Wil zeker graag alle verhalen en ervaringen horen! Maak me alleen niet zo druk. Volgens mij ben ik naast positief (dat is er toch niet uit te krijgen) ook realistisch.
Wat zijn de risico's? Te lange doorlooptijd om een baan te vinden? Bij een 175 hang je volgens mij als je door al je geld heen bent, maar hoef je nu nog niet te weten waar te settelen. Maar ja, hoe groter de druk een baan te vinden, hoe harder ik aan het werk ga. En eenmaal daar, ga ik niet zomaar weer terug. Lokatie is ook hier van belang denk ik. Zo zie ik in eerste oogopslag (seek.com.au) dat er in Sydney zo'n 400 banen zijn, Brisbane zo'n 200, maar de rest van Queensland maar een stuk of 2. Zit er in de stad een werkgever bij die me wil hebben? Vast wel. En anders zoek ik, eenmaal daar, wat breder dan alleen mijn specialisatie. Een ander risico bij de 175 is volgens mij die priority group 3, het lange wachten op een visum en besluiten van de regering die tussen nu en de periode tot "granting" worden genomen omtrent deze groeiende groep. Dat zijn zaken die ik niet zelf in de hand heb, althans, helemaal geen invloed op heb en daar maak ik me meer druk om.
En bij een 121 duurt het alleen langer om een visumaanvraag in te kunnen schieten als die baan er nog niet is. Plus het feit (vind ik nog wat belangrijker en een groter risico) dat je vantevoren al besluit waar te settelen, in ieder geval voor een tijd. Wat nu als je na 3 maanden tegen je werkgever in Sydney zegt: "het spijt me, maar ik ga over naar een werkgever in Brisbane". Of sterker, "sorry, maar ik heb genoeg inkomsten uit Nederland, ik laat een huis bouwen aan de sunshine coast. Bedankt voor het vertrouwen en de sponsoring.". Volgens mij loop ik daar dan ergens de kans mijn visum kwijt te raken of zijn ze daar wel redelijk soepel mee als eenmaal blijkt dat je je daar in Australië prima redt?
Het plan om ergens aan het einde van het jaar 3 maanden die kant op te gaan om het land te bekijken met het oog op de mooiste lokatie om te wonen, gaat bij een 121 niet helemaal werken volgens mij. Bij een 175 is dat dan wel weer mogelijk.
Nu ken ik Australië wel redelijk. Ik had op mijn 18e al "heimwee", eenmaal terug in Nederland. Dat is de laatste jaren zeker weggeëbt, maar ik weet hoe mooi het er is en hoe prettig leven het kan zijn. Maar mijn vriendin kent het nog helemaal niet, dus het lijkt me niet meer dan eerlijk toch eerst een grondig kijkje te nemen alvorens te verhuizen.
Welke kant het ook opgaat, de accreditatie van skills is nog lang niet rond en gaat volgens mij, inclusief in kaart brengen van alle papieren, referenties, vertalingen, legalisaties, enz, wel zo'n 14 tot 15 weken duren. Eerder kunnen we een visum nog niet aanvragen, dus het duurt nog even alvorens we een besluit dienen te nemen.
@slatsr Nee, dat is niet waar. Ik heb alleen prima door wat je bedoelt (oppassen met vinden baan, niet klakkeloos aannemen dat dat (snel) lukt). Maar die kennis verandert mijn gevoel bij het hele verhaal niet. Maakt dat ik nog steeds dezelfde keuzes moet maken op dit moment. Ik ga nu uit van een doorlooptijd van 2 jaar voor een 175 vanaf aanvraag. Als een 121 6 maanden duurt, zou ik anderhalf jaar de tijd hebben om een sponsor te regelen om op gelijke doorlooptijd te komen (en ja, wel lokatie/werkgever gebonden dan). Tja, als dat niet lukt, ben ik het ook niet waard om die kant op te gaan, óf, indien dat niet het geval is en er echt te weinig banen zijn, mag het visumsysteem wel op de schop.
@chantal Snap ook wat jij bedoelt. Misschien moet ik mijn optimisme binnenshuis laten, want het lijkt alsof iedereen daarover valt of dat om zeep wil helpen
De risico's lijken me in ieder geval helder. Maar ik ben op zoek naar het verschil tussen 175 en 121 qua risico's en mijn eigen gevoel erbij ook natuurlijk. Ben ik uiteindelijk voor beide niet in staat om ermee een leven op te bouwen (121: baan kwijt, geen nieuwe binnen 28 dagen of 175: geen baan/geld, ook weer terug), dan heeft dat hele Australië überhaupt geen zin. Maar daar sta ik gewoon positief in en ik zie geen reden om van dat gevoel af te wijken. Echter, ik weet wél dat het kán gebeuren! Positiviteit maakt me nog niet blind. Mijn gevoel op dit moment zegt dat ik me een stuk lekkerder zou voelen met een 175, omdat ik dan in het land op zoek kan gaan naar een en ander en ook niet continue die druk voel om mijn baan niet te mogen verliezen. Volgens mij ben ik dan die eerste jaren in Oz veel meer mezelf. Maar dan gaat er wel een tergend lang en zwaar traject (wachten, wachten, wachten
) aan vooraf ben ik bang!
Conclusie: lastig!
