mammavark
XPdite Sponsor
Hallo!
Van ons ook maar een 'stand van zaken' nu het er toch echt op lijkt dat we, ... misschien, als alles lukt...gaan!!
Arthur kwam twee jaar geleden met het idee om te emigreren, een week voordat ik uitgerekend was van onze derde dochter. Mijn eerste reactie was dan ook; Ja, daaaaag. We zaten in de auto naar Gouda,(vanaf leidschendam) en dat vond ik op dat moment al veel te ver weg....
Daarna begon het te kriebelen, (eerste hormonen weggeebt) en dacht ik; eerst maar eens kijken wat dat voor land is..australie. Arthur had mij verzekerd dat het niet alleen woestijn was, en een vriendin vertelde mij dat je daar nauwelijks flats hebt, dus dat klonk al interessant.
We zijn er vorig jaar met zijn drieen drie weken geweest, de oudtste twee dochters thuisgelaten, het was tenslotte een werkvakantie. En we hebben heel veel met mensen gepraat; we hebben dus van te voren aan heel veel mensen laten weten dat we gingen, en met welk doel en hoopten zo aan adressen te komen van mensen die met ons wilden praten. Ook aan ouders van de school waar ik werk dus!(Ik geef handvaardigheid op de Montessorischool in Leidschenveen) Het was dus vrij snel bekend op mijn werk dat we dit plan hadden, en de meesten vonden het voor ons heel spannend. Wel jammer dat ik misschien van plan was weg te gaan etc etc. Aan mijn directeur heb ik verteld over de plannen, en er gelijk bijgezegd dat het een proces is van jaren en met zo'n 20 % slagingskans, dus dat ze zich eigenlijk geen zorgen hoeft te maken. Oh ja, Australie beviel; ik had het gevoel voor het regenwoud gemaakt te zijn!! Die Gumtrees!!!!
Inmiddels zijn we dus een stuk verder.... Arthur heeft zijn assessment gedaan en na eerst verkeerd ingedeeld te zijn (als plantengineer, hij zou het niet eens kunnen.) is hij nu officieel biomedical engineer. Zijn IELTS score was gemiddeld 8,5. Niet zo verwonderlijk voor iemand die tot zijn 19e op amerikaans-engelse scholen heeft gezeten, maar toch...
Omdat de assessment eerst niet zo lekker liep hebben we een lawyer ingeschakeld, George Lombard, die echt waanzinnig goed werk doet en de boel lekker vlot laat lopen.
Van hem kwam ook het idee om art's CV aan bedrijven te gaan toesturen (nadat zij eerst gebeld hadden), om aan de STNI aanvraag toetevoegen als bewijs van inzet en plaatsbaarheid. Arthur is van lieverlee gewooon doorgegaan met solliciteren, dus ook daar ligt al een draadje.
Omdat ik maar 16 uur werk (en dus al 9 jaar geen werkervaring heb...vanwaar dan toch altijd zo druk??) komen we niet in aanmerking voor een skilled indep. Dus dan een STNI, (Voor Victoria) waar art makkelijk voor in aanmerking komt.
En daar wachten we dus nu op.
De uitslag laat nu nog 4-8 weken op zich wachten (daar is wat onduidelijkheid over..) Daarna moeten we nog een visum aanvraag doen. Maar dat schijnt een wassen neus te zijn als je de STNI op zak hebt, en George vindt ons excellent en ziet geen probleem. Wij zijn precies de mensen die ze zoeken! (etc etc)
Dus wachten wachten...
Inmiddels zit ik natuurlijk niet stil; ik heb montessorischolen aangeschreven en heb inmiddels al *2* scholen zover dat ze onze kinderen willen plaatsen! (en bij beide mag ik mijn cv sturen joepie!, een ervan verwacht zelfs een part time vacature te hebben volgend jaar)
En ik ben bezig met mijn asessment; diploma vertaald etc. Deze week ga ik een werkgevers verklaring lospeuteren, en de IELTS moet dan maar spoedig volgen. Ik heb wel een 7 op alle vlakken nodig... op zich is mijn engels goed, maar. Ik ben toch wel enigzins angstig.
Wel goed nieuws; vandaag kreeg ik een mail van de senior asessment officer van Victoria dat het diploma, net als in Nederland geldt voor secundair en primair onderwijs! Dat was voor mij ook zoiets wat in eng vond. Ik vind het primair onderwijs gewoon heel leuk. Al denk ik dat de mentaliteit in australie wel anders is dan op de VMBO in Den haag waar ik gewerkt heb (met 32 kinderen in de klas?!, CKV geven...?)
Tja, en dat moest ik gewoon even kwijt; Ik vind het zo spannend, ik loop gewoon de hele dag te dansen!!
Aukje
Van ons ook maar een 'stand van zaken' nu het er toch echt op lijkt dat we, ... misschien, als alles lukt...gaan!!
Arthur kwam twee jaar geleden met het idee om te emigreren, een week voordat ik uitgerekend was van onze derde dochter. Mijn eerste reactie was dan ook; Ja, daaaaag. We zaten in de auto naar Gouda,(vanaf leidschendam) en dat vond ik op dat moment al veel te ver weg....
Daarna begon het te kriebelen, (eerste hormonen weggeebt) en dacht ik; eerst maar eens kijken wat dat voor land is..australie. Arthur had mij verzekerd dat het niet alleen woestijn was, en een vriendin vertelde mij dat je daar nauwelijks flats hebt, dus dat klonk al interessant.
We zijn er vorig jaar met zijn drieen drie weken geweest, de oudtste twee dochters thuisgelaten, het was tenslotte een werkvakantie. En we hebben heel veel met mensen gepraat; we hebben dus van te voren aan heel veel mensen laten weten dat we gingen, en met welk doel en hoopten zo aan adressen te komen van mensen die met ons wilden praten. Ook aan ouders van de school waar ik werk dus!(Ik geef handvaardigheid op de Montessorischool in Leidschenveen) Het was dus vrij snel bekend op mijn werk dat we dit plan hadden, en de meesten vonden het voor ons heel spannend. Wel jammer dat ik misschien van plan was weg te gaan etc etc. Aan mijn directeur heb ik verteld over de plannen, en er gelijk bijgezegd dat het een proces is van jaren en met zo'n 20 % slagingskans, dus dat ze zich eigenlijk geen zorgen hoeft te maken. Oh ja, Australie beviel; ik had het gevoel voor het regenwoud gemaakt te zijn!! Die Gumtrees!!!!
Inmiddels zijn we dus een stuk verder.... Arthur heeft zijn assessment gedaan en na eerst verkeerd ingedeeld te zijn (als plantengineer, hij zou het niet eens kunnen.) is hij nu officieel biomedical engineer. Zijn IELTS score was gemiddeld 8,5. Niet zo verwonderlijk voor iemand die tot zijn 19e op amerikaans-engelse scholen heeft gezeten, maar toch...
Omdat de assessment eerst niet zo lekker liep hebben we een lawyer ingeschakeld, George Lombard, die echt waanzinnig goed werk doet en de boel lekker vlot laat lopen.
Van hem kwam ook het idee om art's CV aan bedrijven te gaan toesturen (nadat zij eerst gebeld hadden), om aan de STNI aanvraag toetevoegen als bewijs van inzet en plaatsbaarheid. Arthur is van lieverlee gewooon doorgegaan met solliciteren, dus ook daar ligt al een draadje.
Omdat ik maar 16 uur werk (en dus al 9 jaar geen werkervaring heb...vanwaar dan toch altijd zo druk??) komen we niet in aanmerking voor een skilled indep. Dus dan een STNI, (Voor Victoria) waar art makkelijk voor in aanmerking komt.
En daar wachten we dus nu op.
De uitslag laat nu nog 4-8 weken op zich wachten (daar is wat onduidelijkheid over..) Daarna moeten we nog een visum aanvraag doen. Maar dat schijnt een wassen neus te zijn als je de STNI op zak hebt, en George vindt ons excellent en ziet geen probleem. Wij zijn precies de mensen die ze zoeken! (etc etc)
Dus wachten wachten...
Inmiddels zit ik natuurlijk niet stil; ik heb montessorischolen aangeschreven en heb inmiddels al *2* scholen zover dat ze onze kinderen willen plaatsen! (en bij beide mag ik mijn cv sturen joepie!, een ervan verwacht zelfs een part time vacature te hebben volgend jaar)
En ik ben bezig met mijn asessment; diploma vertaald etc. Deze week ga ik een werkgevers verklaring lospeuteren, en de IELTS moet dan maar spoedig volgen. Ik heb wel een 7 op alle vlakken nodig... op zich is mijn engels goed, maar. Ik ben toch wel enigzins angstig.
Wel goed nieuws; vandaag kreeg ik een mail van de senior asessment officer van Victoria dat het diploma, net als in Nederland geldt voor secundair en primair onderwijs! Dat was voor mij ook zoiets wat in eng vond. Ik vind het primair onderwijs gewoon heel leuk. Al denk ik dat de mentaliteit in australie wel anders is dan op de VMBO in Den haag waar ik gewerkt heb (met 32 kinderen in de klas?!, CKV geven...?)
Tja, en dat moest ik gewoon even kwijt; Ik vind het zo spannend, ik loop gewoon de hele dag te dansen!!
Aukje
.George Lombard heb ik 
