Woon je al in Australie ? Zo ja , wat zijn je eerste indrukken, wat mis je ?

[lizzyhas]

Zencat, erg leuk dat te lezen wat je schrijft.

Ik denk dat je Nederland moet zien als je eerste liefde wat nooit wat geworden is, blijft in je hart altijd enigszins trekken, maar het had toch nooit wat geworden :wink:

Nederland is ook Nederland niet meer.
Ik voel mij er niet meer thuis en bid echt dat onze emigratie doorgaat.

 

[robijntje]

Lizzyhas, dat is ook zo. Nederland is zo veranderd, ik mis het helemaal niet!  Wanneer kom je naar Australie en waar wil je gaan wonen?

 

[perthpete]

[quote author=zencat link=topic=9050.msg121759#msg121759 date=1216294001]
Hoi.   Leuk om al die verhalen te lezen. Het blijkt wel dat de meeste Nederlandse emigranten  hier wel tevreden zijn Ja, ik woon al in Australie (al 57 jaar) Ben hier aangekomen in 1951. Mijn eerste indrukken: "  wat is alles groot!." Ik heb er nooit spijt van gehad. Ik hou van de mentaliteit van de mensen. " Maak je er niet druk over, het zal wel in orde komen". Ze zijn ook erg behulpzaam. Niet zo makkelijk om vrienden te maken, maar uiteindelijk worden ze vrienden voor het leven. Hier in Sydney is het (voor ons) tien maanden zomer. Wij zeggen " Geen wolkje in de lucht"  Lekker blauw en zonneschijn. Prachtige natuur. Hier kun je alles doen en alles worden als je daar je zin op zet en als je het initiatief neemt. Ontbijtkoek , beschuit, je noemt het maar, alles is hier te verkrijgen. Dus dat is alles wel positief. Maar.......
als emigrant heb je wel een levenslang probleem met je hart. Ik bedoel, het is verdeelt in tweeen. Als je hier bent dan wil je daar (in Nederland) zijn en als je daar bent (ik ben er vier keer geweest) dan na een paar weken wil je graag terug naar Oz.Je kunt je oude land nooit vergeten.  Nationaliteit? Ik ben Australisch staatsburger. Waarom? Omdat dit land mij alle mogelijkheden heeft gegeven en ik daar zeer dankbaar voor ben en omdat ik volledig lid van de maatschappy wilde zijn. Ik ben hier gelukkig. Vier kinderen en zeven kleinkinderen (Allemaal Australiers) Dus kortom gezegd, ik kan het zeer aanbevelen en wens iedereen die wil emigreren naar Oz het allerbeste. Het is een grote stap maar zeer zeker de moeite waard!
[/quote]

Zencat, inderdaad leuk om te horen. Jouw/jullie situatie was natuurlijk volkomen anders dan voor de tegenwoordige emigranten.... Je geeft aan dat je als emigrant een probleem hebt met het 'gespleten hart', ik moet zeggen dat dat voor ons (2+ jaar hier) helemaal niet zo voelt. Alhoewel we over een jaar of 3 (dus na 5 jaar hier) pas voor het eerst eens op vakantie naar NL denken te gaan, is het absoluut zo dat we helemaal thuis zijn hier. Natuurlijk leuk om weer familie/vrienden LIVE face-to-face te zien, maar gegarandeerd dat we blij zullen zijn weer terug in Perth komen na een paar weekjes vakantie ..
NB: Dit is geen gelijk/ongelijk opmerking o.i.d.... Alleen maar ons gevoel

 

[lizzyhas]

[quote author=robijntje link=topic=9050.msg121808#msg121808 date=1216370573]
Lizzyhas, dat is ook zo. Nederland is zo veranderd, ik mis het helemaal niet!  Wanneer kom je naar Australie en waar wil je gaan wonen?
[/quote]


alles is nog afhankelijk in eerste instantie van de werkgever van mijn man, dat is de makkelijkste weg.
als dat niet loopt, dat weten we wellicht n.a.v gesprek van aankomende maandag, hopen we, dan moeten we toch overwegen om de visum procedure zelf in te zetten, maar ik denk niet dat het nodig is.

En we moeten ons huis verkopen, dat staat erg te koop,

zeker is dat we in/rondom Sydney zullen gaan wonen.

 

[zencat]

Hi Perthpete,

Het was inderdaad heel anders. Het was niet mogelijk om eens naar Australie te gaan om te kijken. Geen "Backpacking" het was een stap in het onbekende. Voor veel emigranten in die dagen was het maar een "oneway ticket". Ik was 20 en alleen. Kende niemand hier.
Maar ik had geen heimwee. Veel te druk met mijn toekomst. Altijd in Sydney gewoont. Je zit daar lekker in Perth. A mooie stad. Groetjes.

 

[Sacha]

Hoi Zencat,

Als ik jouw verhaal lees, moet ik gelijk denken aan de ooms (3 stuks) van mijn man. Ook zij vertrokken eind jaren vijftig en zijn in Melbourne van de boot gekomen en daar dus ook gebleven. Ze spraken de taal niet, er was niemand voor ze, ze hadden gelukkig elkaar en 3 paar gouden handen.
Zij kwamen later (jaren 80/90) pas terug naar Nederland voor bezoeken aan hun moeder. Nu die niet meer leeft is er ook niets meer dat ze nog bind aan Nederland. De band met hun andere broers en zussen is er niet meer en zij hebben hier een leven opgebouwd, getrouwd, kinderen gekregen en zitten nu in de kleinkinderen. Zitten nu in de tijd van heerlijk reizen en eindelijk hun land verkennen tot in de kleinste uithoek!

Leuk ook jouw verhaal te lezen!