Back to Australia

E

Elly

Hoi allemaal...

Ik ben nieuw hier, maar Australie is niet nieuw voor mij. Wij hebben 3 jaar in Sydney gewoond en zijn 7 maanden geleden teruggegaan naar NL. De redenen hiervoor waren oa, missen van familie, dochtertje gekregen in Sydney wat we dachten in NL op te willen voeden, missen van verschillende culturen en historie in Europa. Nu zijn we dus terug in NL en we hebben enorme heimwee. Het valt hier zo ontzettend tegen! Het is schrikbarend duur, crimineel, onrustig, koud. :cry: We missen de natuur ook enorm! Elke dag hebben we het erover en ookal wilen we het laten rusten, het gaat gewoon niet! We weten nu niet wat we moeten doen. Ik kan niet eens iets op TV zien van Australie, want dan draait mijn maag al om! Ik zie ook de nadelen van teruggaan (zoals het missen van opa's en oma's voor ons dochtertje), maar ook een heleboel voordelen. Het voelt gewoon heel dubbel. Zijn er mensen die dit herkennen en die tot een beslissing zijn gekomen, al dan niet terugkeren...?

Graag wat adviezen!

Bedankt Elly
 
Het is en zal volgens mij altijd moeijlijk blijven.
De meeste mensen zullen zich nooit meer ECHT ergens thuisvoelen.

Mijn ouders (en ik dus) hebben 9 jaar in Oz gewoond. Mijn moeder had ook heimwee enz, dus terug gegaan. Mijn vader had daarna altijd heimwee voor Oz, maar mijn moeder wilde niet terug.

Ik ben nu terug in Oz(had geen heimwee, maar wilde gewoon avontuur, en het voelt wel een beetje als thuis(ik woonde hier van mijn 5e tot 14e)

Nu willen mijn ouders ook weer terug komen... Mijn moeder 'natuurlijk' omdat ik hier nu ben, en mijn vader wilde altijd al hier blijven.

Ik wil ze uiteraard heel graag hier hebben, maar het is een dubbel gevoel. Ik vrees dat mijn moeder zich hier weer niet zal thuisvoelen(ze verhuizen zelfs niet terug naar hetzelfde dorp...)
En mijn oma's en opa's leven ook allemaal nog, maar ja, voor hoe lang.


Ik denk dat het ons wel kan lukken om hier echt te settlen, want we zijn nog jong, nog geen hele goede vrienden gemaakt in NL, etc etc.
Maar heel veel mensen emigreren als ze ouder zijn.
Kans dat je terug gaat, en kinderen achter moet laten is groter. Of dat de kinderen terug gaan naar NL...

We waren Zondag op een verjaardag van Nederlanders hier (kwamen hier zelfde tijd als mijn ouders, 1987).
Hele vrienden groep alleen maar Nederlanders! Behalve de buren! :D
Een vrouw wilde terug terug, haar man niet.
Ander stel, hun kinderen waren terug gegaan, maar ze wilde zelf niet :(

Een ander stel vrienden van ons(met 5 kinderen, allemaal in Oz geboren), zijn 2 jaar geleden terug gegaan naar NL. Ging wel goed, maar hij kan geen werk krijgen(had een eigen bedrijf in Oz, verdiende goed, dus ze leefde heel lang van hun spaargeld) en hij heeft volgens mij ook heimwee naar Oz.


sorry, ik help denk ik niet, maak het alleen maar moeilijk.

Ik ben op dit moment ook een beetje in de war, voor mijn ouders.
Mijn vader hoort deze week of hij een gouden handruk krijgt van ze werk. Daarmee willen ze de prijs van het huis verlagen(staat al een jaar te koop, ze willen sowieso verhuizen)



:?: :?: :?:


p.s. ik ben dus eigenlijk ook zonder opa's en oma's opgegroeid. Wat je niet kent kun je ook niet missen.
MAAR, ik heb ook wel liever dat als ik kinderen krijg mijn ouders er zijn.... daarom wil ik dus ook dat ze hier komen.
 
Hoi Elly,

Ik snap je probleem, iets dat bij ons ook in het achterhoofd zit, maar het is natuurlijk niet de bedoeling om je hele leven aan te passen aan je familie. Je moet doen wat je hart je ingeeft, ook al geeft je dat een dubbel gevoel.
Opgroeien zonder je Opa en Oma is mischien nog niet zo erg, als dat jullie je hier ongelukkig vinden.

Ik wens jullie veel succes toe met het maken van de juiste beslissing.
 
Simone en Bacchus,

Jullie antwoorden daar kan ik me zo in vinden! Inderdaad wil ik ook niet de rest van mijn leven aanpassen aan onze familie. Aan de ene kant wil je om alle goede dingen van het land naar Australie toe, maar het liefst neem je je familie mee. Het is inderdaad heel erg dubbel. Ik realiseer me dat het deze keer niet gaat om 'even een paar jaar' in het buitenland leven, maar om een hele serieuze stap. Onze kinderen zullen naar school gaan in Australie en zullen hier vrienden krijgen (opgroeien in het algemeen). Kun je dan over 10 jaar nog terug en voel je je dan uberhaupt ergens echt thuis. Hoe is het als onze ouders er niet meer zijn en alle broers en zussen leven nog in NL. Zullen we ons ooit echt thuis kunnen voelen of houden we de onrust en verlangen naar Nederland? We zeggen ook altijd, hoe meer je weet, hoe moeilijker het is. Je kunt ook heel je leven in een dorpje wonen en NL nooit uitgaan en toch gelukkig zijn. Hoe meer je ziet van de wereld hoe, meer keuze je hebt hoe moeilijker het is te kiezen. Dit is natuurlijk ook een luxepositie..maar toch...
 
hallo,

ik begrijp je verhaal heel goed elly. Ik heb zelf 3jr in Brizzie gewoont en ben nu ruim 5 maanden terug. Mijn vriendin (zij is australische) woont er nog steeds. reden dat ik terug ben gekomen was voornamelijk heimwee naar familie (en vrienden). Ik verlang echter onwijs terug naar oz en mijn vriendin uiteraard. Ik ben stapelgek op Oz en het leven bevalt me enorm. We hebben nog geen kinderen maar het idee dat als ik daar strax kinderen krijg en mijn ouders er weinig tot geen deel van kunnen uitmaken, beangstigt mij. Ik wil dat mijn kinderen hun opa en oma goed kennen en niet 1x per jaar zien ofzo...

Ik bene r nog steeds niet uit wat ik nou wil doen, ik bene rg geneigd te zeggen dat ik terug ga naar oz, maar ben ook bang om weer die heimwee te krijgen .......pfff..valt allemaal niet mee, maar ik hoop dat jullie eruit komen en ikzelf ook op korte termijn ;)
 
Hoi BigPete,

Lastig allemaal he? Ik vind het ook beangstigend te denken dat ik mijn ouders nog maar eens peer 2 jaar ofzo zou zien. Het lijkt wel of iedereen die in AU is geweest betoverd raakt. Je laat een stukje van je hart liggen en dat zal daar blijven, totdat je teruggaat....en dan ligt er weer een stukje in NL (bij je familie dan...). Dat maakt het zo moeilijk! In jou geval is het helemaal lastig, omdat je vriendin daar nog woont.

Succes ermee...
 
Hi Elly & de rest natuurlijk!

Wij wonen ruim 8 jaar in Brisbane en hebben twee kiddies. Dochter van net 5 en een zoontje van bijna drie. We hebben er net weer eens een bezoek van een van de oma's opzitten. Het is inderdaad zoals Simone ook al weergeeft "wat je niet kent, etc." voor onze kindjes is het nou eenmaal normaal dat ze opa's en oma's maar heel weinig zien, ze hebben wel veel contact via de telefoon in Double Dutch maar dat valt op die kleuterleeftijd ook nog niet altijd mee. Maar het is dubbel feest als we dan toch family over krijgen want die blijven dan ook meteen minstens een week of drie! De band die onze kinderen op deze manier toch nog opgebouwd hebben (en nog altijd opbouwen) is best heel bijzonder.

Moet wel eerlijkheidshalve toegeven dat ons dochtertje van 5 wel altijd een weekje behoorlijk emotioneel is als het bezoek weer weg is. En....da's wel zielig hoor, ze zei van de week " I'm sore here...(en wees op haar borst)...toen ik vroeg wat er dan was zei ze...I think I broke my heart... :( maar even later rent ze weer door het huis met haar broertje, ravot in de tuin, etc. en dan denk ik .....die ruimte en die vrijheid die ze hier heeft kunnen wij haar in Nederland gewoon niet geven.

Groetjes
Syl
 
@ Syl,

Ik denk dat voor iedereen geld die er mee bezig is of reeds verhuist is. En dit soort pijnlijke momenten worden minder en minder naarmate de kinderen ouder worden en ook beter kunnen relativeren.
 
Syl,

Dit klinkt positief! Ik kan me voorstellen dat je dochtertje even emotioneel is na vertrek, maar je geeft aan dat er toch op zekere hoogte een goede band ontstaat en dit stelt mij toch wel een beetje gerust. Ook het beschrijven van de rust en ruinte die je je kinderen niet in Holland kan geven is voor ons een van de vele motivaties. We geven het nog een tijdje, maar stiekum lijken we het eigenlijk al te weten. Het verlangen wordt niet minder, maar elke dag meer....
 
Bachus & Elly

Ja hoor, ik zou het wel weten. Wij hebben in ieder geval nog nooit spijt gehad en ik zou het allemaal zo weer doen. (Kom net terug van een weekendje Noosa (Sunshine Coast) ...Hubbie moest werken tijdens de PGA (golf) ...enneh...met dat gebroken hartje gaat het weer prima na zo'n paar daagjes zwembad, strand en genieten!

Ik denk dat het moeilijker is voor de "achterblijvers" met name opa's en oma's. Ik heb geen broers en of zussen en onze kids zijn dus de enige kleinkindjes en da's soms wel even sneu. Maar miijn ouders zijn hier nu al enkele malen geweest en snappen heel goed wat ons zo trekt hier...maar dat maakt het niet makkelijker natuurlijk.

Groetjes Syl
eerst maar eens even tassen uitpakken en kilo's zand weg werken.
 
Daar kan ik helemaal inkomen.

Succes met het uitpakken en het weg werken van je kilo's zand. Dat zal vast wel de moeite waard geweest zijn.
 
Wat een heerlijk verhaal Syl, ik hoop dat mijn dochters dit allemaal ook lezen, ik heb ze genoeg 'links' en hinten :wink: gestuurd.. kijk Catherine zal nu niet al te veel tijd hebben om te lezen aangezien ze over 12 dagen naar Oz vertrekt voor een maand in haar eentje te backpacken.. ik hoop dat ze hier ook wat zal laten horen als ze daar zit.. toenstraks nog met haar zitten msn'en en gezegd dat ik het liefst MET hen naar Oz zou vertrekken... dus wie weet wordt ze wel razend verliefd daar op Oz en wil ze nx liever dan daar wonen.. ook al woon ik hier prachtig en verrukkelijk rustig alsof ik midden in de Ardennen woon hier in Belgie... ik weet niet waarom ik steeds meer er naar verlang om naar Oz te gaan met de meiden en liefst zo veel mogelijk familie.. al was bij mij de trigger om te willen gaan die extremisten..

kun je je ouders niet laten overkomen en daar wonen Elly? ik probeer ook zoveel mogelijk familieleden 'warm' te maken ervoor en als mijn 2 meiden maar mee zouden gaan zou ik hoeveel ook geef om mijn verdere familie zo gaan.. en ondanks dat we hier nu bijna net klaar zijn en ons zwembad heerlijk is.. ik zou toch zo gaan.. ondanks al mijn vrienden... ik zou toch zo gaan... ik durf te wedden dat er veel mensen dat plan ook gaan krijgen als ze er eenmaal over beginnen te denken... dus Elly wat je ook beslist... veel succes en sterkte :wink:

Thesi
 
Toen we 3 jaar in Sydney woonden zijn mijn ouders ook een aantal keren langsgekomen. Het zijn mensen die niet vies zijn van avontuur en wereldreizen, dus dat zal het probleem zeker niet zijn. Ik denk dat ze zeker vaak langs zullen komen...ze vonden Australie geweldig (wie niet he?)...

Nog steeds hebben mijn vriend en ik het er dagelijks over en we weten eigenlijk wel dat we onszelf ook niet veel langer voor de gek kunnen houden. We willen gewoon dolgraag terug! Ik heb gisteren weer eens foto's bekeken van weekendjes Jervis Bay etc. Lekker kamperen en zwemmen...mmmmm, dat willen we onze kinderen toch ook niet ontnemen. Ik krijg alweer kriebels als ik er over schrijf. Ook willen we niet al te lang wachten ivm de goede contacten die we nu nog hebben lopen. Mijn vriend heeft nog een bedrijf wat zeer graag wil werken met hem...dus dat is weer meegenomen. We zitten wel met een paar serieuze zaken, zoals ons huis weer verkopen (wat we net 6 maanden hebben haha), maar dat zien we allemaal als bijzaak....en wat denk je van familie inlichten, ze vallen ter plekke neer. Nee, voordat we onze voetjes weer in het warme zand mogen steken zullen we nog wat koude bergen over moeten. Over een jaartje misschien......Australia here we come......
 
'Gefeliciteerd' met de beslissing Elly :D
Succes!


Trouwens, het is nu 99% zeker dat mijn ouders weer terug komen.
Mijn vader is op 1 februari zijn baan kwijt...

Nu dus huis verkopen, en die staat al een jaar te koop....


Helaas is misschien mijn broertje te laat met inschrijven bij de uni. Moet eigenlijk voor 24 November.
Nu met de 2e lichting mee, maar zit waarschijnlijk vol

:? :roll:

Ach, komt wel goed...
 
Wat een heerlijke berichten!! en zeker Elly, gefeliciteerd met jullie beslissing! neem nog maar gauw de kans waar nu het nog kan! wie weet hoe groot de aanvragen gaan worden om naar Australie te kunnen emigreren... en wie weet komen wij er wel nooit meer toe omdat we qua leeftijd dus niet gunstig zitten, nu maar hopen dat het via de werkgever ONZE kans wordt.. en dat onze dochters mee willen...

wat heerlijk Simone dat je ouders nu zeker komen! lijkt me toch WEL zo geweldig heh! Hoe oud is jouw vader als ik vragen mag? en heeft ie weer een baan in Australie? Je snapt natuurlijk wel dat ik dit vraag uit 'eigenbelang' :wink: gezien onze leeftijden... mijn dochters zijn 30 en 28 jaar... en ik probeer hen warm te krijgen voor emigratie.. inmiddels zul je wel al gelezen hebben dat Catherine de jongste, nu de 17e december gaat voor een maandje backpacken en ik hoop dat ze volledig omgeturnd terug komt.. al vertelde ze me gisteren dat een vriend van haar ene JP die nu ook in Oz woont en een vrouw en een kindje inmiddels heeft, regelmatig geplaagd wordt door heimwee... :? .. hij mist de vriendenkring.. en ik denk dat daar ook best wel een grond van waarheid in kan zitten, zeker nu ie net ook nog vader is geworden.. is natuurlijk helemaal een omkeer in al je 'gewoonten' die je had... maar des te meer redenen om je vrienden daar te maken en wat ik zo lees en gehoord heb, moet dat niet moeilijk zijn omdat de mensen zo vriendelijk zijn daar toch?

groetjes van een 'jaloerse' Whippie :wink:
 
Whipp said:
wat heerlijk Simone dat je ouders nu zeker komen! lijkt me toch WEL zo geweldig heh! Hoe oud is jouw vader als ik vragen mag? en heeft ie weer een baan in Australie? Je snapt natuurlijk wel dat ik dit vraag uit 'eigenbelang' :wink: gezien onze leeftijden...
Click to expand...
Mijn vader is 54. Hij heeft hier nog geen baan. Moet wel lukken, want hij zit in de bouw, en daar gaat het erg goed mee. En hij heeft hier eerder gewerkt en heeft nog contacten. Helaas kan hij zelf niet meer bouwen, nek en rug kapot.

MIjn moeder is 50 en verpleegkundige in NL. Maar dat zal ze hier niet weer doen, vanwege taal. Misschien wel verzorgende of zo..


Whipp said:
maar des te meer redenen om je vrienden daar te maken en wat ik zo lees en gehoord heb, moet dat niet moeilijk zijn omdat de mensen zo vriendelijk zijn daar toch?

groetjes van een 'jaloerse' Whippie :wink:
Click to expand...
Mensen zijn best vriendelijk, maar niet zo heel veel meer als NL vind ik.

Vrienden maken is moeilijker als je ouder bent... je vrienden in NL heb je waarschijnlijk al jaren, opgebouwd tijdens school en hogere school etc. Meeste mensen doen er jaren over om een goede vriendenkring te krijgen, dat lukt niet zomaar weer zo snel.

De meeste nederlanders die ik hier ken gaan veel met andere Nederlanders om. Zelfs diegende die echt nooit meer terug gaan naar NL..

:D
 
Simone said:
Trouwens, het is nu 99% zeker dat mijn ouders weer terug komen.
Click to expand...

Dat is goed nieuws Simone! Nu hopen dat het huis snel verkoopt...

Helaas is misschien mijn broertje te laat met inschrijven bij de uni. Moet eigenlijk voor 24 November.
Nu met de 2e lichting mee, maar zit waarschijnlijk vol
Click to expand...

Wat wil je broertje gaan studeren? Trouwens, ben jij ook niet bezig met een studie of haal ik nu dingen door elkaar?

EDIT: Hmm, studeren is duur, maar omdat jij citizen bent betaal je de 'normale' tarieven toch?
 
Sander said:
Simone said:
Trouwens, het is nu 99% zeker dat mijn ouders weer terug komen.
Click to expand...

Dat is goed nieuws Simone! Nu hopen dat het huis snel verkoopt...

Helaas is misschien mijn broertje te laat met inschrijven bij de uni. Moet eigenlijk voor 24 November.
Nu met de 2e lichting mee, maar zit waarschijnlijk vol
Click to expand...

Wat wil je broertje gaan studeren? Trouwens, ben jij ook niet bezig met een studie of haal ik nu dingen door elkaar?

EDIT: Hmm, studeren is duur, maar omdat jij citizen bent betaal je de 'normale' tarieven toch?
Click to expand...

Uhhhmmm, iets in de IT. Op Murdoch. Meer business management en IT.

Nee, ik studeer niks. Zat er toen wel aan te denken, maar geld verdienen is lekker!

Ja, Maarten is ook citizen, dus dat is gelukkig geen probleem!!
 
Simone said:
Whipp said:
wat heerlijk Simone dat je ouders nu zeker komen! lijkt me toch WEL zo geweldig heh! Hoe oud is jouw vader als ik vragen mag? en heeft ie weer een baan in Australie? Je snapt natuurlijk wel dat ik dit vraag uit 'eigenbelang' :wink: gezien onze leeftijden...
Click to expand...
Mijn vader is 54. Hij heeft hier nog geen baan. Moet wel lukken, want hij zit in de bouw, en daar gaat het erg goed mee. En hij heeft hier eerder gewerkt en heeft nog contacten. Helaas kan hij zelf niet meer bouwen, nek en rug kapot.

MIjn moeder is 50 en verpleegkundige in NL. Maar dat zal ze hier niet weer doen, vanwege taal. Misschien wel verzorgende of zo..


Whipp said:
maar des te meer redenen om je vrienden daar te maken en wat ik zo lees en gehoord heb, moet dat niet moeilijk zijn omdat de mensen zo vriendelijk zijn daar toch?

groetjes van een 'jaloerse' Whippie :wink:
Click to expand...
Mensen zijn best vriendelijk, maar niet zo heel veel meer als NL vind ik.

Vrienden maken is moeilijker als je ouder bent... je vrienden in NL heb je waarschijnlijk al jaren, opgebouwd tijdens school en hogere school etc. Meeste mensen doen er jaren over om een goede vriendenkring te krijgen, dat lukt niet zomaar weer zo snel.

De meeste nederlanders die ik hier ken gaan veel met andere Nederlanders om. Zelfs diegende die echt nooit meer terug gaan naar NL..

:D
Click to expand...

Hi Simone,
How's life

Wel ik ben het niet helemaal met je eens wat betreft vrienden maken als je ouder bent. Zeer zeker in Oz.Zoals je misschien al weet ben ik 50 en heb hele goede ervaringen wat betreft vrienden in Oz. Ik denk dat het een beetje aan de persoon zelf ligt.Ook denk ik dat wij elkaar misschien te vaak opzoeken.Ik bedoel Nederlanders,Duitsers enz.
Trouwens leuk dat je ouders overkomen.Ze redden het wel met dochter en schoonzoon in de buurt.

Groetjes Rob
 
Ik ben het met je eens Rob, vrienden kun je te allen tijde maken..

gisteren nog liepen hier mensen voorbij terwijl ik een boompje ah schoonmaken was, ik groette, zij groetten en zij zeiden, gaat u lampjes ophangen? en dat was idd mijn idee en we raakten ad praat en stelden ons voor.. en wat bleek? zij waren toevallig ook Nederlanders en woonden al meer dan 40 jaar in Belgie en hadden het geweldig naar de zin hier.. en zeiden dat zij regelmatig hier kwamen wandelen omdat ze dit het mooiste stukje vonden, net de Ardennen... wel een compliment natuurlijk voor ons, wij vinden dit zelf ook al, we zeggen regelmatig 'net of we iedere dag op vakantie zijn' maar goed.. en ze vertelden dat hun hond nog niet zo lang geleden overleden was aan een hartaanval een dalmatiner... en ik vertelde dat wij dus nog 2 whippets hebben en een galgo en dat 17 juli onze Scarlett onze whippet van 4 jaar overleden was aan een auto-immuun ziekte, ze kenden het ras niet dus hebben we ze binnen gevraagd.. en gelijk een afspraak gemaakt voor een drankje en ze willen van alles weten over het ras.. dit waren dan toevallig Nederlanders, en we weten natuurlijk niet of dat ooit 'vrienden' zullen worden... dat is allemaal zoiets wat je toch pas op den duur kunt zeggen.. we hebben een paar vrienden.. ik geloof dat we aan 4 komen.. daarbij ben ik zo vaak verhuisd dat ik eigenlijk geen vrienden heb gemaakt vanaf school en dergelijke... je leven verandert zo vaak dat vrienden komen en gaan...
we zijn erg gesteld op onze dochters, ik ben 55 en Cees wordt dan 50 2e Kerstdag... kennissen hebben we zat.. en leuke mensen ontmoet je overal gelukkig waar je het gezellig mee kunt hebben.. zeker als je honden hebt loop je tegen leuke :wink: mensen aan.. en kijk eens hier hoe gemakkelijk we met elkaar praten.. ik heb ook op msn een communitie en heb het heel leuk met de mensen daar, verscheidene ervan ook ontmoet en me nog maar een paar keer vergist.. en dat geeft de burger toch moed nietwaar :lol: :wink:
wij ouwetjes maken vrienden zat gelukkig :wink: dus Simone :wink: er is hoop :lol:

groetjes, Whippie
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top