Hi Allemaal,
Een korte update, er valt eigenlijk niet veel te vertellen.
De afronding met de ex-werkgever is buitengewoon teleurstellend geweest. Even kregen we een beetje hoop want je hebt hier Fairwork Australia, een organisatie die zich inzet voor de werknemers en zorgt dat zaken eerlijk verlopen. Het leek erop dat de final pay kon worden afgedwongen, want een final pay moet gewoon geregeld... dat was de eerste reactie. Uiteindelijk bleek dat Fairwork Australia alleen maar de wettelijke opzegtermijn (je contract wat je tekent is dus niks waar, want daarin stond een langere opzegtermijn) kon worden afgedwongen. Met hangen en wurgen hebben we nog 1 week salaris gehad. Pas toen we aangifte hebben gedaan bij de ATO, is de superannuation gestort. We krijgen nog een deel superannuation, maar dat moet de B'dienst regelen met de ex-werkgever. Ondanks dat ze op alle fronten de boel belazerd hebben (ze hadden bijvoorbeeld een 'nep' salarisstrook naar Fairwork gestuurd), heeft dat geen enkele consequentie gehad en komen ze overal mee weg. Goed, nog een vervelende nasleep... doordat natuurlijk nu de cijfers bij hun niet meer kloppen, hebben wij een probleem met de belastingdienst: die wil alles controleren, want onze jaaropgaaf zegt iets anders als die van de ex-werkgever. En die werkgever staat in de zwarte boeken en dus loopt alles vertraging op... net nu we de poen keihard nodig hebben. We kunnen geen hardship claimen, want daar zitten we nog niet in... je mag pas hardship roepen als je een aantal maanden je huur niet hebt betaald en de deurwaarder op de stoep staat... en dat willen we nu net voorkomen... rare jongens die...
Over solliciteren: inmiddels zijn er honderden sollicitaties de deur uit gegaan en alles bij elkaar is er misschien 4 keer gebeld voor een interview en daarna radiostilte... Zelfs de kansen die 'via via' voorbijkomen leiden tot niks, niet eens een kopje koffie to catch up or get to know each other. De CV is door professionals gepoetst, gepimpt, uitgebreid, ingekort, aangepast etc. etc. maar niks mag baten. Vorige week in een gesprek met een recruiter, kwam het zere woord eruit: de IT zit in een dip.... Hebben wij weer.... We gaan er dus maar vanuit dat het nog een poos zal duren voordat het IT zadel weer bestegen kan worden. Ondertussen schrapen we alles bij elkaar. Ik werk nu voor drie baantjes, maakt dat het in ieder geval niet zo hard eruit gaat, helaas is het nog niet 'neutraal'.
On a positive note gaat het met mij wel goed. Door al mijn baantjes kom ik ruimschoots onder de mensen en krijg ik mijn 'ding', maar mij lief daarentegen heeft het zwaar, heel erg zwaar. Ik heb erg met hem te doen. Ik snap dat je als migrant flexibel moet zijn en de schouders er onder moet willen en kunnen steken. Maar als je overal 'Nee' op het register krijgt of erger nog, wordt genegeerd, dan wordt het leven bijzonder taai. Het land is fantastisch, maar zonder inkomen is de life style in dit dure land toch wat moeilijker te realiseren....
Zoals jullie hebben kunnen lezen is er wel weer een klein lichtpuntje; ik ga werken bij de Ikea. Maar eerlijkheids halve moet ik bekennen dat mijn leven volledig op zijn kop staat. Een paar maanden geleden dacht ik nog fijn met mijn jongste het laatste jaartje voordat hij naar school gaat te kunnen 'poekelen', helaas ziet dat er nu heel anders uit. Ik voel me toch wel een beetje 'beroofd', als je dat zo kunt noemen.
Maar goed, vandaag schijnt de zon, het is zo'n 21 graden... we hebben lekker op het strand gezeten en naar de hang gliders gekeken... windje erbij, brilletje en petje op.... toch wel lekker hoor! En ik weet zeker dat als mijn lief weer aan de slag is, dat onze mental zon ook weer harder gaat schijnen, nu is de mental sunshine af en toe een beetje gedwongen....
Jongens, ik hoop snel beter nieuws te hebben. Tot die tijd, dank voor jullie belangstelling en lieve woorden... we gaan gewoon door en zien wel waar het schip strandt. If you can't beat them, join them. Nou, het wordt tijd dat we maar eens relaaaaaxed gaan worden
Groeten!