depressief na emigratie

G

groentje

Account Inactief (eigen verzoek)
Hallo,

Ik zit nu ongeveer 2 maanden in australie en ging hier waarschijnlijk heen op een roze wolk. Die wolk is nu van kleur veranderd. Van de 8 a 9 weken dat ik hier ben, ben ik meerendeel niet vrolijk en is het toilet mijn grootste vriend. De omgeving en de manier van leven hier spreekt mij wel aan. In Nederland ben ik ook depressief geweest, maar daar was ik bovenop gekomen. Het gedrag wat ik momenteel vertoon is niet leuk voor mijn gezinsleden en daarom ga ik binnenkort naar de dokter.

Nu was ik ook benieuwd of ik de enige ben met dit depresieve verschijnsel of zijn er meer die hier last van hebben gehad. Zo ja, hoe zijn jullie daar dan mee omgegaan? Ik weet van mezelf intussen dat ik moeilijk om kan gaan met nieuwe situaties. Zo zat ik dus ook te denken dat ik dan door medicatie gewend kan raken aan het leven hier in Australie en dan rustig weer ga afbouwen of zodra de tijd daar rijp voor is.

Het is even wat minder leuk bericht, maar ik wil het leven hier wel proberen.

groetjes astrid
 
Hey groentje!

Goh wat rot voor je. Ik kan me voorstellen dat het heel vervelend is om je zo rot te voelen en dan ver van familie en vrienden te zijn.

Het eerste waar ik aan dacht toen ik je post las was het artikel dat ik laatst las:  http://www.girl.com.au/post_bridal_depression.htm. Dat gaat over depressie naar dat je eenmaal getrouwd bent. Ben je een heel jaar bezig geweest met het plannen van de trouwdag. Dan is 'ie er eindelijk. Je hebt een leuke dag. En wat dan.... Ik kan me voorstellen dat het ook met emigreren zo kan zijn. Eerst ben je zo hard bezig met alles voor je emigratie te regelen. Visums, tickets, verhuizen, alles verkopen of verschepen, afscheid nemen. Alles draait om emigreren. En plotseling zit je dan in Australie... wat nu?? De onzekerheid kan dan toeslaan.

Medicatie klinkt wel als een goede mogelijke optie. Zeker ook als je al eerder problemen met depressiviteit hebt gehad en een gevoeligheid van je is. Dus naar de dokter gaan klinkt als een goed plan.

Ik heb geen last hiervan gehad toen ik zelf hiernaartoe kwam dus kan verder niet uit eigen ervaring praten.

Take care,
CJ
 
Hoi Astrid,

Inderdaad geen leuk bericht.
Ik hoop dat medicatie je kan helpen en je daarna er hier het beste van kan maken.
Hopelijk begrijpen je gezinsleden je en kunnen ze je er mee helpen.

Veel suc6 en sterkte,
Wilco
 
Dat is inderdaad niet leuk, maar je onderkent het wel
heel snel en dat is gewoon hartstikke goed. Sterkte!

groetjes Miranda  :)
 
Hi Groentje.

Denk je dat je depressie met je emigratie te maken heeft dan?

Medicijnen zijn er om de verschijnelen te onderdrukken, maar niet om ze op te lossen. Goed dus van je om naar een dokter te gaan. Misschien dat hij je doorstuurt naar een psycholoog. Niets om je voor te schamen: een psycholoog kan vaak dingen naar boven halen, waarvan je het bestaan niet weten, maar je wel helpen om de situatie weer de baas te worden.

greets Joep
 
erg vervelend, maar ik zou zeggen: geef het ruim de tijd, wat zijn nou 8-9 weken!
Geef het eens een paar maanden de tijd. Als het te erg is is een beetje hulp van de dokter natuurlijk wel handig.
 
Allereerst wil ik ff zeggen dat ik het ontzettend rottig voor je vind dat je je zo klote voelt.
ik heb geen depressie gehad, maar moet zeggen dat ik ontzettend down ben geweest nadat mijn moeder en petekind weer terug naar Nederland gingen na 1 maand vakantie (ze waren hier voor de bruiloft)
ze zijn de 2 meest belangrijke mensen in mijn leven (uit Nederland)
Nu ben ik deze week met een nieuwe baan begonnen en ik moet zeggen dat doet wonderen, heerlijk in een winkel ,veel nieuwe mensen leren kennen ,en hele aardige collega's..
En john ,mijn hubbie zegt dat ik alles veel te snel wil, en dat zal t m wel zijn, de nederlandse mentaliteit.

Professionele hulp is natuurlijk altijd goed, maar probeer ook een beetje geduld te hebben,dan komt t vast allemaal goed.
Succes met alles,
groetjes Linda
 
Hai groentje,

Ik ben het helemaal met CJ eens, als je zo lang met iets bezig bent, of helemaal op gefixeerd bent en die 'bezigheid' is er dan niet meer, kunnen de muren letterlijk op je af komen.
Het is zeker een goed idee een bezoek aan te arts te brengen. Maar misschien is het ook een idee om een 'nieuw levensdoel' te hebben.
Wel iets wat minder ingrijpend is dan een emigratie, anders moet je nieuwe doelen blijven zoeken.

Ik heb zelf niet een probleem met nieuwe situaties die geven mij juist een boomer, maar ik ken wel het gevoel van leegte nadat je zo intensief met iets bezig bent geweest.

En laten we eerlijk zijn, emigratie is toch een van de dingen die enorm veel van je vergt.
Dus dat gat erna kan behoorlijk diep en zwart zijn.

Ik wens jou en je familie veel sterkte, ook al denk ik dat je het prima zal doen, je trekt tenslotte al heel snel aan de bel. :up:

Groetjes van Mariette
 
Hi Groentje,

Alhoewel dit onderwerp nog een stuk persoonlijker is dan OB of geen OB, wil ik graag op je reageren. Ik stoei al jaren met zware depressie, en dat deed ik ook al in N'land. Soms is er niet veel voor nodig om weer in die diepe put te raken, maar een verhuizing als deze kan je zeker op je grondvesten doen schudden en ogenschijnlijk oude koeien uit de sloot halen.

Als je een verwijzing naar een psycholoog/psychiater kan krijgen, dan is dat een grote stap in de goeie richting.

Ik ga hier niet een heel medisch relaas houden, je kan me altijd PM'en, maar ik hoop dat je een wijze GP hebt :)

Sterkte meid!

Ireen.
 
Erg naar voor je Groentje. Ik sluit me aan bij de andere forumleden. Met wat geduld en wat te doen hebben zal het allemaal wel goed komen. Sterkte en houd je haaks. Frank
 
Erg rot voor je Astrid. Ik sluit me aan bij wat allemaal al is gezegd. Kop op en er niet aan onderdoor gaan hoor. Ben zelf ook jaren depressief geweest dus ik weet waar je het over hebt. Sterkte :up:.

Erna
 
Ook ik vind het heel naar voor je dat net nu je alles voor elkaar hebt  er een depressie opduikt. Ik hoop voor je dat je zei het met medicatie of zoals eerainuh suggereerde misschien met therapie je er weer een beetje bovenop komt zodat je ook tussen de grijze wolken de kleine straaltjes zonneschijn weer op kunt vangen die je dag soms goed maken. Ik wens je veel sterkte en ook voor je gezin. En ik vind dat je best wel een beetje extra tijd mag nemen om te wennen aan jullie nieuwe situatie.

groetjes Manja :)
 
Hai groentje,

Ook vanuit hier... wat vervelend voor je. Lastige kant van dit soort dingen is dat het altijd zoveel tijd kost. Weet wat het is om 'niet in balans' te zijn en dat voelt heeeeel vervelend.

The best of luck! Als het helpt om je ei kwijt te raken, dan kun je ongetwijfeld met mensen (digitaal) spreken zoals Irene en mij(knap hoor Ireen!).

Kathleen
 
Hallo Groentje,

wat rot voor je dat je je zo voelt. Ik voel vooral met je mee omdat ik net een depressie 'achter de rug heb' en weet dus uit ervaring dat dit niet prettig is. Voor jezelf, maar ook zeker voor de mensen om je heen. Hou dit jezelf altijd voor en zeg het eventueel tegen jezelf elke ochtend in de spiegel: het gaat voorbij. Wanneer, dat is de vraag. Zeker zou ik als ik jou was naar de dokter gaan. Al is het niet voor de medicijnen, dan is het wel om het van je af te praten. Wellicht kan hij/ zij je tips geven om je beter te voelen. Probeer in contact te komen met Ozzies (niet alleen kwa werk, maar ook voornamelijk wat betreft ontspanning!), ga aan lichaamsbeweging doen als je dat al niet doet. Zorg voor ontspanning, leer je nieuwe land kennen, doe leuke dingen.

Ik weet dat op sommige momenten de dingen niet zo rooskleurig kunnen lijken, maar als je hier eenmaal doorheen bent (en dat gaat gebeuren, let op mijn woorden) kijk je overal weer heel anders tegenaan. Ik zou ook zeker geen grote beslissingen nemen (zoals teruggaan bijvoorbeeld) voordat je uit je depressie bent.

En gebruik het forum om van je af te schrijven, of begin een website!  :)  Zo kan je je gevoelens opschrijven en nog eens nalezen, dit heeft voor mij iig heel erg prettig gewerkt.

Veel sterkte en succes en probeer te genieten.

Groetjes Wendy
 
Ik kan zeggen dat ik het met Joep eens ben. Zelf ben ik 2x depressief geweest. De 1e keer nadat ik te horen kreeg dat mijn vader een vriendin had en bij mijn moeder (en mij) wegging. De 2e keer nadat ik op mijn werk met een nieuwe baas te maken kreeg die, zo bleek, niet bepaalt een goede personeelsmanager was.
Naar een psycholoog gaan helpt zeker, ik ben er zelf ook geweest. En wat ook helpt: Voor jezelf opschrijven waar je mee zit, en aan de hand daarvan een oplossing zoeken!

Mis je je familie? Neem een internet abonnement en zet Skype op je computer en ga ze meerdere keren per week oproepen!
Heb je geen baan of geen leuke baan? Ga solliciteren!
Staat op de één of andere manier je nieuwe omgeving niet aan? Misschien is het mogelijk om te verhuizen?

Piekeren heeft geen zin, actie ondernemen wel. Ook al weet ik uit ervaring dat dat soms makkelijker gezegd dan gedaan is. Maar ik hoop dat je met me eens bent.
 
Hi groentje,

Vervelend voor je dat het niet allemaal zo soepel loopt. Het lastige is dat je met psychische kwalen vaak op veel onbegrip stuit. Vooral als je zegt dat je depressief bent dan is daar niet altijd evenveel begrip voor. Maar je ziet het, op XPdite kun je altijd weer je verhaal kwijt.

Wie ben ik om je advies te geven, maar het loont wel om dingen te gaan ondernemen. Ga lekker sporten, zoek een baan, doe vrijwilligerswerk, of zoek contact met landgenoten in de omgeving.

Alles komt goed, sterkte  :up:
 
Bedankt voor alle reacties. Ik zie al dat ik niet de enige ben en ik weet dat het tijd duurt. Soms is die tijd er niet meer en is het nu of nooit. Na 6 jaar op en af kan het voor de omstanders wel eens de emmer doen overlopen en moeten die ook eens aan hun zelf denken. Ik heb internet en skype en ik doe aan sport en zoek mensen op, omdat ik weet dat ik dat moet doen om afleiding te hebben en eruit te kunnen komen. Medicatie zie ik nu even als een snelle oplossing om even de rust terug te krijgen in ons gezin. In nederland benik naar een psygoloog geweest en de papieren heb ik daar nog van. Dus dat wil ik dan ook weer terug lezen en weer werk van gaan maken. Een psygoloog in het engels weet ik niet of dat gaat werken, omdat ik me nog niet goed in het engels kan uitdrukken van wat ik voel en wat er in me omgaat. Misschien wilde ik wel te veel en ben ik na al het geregel wel in een diep zwart gat gevallen. Er met iemand over praten die niet hetzelfde heeft meegemaakt is moeilijk. Wat al is gezegd, het berip ervoor is ver te zoeken. Degene die hetzelfde gevoel hebben meegemaakt weten waar je het over hebt. De kleine dingen zo nutteloos als ze ook zijn, kunnen je weer helemaal van slag brengen.

Ik hoop nu aan medicatie te kunnen komen zonder mijn verleden erbij te hoeven halen. Dit omdat we mijn depressie niet hebben opgegeven aan de particuliere verzekering en we dan eventueel onze verzekering kwijt kunnen raken.

Met vrienden en familie uit nederland erover praten kan over het algemeen alleen s'avonds en de moeilijkste momenten van de dag zijn s'morgens. Toevallig ben ik van de week iemand tegen gekomen (ontmoet) die ook een depressie heeft gehad en zij staat open voor mij, wat natuurlijk erg prettig is. Maar 1 ding staat als een paal boven water, Ik moet het zelf doen!

Astrid
 
Beste Astrid,

Even ter aanvulling. Vergeet ook niet dat emigratie zo'n enorme life event is. Het is (voor sommigen) te vergelijken met een rouwproces.
Wellicht kun je proberen om een Nederlands sprekende psycholoog te vinden in je omgeving. Ik ben zelf psycholoog en sta bij de Australian Psychological Society ingeschreven met de vermelding dat ik ook Nederlands kan spreken. Je weet maar nooit of er een werkzaam is in jouw omgeving.

Succes.

Jacobine
 
Hee Groentje, staat depressie op die lijst van voorbestaande condities? Dat wist ik niet. Maar in feite maakt het ook niet uit, je GP of psychiater kan je medicijnen voorschrijven zonder je pre-Australië leven bij te hoeven verklaren. Verwacht overigens geen wonderen van medicatie, want het kan best een tijdje duren eer je de juiste te pakken hebt.

De meeste anti-depressiva worden door Medicare vergoed (behalve dan je eigen bijdrage), een enkele niet. En zelfs als je privé-verzekering een rebate zóu geven, je hóeft er natuurlijk niet naartoe met je rekening.

I hope I make sense!

Take care,

Ireen
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top