen om bij jou (in een granny flat of niet) te wonen. Ter wille van gezinsvereniging wordt zoiets gauw toegestaan.

Miranda, ja dat is de normale gang van zaken, afspraak met je sollicitor en de boel op papier zetten.  Er zijn wat "selfmade" testamenten in de handel, en die kun je geloof ik voor 40 dollar of zo kopen, invullen en registreren, maar het is beter om een sollicitor dat te laten doen, kost een beetje meer en ben je zeker dat het in orde is.
Het allerbelangrijkst is dit voor je kinderen te doen en vooral vermelden wat met de kinderen dient te gebeuren voordat ze b.v. 18 jaar zijn, of terug naar Nederland naar de grootouders of andere familie, ofwel in OZ bij andere familie als die er zou zijn.
Daarbij, als je jonge kinderen hebt, dan ook een kopie opsturen naar je executeur of naar je familie in NL.
Als executeur kun je gewoon je beste plaatselijke vriend(in) opgeven , na overleg, dwz als je geen andere familie in OZ hebt.

p.s. nog iets, mochten je kinderen godparents (peetouders) hebben dan is dat in OZ niet rechtsgeldg. Dus daar worden ze niet automatisch aan toegewezen. 
Jan
 
Mijn familie in America heeft wel geleerd van "foute" beslissingen.
Toen mijn Oma in het ziekenhuis kwam te liggen werd er vanuit VS verschillende malen gebeldt met de vraag moet ik komen ja of nee. Is toch eigen keus die je maakt maar wij vertelden wel dat het zeer ernstig was. Maar toen mijn oom toch overkwam na een week was hij puntje bij paaltje 2 uur te laat.
Mijn tante is daarom vorig jaar direct overgekomen toen haar moeder in het ziekenhuis kwam te liggen. en heeft een aantal weken haar moeder verzorgd.

Het blijgt moeilijk met dit soort dingen.
Maar niet alleen mer negatieve gebeurtenissen.
Wat te doen met positieve zoals bruiloften en geboortes??
Deze zijn wel ruim van te voren bekend en zijn te plannen maar hoe vaak kan  /wil je daar voor overkomen??

Teuni
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top