Zijn wij te positief?

mien

mien

XPdite Sponsor
Nu wij het visum hebben en het een en ander vorm begint te krijgen vertellen we dus(apetrots) steeds meer mensen dat we gaan vertrekken.
Mij valt op dat zoveeeeel mensen beginnen met vragen: heb je een huis? Antwoord: nee, eerst een vacation rental en hard op zoek naar meer permanente huisvesting. Dan zie je gezichten betrekken alsof we dakloos zijn.
Heb je een baan? Antwoord: Nee nog niet, maar ik heb al de ervaring dat het wel moet lukken( al eerste conatcten gehad)
Na deze antwoorden betrekken de gezichten nog meer...waar beginnen we aan!
Dan komt een relaas dat een ieder in zijn leven het "is dit het"gevoel ervaart en dat je daar niet perse naar hoeft te handelen want je hebt immers je verplichtingen....
Daarna komt steevast een verhaal van vrienden/kennissen of "ik vertrek" scenarios die het niet gered hebben in het buitenland.
Dan komt de preek: denk je daar te vinden wat je mist( JAAAA)
Een enkeling is onvoorwaardelijk blij voor je...soms zelfs een beetje jaloers.
De meesten begrijpen niet dat je hetgeen je in Nederland hebt opgebouwd durft op te geven.
Maar nu vraag ik me af: zijn mijn vriend en ik te positief? Wij hebben er alle vertrouwen in dat we een leven kunnen opbouwen in OZ.Ik maak me absoluut geen druk over het vinden van een huis, werk,auto ed. Het zal energie en inzet kosten maar dat ervaar ik niet als te moeilijk...
Wat zijn jullie ervaringen?

Groetjes, Mien
 
Niet te veel naar luisteren. Ook wij hadden dat soort reacties. Maar ik denk ook dat heel veel mensen het wel zouden willen maar niet durven. Volgens mij komt er dus ook een beetje jaloezie bij. En met een positieve instelling bereik je veel meer dan meet een negatieve. Ook wij hadden alleen een vakantiehuisje voor vijf weken, geen baan, twee kinderen van 9 en 12. Je zag aan sommige mensen echt dat ze dachten, die zijn gestoord. Nu na een jaar hebben we het ontzettend naar onze zin, een heel fijn huis, mijn man heeft een goede baan, de kinderen hebben het naar hun zin op school en met vriendjes en ik doe veel vrijwilligerswerk op school en ben nog op zoek naar een parttime baan. Dus gewoon lekker positief blijven en je niet te veel aantrekken van al die negatievelingen.

Groetjes,
Sacha
 
Ik zeg tegenwoordig zo vaak: ik denk graag in mogelijkheden en niet in onmogelijkheden...ze kijken me dan aan alsof ik na al mijn jaren werkzaam te zijn in de psychiatrie 'iets" heb opgelopen.
 
Het zal wel deels de Nederlandse mentaliteit zijn (Nederlanders zijn klagers) en deels het feit dat dingen hier nu eenmaal anders werken dan in Nederland. In Nederland sta je jaren op de wachtlijst om een huurwoning te krijgen (tenzij je genoeg verdiend om op de vrije markt te zoeken), hier werkt het niet zo. In Nederland is momenteel de werkloosheid vrij hoog, in Australie laag. Maar weten zij dat? En ik denk net als Sacha dat het ook wat jaloezie is. In Nederland houd men niet zo van mensen die het beter doen dan hun zelf en smult men van programmas als "Ik vertrek". Maar met de "can do" mentaliteit kom je heel ver. Geloof in je eigen plannen...
 
mien said:
Ik zeg tegenwoordig zo vaak: ik denk graag in mogelijkheden en niet in onmogelijkheden...ze kijken me dan aan alsof ik na al mijn jaren werkzaam te zijn in de psychiatrie 'iets" heb opgelopen.
Click to expand...


Haha, al die psych nurses zijn toch hartstikke gek :) Maak je niet druk Mien, het gaat allemaal goed komen. Just stay positive. Huurhuizen genoeg hier en banen in de verpleging ook. Bedenk maar dat iedereen die negatief commentaar heeft er zelf de ballen niet voor heeft zo'n grote stap te zetten en dat ze stiekem allemaal wel een beetje jaloers zijn op het mooie weer en het relaxte gebeuren hier.
 
Inderdaad, net als de andere Sacha, het is gewoon jaloezie. Niets van aan trekken. Wij zijn ook regelmatig voor gek verklaard en het is allemaal goed gekomen. Blijf op jezelf vertrouwen en bewijs ze hun ongelijk maar :)
 
Niks van anderen aantrekken.... that's right Perth family.
Gewoon een smile opzetten als ze eikelen en doorgaan met wat je voelt dit is goed.
Follow your heart.

Doe je het zo of anders, ze hebben altijd wel iets.

Maak er iets moois van en dat kan alleen maar met keihard doorknallen en ervoor gaan.

Don't give up and keep going ...snappie.

Cheers,

Jack :evil:
 
Een man en zijn zoon gingen met hun ezel naar de markt in een dorp verderop gelegen. Toen ze een korte tijd onderweg waren, passeerden zij een boer en deze zei:”Jullie zijn ook niet goed wijs, want een ezel is om op te rijden en zeker niet bedoeld om er naast te gaan lopen!”

En de man zette zijn zoon op de ezel en zij vervolgden toen weer hun reis. Maar spoedig ontmoetten zij een groep mannen, waarvan er één man zei:”Moet je eens die luie jongen zien, hij laat zijn vader lopen, terwijl hij lekker op de ezel zit?!”

De man beval zijn zoon onmiddellijk om van de ezel af te komen en ging er vervolgens zelf opzitten. Maar ze hadden slechts een kort stukje weg afgelegd, toen zij twee vrouwen passeerden. De ene vrouw tegen de andere vrouw:”Wat is dat toch een wrede vader dat hij zijn zoontje zo naast de ezel laat strompelen?!”

Nu, toen wist de man niet meer wat hij moest doen; toen ging hij maar op de ezel zitten en zette tenslotte de jongen voor zich neer op de ezel. En zij kwamen in het dorp aan.
De toeschouwers begonnen hem uit te jouwen en hem na te wijzen. De man stopte en reed met de ezel naar de toeschouwers en vroeg waarom zij toch zó vervelend deden.
En de toeschouwers zeiden:”Schaam jij je niet diep, dat jij die arme ezel zo zwaar belast met jezelf en je lompe zoon?”

De man en de jongen gingen van de ezel af en gingen diep nadenken wat zij nu toch zouden moeten doen. Zij dachten en dachten, totdat ze op het laatst een oplossing hadden. Zij hakten een stevige grote tak af en bonden hieraan de poten van de ezel vast. Zij pakten de paal op en droegen de ezel met de paal op de schouders. De jongen voorop en de man erachter. Zó liepen ze vervolgens naar de marktplaats en de mensen, die ze onderweg tegenkwamen, begonnen hen bij dit aparte tafereel luidkeels uit te lachen.

Toen ze echter bij de brug vlak voor de markt waren aangekomen, schopte de ezel zijn achterpoten los van de paal en dat veroorzaakte dat de jongen van schrik de paal uit zijn handen liet vallen. In het strijdgewoel dat hierna ontstond, viel de ezel over de brug en kwam hij in de diepe rivier terecht. En omdat zijn voorpoten nog waren vastgebonden, verdronk hij jammerlijk.

“Dat zal jullie leren,” zei een oude wijze man, die hen gevolgd had:

“Wanneer je het ook iedereen naar de zin wil maken, krijgt uiteindelijk niemand zijn zin!”

(JR: Moraal van dit verhaal: Wat je ook doet er is altijd wel een groep mensen het niet eens met wat je doet. )
 
:grin: :grin: :grin: :up:

Heel herkenbaar, ook wij krijgen dagelijks de vraag, heb je al werk? heb je al een huis? en dan vertel je ik kan pas contacten leggen met werkgevers wanneer ik weet wanneer we landen en ik kan pas onderdak zoeken waneer ik weet wanneer we landen. Nu hebben we sinds vrijdag een ticket en weten we wanneer we landen en iedereen dankt dat we nu alles al geregeld hebben, hallo, ik heb nog 4 maanden(102 nachtjes slapen) voor vertrek ik kan niet alles in een dag.

Wat denken ze wel niet dat alles aan komt waaien en je binnen 2 minuten alles geregeld kan hebben. We zullen toch echt op Australische bodem moeten staan voor werk de werkgevers in Johan zijn beroep zijn niet de meest de grootste digi-mensen dus zeggen ze allemaal kom maar langs zodra je hier bent dan zullen we wel kijken of we iets voor je kunnen betekenen.

Bij woonrruimte denkt ook iedereen aan woningbouwverenigingen met wachttijden enzo dan leg je uit dat dat in australië anders werkt en dan kijken ze je aan alsof dat echt helemaal onmogelijk is.

Maar ja gelukkig is degene waar ik de mening het belangrijkst vind (mijn vader) positief en heeft er het volle vertrouwen in dat ik mijn huiswerk goed gedaan heb en dat we op ons pootjes terrecht zullen komen. Hij zegt zelf dat hij zich het minst zorgen maakt over werk vinden maar meer of we het wel kunnen aarden en of we niet snel naar huis willen komen (positief gezien)

Groetjes
Yvonne
 
WOW :humble:

Hier nog 1;

Toen ik nog in Nederland woonde , woonde er een man op de hoek van de straat.
Had zo'n beetje zijn hele leven een autobedrijf gerunt.
Na zijn 50 jaar is hij hiermee gestopt en deed autoschade taxaties voor verzekering bedrijven.
Zo hoefde hij zijn rug niet meer zo erg te belasten.
Hij had pc, auto (renault laguna 2.0liter station wagon) mobiel etc etc van de zaak.
Rond zijn 60ste leeftijd begon zijn rug weer op te spelen en raadde de doktor dat hij maar 25 uur actief mocht zijn in zijn beroep.
Zijn Werkgever zei als je maar 25 uur actief kunt zijn dan kan ik deze auto niet meer veroorloven dus hij moest een stapje terug met een renault Clio.
De wereld was te klein en hij was het duidelijk niet mee eens.
Toen ik met hem praatte en dit onderwerp naar boven kwam vroeg ik hem waarom.
Ik vertelde hem wat maakt het uit, je mag het gebruiken voor alles en het kost je absoluut niks en je kunt er overal mee heen.

Zijn antwoord was, "G&dver&omme geen haar die er op mijn kop aan denkt om deze te auto te accepteren , wat moet de buren , familie en vrienden wel niet denken als ze me met deze invalide bak aan zien komen".

:think: :dunno:

Jack >:D
 
Mien, jullie gaan iets avontuurlijks doen wat veel mensen in hun hart dolgraag willen maar niet durven. In Nederland heerst nu eenmaal 'de doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg mentaliteit'. Wens iedereen veel geluk met hun gekozen leven en volg je eigen weg! Met jullie mentaliteit ga je een fantastisch leven in Australie tegemoet! En al die Nederlanders die jullie voor gek verklaren... geloof me.. die gaan nog vaak aan jullie denken.
 
inderdaad herkenbaar!!
Vooroordelen....
Wij melden er tegenwoordig maar meteen bij dat we niet op de bonnefooi gaan zonder idee waar we terecht willen komen, geen B&B gaan beginnen of ongezien een bouwval hebben gekocht met een hoge hyptoheek, en/of in een land waar we de taal niet spreken. Lang leve die tv-programma's.....
We krijgen vaak te horen dat het zo 'dapper' is, maar dat vind ik ook onzin want het is niet alsof we op een onbewoond eiland gaan wonen of in een land zonder medische zorg of goede scholen ofzo. Het is gewoon een ontwikkeld land met normale mensen.
De ideeen over emigreren lopen zo enorm uit elkaar. De een niet snapt dat je niet al een baan/huis/familie/twee ton op de bank hebt staan voordat je begint aan een visum aanvraag, terwijl de ander denkt dat je naar de rimboe gaat.

Als het aardige/belangrijke mensen zijn: uitleggen, uitleggen, uitleggen....en ze snappen het pas als je daar zit en ze zien dat je gelukkig bent. Als het je niks uitmaakt dan lekker laten zitten ;-)
 
Hey Mien,

Te positief?? bestaat dat?:| :p je hebt een droom en je kunt maar beter positief zijn hoe ga dit anders doen?
Mensen die zich niet kunnen voorstellen dat je dit wil (of stiekum jaloers zijn) die vinden altijd wel wat om over doem te denken.
Wij zijn een gezin en wij zijn hier al jaren mee bezig( zal ook nog wel een paar jaar duren voordat we echt gaan) en de mensen die het weten zijn of reuze enthousiast of ze snappen er niks van :? .
Wij hebben hier een goed leven opgebouwd in de afgelopen jaren en wij zijn begonnen met helemaal niks hierzo. Moeilijke tijden heb je overal die zullen we ook in Australie meemaken , maar dat is onderdeel van het leven. Maar in een land waar de mensen nog vriendelijk zijn, waar je nog met volle teugen van de natuur kunt genieten, en ik mijn kinderen een fantastisch leven kan bieden kan ik de tegenslagen van het leven heus wel aan.....
Dus ik zou zeggen, hou al die postieve energie vast, geniet van alles wat nog komen gaat, en heel cliche maar zeker waar "Ga voor je dromen, je leeft maar een keer"!!!

gr Didado :up:
 
wij wonen in België en hebben eigenlijk niet die ervaring. De meesten mensen vinden het enorm interessant en zeggen rechtuit dat ze ons bewonderen dat we dit durven doen, en dat ze ons heel veel succes wensen. En het komt ook heel gemeend over. Jeroen werkt in Nederland, en had daar wel van sommige mensen eerder een afkeurende, ongeïnteresseerde reactie.

Niets van aantrekken zou ik zeggen. Gewoon doen wat je in je hoofd hebt. Het lijkt inderdaad een beetje op jaloezie, en niet om kunnen met mensen die "anders" zijn of denken. Je moet realistisch blijven, maar veel zaken die onmogelijk worden geacht worden toch mogelijk als men de juiste instelling heeft. Gewoon positief blijven dus :up:
 
Veel mensen hebben rare ideeen in hun hoofd over andere landen. Ik ben naar Australie gegaan omdat m'n man Australier is, dus dat is een ietsje andere situatie. Maar ik ben tig keer gewaarschuwd dat het zo'n andere cultuur is. Och ja, en in Nederland is het overal precies hetzelfde. En de taal is anders. Wel eens geprobeerd een Fries of Zeeuw te verstaan als je daar niet vandaan komt? Wat is dan het verschil met verhuizen naar Australie (behalve de afstand dan natuurlijk :lol: )
En omgekeerd is mijn man ook een aantal keren gewaarschuwd dat ik wel met hem zou willen trouwen voor het visum. Alsof Nederland een 3e wereld-land is.
Kortom: trek je niets aan van al die meningen van mensen die geen flauw idee hebben waar ze over praten. Ga ook niet proberen het steeds uit te leggen, want ze snappen het toch niet, dus dat is zonde van de moeite.

Groetjes,
Rixta
 
Rixta said:
Maar ik ben tig keer gewaarschuwd dat het zo'n andere cultuur is. Och ja, en in Nederland is het overal precies hetzelfde. En de taal is anders. Wel eens geprobeerd een Fries of Zeeuw te verstaan als je daar niet vandaan komt? Wat is dan het verschil met verhuizen naar Australie (behalve de afstand dan natuurlijk :lol: )
Click to expand...

couldn't agree more. wij zijn, toen ik 11 was, verhuisd van Walcheren naar Twente... :p en daarna met 18 nog even door naar Groningen.
 
Ah bekend ;)

Je wil niet weten wat wij allemaal al over ons heen gekregen hebben. Van de moeder van mijn vriendin die gewoon keihard beweert dat het toch niet gaat gebeuren (ik verbaas me nog steeds over haar "Het is nog zo ver weg en er kan nog van alles gebeuren *insert gemene grijns*) tot vrienden die gewoon zeggen dat ze je toch niet gaan missen omdat ze je nu ook maar 1x per maand zien... Het ergste vind ik dat mijn eigen pa elke keer blijft benadrukken dat "een goede vriend van ze terug komt omdat Australie qua regels steeds meer op Nederland begint te lijken". Ja dag, als je daarvoor 10 jaar geleden na je pensioen die kant op bent gegaan en geen contacten legt....

Je kan je daar heel druk overmaken en je laten weerhouden om te gaan, of je kan het naast je neerleggen. Het laatste hebben wij gedaan. We praten continu over de dingen die we doen voor de migratie om mijn vriendin haar moeder door te laten krijgen dat het echt gaat gebeuren en mijn pa heb ik verteld dat het me geen klap kan interesseren dat een man van 60+ niet kan aarden in Oz. And that's it.
 
Ik denk dat je altijd je aller eigenste beslissingen moet nemen omdat je nooit weet wat het leven je gaat brengen sowieso,zekerheid is schijn ook als je alles bij het oude laat en het vertrouwde, dus waarom dan wikken en wegen op basis van andermans kritiek.

Ik had moeite mijn ouders achter te laten omdat zij heel heel verdrietig waren en best wel een emotionele druk op ons hebben gezet.

Toen we hier een half jaar waren overleed mijn vader en 6 maanden later mijn moeder.

De kans die wij hebben gepakt is daarna nooit meer voorgekomen tot nu toe.

Ik ben wel blij dat mijn ouders nog hebben kunnen zien dat we gesettled en gelukkig hier zijn (nou gesetteld?)
Er moet nog e.a gebeuren, maar das ff een zijlijn, het is het onbekende en het verre wat mensen angst aanjagen,
Nou dat onbekende en verre bevalt heel goed en ben nog steeds blij dat we het hebben ondernomen.

Ik ken heel wat mensen die voor de zekerheid zijn blijven gaan en hun baan kwijt zijn in N
ederland.
Ik noem maar iets.

Je hart volgen en ervan genieten is een rijk gevoel,dat kan niet iedereen en dan gooien ze er maar kritiek op los.

Maar daar kun je niet van leven en op bouwen, dus lekker langs je heen laten glijden.
Je doet het voor sommige mensen toch nooit goed, so be it.
 
Helemaal 100% mee eens. Mooi gezegd!

We hadden gisteravond een positieve verrassing. Mijn ouders kwamen onverwacht koffie drinken en tijdens de klets bleek dat ze zelf uitgebreid op internet naar Adelaide zijn gaan kijken. Dus daarna hebben we het over vanalles en nog wat daar gehad. Was heel leuk en fijn om te merken dat het zo ook kan :)
 
Same here. Mijn moeder is een boekje (zeg maar gerust BOEK) gaan lenen bij de bieb. Toen we er laatst langs kwamen zag ik dat ze al veel gelezen had.

Daarentegen zegt andere familie doodleuk tussen neus en lippen door "als jullie misschien gaan"
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top