Emigreren met kinderen

Mountains said:
Crossed my mind before:
http://xpdite.net/forum/threads/het...vrolijke-noot-topic.11905/page-37#post-194006
....maar ja, nou gaan we richting Adelaide... Wel meer families daar! :)
Click to expand...
Wij komen hoor! Ook onze kids hebben het meteen over de efteling als aan nederland denken. Opa en oma ook ('en dan gaan we met zijn allen naar de efteling'). Het zou me niks verbazen als we dan twee keer 'moeten' want allebei de opa's en oma's willen graag :) en wij willen ons dan best opofferen hoor!
 
Als ouder maak je je drukker dan nodig is, ik heb ook wel ouders gezien die zich zoveel zorgen maken dat het overslaat op de kinderen,zelf ook de hele tijd twijfelen ne hun draai niet vinden, ligt ook veel aan jezelf hoor, hoe relaxter jij erin staat des te beter voor de kinderen, je staat er versteld van hoe flexibel ze zijn, ze doen het gewoon.
Mijn oudste dochter wilde ze in Nl diagnosticeren als dyslect, daar heb ik me heftig tegen verzet omdat het hun schuld was dat ze achterliep, ze werd heel veel gepest.
We zijn geemigreerd toen ze 12 en 13 waren (zgn een rot leeftijd ;) en ze zit nu in advanced English (ze is nu 17) ze staat in een boek omdat ze gewonnen heeft met een zelf geschreven gedicht, op school word ze soms gevraagd om een les te draaien, ....eh???? Wat wil ik nou hier precies mee zeggen is; kinderen presteren naar wat er om hen heen gebeurd, wees een goeie basis en geniet van dat hele emigratie proces, ik ben net 3 weken in Nl terug geweest, en zeg weer, het is de beste stap die je gaat nemen ;-) mwuahaha. Ik wist niet hoe snel ik terug moest :D Tuurlijk de Efteling rules, maar er is goed zonder te leven:rolleyes:
 
lizzyhas said:
Als ouder maak je je drukker dan nodig is, ik heb ook wel ouders gezien die zich zoveel zorgen maken dat het overslaat op de kinderen,zelf ook de hele tijd twijfelen ne hun draai niet vinden, ligt ook veel aan jezelf hoor, hoe relaxter jij erin staat des te beter voor de kinderen, je staat er versteld van hoe flexibel ze zijn, ze doen het gewoon.
Click to expand...
Ik kan het daar alleen maar mee eens zijn. Wij hadden ook zo'n fase. Dat we het allemaal zo goed mogelijk wilden doen en de kinderen wilden voorbereiden op wat er kwam. Ik was zelfs met de juf gaan praten of zij wisten wat een goede manier was om alvast engels te gaan oefenen, zodat het makkelijker zou zijn voor ze om hier te starten. Zij vond het niet zo'n goed plan. Het legde volgens haar meer druk op de kinderen en ze gaf ons een ander advies. Ze zei dat we beter tijd konden steken in samen leuke dingen doen, gewoon thuis. Samen een boekje lezen, spelletje doen, lego knutselen, eindje wandelen, samen praten. Tijd maken voor elkaar, vertrouwen krijgen in elkaar. Ze noemde het het opbouwen van een veilige basis. En ze had echt helemaal gelijk.
Met zo'n basis maakt het al veel minder uit waar je bent, want je hebt elkaar en dat is het belangrijkste. Die kinderen vinden alles normaal, als wij als ouders maar net doen alsof het normaal is. Dat engels pikten ze zo op. Nieuwe straten, nieuwe vriendjes, nieuwe school, nieuw volkslied, het is allemaal ok als wij ons er maar niet druk om maken. We praten nog steeds heel veel en ik denk dat we met zijn vieren veel meer naar elkaar toe gegroeid zijn.
 
lizzyhas said:
Mijn oudste dochter wilde ze in Nl diagnosticeren als dyslect, daar heb ik me heftig tegen verzet omdat het hun schuld was dat ze achterliep, ze werd heel veel gepest.
We zijn geemigreerd toen ze 12 en 13 waren (zgn een rot leeftijd ;) en ze zit nu in advanced English (ze is nu 17) ze staat in een boek omdat ze gewonnen heeft met een zelf geschreven gedicht, op school word ze soms gevraagd om een les te draaien, ....eh????
Click to expand...

Lizzyhas en Lamarck: ik ben het helemaal met jullie instelling eens en wij hebben precies dezelfde ervaring met onze meiden achter de rug (11 en 13 op de dag van emigratie). Betrokken bij het hele proces en open en eerlijk over alles. De positieve en negatieve kanten. Kijken we naar de foto's van onze afscheidsavond op Schiphol, dan zien we 2 vrolijke meiden die foto's maken met al hun dierbare, die de volgende dag een traantje wegpinken, maar de ochtend na aankomst blij en vol verwachting aan het ontbijt zitten. Op weg naar ons grote avontuur. In korte tijd hadden ze hun draai gevonden op school en in het Australische leventje. Verbazingwekkend.

En om het verhaal compleet te maken. Onze oudste mocht in 2 VWO niet meedoen met een grote Cambridge test, ondanks dat ze met heel hard werken het gemiddelde haalde wat nodig was. Engels was niet haar sterkste vak, maar ze wist het wel voor elkaar te krijgen. Helemaal blij, de juf had laten weten dat ze waarschijnlijk de test wel mocht maken. Helaas.....ze mocht niet. De leraren vonden dat haar grammaticale inzicht niet goed was en dat was de reden dat ze niet mee mocht doen.
Praten als Brugman hielp niets, allerlei argumenten en vergelijkingen mochten ook niet baten.
En kijk nu eens. Begonnen in year 8 in de build up class, zat ze na 4 maanden in de excellent groep en heeft haar eerste debat in het Engels erop zitten. Score....een verdiende B! Helemaal zelf gedaan.

Ik bedoel maar...heb vertrouwen in je kind. Geef ze een sterke basis, een goede start en sta achter ze. Het grote deel doen ze met hulp op school helemaal zelf.
Tja, ik mag wel zeggen: een trotse mama :)
 
Me like! Me like! Me like!

Wat jullie vertellen sluit echt naadloos aan bij de manier waarop we er hier mee omgaan. :):up:
 
oww, ik krijg helemaal de lekkere rillingen vd laatste berichtjes, zo herkenbaar, you all rock!! haha.
Wij kwamen in Juli aan en dat is middenin het schooljaar hier, dat lijkt negatief, maar dat was juist heel voordelig, omdat ze lekker mee konden draaien louter om het Engels op te pikken, zo had Louise de lagere school net afgerond en kwam hier nog een aantal maanden dus in year 8, de laatste van primary school, ideaal.
Ze passen zich idd heel snel aan en ik kan mij herinneren dat we gegeven moment op Schiphol stonden en de oudste zei, ' nou dit is het dan, wij met zijn viertjes" en het maakt idd je als gezin enorm sterk, heel hecht.
Het enige wat ze zelf voorbereid hadden was het volkslied leren op youtube, en dat vonden de leerkrachten maar wat leuk dat ze dat luidkeels meezongen, is een goeie binnenkomer ;-)
 
Mee eens, het lijkt een hele grote berg, maar als je de tijd neemt en je goed informeert en stap voor stap jezelf op focus zet , komt het allemaal goed, is het niet linksom , dan rechtsom, waar een wil is , is een weg, goed jezelf informeren, want ik heb er echt een aantal op hun bek zien gaan en die zitten of werkeloos hier te stressen of zijn weer terug in Nederland.
Moet je bv schoolgeld betalen? dat weten sommige mensen niet, in NSW wel, in Victoria niet, maar ik geloof dat dat verandert is en nu wel, checken!
Het is namelijk wel 4500 dollar per kind per jaar.
 
Heel interessant om allemaal te lezen. Ik vind de leeftijd van onze kinderen (10,10, 7) heel fijn. Uiteindelijk beslissen wij, maar het voelt fijn om overal serieus (en soms minder serieus:)) over te kunnen praten. We zullen het daar toch ook als gezin moeten doen.
Wat een goede tip van die post-its. Ga ik vanavond meteen mee beginnen.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top