Annelies en Thijs naar Australië

Ik denk inderdaad wel dat jullie NZ een geweldig land zouden vinden, zeker het zuiden zie je veel mountain bikes op auto's en mensen in de stad met full-on cross gear op hun fietsen.

Tijd voor vakantie ;) Het internet is er beter dan hier, dus misschien kun je remote werken. Met een PR voor Australië kun je geloof ik zo naar NZ.
 
Met een PR voor Australië kun je geloof ik zo naar NZ.

Volgens mij ook. Beetje zoals jij in AU nu. Het is niet een vast NZ PR. Maar er is ook geen reden om je eruit te kicken als je verder normaal doet.

Ons early retirement plan is nog steeds QLD. En dat is financieel het meest aantrekkelijk voor ons. Maar ik sluit NZ niet uit ;) (ik sluit niets uit ;) )
 
Het weer is ook wel echt anders in NZ. Wij waren 3 jaar terug op het Noorder eiland en hadden veel miezer regen. Daarom hadden wij dat wauw gevoel niet zo, hoewel natural prachtig is. We hebben wel dezelfde discussie gevierd toen we in TAS waren in Oktober. Rust, ruimte en buiten Hobart goedkope huizen zijn een aantrekkelijk. Maar ik zou me er opgesloten voelen en week wordt problem voor hubby. Het is goed voor buitensport en kamperen maar voelt te klein. Ben inmiddels toch ook wel gehecht aan warm weer en af en toe wil ik ook ff de stad in, terrasje pakken etc. En dan geniet ik echt nog van de mooie plekken in Sydney!
 
Ik was het weer inderdaad nog vergeten. Het is een stuk vochtiger dan hier en de temperaturen lijken wat gematigder dan bij ons in Australië. Of in ieder geval in Melbourne. Auckland is het meest als Sydney wat dat betreft, met veel stranden en meer een strand cultuur. Wellington had je dat totaal niet. Voelt als een havenstad met water om over uit te kijken terwijl de wind en de regen je in het gezicht slaan.
Wat voor mij vooral een verrassing was, was Lake Taupo in het midden van het land. Het lukte me niet om een foto van de grootsheid daarvan vast te leggen, maar een paar foto's die ik eerder geplaatst heb zijn daar gemaakt.

Het is een gigantisch meer wat gevormd is door een grote vulkaan uitbarsting tienduizenden jaren geleden. Prachtig helder, schoon water, met overal bergen. Ik ben nooit bij het Como meer geweest, maar wat ik daarvan gezien heb deed het me daar erg aan denken. Ideale plek om een zeilboot in het water te gooien leek het.
 
Ik was het weer inderdaad nog vergeten. Het is een stuk vochtiger dan hier en de temperaturen lijken wat gematigder dan bij ons in Australië. Of in ieder geval in Melbourne. Auckland is het meest als Sydney wat dat betreft, met veel stranden en meer een strand cultuur. Wellington had je dat totaal niet. Voelt als een havenstad met water om over uit te kijken terwijl de wind en de regen je in het gezicht slaan.
Wat voor mij vooral een verrassing was, was Lake Taupo in het midden van het land. Het lukte me niet om een foto van de grootsheid daarvan vast te leggen, maar een paar foto's die ik eerder geplaatst heb zijn daar gemaakt.

Het is een gigantisch meer wat gevormd is door een grote vulkaan uitbarsting tienduizenden jaren geleden. Prachtig helder, schoon water, met overal bergen. Ik ben nooit bij het Como meer geweest, maar wat ik daarvan gezien heb deed het me daar erg aan denken. Ideale plek om een zeilboot in het water te gooien leek het.
Alleen op het Zuidelijk Eiland geweest. Heb vakantiefoto's van jou en anderen gezien en het wordt tijd die kant weer op te gaan, maar nu voor het Noordelijk Eiland :) #bucketlist
 
Haha, wij hebben nu het zuiden op de lijst staan en dan willen we de sneeuw in. Ik heb wel de indruk dat als je niet zo van het bungeejumpen, raften, bergbeklimmen, etc bent, dat je een groot gedeelte van wat NZ maakt mist, maar misschien heb ik dat mis.
 
Haha, wij hebben nu het zuiden op de lijst staan en dan willen we de sneeuw in. Ik heb wel de indruk dat als je niet zo van het bungeejumpen, raften, bergbeklimmen, etc bent, dat je een groot gedeelte van wat NZ maakt mist, maar misschien heb ik dat mis.
Geen idee. Ik heb die dingen ook overgeslagen. Heb wel mensen zien bungeejumpen, maar dat vond ik meer dan genoeg. Bij mij was NZ onderdeel van m'n eerste Aussie trip. Maar ik kreeg heimwee naar Australie en heb zelfs m'n reis aangepast, zodat ik nog wat dagen in Sydney had in Christchurch.
Anyway, heb met z'n hop on/off bus het zuidelijk eiland rondgereisd en vond de natuur indrukwekkend. Na 40C in Australie meegemaakt te hebben, was het bijzonder om in NZ de gletschers te bekijken en op sneeuw te lopen. Cruise op de Milford Sound, koud, mistig Greymouth (de naam zegt het al...). Sommige plaatsen vond ik echt erg mooi - Dunedin, Picton), maar toch haalde het het niet bij Australie. Het warmere Aussie klimaat zal meegespeeld hebben. Daar liep ik elke dag in korte broek en t-shirt en daarvoor was het in NZ te koud (en nat). Ik had niet voldoende tijd voor beide eilanden en zou dit keer ook een auto huren, want was destijds teveel van de bustijden afhankelijk. Picton - prachtige ligging! - heb ik daardoor niet echt kunnen verkennen.

Ach, er is zoveel prachtigs te zien :) Mijn vader komt dit jaar deze kant weer op, dus moet wat zuinig op m'n vakantiedagen e.d zijn. Het is mijn bedoeling het wat dichter bij huis te houden. Hij vind 4 weken Whyalla prima, ik heb besloten dat we eerst richting Kangaroo Island gaan ;) Ondanks dat daar veel afgebrand is, is er ook nog erg veel moois te zien.
 
Heel herkenbaar dit. NZ is onvoorstelbaar mooi, met extreem aardige mensen, maar ook verreweg het saaiste land dat ik ooit heb bezocht. Ik was er in 2012 en heb toen maar besloten om in zeven weken alles te zien wat ik maar kon, want ik kon me niet voorstellen dat ik ooit nog zou terugkomen. Maar ja dat was toen ik aan het andere end van de wereld woonde...
 
IMAG0853.jpg

Ongeveer deze tijd exact 4 jaar geleden was dit de eerste foto die ik maakte in Australië. Een snel fotootje om m'n ouders te laten weten dat onze one-way vlucht naar een nieuw leven geland was. Met knikkende knieën in de rij bij de douane, onzeker of ik wel alles wel écht goed gedaan had en ik binnen gelaten zou worden. Ik zeg 'ik' want Annelies stond al aan de andere kant. Als Kiwi mocht ze door de zelfscan.
Een nerveuze 15 minuten en een korte ondervraging later stonden we buiten in ons nieuwe land.

Zoals ik tot nu toe elk jaar gedaan heb en altijd van plan ben te blijven doen, tijd voor een annual update want het blijft leuk om terug te denken aan hoe ver je gekomen bent. We lachen nog steeds regelmatig over hoe we allebei achterin een taxi zaten vanaf het vliegveld, kijkend naar een donker Melbourne en ons onafhankelijk van elkaar afvroegen wat we in hemelsnaam gedaan hadden. Het eerste en laatste keer dat we dat ooit gedacht hebben en iets wat we pas later aan elkaar durfden op te biechten.

Een groot deel van de afgelopen 365 dagen hebben we in lockdown gezeten. Aan de ene kant zijn we daardoor een beetje vergeten hoe speciaal Australië kan zijn. Aan de andere kant ga je je nog meer thuis voelen in je suburb als dat alles is wat je hebt. Als je ziet hoe men er voor elkaar is, de praatjes met de lokale bedrijven, wat voor verborgen plekken er overal zijn.
Tijdens een van de vele wandelingen door de buurt kwamen we tot de conclusie dat ondanks dat toen we hier kwamen, veel mensen van mening waren dat we al een hele lange bij elkaar waren, we inmiddels langer samen zijn in Australië dan we in Nederland waren. Onze katten hebben zo'n beetje de helft van hun leven aan deze kant van de wereld gewoond. Annelies heeft inmiddels d'r tweede baan in Australië en dit is ook meteen het langste dat ze ooit voor dezelfde werkgever gewerkt heeft.

Allemaal in die "vier korte jaartjes".

Na 4 jaar is er niet veel meer wat nog nieuw is, maar dankzij COVID hebben we wel het gevoel dat de afstand met Nederland in hele korte tijd nog veel verder vergroot is. Dat gevoel van 'We're in this together' maakt dat we ons nog meer verbonden voelen met Australië en Australiërs, en de Nederlandse koppigheid voelt vervreemender dan ooit.
Vanaf het eerste moment dat ik voet zette in Melbourne voelde ik me hier al meer thuis dan ik me ooit in Nederland gevoeld, maar inmiddels voelt het soms gek om te zeggen dat ik een Nederlander ben. Ik voel me totaal niet Nederlands. Ik voel me Australisch.

Ach, dat verklaart misschien waarom ik 100% op de Citizenship test had ;)

Op naar de volgende 4 jaar (en beyond!)
 
gefeliciteerd met de 4e verjaardag! Erg fijn om te horen hoe jullie je hier thuis voelen. En erg gaaf die eerste foto en de gevoelens daarbij.
Het is inderdaad toch wel erg speciaal en moedig om die stap te (kunnen) zetten. Ook wij vinden het soms niet zo onvanzelfsprekend - het is natuurlijk iets dat je, door alle hindernissen, erg bewust doet, maar aan de andere kant is het toch wel heel bijzonder om alles achter te laten voor de andere kant van de wereld. Iets wat ons door lokals wel vaker verteld wordt.
Ben wel benieuwd wat je dan verstaat onder Nederlands en Australisch.
Blijf ervan genieten!
 
Ik voel me totaal niet Nederlands. Ik voel me Australisch.

Dat is fijn, maar dan is het wel dubbel klote dat je eigenlijk al weet je dat nooit PR zult worden, laat staan Citizen. Dus het land waar je je het meest verbonden mee voelt laat je wat dat betreft wel mooi in de kou staan.

De tijd vliegt he? Wij zitten hier al ruim 2 jaar en soms voelt het of we hier net aangekomen zijn. Ik voel me trouwens nog steeds Nederlander, en niet echt ozzie, ben wel one of the boys op werk en ben wel goed gewend aan de ozzies ways en mentaliteit nu, dus dat gevoel kan nooit te ver weg zijn, misschien ook na het 4 year mark? Maar om nu te zeggen dat ik me al ozzie voel? Nee, daar vind ik nog teveel dingen te bekrompen voor in dit land. Wie weet went het, wie weet went het nooit.

Als je beide emigreert en van een andere achtergrond naar een land verhuisd doe je dit vaak uit liefde voor een land en omdat je dan vaak ook een zware en slopende emigratie procedure door moet (IELTS en al dat) en dat je er dan ook bewust voor kiest om je vaderland te verlaten, dat je jezelf eerder kan identificeren met je nieuwe thuisland? Voor jou is het misschien een beetje als het kijken naar een mooie Ferrari, je ben verliefd maar weet ook dat je er waarschijnlijk nooit 1 zal hebben. Ikzelf ben hier omdat mijn partner Ozzie is, en het voor mij makkelijker was om hier echt te integreren dan zij daar. Dat is een van de vele redenen dat we hier terecht zijn gekomen. Paradoxale ervan is dat ik als het ware zo naar binnen loop, en nu PR ben en over 2 jaar hopelijk citizen. Maar die echte liefde of binding met Australie heb ik (nog) niet, althans niet dat wat ik wel voel bij Nederland. Ongeacht wat er nu in covid crisis gebeurd.

Overigens: is het fair? Nee want ik vind persoonlijk dat iedereen die zich voor langere tijd verbind en bijdraagt aan zijn nieuwe thuisland gewoon PR moet kunnen worden.
 
Last edited:
Dat is fijn, maar dan is het wel dubbel klote dat je eigenlijk al weet je dat nooit PR zult worden, laat staan Citizen. Dus het land waar je je het meest verbonden mee voelt laat je wat dat betreft wel mooi in de kou staan.

De tijd vliegt he? Wij zitten hier al ruim 2 jaar en soms voelt het of we hier net aangekomen zijn. Ik voel me trouwens nog steeds Nederlander, en niet echt ozzie, ben wel one of the boys op werk en ben wel goed gewend aan de ozzies ways en mentaliteit nu, dus dat gevoel kan nooit te ver weg zijn, misschien ook na het 4 year mark? Maar om nu te zeggen dat ik me al ozzie voel? Nee, daar vind ik nog teveel dingen te bekrompen voor in dit land. Wie weet went het, wie weet went het nooit.

Als je beide emigreert en van een andere achtergrond naar een land verhuisd doe je dit vaak uit liefde voor een land en omdat je dan vaak ook een zware en slopende emigratie procedure door moet (IELTS en al dat) en dat je er dan ook bewust voor kiest om je vaderland te verlaten, dat je jezelf eerder kan identificeren met je nieuwe thuisland? Voor jou is het misschien een beetje als het kijken naar een mooie Ferrari, je ben verliefd maar weet ook dat je er waarschijnlijk nooit 1 zal hebben. Ikzelf ben hier omdat mijn partner Ozzie is, en het voor mij makkelijker was om hier echt te integreren dan zij daar. Dat is een van de vele redenen dat we hier terecht zijn gekomen. Paradoxale ervan is dat ik als het ware zo naar binnen loop, en nu PR ben en over 2 jaar hopelijk citizen. Maar die echte liefde of binding met Australie heb ik (nog) niet, althans niet dat wat ik wel voel bij Nederland. Ongeacht wat er nu in covid crisis gebeurd.

Overigens: is het fair? Nee want ik vind persoonlijk dat iedereen die zich voor langere tijd verbind en bijdraagt aan zijn nieuwe thuisland gewoon PR moet kunnen worden.

Het is grappig dat je dat zegt. Wij ervaren het niet als dat ze ons in de kou laten staan. Misschien dat het mijn glas halfvol instelling is, maar ik zie het dat als dat ik hier ben op zo mogelijk het goedkoopste visum wat je hebben kunt ($250 indertijd) met een wachttijd van next to nothing. De regels vallen toevallig niet compleet in ons voordeel op dit moment voor een PR, wat mogelijk wel of niet verandert in de toekomst, maar in de manier hoe we behandeld worden en hoe makkelijk het was om hierheen te komen hebben we ons altijd welkom gevoeld.
En we zijn optimistisch, ik ga er vanuit dat we over een paar jaar gewoon een PR hebben.

Wat betreft de binding met Australië. Ik denk dat het verschil er misschien in zit dat wij altijd al wilden emigreren. We voelden ons altijd al een beetje out of place in Nederland. Onze emigratie naar Australië en Melbourne is dan ook het resultaat van een zoektocht naar waar we ons dan wel meer op ons plek zouden voelen, het is niet iets wat door omstandigheden zo uitgevallen is.
Zoals ik jouw situatie lees is de keuze voor Australië meer een keuze met het hoofd en misschien iets minder met het hart geweest. Net als de keuze voor Cairns misschien (correct me if I'm wrong).

Ik ben niet bekend met Cairns (stupid lockdown...), maar Melbourne heeft bijvoorbeeld een reputatie veel meer open-minded en creatiever te zijn dan veel andere plekken in Australië en dat waren voor ons belangrijke redenen om voor Melbourne te kiezen. Ik weet dan ook niet of ik hetzelfde gevoel over Australië had gehad als we bijvoorbeeld in Sydney hadden gewoond. Andersom snap ik compleet waarom anderen Melbourne niks aan vinden. Melbourne heeft eigenlijk maar relatief weinig waar Australië in het buitenland om bekend staat.

Ps. Nooit een Ferrari! ;)
 
Wat betreft de binding met Australië. Ik denk dat het verschil er misschien in zit dat wij altijd al wilden emigreren. We voelden ons altijd al een beetje out of place in Nederland. Onze emigratie naar Australië en Melbourne is dan ook het resultaat van een zoektocht naar waar we ons dan wel meer op ons plek zouden voelen, het is niet iets wat door omstandigheden zo uitgevallen is.
Zoals ik jouw situatie lees is de keuze voor Australië meer een keuze met het hoofd en misschien iets minder met het hart geweest. Net als de keuze voor Cairns misschien (correct me if I'm wrong).

Ik ben niet bekend met Cairns (stupid lockdown...)

Ja daar zit inderdaad wel een wezenlijk verschil. Ik ben voordat ik naar Oz emigreerde hier zo'n 4x geweest op korte en lange vakanties. Dus had wel een prima beeld van het land. De helft van mijn familie woont hier ook dus heb zeker wel binding met het land voordat ik hier heen kwam. Voor mij was het altijd echt een vakantiebestemming, heb er verder nooit echt serieus over nagedacht om daadwerkelijk te emigreren. Dat kwam pas nadat ik mijn partner ontmoette en wij een jaar in NL samen woonden, dat we eigenlijk merkten dat de combinatie tussen haar en NL gewoon niet lekker werkte. Voor mijn part hadden we de rest van ons leven daar gewoond, maar uiteraard zijn we achteraf blij met de keuze. En vind ik dit een erg prettig land om in te wonen. Maar de echte keuze om te emigreren zoals jullie dat deden heb ik nooit gemaakt.

Keuze voor Cairns is 100% bewust geweest. Omdat mijn vriendin hier al die tijd gewoon nog een vast contract had, maar ook omdat ik de hele oostkust 2x afgereisd ben heb ik een goed beeld van alles plaatsen, en Cairns stond altijd al bovenaan mijn bucketlist. Het klimaat, de lifestyle, de prachtige natuur en het feit dat een relatief kleine stad is sprak mij altijd al aan. Mijn vriendin is hier geboren en getogen dus voor ons was het ook de enige optie eigenlijk. We hadden vooraf wel een 'deal' gemaakt, mocht het toch niet bevallen of ik kan echt niet wennen aan het klimaat dan zouden we voor Melbourne opteren. Om het koelere weer en ook omdat daar het gros van mijn familie woont. Maar ik wil hier graag blijven, als het even kan de rest van mijn leven.

En nu zou ik nergens anders willen wonen kwa stad, lifestyle, kostenplaatje en omgeving (behalve Mission Beach dan alleen is daar geen werk te vinden) , alleen ja het weer had voor mij wel een tandje koeler mogen zijn. Maar verder... Paradise 🌴 Als de grenzen weer opengaan moet je Cairns echt eens bezoeken, weet zeker dat ook jij de magie voelt.
 
Last edited:
gefeliciteerd met de 4e verjaardag! Erg fijn om te horen hoe jullie je hier thuis voelen. En erg gaaf die eerste foto en de gevoelens daarbij.
Het is inderdaad toch wel erg speciaal en moedig om die stap te (kunnen) zetten. Ook wij vinden het soms niet zo onvanzelfsprekend - het is natuurlijk iets dat je, door alle hindernissen, erg bewust doet, maar aan de andere kant is het toch wel heel bijzonder om alles achter te laten voor de andere kant van de wereld. Iets wat ons door lokals wel vaker verteld wordt.
Ben wel benieuwd wat je dan verstaat onder Nederlands en Australisch.
Blijf ervan genieten!

Tnx! Ja en wij hebben nog een beetje vals gespeeld vergeleken met jullie in mijn ogen. Wij hadden vrijwel geen inboedel en ook geen kinderen. Jullie emigratie had aanzienlijk meer voeten in de aarde denk ik ;) Ik snap dat de locals dat bijzonder vinden!

Het verschil tussen Nederland en Australië is denk ik het beste samen te vatten in het woord 'laid back'. Maar het is moeilijk uit te leggen. Als het woord 'gezellig' in het Nederlands. Als je Nederlands bent weet je wat gezellig is, het is een gevoel.

Nederland is een land van regels. Geschreven en ongeschreven. Iedereen houdt zich aan die regels. Doe je dat niet, dan ben je "anders". Op 1e Kerstdag ga je naar je ouders, op 2e Kerstdag ga je naar je schoonouders. Oud en Nieuw drink je champagne en eet je oliebollen en stuur je om 12 uur een smsje naar je familie. Met de zomervakantie ga je met de auto naar Italië of zuid Frankrijk. Werk begint om half 9, om 12 uur heb je een half uur pauze en om 5 uur sta je in de file naar huis toe. Na je 30e vijf dagen per week werken is een beetje gek. Je koopt met je vriendin een klus huis, knapt dat op, trouwt, krijgt kinderen, verkoopt dan met een beetje winst het klus huis en verhuist dan naar een nieuwbouw woning.

We zijn hier laid back met tijd, met werk, met regels. "She'll be right". Als je gestopt wordt voor een blaastest heb je een praatje met de agent. Je evaluatie gesprek met je baas heb je in een koffie tentje. Werk heeft een inlooptijd en je werkt tot je klaar bent of tot je met z'n allen naar een cafe gaat. De mensen in de politiek zijn mensen die je voor je gevoel op straat tegen kunt komen. Die grappen over Tall poppy syndrome dat hier zou heersen? Het is niks vergeleken met wat ze in Nederland hebben. In het weekend kamperen, een dagje naar de sneeuw of naar het strand zijn beslissingen die je op de vrijdag avond of de zaterdag ochtend maakt. Als je een oranje deur wilt, dan schilder je je deur oranje.

Wij waren altijd al een beetje "anders", maar nu blijkt dat we gewoon Australisch laid back waren ;)

En jij in Cairns moet je daar nog meer in kunnen herkennen denk ik!

Edit. Ik moet even nuanceren. Het ene is niet beter dan het andere en het is allemaal op basis van mijn eigen (waarschijnlijk redelijk beperkte) ervaringen. En Nederland en de manier waarop dingen daar gaan heeft enorm veel voordelen, maar het is gewoon niet voor ons.
 
Last edited:
wow dat is eigenlijk best mooi omschreven!
Het is inderdaad best moeilijk te vatten vinden we zelf maar je beschrijft hier wel enkele rake punten/verschillen. In onze ‘slechte dagen’ zien wij ook de mindere kanten van die laid back zoals het gebrek aan commitment, afspraken en dat dan in contrast met de terugval op regeltjes en hiërarchie wanneer het ‘hen’ uitkomt. En ondanks het feit dat de overgrote meerderheid ‘vreemdeling’ is voel je je toch lang ‘buitenlander’ en kom je moeilijk tussen de ‘locals’. Iig meer dan dat wij buitenlander waren als Belgen in nederland.
Maar dat zijn de moeilijke dagen, de andere zijn we blij dat we hier zijn en meer vrijheid hebben zoals jij omschrijft. Goed om dit te lezen en te herkennen!
 
Het verschil tussen Nederland en Australië is denk ik het beste samen te vatten in het woord 'laid back'. Maar het is moeilijk uit te leggen. Als het woord 'gezellig' in het Nederlands. Als je Nederlands bent weet je wat gezellig is, het is een gevoel.

Nederland is een land van regels. Geschreven en ongeschreven. Iedereen houdt zich aan die regels.

Eens en oneens, want Australia is een land van veel meer onbenullige regeltjes dan NL, omdat hier de mensen hun eigen verantwoordelijkheid niet nemen moet de overheid dit doen, met als gevolg dat alles min of meer gecontroleerd wordt door de staat, de zgn nanny state cultuur. Ik denk dat dat in NL juist net andersom is, als je je aan de regels houdt ben je anders, en wordt men meer in check gehouden door de mensen om ons heen. In NL ben ik buiten werk om vrij om te gaan en staan waar ik wil. Hier mag ik in mijn smoko en lunchbreak niet eens naar buiten want de werkgever blijft verantwoordelijk voor onze veiligheid (zelfs in onze eigen tijd), want o wee als er iets gebeurd. Zelfs op de commute naar en van het werk krijg je instructies mee wat wel en vooral niet te doen.

Hier met kerst worden we ook verwacht op familiebezoek te gaan, al is het in NL diner en hier vaak lunch. Oud en nieuw eten we geen oliebollen, maar je wordt wel geacht het door de council georganiseerde vuurwerk te bekijken. Veel van die ongeschreven regels die je in NL hebt zijn hier ook van toepassing, al is het maar net hoe je eigen familie daarmee omgaat natuurlijk.

Vakanties: in NL heb je de gelegenheid om inderdaad Europa door te crossen en verschillende culturen te ontdekken, met het gemak van je eigen auto. Hier moet je sowieso vliegen als je naar het buitenland wil. En als je hier met de auto weg wil zit je zo lang in de auto dat je de weekenden al dicht bij huis moet blijven omdat het anders niet te bereizen valt.

Het is gek als je na je 30e 5 dagen werkt? Huh sorry maar ik ken maar 1 persoon in mijn kennissenkring die na zijn 30e is gaan afbouwen? Hier werken veel mensen juist door tot in hun 70e, wat jongere mensen belemmert om aan het werk te gaan. Als je hier uberhaupt 4 dagen of minder wil werken wordt je vreemd aangekeken, want een man wordt geacht "gewoon" 5 dagen te werken. Het biertje drinken na het werk kennen wij ook niet, want dit is verboden door onze werkgever. In NL ging op vrijdagmiddag om 16 uur de biervriezer open en kon je Heineken drinken tot je een ons woog. En dat laatste uurtje werd dan ook gewoon doorbetaald: even teambuilden.

Laid back en she'll be right klinkt leuk, en als je denkt dat het in Melbourne laid back en she'll be right is, dat is hier nog 10x zo niet 100x erger, en wat @SteveSW ook al zei, dit kan een hoop irritatie opleveren. Vaak teveel om simpele dingen. Alles is moeilijk, een hoop gesteun en gezucht en het liefst proberen we zo minst duidelijk en direct mogelijk te zijn. Ik heb 2 renovaties aan mijn dak laten uitvoeren door verschillende partijen. Je moest eens weten wat een gedoe het was om dit voor elkaar te krijgen. Wij zijn verantwoordelijk voor levering aan ziekenhuizen. In het ziekenhuis hebben ze een strikt bestelschema wat totaal niet gevolgd wordt, waardoor wij in het warehouse altijd een ongelijke werkdruk ervaren. Want she'll be right, right, wij werken met deadlines en o wee als die niet gehaald worden, maar als andere partijen dat niet volgen wordt het allemaal met de mantel der liefde bedekt.

In de winkels hebben ze hier niet eens het fatsoen om je normaal te woord te staan, ronduit onbeschoft vaak.

Veel dingen die je beschrijft komen voort uit persoonlijke ervaring, en het is fijn dat je het zo ervaart. Want dat betekend dat je gevonden hebt wat je uiteindelijk zocht, maar het kan ook compleet anders zijn.

Uiteindelijk blijven er volop positieve punten over voor OZ, net zoals er legio negatieve punten voor NL te benoemen zijn, maar ik probeer wel een onafhankelijke blik te betrachten. Al is dit vaak lastig, I know.

@Thijsvr tussen Melbourne in Cairns zit 3000km, maar ik denk dat er tussen gebruiken, mentaliteit, bekrompenheid, maar ook bijv opleidingsniveau , kijken naar the greater good en inkomen een verschil zit wat net zo groot is. Gewoon appels met peren vergelijken.

Kijk hoe er in Canberra gestemd is, en met onze demografie: boeren en laag opgeleiden die ontvankelijk zijn voor rechtse propaganda houden we ons hart vast. De greens signs worden hier uit de grond getrokken, zo zwak... Letterlijk het andere eind van het spectrum.
 
Last edited:
  • Like
Reactions: AJ
Wow Tim, ik word wel een beetje stil van jouw relaas. Wij zitten ten westen van Sydney en ik herken ook veel meer in Thijs' zijn relaas dan in het jouwe. Juist de vriendelijke cultuur, overal en nergens tijd voor een praatje (of het nou in het bos is met de hond of in de supermarkt) en meetings in het koffietentje om de hoek zijn ook hier vaste prik. Zowel in Sydney als wat verderop naar het westen, hier in de bergen. Toen ik in loondienst was kon ik gewoon lekker een wandeling richting Harbour Bridge maken in mijn lunch pauze, met collega's gaan lunchen of wat drinken na het werk. En ja, als je eenmaal een groter netwerk krijgt, schept dat ook verwachtingen. Wij vieren Kerst al jaren bij mijn peettante en haar grote familie, maar dat geeft ook wat familie gevoel en in de middag vertrekken we gewoon lekker weer om te gaan kamperen. Ik ben het wel met je eens wat betreft regeltjes: ze regelen hier alles graag en we zijn hier wat meer 'law abiding'. Dat leidt er nu m.i. ook toe dat we Covid onder controle hebben. Is het gedrag van de Queenslanders toe te schrijven aan de cultuur in Far North QLD? Ik hoor nooit dergelijke berichten uit Brissie bijvoorbeeld of uit Perth. Enne, 'laid back': kunnen we dat niet gewoon vertalen met 'super relaxed? iemand een betere suggestie? :)
 
Wow Tim, ik word wel een beetje stil van jouw relaas. Wij zitten ten westen van Sydney en ik herken ook veel meer in Thijs' zijn relaas dan in het jouwe. Juist de vriendelijke cultuur, overal en nergens tijd voor een praatje (of het nou in het bos is met de hond of in de supermarkt) en meetings in het koffietentje om de hoek zijn ook hier vaste prik. Zowel in Sydney als wat verderop naar het westen, hier in de bergen. Toen ik in loondienst was kon ik gewoon lekker een wandeling richting Harbour Bridge maken in mijn lunch pauze, met collega's gaan lunchen of wat drinken na het werk. En ja, als je eenmaal een groter netwerk krijgt, schept dat ook verwachtingen. Wij vieren Kerst al jaren bij mijn peettante en haar grote familie, maar dat geeft ook wat familie gevoel en in de middag vertrekken we gewoon lekker weer om te gaan kamperen. Ik ben het wel met je eens wat betreft regeltjes: ze regelen hier alles graag en we zijn hier wat meer 'law abiding'. Dat leidt er nu m.i. ook toe dat we Covid onder controle hebben. Is het gedrag van de Queenslanders toe te schrijven aan de cultuur in Far North QLD? Ik hoor nooit dergelijke berichten uit Brissie bijvoorbeeld of uit Perth. Enne, 'laid back': kunnen we dat niet gewoon vertalen met 'super relaxed? iemand een betere suggestie? :)

Ja is ook raar toch? Ik weet wel zeker dat het niet aan mij ligt, want mijn vriendin ervaart het ook vaak zo. Die vond bijvoorbeeld de mensen in de winkel in NL veel vriendelijker en servicegerichter dan hier. Zij maakte in Nederland vaak praatjes met mensen en doet dat hier ook bijna niet, ik ook niet echt (meer) trouwens. Maar ook: zij had in London en in Amsterdam meteen vriendinnen op het werk, hier totaal niet, volgens haar zijn het allemaal wereldvreemde provincialen en is het gewoon te lastig voor haar om om echt overeenkomsten te zoeken met mensen. Het is ook vreemd als je er bij na gaat denken. Wij wonen in een kleine stad in een vrij kleine suburb. Er is 1 buurvrouw naar ons toe gekomen om ons welkom te heten toen we hier net woonden, en de rest zegt geeneens gedag als wij gedag zeggen. Zo onbeschoft. De overburen zijn vaak in hun voortuin bezig, manlief zegt amper gedag, vrouwlief rent meteen naar binnen als ze ons zien. Dus wij zeggen nu ook maar niks meer. Terwijl ik vrij sociaal ben, en als ik bijvoorbeeld op kampeertrips of vakanties ga ik met veel mensen een praatje maak en ook vrij makkelijk contact maak. Hier is dat gewoon lastig. Wat @SteveSW ook al zei, het is lastig om er echt tussen te komen. En waar dat dan aan ligt? Ik weet het niet.. Wat jij zegt, kan het aan FNQ liggen? Ik denk persoonlijk van wel. Het is toch een ander slag volk denk ik.

Het debiele is dat er een nieuwe bewoner in het huis schuin achter ons is ingetrokken, uit jawel Sydney. Ik was de goot aan het schoonmaken en toen zag ik hem zitten dus even praatje gemaakt. En hij zei van goh het is wel apart want jij bent de eerste buur die zich voorstelt. Ik zeg ja tell me about it....

Wat ik wel weet, is dat ik dit buiten Cairns niet ervaar, in de kleine plaatsen in de buurt zijn mensen over het algemeen vriendelijk en hartelijk en op mijn reis door Oz heb ik niks anders dan fijne herinneringen en allerlei vriendelijke mensen ontmoet. Echter wil dat hier niet helemaal lukken.

De strenge regels op het werk hebben ermee te maken dat er mensen zijn geweest die zich niet konden gedragen en ze alles in de ban hebben moeten doen.
 
Back
Top