Hey everyone, Bedankt voor het delen van dit soort gevoelens en familieperikelen en voor het meeleven natuurlijk. @ the Dammers: is ook wat! Blijft toch je vader, kun je niks aan veranderen... Weet dat ik voornamelijk aan mijn eigen gezin moet denken, maar ja... valt niet altijd mee. Maar we gaan wel hoor, alleen niet zonder slag of stoot, geldt volgens mij voor iedereen hier.
@ Mariette: idem... herkenbaar!!!
@ Erna: geen idee waarom ik mezelf hier niet oud zie worden. Misschien komt dat omdat ik ben opgegroeid in het buitenland en dat altijd een tijdelijk karakter had (m'n vader werkte voor de EEG). Gewoon vreemd idee, omdat Nederland toch altijd het 'retour-land' was. Moet even wennen, denk ik.
Inmiddels gaat het schip hier gewoon door. Er staat al redelijk veel om Marktplaats (waar ik niet altijd fan van ben, word gek van die mensen die bieden en vervolgens niet thuis geven). De ene dag hebben we het druk met vertrekken en moet er van alles worden gedaan, de andere dag valt het helemaal stil.
Inmiddels hebben we een grof idee waar we naar toe gaan. Kunnen in ieder geval terecht bij een neef in Bathurst, maar omdat dat 3 uur rijden van Sydney is, is dat met werk zoeken e.d. niet erg handing. Verder liggen er wat ijzertjes hier en daar in het vuur en moet ik nog even afwachten wat daaruit komt. Toch voelt het wel fijn dat er wat kogels door de kerk zijn en dat we in Australie i.i.g. niet homeless hoeven te zijn :wink:.
Het is een beetje een vreemde periode waarin we niet meer zo actief zijn op het forum. Valt mij op dat er weer een hele nieuwe stroming mensen zijn die aan de start staan van het hele proces, grappig...het leven gaat onophoudbaar door!
To be continued en voor iedereen: nogmaals dank!!!
Kath