dochter wil echt niet- hoe pak je dat aan?

mammavark

mammavark

XPdite Sponsor
Hallo,

We zijn nu al twee jaar mentaal aan het emigreren, en inmiddels zijn we zo ver dat we morgen de laatste medicals hebben en dan is het nog even afwachten...
Thuis zijn we heel erg aan het opruimen en weggooien, dus ons huis wordt leger en leger. Uiteraard komt australie als onderwerp dan ook steeds vaker over tafel.

Onze dochter (nu 9, als we gaan 10) heeft vanaf het begin moeite gehad met het idee om te emigreren. Ze wil haar vrienden niet in de steek laten, mijn zus en moeder niet missen (verdere familie is er nauwelijks in NL) en vindt het over het algemeen gewoon vreselijk.
Dat steekt ze niet onder stoelen of banken. Iedere keer dat we erover praten zegt ze; australie is stom, wat is daar nou voor leuks etc etc. Heel erg negatief, en het vervelende is, ze steekt onze andere twee dochters aan. (6 en 2)
Behalve dat het flink vervelend is om iedere keer als je iets positiefs zegt een negatieve sneer te krijgen, is het ook heel erg zielig voor haar, want ze maakt zichzelf natuurlijk alleen maar verdrietiger  door het zich zo negatief voor te stellen.

Ik begrijp best dat zij zich moeilijk een beeld kan vormen van australie (ondanks het bekijken van reisgidsen en folders etc) en dat er hier op dit moment alleen maar afbraak plaatsvindt (huisdieren weg, speelgoed weg, meubels weg... het wordt alleen maar minder) maar wil toch graag haar negatieve inzicht proberen te kenteren.
Maar hoe?

Heeft iemand een suggestie om hier op een goede manier mee om te gaan? Onze dochter is waanzinnig lief, maar heeft soms wat moeite met het maken van vrienden omdat ze nogal eigengereid is. Haar angsten zijn dus niet geheel ongegrond. (al is ze wel taalvaardig)

Heeft iemand hetzelfde meegemaakt?

alle tips en ideeen zijn welkom.!

groeten, Aukje
 
Oeefff.... dat lijkt me inderdaad erg zwaar.
Ik heb zelf geen kinderen, dus daar kan ik weinig over vertellen... maar ik dacht dat het misschien wel een idee zou zijn om jullie dochter eens posts uit de kids corner hier op het forum te laten lezen. Misschien krijgt ze dan een wat positiever beeld en kan ze misschien op deze manier al wat contacten op doen.

Groetjes Jidske
 
ja,
maar ze weigert dus iedere positieve stap.  ook mailen met de kinderen van vrienden die nu in Bolivia zitten, wil ze niet (stel je voor dat het wel leuk zou blijken...)

aukje
 
Inderdaad lastig geval, hoewel de leeftijd nog niet helemaal kritisch is(stel je een tiener voor die niet wil).
Oplossing is moeilijk, misschien is het ook wel goed om ze er op het moment niet onnodig veel mee te confronteren(zonder het onderwerp taboe te maken natuurlijk).
Bekijk het zelf ook van de positieve kant! Als ze het nu niet ziet zitten dan kan het dadelijk inAustralie alleen maar meevallen, toch?
 
Hoi Aukje,

tja... moeilijk he? Je wilt zo graag het beste voor iedereen.. toch? Wat is de reden dat ze australie stom vindt? Is ze er al eens geweest of ziet ze gewoon op tegen het feit dat ze van voren af aan moet beginnen met vrienden maken? Ik weet nog dat mijn ouders op het punt stonden om naar Canada te vertrekken en dat ik het ook helemaal niet tof vond..... BEHALVE "de schoolbus" want dat leek me wel "cool" -> zeer primaire reactie natuurlijk! Misschien moet je haar eerst kennis laten maken met al het nieuwe. Sander en Linda (M5 en Lin) hebben ook 2 kids, die weliswaar jonger zijn, maar zich toch uitstekend redden in Oz. Zo zijn er meer positieve voorbeelden als negatieve. Uiteindelijk ben ik van mening (voor zover die telt want ik heb geen kids) dat ouders een luisterend oor moeten hebben voor de wensen van hun kinderen maar waar zij zelf uiteindelijk toch de beslissing nemen. Ik hoop voor jullie dat het goed komt en dat je over bv 8 jaar kunt vertellen dat jullie dochter het uitstekend naar haar zin heeft ( en wie weet een ozzie vriendje aan de haak heeft geslagen  :wink: )
 
Onze dochter (11) twijfelt ook en schermd met al haar vriendinnen.
Wij proberen alleen de positieve dingen naar voren te schuiven( wat mischien niet helemal eerlijk is)
Tijdens het avondeten praten we er wel eens over, op de vraag om de vriendinnen op te noemen daar ze al langer dan een jaar mee omgaat
kan ze geen antwoord geven.
de voordelen die wij noemen zijn dan ook het weer dicht bij het strand en mischien wel een eigen zwembad.
Ons voodeel is wel dat ze er niet geheel negatief tegen over staat.

Toch nog veel succes met je eigen ideaalbeeld over te brengen op de kinderen

Groetjes Kees
 
... kun je de huisdieren niet meenemen? Misschien wel iets om te overwegen als ze zo "eigengereid" is.. dan heeft ze iig iets vertrouwds bij zich. Anders misschien kort na aankomst een nieuw huisvriendje voor haar aanschaffen?  :smile: good luck!!
 
Hmm...lastig!Onze dochter is 8,wordt dit jaar 9 en is 10 als we vertrekken.Zij is heel enthousiast,maar dat komt vooral omdat wij dat ook zijn.Hopelijk blijft dit zo.Misschien helpt het ook om te zeggen dat je dochter "later" altijd terug kan?
Ik was zelf 13 toen ik met mijn ouders en broer(destijds 11)naar Vanuatu emigreerden,wij vonden het niks maar onze ouders zeiden dat we ook bij familie mochten wonen in NL.Uiteindelijk zijn we gewoon meegegaan en hadden de tijd van ons leven daar,sindsdien is mijn hart verknocht aan de Pacific en Azie,ik heb regelmatig last van "heimwee" gevoelens en kijk er echt naar uit om NL volgend jaar definitief te verlaten.
 
Lastig onderwerp. Ik kan me wel voorstellen dat het voor een kind niet altijd meevalt. Ik denk dat ik er zelf ook niet aan zou moeten denken, toen ik die leeftijd had. Het blijft toch de keuze van de ouders en je laat inderdaad veel vertrouwde dingen achter. Ik denk dat het belangrijk is dat je laat merken dat je het snapt dat ze het niet leuk vindt en dat het ook "eng" is, maar dat er ook positieve veranderingen zijn (al wil ze die nu niet horen). Misschien haar wel wat minder belasten met jullie enthousiaste verhalen en haar wel wat extra in de gaten houden.  :| Succes ermee. Hopelijk valt het haar uiteindelijk allemaal een beetje mee.
 
Hoi Aukje

Het is iid moeilijk die situatie, gelukkig zijn kinderen heel flexibel. Tot aan het moment dat je gaat kun je denk ik alleen maar positief zijn en het proberen te blijven stimuleren. Éénmaal aangekomen zal je dochter er na een paar weken denk ik heel anders overdenken. Kinderen vinden kinderen uit andere landen heel interessant, klinkt misschien gek maar als je dochter naar school gaat zal ze heel veel aandacht krijgen (zeker in haar eerste schooljaar) van haar klas genootjes. Je kan bijna dagelijks naar het strand, op elke hoek van de straat staat practisch wel een speeltuin en voor de rest hebben kinderen hier alles wat ze in Nederland ook hebben. Wij hebben een garage sale in Nederland gehouden en onze oudste dochter zag hoe al haar favoriete spullen werden verkocht en mee genomen door andere mensen, soms was dit echt hart verscheurend dat kan ik je wel vertellen, maanden lang kamperen in je eigen huis puur omdat al je spullen bijna weg zijn. Door omstandigheden met de verkoop van het huis moest ze nog voor 6 weken naar een andere school vlak voor ons vertrek naar Australie. Ze heeft een hoop mee gemaakt en het is allemaal goed gekomen. Eenmaal aangekomen is ze meteen naar school gegaan en binnen 6 maanden sprak ze vloeiend engels, sterker nog haar laatste rapport(dus na 10 maanden school) lag ze met taal 2 jaar voor op haar klas genootjes(lezen en schrijven). Australie is voor kinderen een geweldig land en dat zal je dochter ook mee maken als ze daar éénmaal is.Tot die tijd blijf enthousiast, positief en betrek haar bij zoveel mogelijk dingen die het emigreren aan gaat. Als je een idee hebt waar je wilt gaan wonen, ga met je dochter het internet op en ga site's van scholen bezoeken, woningen, sport clubs of pret parken, misschien vindt ze het wel leuk als ze dat allemaal ziet, en gaat ze er positiever tegen aankijken.

Succes

Cheers Sander :cool:
 
poeh!

probeer ook in de gaten te houden dat haar wereld een stuk kleiner is. En daarmee ook haar referentie kader.

Op die leeftijd draait alles om school en familie en vrienden. Pas dus op om te zeggen dat haar vriendschappen niet zo belangrijk zijn omdat ze  nog niet zo lang bestaan. Voor haar zijn ze echt.

Afstand en tijd zijn dingen die ze nog niet helemaal begrijpen. Of je nu naar Oz gaat of in een andere provincie gaat wonen, dat maakt niet uit.

Probeer te benadrukken dat ze deel van het gezin is. Vertel haar dat jullie heel graag willen en dat je denkt dat het daar heel leuk is. en vertel haar dat je graag wil dat ze mee gaat, want dat zij ook bij de familie hoort.

en misschien helpt het om het niet definitief te maken. zoals ook veel volwassenen hier doen. ze kan bijvoorbeeld in NL naar een middelbare school  uitwisseling.

en wat ook zou kunnen helpen is haar niet de keuze te geven OF ze naar Australie gaat, maar HOE. waar wil je wonen? wat voor school? wil je een huis met zwembad? welke kleur auto?
Laat haar meebeslissen over de 'kleine' dingen. Misschien dat ze het gevoel krijgt weer wat controle te hebben. en het geeft wat afleiding van de 'grote' beslissing.

Een andere tip kan zijn om in de klas aandacht te besteden aan australie door een speciaal project. als ze ziet dat iedereen enthousiast is, wordt zij dat misschien ook.

succes!
 
Hoi Aukje,

Je kunt het ook als een uitdaging zien.

Australie is stom, zegt ze. Achter het woord stom, zit de echte reden vraag aan haar wat de reden is waarom ze Australie stom vindt. En als ze de ruimte krijgt om het stom te mogen vinden en dat het inderdaad stom kan zijn, wordt haar gevoel erkent, dat geeft een gevoel van veiligheid en daardoor kan ze ruimte en eventuele interesse krijgen voor andere dingen. Laat ook jullie twijfels zien, wat jullie overwegingen zijn etc.

Weten jullie al waar je gaat wonen? Er zijn chats, ook is hier de kidscorner en kijk of er kinderen zijn, die in jullie buurt wonen. Dan kan ze die ontmoeten, zodra jullie er zijn. Of stel een vraag op de chat, met kinderen die het ook eerst niet wilden en nu ze er zijn of het hun bevalt of niet etc.

Wat vindt ze leuk in haar leven, zwemmen of dieren, strand etc. Laat haar dat via internet zien, hoe Australie eruit ziet, wat er mogelijk is, kan ook via google earth.

Ik zou zeggen, luister en kijk naar je dochter, dan kom je er achter wat ze nodig heeft. Al het nieuwe is eng. Ze weet wat ze nu heeft en weet niet wat het nieuwe haar zal brengen. Dat vinden niet alleen kinderen eng........

Succes ermee!!

Groetjes Jacqueline.
 
Toen onze oudste 9 jaar was wilde hij ook helemaal niet emigreren. Wij zijn verleden jaar op vakantie geweest in Oz voor 5 weken, en toen de vakantie voorbij was wilde meneertje niet meer terug naar Nederland. Hij wilde dolgraag blijven en hij had ook al nieuwe vriendjes. Hij is nu 11 jaar en wil nog steeds terug naar Oz. Hij heeft hier ook veel vriendjes, maar hij heeft met ze afgesproken om veel te mailen of te skypen met ze als we er eenmaal zijn.

Ik hoop voor jullie dat jullie dochter ook enthousiast kan worden.

Groetjes van Jolanda  :up:
 
Hoi Aukje,

Ik ben me op dit moment aan bet bezig houden met het bestuderen van sociaal netwerken. Hier valt onder andere de categorie "hoe laat je iemand iets doen" onder.

Mocht je nog genoeg tijd hebben om een boek te lezen,  wacht dan geen seconde en bestel "How to win friends and influence people" door Dale Carnegie (special anniversary edition, omdat het 70 jaar bestaat...die versie heb ik).

Maar mocht je dat niet willen, hier even heel kort een paar dingen op een rijtje. Allereerst ga geen discussie aan, dit is altijd een verlies situatie. Hoe kun je iemand iets laten doen? Dit gaat niet door ze te pushen, maar door hun zelf deze actie te laten willen maken. (oftewel, ze moeten het zelf willen). Het is ERG belangrijk altijd de ander zijn perspectief op de zaak te bekijken. Leef je in in de ander. Aan de ene kant is dat moeilijk, omdat ze zo jong is, aan de andere kant is het familie, dus dat maakt het mogelijk weer wat makkelijker. Maar uit je openingspost heb ik al begrepen da je het inderdaad ook vanuit haar kant bekijkt, goedzo!

Een mogelijkheid is: Ga even zitten en denk eraan wat ze allemaal leuk vindt. Bijvoorbeeld de zomer? Spelen in de kindertuin, etc etc. Kijk dan wat de mogelijkheden zijn in Australie, vooral die niet aanwezig zijn in Nederland. Pak er een brochure of een website bij en ga die net bekijken, als je weet dat zij ook komt kijken. Ga dan de mening niet opdringen aan haar, niemand wil orders krijgen, maar doe gewoon enthousiast over wat daar is. Doe dit met meerdere dingen.

Een voorbeeldverhaal uit het boek wat misschien wel enigzins lijkt op jouw situatie. Misschien dat je denkt dat het niet werkt, maar niet geschoten is altijd mis lijkt me;

Stan kwam thuis van zijn werk om zijn jongste zoon Tim, schreeuwend en schoppend op de vloer te zien liggen. Hij moest de volgende dag voor het eerst naar de kleuterschool en hij was aan het protesteren dat hij niet zou gaan. Stan zijn normale reactie zou zijn om hem naar zijn kamer te sturen en te schreeuwen dat hij beter zijn gedachten om kon zetten zodat hij toch wilde gaan.Hij had geen kans. Maar vanavond, inziend dat dit toch niet zou werken om Tim met de beste 'frame of mind' naar school te laten gaan, zat Stan te overdenken wat hijhet beste kon doen, "Als ik Tim was, waarom zou ik dan opgewekt worden om naar de kleuterschool te gaan?". Hij en zijn vrouw maakte een lijst met alle leuke dingen die Tim zou gaan doen zoals vingerverven, liedjes zingen, nieuwe vrienden maken. En toen ondernamen ze actie. "We begonnen met zijn allen met vingerverven op de keukentafel- Mijn vrouw, Lil mijn andere zoon, Bob, en ikzelf, we hadden er allemaal plezier in. Al snel kwam Tim om de hoek kijken en het volgende was dat hij smeekte om mee te mogen doen. 'Oh, nee! Jij moet eerst naar de kleuterschool om te lleren hoe je moet vingerverven.' Met al het enthousiasme die ik kon verzamelen ging ik door de lijst (met leuke dingen. red.) in termen die hij begreep -- hem vertellend over alle leuke dingen in kleuterschoool. De volgende ochtend, dacht ik dat ik het eerste op was. ik ging naar beneden en vond tim zittend en slapend in de huiskamer in een stoel. 'Wat doe je hier?', vroeg ik hem. 'Ik wacht om naar de kleuterschool te gaan. Ik wil niet te laat zijn'. Het enthousiasme van onze volledige gezin had in Tim een 'eager want' opgewekt dat geen discussie of dreiging ooit voor elkaar kon krijgen."

Principle 3 of the fundamental techniques on how to handle people:
Arouse in the other person an eager want.


Ik zou zeggen; give it a shot. Mocht je meerdere dingen willen weten die je kan doen, dan zal ik kijken of ik iets kan vinden voor je. Maar zoals ik al zei, dit boek is echt een aanrader (voor iedereen) om te lezen als je beter wil leren omgaan met mensen (of genoeg hebt van discussies en ruzies :))
 
Wow,
mag ik jullie allemaal heel erg bedanken voor jullie antwoorden? Heel prettig om zo een paar concrete tips te krijgen. 

Fijn dat jullie zo meedenken, want het wordt voor ons wel echt een probleem.
Sander, het verhaal over jouw dochter heb ik voorgelezen (stukje) en Tjitske, onze dochter dus, zat met grote ogen te kijken. 'echt?'. Engels vindt ze dus inderdaad eng, hoewel wij weten dat ze best heel veel verstaat. (we hadden muzzy gekocht, en bij de eerste keer kijken, zat ze alles te vertalen voor onze tweede dochter) Maar dit hart onder de riem had ze blijkbaar toch nodig.

Fol, dat boek ga ik zeker bestellen, in dit geval is het zeer nuttig, en volgens mij kunnen dat soort handreikingen nooit kwaad.
Ze is nu in een stadium dat alles wat wij als leuk aandragen afgewezen wordt ('ik haat zon', ze staat nu echt letterlijk te juichen als het regent... :| ) Maar dingen laten zien- haar nieuwsgierig maken -moet toch mogelijk zijn. Ze is dol op boomhutten en buitenspelen...
We zijn wel al aan het uitzoeken welke reptielen uit australie komen, omdat onze schildpad niet mee mag omdat hij niet inheems is. Nu heeft ze dus bedacht dat ze een slang of hagedis wil als huisdier. Daar ga ik dan voorlopig maar even in mee... (ze krijgt nu wel veel van me gedaan, dat is dan haar voordeel, zeg maar.)

Nou, wij worstelen even verder, maar allemaal bedankt!

aukje
 
Ik denk dat het op zich ook best logisch is dat ze door deze fase gaat. Het is ook doodeng, zeker ook op die leeftijd, ze snapt toch heel goed dat ze veel achterlaat (een vertrouwde omgeving) en zij heeft nog geen zicht op wat ze er precies voor terug krijgt. Wij hebben het er soms al moeilijk mee, terwijl het onze beslissing is en wij beter kunnen overzien wat er gaat gebeuren, laat staan hoe beangstigend het kan zijn voor een kind (dit kan bij andere kinderen natuurlijk ook in hun voordeel werken). Ik denk dat veel geduld, haar afwijzing soms ook maar gewoon accepteren (als er niet al teveel op gereageerd wordt houdt ze het vast geen hele winter vol om te genieten van de regen  :wink:) en haar inderdaad proberen enthousiast te maken met dingen die ze leuk vindt. Het boek van FOL klinkt erg interessant  :smile:

Veel succes in ieder geval. Toch een erg lastige situatie, zeker als je zelf zo enthousiast bent over je vertrek. Ik hoop dat ze wat enthousiaster wordt en dat ze uiteindelijk een geweldige tijd tegmoed gaat in Australie (en jullie natuurlijk ook)  :up:
 
Dank je FOL,

Ik heb een 18-jarige die liever niet meer mee wil.

Ga gelijk op zoek.

Mariette
 
Hoi,

Het is uiteraard geen wondermiddel om ieereen over te halen om te doen wat jij wil, maar zo 'down to earth' zijn we hier wel. Er staan verschillende manieren van communicatie in die wee juist geneigd zijn om te doen, maar niet werken.

Aukje: Je zei dat ze afgeeft op zonnig weer en juist regen wil. Nou zou ik zelf helemaal blij worden van zon en jij ook, maar mogelijk denkt jouw dochter daar anders over. Ik zou zelf (en ik ben hier ook nog geen meester in, dus je moet mijn woord niet als waar beschouwen)  nog iets meer proberen te bekijken vanuit haar kant. Dat van die reptielen bijvoorbeeld is een uitstekend voorbeeld! (en meteen goed voor jezelf om over je reptielenangst heen te zetten ;)).
Moch ze het nou af doen als 'stom', ga dan in ieder geval niet dingen zeggen als "maar vroeger vond je dat wel leuk!" Dit levert meestal op dat ze in de verdediging gaan en of het nou waar is of niet iets zeggen "nee" of "nu niet meer"...
Edit: Ik zag net het volgende: Carnegie's daughter Donna Dale Carnegie wrote a 2005 book entitled How to Win Friends and Influence People for Teen Girls, intended as an updating of the original advice targeted at teenaged girls.

Ik heb hier geen ervaring mee, dus kan er niks over zeggen, maar misschien interessant (al denk ik dat het eerder om puberende meisjes gaat)

Mariette: Succes, zoals ik al zei het is geen wondermiddel dat iedereen 'geneest', maar het biedt zeker openingen.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top