2nd time around... hoe gaat het nu?

Kathleen

Well-Known Member
Hoi iedereen,
Een aantal van jullie heb ik beloofd dat ik, nadat we weer zijn gearriveerd, een nieuwe lastava zou aanmaken zonder al het twijfelachtige gewouwel :)... tot nu toe sta ik bij jullie in het krijt. Maar sinds vorige week hebben we zowaar internet (ja ja, het had wat voeten in de aarde, zeg maar....) en kan ik mijn belofte waarmaken :) Wellicht gigantisch oninteressant, maar hier dan zoetjes aan de gang van zaken als je voor de tweede keer in 5 jaar tijd naar Australie vertrekt met je gezin....

We zijn er alweer bijna een half jaar! Dat verloren 'wat nu' gevoel wat ik de eerste keer had, heb ik nu totaal niet. Het valt allemaal op zijn plek. Het voelt als een groot voordeel dat we de gang van zaken nu een beetje kunnen inschatten en het voorkomt frustratie en teleurstelling. Ik heb deze keer minder behoefte aan de bekende weg en de rookworst zeg maar. Sta veel meer open voor Australie zelf, althans het multiculti Australie, want men-o-men wat kun je hier lekker eten en mooie dingen zien!!!
Van de 'club' die we 4 jaar geleden hebben achter gelaten is eigenlijk nog best veel over en inmiddels hebben zich daar heel wat mensen bij aangesloten. Misschien ligt het aan de regio waar we nu zitten (Grotere stad vorige keer), het is dorps. Er wordt oregano over het hek aangegeven en telefoonnummer uitgewisseld. Er wordt spontaan bij elkaar gegeten en de byo-diners op het strand zijn geen uitzondering. Kortom, het gaat lekker! Misschien heeft het geholpen om een paar maanden zonder goede internetverbinding te zitten. Ook geen Skype en geen confrontatie met familieleden en tranen... we hebben even goed afstand kunnen nemen van alles en iedereen.

Sommige van jullie zullen weten dat we zijn gegaan terwijl ons huis nog niet is verkocht. Dat is helaas nog steeds niet verkocht, niet eens een kijker... NIKS! We hebben het inmiddels wel verhuurd aan vrienden, er woont in ieder geval nu een gezin in die ervoor willen zorgen. Scheelt wat zorg, maar geen $$ helaas.

Wij zijn verhuisd met Hazeleger en dat is ons goed bevallen. Dit bedrijf zelf doet keurig werk, het inpakken ging vlot en efficient, maar ik moet eerlijkheidshalve erbij zeggen dat we alles zelf strak georganiseerd hadden en hebben meegewerkt. Het stond allemaal voor ze klaar en met name de breekbare dingen hebben wij, vanwege verzekeringen, door hun laten inpakken. Er was niks (echt waar!) stuk. Een beetje schade omdat ze een kastje hebben geschoven, maar swah... zit nog te wachten op de verzekeringen. Nu ik het typ, bedenk ik me dat ik daar nog achteraan moet... De partner van Hazeleger hier, heeft ons wel proberen op te lichten (dat zullen ze zelf wrschlk niet zo uitleggen, maar bij ons voelde dat zo). Wij hadden gezegd dat we naar 'Sydney' gingen, maar we wisten niet exact waar we terecht zouden komen. Niet bij stil gestaan dat Sydney natuurlijk wel eens een tikkie verder weg zou zijn. Voor zo'n 40 km extra, hebben ze ons een gigantisch bedrag gevraagd. Uiteindelijk zijn we op de helft uitgekomen. Okay, dat terzijde... de afwikkeling was fantastisch. Heb bijna niks zelf hoeven doen! Gouden tip; spreek goed af waar de boel naar toe moet. Onze ervaring over het algemeen is dat in Oz (en daarmee generaliseer ik gigantisch, mijn excuses) je in eerste instantie wordt afgezet. Als je protesteert, scheelt dat je heel veel geld. M.a.w. altijd (ALTIJD) onderhandelen!

Wij hebben de eerste week direct een auto gekocht. Een Forester (alle meestemmers, bedankt!), heerlijke bak. Weer een kleine tip; let bij aanschaf van de auto op de hoogte, drempels bij in- en uitritten zijn een uitdaging hier in de Illawarra. En kijk na waar je auto vandaan komt. Met alle overstroming zou je wel eens een tussen kunnen zitten die wat te 'vochtig' is geworden.

Het vinden van een goed huis was een andere uitdaging. Dat heeft ons veel slapeloze nachten gekost. Wij vonden het belangrijk direct een fijne plek te hebben (geleerd van vorige keer, zeg maar). Het aanbod is ruim, maar de dodgy places ook... tjemig! Maar we hebben gemerkt dat als je veel je gezicht laat zien en gewoon niet te bescheiden bent (zeg letterlijk dat je een goede huurder bent die zij zoeken), kom je toch beter in beeld. En hou vol! Het is ons 1 week van te voren gelukt om een lekker stekkie te vinden.

In de drie jaar dat we zijn weggeweest is het hier wel shockingly expensive geworden.... goeie grutten! Onze huur daar krijg ik een maagzweer van en de shopping bill is ook niet echt lekker. Maar goed, ik ben gestopt met vergelijken. Jammer dan, ik krijg er een prachtige plek voor terug. Elke ochtend genieten we met volle teugen van het fan-freak'n-tastic uitzicht... we kijken dus vanuit onze luie stoel en vanuit bed kats op de oceaan... de rest doen we via internet. We've arrived en voorlopig gaan we hier niet meer weg ;)

Groeten!
 
Oh ja, vergeten te vermelden en wellicht interessant voor andere gezinnen. Als je in Aus je kinderen naar een public school wilt sturen, dan moet je in de catchment area wonen. Dat viel ons enorm tegen. We hebben hemel en aarde bewogen en hadden gegronde redenen voor onze verzoeken naar desbetreffende school. Niks mocht baten, ze werd niet ingeschreven. Ons idee om in okt te vertrekken zodat ze nog even naar school kon voor summer break... nah! Niet gelukt... vlak voor de zomervakantie is het ons gelukt een huis te huren in de catchment area en daarna was het smooth sailing. Ze hebben hier (op de wat grotere scholen) voldoende voorzieningen voor anderstalige kinderen. Het gaat allemaal prima, ze vond het in het begin beremoeilijk, maar is fijn opgevangen door de kinderen en de juffen.
Over de financien (zag dat ergens terugkomen); wij betalen geen schoolgeld, krijgen een verzoek om een vrijwillige bijdrage per kind (net als holland, de ouderbijdrage zeg maar), maar voor elke scheet moet je betalen; science project; 5 dollar. Met de bus naar het sportpark; 10 dollar, papiergeld, pennengeld, hatparade... overal moet je een bijdrage voor geven. Alles schijnt overigens belastingaftrekbaar te zijn... het zal mij benieuwen.

En qua zorgverzekering; zorg dat je een private insurance afsluit als je binnenkomt. Doe je dat niet dan krijg je te maken met een age-load (boven de 30 jaar). En dat loopt op, kan ik je vertellen. Deze age load raak je na 10 jaar weer 'kwijt'. Wij betalen veel voor insurance. En je blijft ongeveer hetzelfde betalen aan eigenbijdragen. Elk recept wat je naar de apotheek brengt kost je 35 dollar eigen bijdrage per keer. Dussssssss. Mocht je nog geen werk hebben, zorg dat je een concession card krijgt, dan kost het een fractie van dat bedrag. Tot nu toe ben ik over de behandelingen prettig verrast. Je bent wel echt 'klant', misschien dat dat anders voelt.

That's it... als je meer wilt weten, ask away!
 
Wow erg interessant! Fijn dat je je nu goed thuis voelt.
A house with a view... wil ik ook wel!
Succes en hou ons op de hoogte!
 
haha Tommy, helaas... het regent enorm veel. Uitzicht blijft prachtig, rain or shine... laatst thunder storm bekeken; impressive!!!
 
Leuk om wat te horen van als je er zit! Extra info over het leven daar is nooit weg. En wat een mooie streek!
 
Soooooooooooo Wat een plaatjes. Heb je die uit National Geographic Traveller geknipt of is dat echt jouw view?

Om jaloers op te worden.
 
aha, je bent dus inderdaad de goede Kathleen zie ik nu :). Zou graag eens wat heen en weer mailen over de redenen om toch weer terug te komen, wat heeft de doorslag gegeven, wat doe je nu met huilende familieleden, hoe sta je daar in enz enz...want ja, we zitten een beetje in hetzelfde bootje (alleen dan nog aan de andere kant van de bol). groetjes marieke
 
@ HardCore: all real! Kom maar kijken ;)
@ Marieke: stuur je een PM, anderen zijn nog helemaal murf van al mijn 'twijfel twijfel twijfel posts'. Wil ze hier niet verder mee belasten, LOL
@ Annemarie: Hi!!! You're doing pretty good yourself ;)
 
Ik zie dat je dezelfde Bald Hill foto hebt als wij, ;)
Wat een mooi uitzicht hebben jullie! En ik kan het be-amen, Illawara is prachtig!
Ik had geen idee dat jullie voor de 2e keer hier waren, dat maakt alles anders natuurlijk.
Enjoy!
 
Weer een korte update... het leven kan hier snel veranderen. I'm sure dat dat in Nederland net zo snel gaat, maar hier voelt het sneller, misschien omdat ik nog niet een echte basis voel en in mijn beleving alles nog een beetje 'los' blijft..

De na-de-eerste-zes-maanden-crisis is aangebroken... ik had 'm al verwacht. Het punt waar de novelty eraf is, wij zijn inmiddels als 'nieuw' gezin oud nieuws en voor ons de amazement dat we hier zitten er ook een beetje af. Het moment dat je nieuwe leven nog helemaal niet geworteld is, en je oude leven wel al ontmanteld. Het moment dat de mailtjes uit Nederland uitdoven en de smsjes in Australie ook. Het moment dat je zelf in de benen moet en initiatief moet gaan forceren, want dit punt is wat mij betreft een rotpunt. Ergens in de back of my mind begint het te knagen... heimwee! Ik probeer er niet teveel mee bezig te zijn en vooral erg druk te blijven met opbouwen, maar ik merk dat het in het algemeen meer moeite kost, moeite tussen m'n oren.

We wonen nog steeds op dezelfde plek. Het huis blijkt wel wat 'issues' te hebben zoals lekkage en gisteren is het huis van onze buurvrouw verzadigd met gif tegen termieten, dat gif 'lekt' uiteraard ook naar onze tuin...lekker is dat. Dat valt me hier op; het is vooral korte termijn denken. Voor de lange termijn haalt men hier voornamelijk de schouders op. You'll be alright, we zien wel... Dat merk ik ook op school; een week van te voren krijgen we een briefje met daarop de mededeling dat ze een professionele gymjuf hebben ingehuurd, de 'vrijwilllige' bijdrage is 45 dollar. Die bijdrage is dus niet zo vrijwillig, want als je niet betaalt, mag je kind langs de kant zitten kniezen en krijgt dan geen gym meer. Het formuliertje 'moet' ingeleverd worden want is direct een soort toestemming. Het voelt allemaal een beetje Amerikaans. Overal moet je een handtekening voor zetten, stel je voor dat er iets gebeurt en je aansprakelijk wordt gesteld... ik vind dat vermijdgedrag voor eigen verantwoordelijkheid een beetje vermoeiend worden.

Okay, da's de klaagbank, hoe Nederlands :) On a positive note: ik heb een aantal hele leuke moeders leren kennen en er heerst een ontspannen sfeer van elkaar helpen. We vangen regelmatig elkaars kinderen op. De winter is hier begonnen... overdag zo'n graad of 20, 's nachts KOUD! We hebben een kachel nodig!! Ik ben begonnen met projectjes zoals zelf yoghurt maken, ik ben geinspireerd door dit land en door mijn groepje nieuwe vriendinnen om de gezondheid van mijn gezin te verzorgen.

Ben ook moe want we hebben er een zorg bijgekregen... we zitten over een week zonder werk. Dat is een vieze tegenvaller. Vorige week was er nog niks aan de hand, er waren alleen een boel vragen hoe dit bedrijf zijn levensvatbaarheid kan vergroten, er werd nogal 'gerommeld'. Maar dat er op maandag zonder uitleg een termination letter in de bijlage zat, was een verrassing. De financieen zijn op. In een poging het bedrijf te redden zijn 'dure' mensen op straat gezet. Weer korte termijn denken, al het werk om een netwerk op te bouwen wordt nu zeer prematuur de prullenbak ingegooid. Maar goed, elk voordeel heb ze nadeel; dat netwerk is nu van ons! We houden jullie op de hoogte, wellicht rollen hier wat tips uit qua solliciteren.

Groeten!

ps. nog iets positiefs, de optie 'teruggaan' kwam weer voorbij. Mijn eerste reactie een pertinent NEE! Ik wil blijven... nou da's in ieder geval goed om te weten ;)
 
Thanks for sharing Kathleen. Ik find het erg fijn/goed dat je ons (nu nog Dutchies) meerdere kanten van de 'emo rollercoaster' laat zien.

Wel heel jammer dat je inkomstenbron plots wegvalt o_O Hoe relaxed of 'no worries' je ook in het leven staat, werk(=geld) is nu eenmaal nodig. Maar top dat je ook daar achter ook al een lichtpuntje ziet!

Ik zeg; just stay put. Ter herinnering: Hier is het ook niet alleen maar rozegeur en maneschijn (en dat weet je ;) )
 
Hoi Kathleen,
Ik heb je hele verhaal gelezen en ik moet zeggen wat fijn dat je ondanks alles het met ons wilt delen en daarin heel oprecht bent!!
Ik vind je heel erg moedig!! Ik ben er ook van overtuigd dat je uiteindelijk je draai helemaal gaat vinden.
Thanks for sharing!!!

Groetjes, Mien
 
Je bent je nu in ieder geval heel bewust van en voldoende lichtpuntjes, volgens mij :)

Als het werk nu ook nog even meezit binnenkomrt, dan komt dat helemaal goed :up:
 
Back
Top