emigratie zenuwen/twijfels

paige

New Member
Binnenkort gaan me vriend en ik op reis naar australie, dan haken we definitief de knoop door of we willen emigreren.
Tenminste voor mij dan, als het aan me vriend had gelegen zou hij vandaag nog willen vertrekken.
Voor mij gaat het eigenlijk in ups en downs.

Ik ben nu eenmaal een twijfelkont. En waar ik me ook een beetje schuldig over voel is dat ik net een nieuwe baan heb, en misschien ga ik daar over een tijdje al weer weg. En ik wil me nu wel graag een keer settelen. Weten dat je ergens blijft. Heb nu soms het idee dat mijn leven stil staat tot het moment dat we iets besloten hebben of geemigreerd zijn.

Ik weet dat ik me daar niet druk over moet maken, maar ja, het spookt wel in mijn hoofd.

Klinkt dit iemand bekend in de oren?

Ben wel benieuwd hoe de mensen hier op het forum erover denken.
Kan er namelijk niet echt met iemand anders over praten (behalve me vriend) aangezien mensen die ik ken hier niet mee bezig zijn.

Paige
 
Hello Paige als je andere topics bekijkt (zoals in kletsdoos, heimwee wat te doen/hoe vertel je je moeder zoeits) of the search (rechts boven)gebruikt beland je al vrij snel op dit soort onderwerpen die al lopen! en kun je zo inhaken! :up:
 
Hallo Paige,

Dat schuldig voelen dat hebben we denk ik allemaal wel gehad. Tijdens ons hele beslissingtraject van wel of niet emigreren heb ik mij schuldig gevoeld tegenover: ouders, schoonouders, kinderen, vrienden, kinderen van vrienden, collega's, klanten, werkgever, buren ............ Hoe zekerder jij bent dat de beslissing die jij neemt de juiste is voor JOU, hoe verder dat schuld gevoel naar de achtergrond verdwijnt.

Natuurlijk voel ik mij schuldig, ik ontneem mijn (schoon)ouders de kans hun kleinkinderen van dichtbij op te zien groeien. Maar ik heb de absolute overtuigen (na 5 jaar wikken en wegen) dat wij als gezin gelukkiger worden door in Australie te gaan leven (wonen en werken) en dat dit opweegt tegen het "verlies" van andere zaken.

Wanneer jij straks door Australie trekt zal je misschien nog niet gelijk de beslissing kunnen nemen, neem er de tijd voor. Terwijl je nog aan het beslissen bent, blijf dan in Nederland vooral doorleven als of je er blijft. Ondanks dat het emigreren al erg diep zat na onze 2e vakantie, hebben we toch een ander huis gekocht, er was een 2e kindje onderweg. Geestelijk waren we nog niet klaar om te emigreren, blijven wonen in een appartement met 2 slaapkamers was ook geen optie en dus hebben we een eengezinswoning gekocht. Precies 1 jaar na de verhuizing hebben we het contract getekend om te emigreren, jammer van het huis, maar stel dat de weegschaal de andere kant op was doorgeslagen? Nu stat het huis te koop en hopen we aan het einde van het jaar te vertrekken!

Dus gewoon doorleven met het idee in je hoofd, het komt vanzelf goed!

Succes,
Sacha
 
Hey Paige,

Ik ken dat gevoel heel goed. Ben een jaar geleden ook een nieuwe job begonnen. Ik ben er heel graag en de mensen daar hebben er geen idee van dat ik wil gaan emigreren. Maar je kunt natuurlijk geen jaar zonder job wachten tot je vertrekt. Ik ben er zeker van dat ze het bij mij zullen begrijpen en dat ze mijn inzet van die jaren (ik hoop dat het er toch max 2 worden) kunnen apprecieren.

Maar soms is het moeilijk zowel in mijn  job als daarnaast heb ik het gevoel dat mijn leven stilstaat. We kopen geen huis, beginnen niet aan kinderen. Er zijn nog maar een paar mensen die weten dat we naar Australie willen en ik moet bijna elke dag uitleggen waarom ik geen huis koop en geen kinderen heb. Het is echt niet eenvoudig maar ik weet dat er ons iets heel moois te wachten staat. We kijken uit naar een beetje avontuur in ons leven en ik ben zeker dat het settelen er vroeg of laat wel van komt.

Ik hoop dat je reis naar Australie alles duidelijk maakt... maar je hoeft nog niet te denken in termen van definitief emigreren, je zou ook kunnen afspreken om het een paar jaar te proberen en dan zien jullie wel. Zo gaan wij het ook doen...

Alvast veel succes,
groetjes,
T
 
Hoi Paige,

Ik heb precies het zelfde. Omdat mijn man australier is en wij al meer dan 11 jaar samen zijn waarvan 5 jaar getrouwd kan ik zonder problemen een permanent visum krijgen. Maar je raadt het al; ik twijfel. Daar heb ik al een hele poos last van. Ik voel me schuldig naar mijn ouders omdat zij dan niet onze kinderen(hun enige kleinkinderen) zien opgroeien. Daarnaast denk ik ook, wat doe ik mijn kinderen aan en dan vooral de oudste van 4 jaar. Als hij wat nieuws heeft gaat hij het altijd als eerste laten zien aan onze buren. Die betekenen heel veel voor kevin. Ze passen veel op als ik ergens heen moet. Ik denk dat ik hun ook een hartverlamming bezorg met de mededeling dat we gaan.
Ik heb zelf nog niet definitief ja gezegd maar ik heb ondertussen wel de aanvraagformulieren gedownload en uitgeprint dus het feest kan beginnen, ALS IK WIL.

Hier zijn ook verschillende vakanties aan vooraf gegaan en ook een WHV visum 8 jaar geleden maar toen ben ik na 4,5 maanden weer teruggekomen vanwege heimwee. Achteraf heb ik er wel spijt van dat ik toen niet langer heb volgehouden. Er waren toen nog geen kinderen in het spel dus we hadden alle tijd om fulltime te gaan werken en tussendoor enkele reisjes te maken door heel australie, maar dit is achteraf.

Je snapt wel dat ik door alle omstandigheden toch nog een beetje twijfel om echt de stap te zetten.
Al neig ik nu meer naar ja, dan nee dus dat is toch weer mooi meegenomen.

Ik heb nu ook een aantal dingen besteld om de daadwerkelijke beslissing te vergemakkelijken. Ik had een boek besteld van emigreren kun je leren en een dvd van australia maar die heb ik nog niet binnen. Heb een week geleden betaald dus die zou uiterlijk vandaag moeten binnenkomen.

Het is wat met dat twijfelen he. Het is ook niet iets waar je zomaar "JA" tegen zegt. Je gaat daarbij niet over 1 nacht ijs.

Ik hoop dat je op deze manier denkt dat je echt niet de enige bent die er over twijfelt.

Groetjes Heidi
 
Hoi Paige,

Het is en blijft een moeilijke beslissing. Ook zijn wij in maart 2007 naar Australie afgereisd om te kijken of het een land voor ons is om te gaan wonen. We zijn ook een tijd met Zwitserland en Oostenrijk bezig geweest maar dat is niet gelukt, dat we weg wilden was al een ding dat vast stond, maar waar heen....
Onze reis beviel ons beide goed (met kleine van toen 18 mnd). We zatten bij vrienden in huis die ook een kind hebben en op school zit, dus op school hebben we ook even een kijkje genomen.
De reis heeft voor mij de doorslag gegeven. Maar toch zijn er nog steeds twijfels.. maar die zal je altijd wel hebben. Ik weet dat dit nu de juiste beslisising is en we gaan er voor. En bevalt het je niet dan kan je altijd nog ergens anders heen, waar het je wel bevalt. Laat in ieder geval je hart spreken en ga op je gevoel af. Veel plezier op reis en geniet ervan. Laat alles over je heen komen en zet thuis alles op een rijtje.
Gr. Ingrid
 
Hoi Paige en Ingrid,

Ik ben 4 keer in australie geweest en we gingen ook elke vakantie weer displayhomes bekijken in nieuwe wijken. Dat vond ik altijd hartstikke leuk, een beetje ideeen opdoen.
Toch heb ik nog steeds de knop niet in zijn geheel om kunnen zetten. Ik vind australie een ontzettend mooi land en ik ben er dan ook nog lang niet op uitgekeken maar of ik nou direct wil verhuizen kan ik ook niet zeggen. Ik vind het ook wel weer jammer om mijn mooie huisje hier te moeten verkopen. Heb er toch bijna 8 jaar gewoond.
Door vakantie lijkt het land altijd leuker. Je bent dag en nacht samen met je man en kinderen en gaat overal samen naar toe maar in het dagelijks leven zul je toch ook moeten werken en alle vaste lasten betalen ed. We gaan de eerste tijd bij schoonouders wonen en dan zoeken we een huur cq koophuisje als we onze eigen spullen per boot binnenkrijgen. Liefst koophuisje maar dan moeten we aardig sparen.
Mochten we gaan dan wonen we in de western suburbs van melbourne.

groetjes heidi
 
Hoi! Het is jouw leven samen met je vriend en als je zo graag weg wilt moet je het gewoon gaan proberen. Zolang je niets doet blijf je er aan denken en krijg je straks misschien spijt. Je hebt nu geen rust en dat is ook niets. Dus, gewoon doen en je ziet het wel en je helemaal niet druk maken om die baan....jemig dan kan je nooit iets ondernemen in je leven!  :|

Als je je om dat soort dingen druk gaat maken dan wordt het nooit wat! Denk maar lekker aan je eigen leven, samen met je vriend en ga er iets van maken, doe wat je graag wilt :cool:

Wij wonen hier nu een half jaar en ik geniet van iedere dag! Afscheid nemen blijft moeilijk maar dat hoort er gewoon bij!

Succes!!
 
bedankt voor de reacties!

Ik vind het fijn om te horen dat ik niet de enige ben die aan het dubben is (al gun ik dat niemand natuurlijk :smile:) Maar leuk om van mensen te horen die in het zelfde schuitje zitten, of die al vertrokken zijn.

Grappig om jou verhaal te lezen Tinneke, het is net alsof ik mijn eigen verhaal lees.
Ben nu net een paar maanden in dienst, enzo.

Ook vindt ik het net als sacha moeilijk dat mijn ouders hun eventuele kleinkinderen niet vaak zullen zien. Aangezien ik het mijn eventuele kinderen een opa en oma gun. (al is voor mijn gevoel de opleiding voor kinderen in australie beter, nederland is echt prut met dat zelfstudie vanaf groep 8 ofzo)

Maarja, jullie hebben wel gelijk. Het is ons leven en we kunnen nu eenmaal niet met iedereen rekening houden.

Eerst maar eens op vakantie, ons goed oriënteren en dan zien we wel. Het zou zonde zijn als we door twijfels later spijt krijgen dat we niet zijn gegaan.

In ieder geval bedankt :up:
 
al is voor mijn gevoel de opleiding voor kinderen in australie beter, nederland is echt prut met dat zelfstudie vanaf groep 8 ofzo
Hier in WA is dat zeker niet zo. Het zelf leren dat de kids in Nederland doen is nog altijd een betere basis dan wat ze hier krijfen. Ik heb ook een moeilijk lerend kind en in het onderwijs gezeten dus neem dat maar aan. De kinderen weten in jaar 10 (voor de meesten het laatste middelbare schooljaar) nog steeds niets van wat er in hun (de wereld omgaat en ween niets vergeleken met de nederlandse jeugd) Mijn dochter van 15 heeft de hele lesstof van jaar 10 al eens gehad op de VMBO kader om maar een vergelijk te geven.
De lesstof van mijn zoon van 11 beperkt zich tot rekenen, engels, koken, computeren, Japans en gym.
Dus naar school kunnen ze volgens mij beter in Nedreland.
Daarmee zeg ik niet dat je niet moet emigreren. Wel zeg ik dat een vakantie 100% anders is dan echt leven.
Er is maar één manier om er achter te komen of het echt voor je bestemd is en dat is: DOEN of het nu negatief of positief voor je afloopt, je kan jezelf nooit verwijten dat je het niet hebt gedaan, het is daarbij een ervaring die je echt niet wilt missen (als je het geld ervoor over hebt natuurlijk, want het kost wel een hoop)
Succes met je keuzes.
 
Beste paige,
Ik heb ook net anderhalve maand een nieuwe baan, maar dat gaat mij  niet tegenhouden!
En ja tuurlijk, aan de ene kant wel balen, maarja, het is wat je echt wil!
Als jij echt die knoop doorhakt, ik denk dat je baas daar stiekem wel rekening mee houd hoor, want die weet ook wel dat als ej daar 1 keer bent geweest dat je dan verkocht bent!

Succes ermee, en ontzettend veel plezier! ( lukt toch wel)

Groetjes Nikki
 
Hoi Paige,

Wij zitten dus ook te denken om naar australie te vertrekken. We hebben al wel 2 kinderen (4jr en 16 mnd) en mijn ouders hebben de kinderen tot nu toe op zien groeien en mijn schoonouders dus niet. ze hebben de oudste 2 keer gezien toen hij 9 mnd en 22mnd was tijdens vakantie in australie. Ze zijn onlangs hier geweest voor 2 maanden en toen hebben ze de jongste leren kennen. Het afscheid op het vliegveld was natuurlijk een drama maar dat was te verwachten.
Tussendoor houden we ze op de hoogte. We bellen elke week en we sturen regelmatig foto's op van de kinderen.
Als we nu naar australie gaan heeft dat weer voordeel voor mijn schoonouders en nadeel voor mijn ouders. Maar er bestaat webcam ed dus ze zullen het wel overleven denk ik.

Het is nooit leuk hoe je het ook wendt of keert.

groetjes heidi
 
hm.. voor mij was het niet echt een moeilijke beslissing. Mijn ouders wonen in frankrijk, mijn broer wil naar USA, vriendin's familie woont in zuid afrika / engeland en australie. Het is dus niet echt moeilijk voor ons. Verder zijn we niet supersociaal, we hebben 2 goede vrienden die we al een jaar niet hebben bezocht, we hebben het druk met andere dingen. Dus , we laten niet echt iets achter.
We zijn Nederland zat. Afgelopen week ALWEER meer belasting betalen... kilometervergoeding gaat van 19 cent terug naar 12 cent. ( dus van 27 cent naar 19 cent naar 12 cent ) en de huizenbelasting wordt verhoogd. Nederland = Bananenrepuliek = Socialistisch communistische politiestaat.

klinkt een beetje overdreven maar we hebben het dus echt gehad. Gezeik hier overal over, al die domme regeltjes. Niets mag meer, je zou je eens bezeren zeg ! Vroeger namen mensen verantwoordelijkheid voor de acties die ze namen. Deed je iets verkeerd, dan was het gewoon verkeerd.
Nu leven mensen naar de wet. Wie de duurste advocaat heeft kan doen en laten wat ie wil. Het gaat niet meer om wat 'goed of fout' is, het gaat erom hoe goed je advocaat kan liegen en hoeveel geld je hebt. Regeltjes regeltjes regeltjes... alsof de mens zelf niet meer kan nadenken wordt alles voor de mens nu geregeld in gesloten kamertjes waar voor jou wordt besloten wat goed en kwaad is.
Overbescherming van kinderen leidt tot 12-jarigen die nu met pistolen rondlopen en SCHIJT hebben aan jou of aan rechters omdat ze ONSCHENDELIJK zijn. Ze staan werkelijk gewoon boven de wet. En vrouwen die overbeschermd worden tot het punt dat mannen gediscrimineerd worden. En waag het eens om iets slechts te zeggen over een 'allochtoon' ( oh wacht.. dat op zichzelf is nu al een negatief woord... erh.. buitenlander dan ? oh.. dat kan ook al niet meer ). Ik denk dat het 'keurige woord' tegenwoordig 'gekleurd' is ?
Ik ben geen racist hoor, absoluut niet. Ik ben zelf allochtoon en heb een hele goede marokkaanse vriend, maar je kunt er tegenwoordig niet eens meer een grapje over maken. Discrimineren mag niet, maar als het om belastingen gaat dan mag het weer wel.

Deze Nederlandse staat is zichtzelf aan het wurgen. Verlaat de boot nu het nog kan, want binnenkort zinken we omdat er niemand nog 50% belasting wil betalen. Polen komen hier ons werk doen voor de halve prijs ( wie neemt het ze schuldig ? Zou ik ook doen als ik hun was ) en nemen het geld mee naar Polen. Goed voor polen, maar hier moet dan de belasting toch echt omhoog hoor : Laten we nieuwe schalen maken : 60% voor steuntrekkers, 70% voor 65+ers en 80% belasting voor werkenden. Dat klinkt wel goed toch ?
En dan kunnen we meteen successie belasting opschroeven naar 90%. Zodat alles waar jouw ouders voor hebben gespaard in hun leven naar de steuntrekkers gaat als ze doodgaan. Jij krijgt 10% , en vooral stil zijn. "Ga maar voetbal kijken joh... hier heb je een biertje. Ben maar stil"
En dan nog te bedenken dat het pensioengeld 'op is'... hoezo op ?... hoe kan iets wat JIJ spaart opgaan ? "oh.. paar slechte beleggingen... maar wees maar gerust joh , de mensen die jouw geld verloren hebben zijn er erg rijk mee geworden.. en we hebben al een oplossing : We vragen gewoon de huidige generatie om de volgende generatie van pensioen te voorzien EN zichzelf EN de vorige generatie !.. " Superplan joh.. ik ben echt stomgeslagen van de domheid van de gemiddelde nederlander alsmede de sluwheid en de als maar liegende politiek.
Jaaa maar we leven in een democratie, stem dan op een andere partij !.. Tuurlijk... of je nou D66 of PVDA of CDA stemt, ze zeggen allemaal wat anders maar uiteindelijk naaien ze allemaal de werkende man.  :up:

Ik ben het zat al dat gelul.

Of ik twijfels heb ? hahaha... nee.
 
[quote author=Scamp link=topic=9084.msg122263#msg122263 date=1216802999]
Ik ben het zat al dat gelul.
Of ik twijfels heb ? hahaha... nee.
[/quote]

Nee, dat mag duidelijk zijn  :? !
 
En die regeltjes zijn in Australie NOG erger  :grin:
Overal is wat, het is maar net hoe je er in staat denk ik. Ik ben ook allergisch voor alle regeltjes en ik wind me er soms heeeel erg over op. Moet leren me er bij neer te leggen, want in Australie schijnt het nog veel ergr te zijn. Wat me wel op viel was dat overal bordjes hangen met: Verboden dit en dit te doen, boete: $....

Zoals ik zai: Overal is wat en Australie is echt niet het paradijs waar alles goed gaat. Het is maar net waar je je het beste in kan vinden  :up: En je mag best stomgeslagen zijn en mijn instelling dom noemen. Ik ben van mening dat ik een mooi leven heb in een mooi land en dat er mensen zijn die het vele malen erger hebben dan ik. Ik ben een tevreden mens  :wink:
 
Ik zeg niet dat nederland slecht is voor iedereen hoor. Juist niet. Nederland is paradijs voor steuntrekkers, luilakken of mensen met 2 of meer kinderen.
Maar als je meer in je mars hebt, dan is Nederland te socialistisch en is gewoon vol. Iedereen loopt elkaar in de weg en dan heb je al die onbenullige regeltjes nodig om iedereen in toom te houden. Ik heb levensruimte nodig. En dat in Australie vanalles niet mag in hartje Sydney of Melbourne dat geloof ik wel, maar daar gaan we dan ook niet naartoe. We gaan naar 'the middle of nowhere'. En het zou me verbazen als daar al die regeltjes ook gelden ( "it's only a crime if you get caught", toch ? ). Kan natuurlijk altijd, en dan zijn we zo weer weg en gaan we naar Thailand ofzo..  :wink:
 
Ieder zijn mening en nee, ik ben geen steuntrekker, luilak en heb geen kinderen en zie mijzelf niet als een losert nee.
Altijd dat geklaag in NL vind ik wel eens vermoeiend hoor. Nujij.nl en weet ik het welke fora staan er iedere dag vol van. Zucht...
En ook als je in de middle of niks woont zul je te maken krijgen met regeltjes (ik had het nl niet over verkeersregels oid)  maar misschien dat de zon, de ruimte en al het moois die regeltjes dan ondergeschikt maken. Maakt het voor mij iig wel makkelijker dat te handelen  :up:

Maar ik realiseer me nu dat we wel erg  :eek:fftopic: gaan.  :-x Excuus, on topic dan maar weer.
 
Misschien inderdaad nog even  :eek:fftopic:

Houd er rekening mee dat de kans van slagen op een succesvolle emigratie kleiner is wanneer je emigreert om uit Nederland te vertrekken dan wanneer je naar Australie gaat omdat je daar graag wilt zijn.

Australie is NIET het beloofde land, ik heb inmiddels tijdens mijn orientatie reizen met heel veel mensen gesproken en ook in Australie word je betutteld, zijn er wachtlijsten in de zorg, betaal je te veel belasting, zijn er veel te veel regels en worden zaken binnenskamers geregeld. Het is net Nederland, alleen dan zonder familie/vrienden maar met meer ruimte...

Is dat het waard?
 
Als levenslange expat kan ik eerlijk zeggen dat je altijd je twijfels zult hebben, no matter where you are. In Nederland zijn er dingen die je leuk en minder leuk vind, en in Australie ook. Je moet vooral gaan omdat je het avontuur aandurft, omdat je het een eerlijke kans wilt geven. Je kunt altijd weer terug naar NL, of ergens anders naartoe, als het toch niet bevalt. That said, je moet het dan natuurlijk wel een echte kans geven, en dus niet na een jaar ofzo alweer weg. Het eerste jaar is gewenningstijd  :smile:

Wat kinderen betreft - die zijn veel flexibeler dan je zelf denkt. Mijn broertje had het altijd iets moeilijker met aanpassen, maar het is toch altijd gelukt, hij deed er alleen wat langer over dan ik. Ik ben ver bij mijn opa's en oma's vandaag opgegroeid, en kan het nu beter met ze vinden dan bijna al mijn neven en nichten. Dat komt vooral omdat we ze niet zo vaak zagen, en je dus op een andere manier een band opbouwt. Wij schreven brieven en kaarten (dit was nog voor email en webcams), maakten tekeningen voor ze. Mijn opa schreef verhaaltjes voor ons, die mijn ouders 's avonds aan ons voorlazen. En eens per jaar of per twee jaar, zagen wij onze opa's en oma's een aantal weken. Wij gingen naar NL op verlof, of zij kwamen ons bezoeken. De ouders van mijn vader zijn zelfs overal gekomen waar wij gewoond hebben (en dat zijn toch 4 verschillende lokaties), en dat vonden wij als kinderen ontzettend leuk! Verhuizen betekent dus niet dat je iedereen en alles kwijtraakt - je krijgt er ook bijzondere herinneringen en ervaringen voor terug  :smile:
 
[quote author=Sacha link=topic=9084.msg122309#msg122309 date=1216818790]
Misschien inderdaad nog even  :eek:fftopic:
...ook in Australie word je betutteld...
...zijn er wachtlijsten in de zorg...
...betaal je te veel belasting...
...zijn er veel te veel regels...
...en worden zaken binnenskamers geregeld.
...Het is net Nederland, alleen dan zonder familie/vrienden maar met meer ruimte...

Is dat het waard?
[/quote]

Ik kan het ook nog even niet laten hoor :)-): OT:

...ook in Australie word je betutteld...=> maar wel minder
...zijn er wachtlijsten in de zorg... => private verzekeren scheelt een berg (en nee, dat is niet eerlijk ..)
...betaal je te veel belasting... => maar wel veel minder dan in NL
...zijn er veel te veel regels...  => vind het wel meevallen tot nu toe in vergelijking met NL
...en worden zaken binnenskamers geregeld.  => hmmm.. geen ervaring mee, maar gebeurd waarschijnklijk overal inderdaad
...Het is net Nederland, alleen dan zonder familie/vrienden maar met meer ruimte...=> en natuurlijk VEEEEEEEEEEEEEEEEEL MOOOOOOOOIIIIER  WEER :cool:  :cool:
 
Back
Top