Emigreren waarom wel?

Deblin

Deblin

New Member
Hoi allemaal,

Ik vroeg mij af wat voor jullie de reden is/was om te emigreren en om daar te blijven?
Wat je er vooraf van dacht is dat ook zo?

(Ik ben bang dat we het soms wat te rooskleurig in zien...🙈)

Liefs Deb
 
Onze reden was om een wat rustiger leven te leiden een gezinnetje te starten en vooral om te genieten van de ruimte , de omgeving en het weer. Nu zijn we hier zo'n 2,5 jaar en de plannen zijn iets wat gewijzigd. Omdat we gewoon beide gelijk begonnen zijn met werken , ben je gelijk betrokken met hoe Australie en de australiers echt is/ zijn . Ze hebben het ook over pensioen , zorg verzekering en voor hun wordt ook alles duurder. Wat dat betreft hebben ze hier de zelfde problemen als in Nederland . En de politiek hier is net zo'n lachertje. Wat werk betreft heb ik hier net zo veel stress ,dagen van 10-12 uur zijn geen uitzondering vaak weekend werk, maar als we eenmaal vrije tijd hebben genieten we erg heel erg van . Maar zoals ik al zei we hebben nu een reëler beeld van Australie . Dus we hebben besloten geen kinderen te nemen en gewoon met z'n tweeën ervan te genieten . We kopen straks een mooi huisje op een groot stuk grond ,iets wat voor ons in Nederland niet mogelijk was maar waar we wel heel veel behoefte aan hadden . Maar we hebben allebei nog steeds het gevoel dat het de juiste stap was, maar werken moet je overal en waar werk is is stress en dat vertellen ze je vaak niet.
 
Yep werken moet je overal (zolang je niet de loterij wint) en werk is hier soms wat anders dan in NL (toch een iets andere werk cultuur) maar dat zal ook per bedrijf en bedrijfstak verschillen.

Maar wij zijn hier gelukkig. En ja, gelukkiger dan in NL. Natuur, ruimte, mooi weer enz. Alle stereotypen in dat opzicht zijn waar. En 300 dagen per jaar zon doet toch wat met je! (In positieve zin)
 
Wij zijn hier ook heen verhuisd voor een relaxter leven en meer buiten zijn, maar vonden het ook leuk en spannend om eens helemaal opnieuw te beginnen. Dat is gelukt, ondanks dat we gewoon hard moeten werken en ons best eens ergeren aan de werkcultuur hier, genieten we van het buitenleven. Zo kamperen we ongeveer het hele jaar door (dus veel weekendjes weg en af en toe mooie wandeling in de bergen), ook in de wintermaanden, dus veel vaker dan toen we in Nederland woonden. En wat Afterbang zegt: zon doet zoveel met je! Het is hier lichter, zonniger en uiteraard warmer en dat doet wonderen voor je humeur. En driekwart jaar in shorts & singlet lopen is echt heerlijk! Wij zijn hier wel goed geland en peinzen er niet over om terug te gaan!
 
Verwachtingen en realiteit zullen altijd wat afwijken ;)

Ik probeer het kort te houden: ik had al erg lang het sterke gevoel dat mijn toekomst niet in Nederland lag. Door een stage en vakantie dacht ik tzt in Canada terecht te komen, totdat ik naar Australie en Nieuw Zeeland ging. Once in a lifetime, dacht ik. Ver en duur, dus een keer en dan nooit weer. Tja... Op dag 1, middenin de botanische tuin van Sydney viel dat puzzelstukje op z'n plek. In Nieuw Zeeland had ik heimwee naar Australie. Op de vlucht terug naar Nederland had ik het idee teruggevlogen te worden naar m'n cel. Kon de celdeur bijna achter me dicht horen vallen.

Nu woon ik hier alweer bijna 10 jaar. Niet in Sydney overigens ;) Ik ben begonnen in Adelaide en voor werk verhuisde ik een half jaar later naar Whyalla - Where the Outback meets the Sea en waar we absoluut ruim 300 dagen per jaar zon hebben.

Ik heb zo'n zeven jaar geleden een voormalige housing trust huisje gekocht, waar nu wel het nodige aan moet gebeuren, maar wat verder goed bevalt. De tuin is een uitdaging. Een semi-arid tuin onderhouden is toch wel wat anders dan bloembakken op een balkon in Zwolle :D Maar ik vind het nog altijd heerlijk om achter het huis naar de sterrenhemel te kijken, of de galahs op de stroomlijnen te zien zitten. Ik zou soms wel wat dichter bij Adelaide willen wonen, zodat ik daar wat sneller een weekendje of dagje heen zou kunnen, maar hier heb ik geode vrienden opgedaan en dat is ook veel waard. Om weer opnieuw te moeten beginnen, trekt me momenteel nog niet zo.

Ik ben in de tussentijd zo'n 3x terug in Nederland geweest. Dat doe ik vooral om m'n vader te zien. De afgelopen keer was ik er 6 weken en hebben we amper zon gezien. Daar had ik toch wel moeite mee. Ik weet ook niet of ik er nog zou willen wonen/werken. Het went natuurlijk wel weer, maar ik voelde me er toch een beetje vreemd. Alsof je in een droom loopt, ofzo. Terug op Adelaide Airport stond ik in de slurf van het vliegtuig te wachten en ik keek naar buiten en zag een strakblauwe lucht en de Adelaide Hills en ik realiseerde me dat ik een breede grijns op m'n gezicht had. Toen wist ik dat ik goed zat.

Dat was de korte versie :D :D
 
Ik zit hier nu 3 maanden, hoop voordelen te noemen maar ook zeker een hele berg aan nadelen. Ik wil niet teveel in detail treden want zit hier nog niet zo heel lang, maar reken maar dat je hier heel hard moet werken: zoals eerder al een keer genoemd werkweken van 50-60 uur zijn geen uitzondering, dingen zoals boodschappen zijn hier stervens duur en zorgsysteem is een lachertje, tandarts anyone? Lonen zijn hoger maar de kosten om te leven ook. Aan hypotheek of huur ben je echt veel meer geld kwijt dan in NL, vooral nu met die lage rentestand. Verder zijn de meeste Australiers erg vriendelijk maar is het vaak ook maar oppervlakkige beleefdheid, echte vrienden maken is vrij lastig, maar dat kan natuurlijk ook aan mijzelf liggen.

Voordelen: altijd mooi weer in FNQ, soms wat te warm maar elke avond genieten we hier van het weertje. (zou niet weten hoeveel zon dagen we hier hebben maar je bent juist blij als de zon er eens een dagje NIET is. ) We gaan heel vaak naar het strand en naar de toeristengebieden in de stad, dat is altijd weer heel tof en er hangt altijd een leuke en speciale sfeer. Ook de auto die we hier rijden zou in NL gewoon niet kunnen ivm belastingdruk. Je hebt in landelijke gebieden zeker de rust en ruimte die je in NL niet meer hebt, maar in steden is het net zo druk en benauwd als in NL. Ook de infrastructuur laat in veel steden nogal wat te wensen over waardoor het met weinig verkeer toch heel druk kan zijn....

Desalnietemin zijn we allebei (vriendin is hier geboren trouwens) heel blij dat we hier terecht zijn gekomen.
 
We (vrouw, 2 kinderen en ikzelf) zijn hier (Cairns) nu bijna een jaar. Reden van vertrek was deels crisis in EU, deels toe aan iets nieuws met goed klimaat en iets meer zien van de wereld. Ik zou het absurd en ongelooflijk jammer gevonden hebben om heel mijn leven ergens te moeten leven omdat je daar nu eenmaal geboren bent terwijl de wereld zo groot is en er plekken zijn waar je meer dan amper enkele weken per jaar buiten kan zijn. En waar natuur echt natuur is.
Dan zijn er vele plekken maar toch weinigen met een soort westerse cultuur. We wilden er immers niet te ver in gaan ivm de kinderen; Afrika en ook wel Azië vallen dan af, kort door de bocht. Amerika: geweldig land maar om te werken...(en de laatste ontwikkelingen). Australie leek dan een prima keuze, hoewel we er nog nooit geweest waren. Tot je aan de noodzakelijke papierwinkel begint maar je lijkt er in te groeien (en hoort dat uiteindelijk niet bij vele landen?)
Nu 10 maand later (of bijna 25 na de eerste gedachte) is de crisis een verre nachtmerrie, en de natuur en zon absoluut realiteit (300 dagen minimum zou ik hier in FNQ zeggen). En dat doet echt wat met een mens! De kinderen bloeien hier helemaal open, spreken ondertussen vloeiend Engels (wat een gift toch). Hard werk net zoals in NL en vroeger donker maar elk weekend kan een mini vakantie zijn. De mensen/cultuur is best wel wennen. Het is weer (we waren al eens van B naar NL verhuisd) opnieuw beginnen, vrienden, clubs,...tussen mensen die mekaar al langer kennen. Alhoewel, bijna iedereen die je spreekt komt wel ergens anders vandaan en dat maakt Australië anders.
Dus vertrokken vanuit een negatieve (crisis) en positieve (avontuur, natuur, zon) gedachte en nog geen moment spijt van.
 
Bij ons is het begonnen met reizen en dromen. Ons belangrijke punt was dat wij graag veel buiten zijn en van lekkere temperaturen houden. Watersport heerlijk vinden en zoals vele een relaxer leven willen.

Wij hebben uiteindelijk besloten door vakanties om naar de ABC landen te gaan. Altijd mooi weer, buiten leven en wat e sport. Maar ook hier is het heel hard werken. De lonen liggen hier namelijk een heel stuk lager en je levensonderhoud is een heel stuk duurder. Maar goed je hebt ook minder nodig. Weekend voelt altijd als vakanie, zon zee strand. Voordeel dezelfde taal, nederlands. Je kunt binnen 24 uur in NL zijn als het nodig is (er gaat iedere avond 2 rechtstreekse vluchten) en je emmigratie is zoveel gemakkelijker, sneller en goedkoper dan naar bv. Australia.

Maar naar bijna 3 jaar hier wonen missen wij ook dingen. Maar terug naar NL is voor ons niet aan de orde.
Wij zijn op zoek gegaan wat willen wij dan. Voor mij was belangrijk iets meer klimaat verschil, dus niet 365 dagen 30 graden. Af en toe een paar weken een lange broek aan kunnen prima. Ander belangrijke punten, de natuur, groen en winkels. Wij wilde graag naar een engelstalig land en niet spaanstalig.

Met alle onze wensen zijn wij bij Australia terecht gekomen en wij zijn er ook nog nooit geweest. Wij hebben nu ervaren dat vaak op vakantie gaan geen vergelijking is met er wonen. Waar wij het meeste tegenop zien, is dat wij weer opnieuw moeten beginnen. Huis zoeken, vrienden maken, werk zoeken, kortom je eigen plekje creeren. Van de andere kant geeft het ook veel energie.

Er zijn veel dingen waar je goed over na moet denken. Zoals wil je beide een baan? Zoja, wat als er 1 heel lang geen baan kan vinden. Hoe ga je daarmee om, niet alleen voor het salaris maar ook voor het bezig zijn. Heimwee ja de kans dat je dat krijgt is heel groot, hoe ga je daarmee om? En heimwee is heel normaal.
Welke afspraken maak je met elkaar? Het kan zo maar zijn dat er 1 niet gelukkkg wordt, wat doe je dan?
Familie en vrienden komen niet zomaar langs. Je bent niet binnen 24 uur terug in NL. Etc.

Waar je ook heen gaat overal zijn plussen en minnen te bedenken. Maar belangrijkste is wat wil je zelf en wat vind je zelf belangrijk. Dat kan voor iedereen anders zijn en zorg dat je samen opdezelfde lijn zit.

Wij kunnen niet wachten tot wij onze grant binnen hebben en aan een nieuwe stap kunnen beginnen.
 
Beebmeep said:
Op de vlucht terug naar Nederland had ik het idee teruggevlogen te worden naar m'n cel. Kon de celdeur bijna achter me dicht horen vallen.
Click to expand...

Heel herkenbaar gevoel! In 2012 heel sterk na onze 'definitieve verkenning van Canberra' en ook recentelijk nog. We zijn in January 2017 aangekomen en ik moest in Juni in Hamburg en Eindhoven zijn voor werk. Dat gevoel toen het vliegtuig de startbaan verliet in Canberra, kan ik 's nachts nog van wakker schrikken (ook al wist ik dat ik terug zou komen voelde het mega-knudde)

Ondertussen al weer een paar keer weer in NL geweest voor werk. De pijn als ik vertrek is minder, de blijdschap als ik weer land op Canberra Airport is er nog steeds ;)
 
Last edited:
Als ik nog iets mee mag geven:

Je neemt altijd jezelf mee, dus je eigen houding is het belangrijkste om succesvol te zijn (in het leven in het algemeen trouwens ;) )

Er zijn nadelen zoals wellicht een stap terug in werk, nieuwe vrienden maken enz. Deze nadelen zijn reëel en iedereen moet daar mee aan de slag. Je eigen houding daarin is de sleutel. Ben je bereid de nadelen te accepteren om de voordelen maximaal te benutten.

Miss Bang haar werk is echt nog onder haar niveau t.o.v. NL maar elk weekend 'vakantie', dat was in Nederland een droom. En je ziet veel NL'ers na een jaar of twee drie uiteindelijk toch weer op niveau werken. In die drie jaar heb je toch mooi zo'n 1000 dagen zon gehad :) Er zijn slechtere dingen te bedenken!
 
Hah. Beslist niet vanwege het weer :cool:. Ik zit in Melbourne. Four seasons within a day, de temperatuur kan hier binnen een dag 25 graden omlaag klappen. Het is net NL, maar dan gemiddeld 10 C warmer. We zitten net in de lente en het is eindelijk niet meer steenkoud met die antarctische winden, dus nou is het vochtig en klam, en in januari is het wekenlang 45 C. Ik sjouw hier dagelijks een rugzak met een halve garderobe rond.

Ik zit hier voor de liefde. Bijna 3 jaar geleden mijn 5 jaar oudere, Australische man ontmoet via een gesprek op Facebook met mijn beste Ozzie vrienden, dat werd een solide vriendschap anderhalf jaar online. We waren allebei al jaren single en hadden helemaal geen zin meer in relaties. Hij kwam anderhalf jaar geleden naar NL louter uit vriendschap en om wat van Europa te zien. Pakte heel anders uit o_O. Hij ging terug naar Oz na 6 weken en een huwelijksaanzoek. Ik ben helemaal alleen op de wereld, geen ouders, kinderen, broers, zussen, dus het lag voor de hand dat ik hem zou volgen naar Oz, hij heeft hier zijn advocatenpraktijk, zijn 2 volwassen kinderen, broer, zus en zelfs een moeder van 97 . Dus huis verkocht, baan opgezegd en op het vliegtuig gestapt. Dat is nu 13 maanden geleden. We zijn sinds dec 2017 geregistreerd partners.

Ik vind het hier fantastisch en zou nooit meer terugwillen naar NL. Heb inmiddels wat andere staten bezocht maar Melbourne is echt aan me vastgegroeid, cool, relaxed, cultureel en academisch, sinds heel lang al de Most Liveable City in the World (okee, dit jaar tweede achter Wenen). Je voelt en merkt nergens aan dat we hier met 5 miljoen peoples op een kluit zitten. Victoria is prachtig, de bush zit tot midden in de stad, het is wat glooiend, met wintersportgebieden op 2 uur rijden. Heerlijk fietsen en hiken hier. Veel kunst, architectuur, musea, concerten en universiteitsbibliotheken, en het is de foody capital van Oz, dus je wordt hier keidik.

Of en hoe het bevalt is in mijn ogen een kwestie van mindset. Ik heb de onrustige zwerversnatuur van mijn vader geerfd en de halve wereld al rondgebackpackt, ook veel gewerkt in Egypte en de VS. Ik mis zeker bepaalde old world aspecten van Europa vergeleken bij de jonge settlers history hier. Als je een cultuurfreak bent, kom je in Londen en Parijs beter aan je trekken. Maar ik wist vrijwel niks van Oz toen ik hierheen kwam en iedere dag is alles wat ik zie en gebeurt, nieuw, spannend, mooi, uitdagend en ik kom niet uitgenoten. Met name de geschiedenis van de indigenous bevolkingen hier is boeiend, schokkend en subliem en iedere dag weer een ontdekking in musea, dvd's en boeken. Ik heb geen NL vrienden in de nabijheid, dus maak ik graag nieuwe Oz vrienden. Mensen zijn overal hetzelfde, leuk en niet leuk. De ambtenarij hier is wel een uitdaging ;). De kosten van leven middelen aardig uit als je het vergelijkt met NL, sommige dingen zijn duurder, sommige dingen goedkoper. In NL was ik afhankelijk van een auto, nu doe ik alles met het OV dat hier subliem geregeld is. Ik verlies alleen mijn moedertaal :D.
 
Ik zie een paar keer voorbij komen dat de werkcultuur toch wel heel anders is dan in NL, hoe ervaren jullie dat?
 
Ja die is wel verschillend. Ik werd bijna uitgelachen toen ik bij mijn eerste gesprek kwam opdagen in lange broek en beetje formeel overhemd. De baas (en de rest) liep erbij in t-shirt en short, stapte op blote voeten in zijn Porsche en we gingen in de golfclub fish en chips eten :cool:
Sindsdien loop ik er blij ook zo bij.
Maar we werken even hard als in NL
 
Tim911 said:
Ik zie een paar keer voorbij komen dat de werkcultuur toch wel heel anders is dan in NL, hoe ervaren jullie dat?
Click to expand...
Het ligt eraan waar je werkt, denk ik. Ik ben bibliothecaris ben in die hoedanigheid in Nederland jarenlang binnen het onderwijs werkzaam geweest. Zowel mijn casual baantjes als mijn huidige baan waren/zijn ook binnen het onderwijs. Behalve een verschuiving binnen het vakgebied zelf (minder hardcopy en meer digitaal, maar dat zou in NL ook zo zijn) ervaar ik het werk en de werkcultuur niet als heel anders. Ik heb wel het idee dat het minder formeel is dan in Nederland. Als in: ik kan de CEO hier zonder meer bij de voornaam aanspreken, ondanks dat ik haar maar een paar keer gezien heb en nooit gesproken heb. Elkaar de hand schudden komt ook niet zoveel voor als in Nederland. Ook niet bij bijv sollicitatiegesprekken. Ik laat het over aan de andere partij als ik de bezoeker ben, zeg maar. We hebben wel ongeschreven (?) kledingvoorschriften doordat ik een publieksfunctie vervul. Dus moet (redelijk) netjes gekleed zijn. Voor mij houdt dat in: zwarte spijkerbroek en polo met werklogo. Blauwe spijkerbroek is voor zover ik weet een no-no, hoewel sommige admins ze af en toe dragen en uiteraard de facilitaire dienst. Collega's (admin & sommige docenten) dragen ook wel nette korte broeken bijv, maar ik doe dat zelden. M'n huidige baan is wel veel rustiger dan bij bepaalde casual jobs in Adelaide en zeker vergeleken bij m'n baan in NL. Doordat ik in een kleinere plaats woon is er ook meer overlap tussen werk en prive. In Nederland zag ik mijn collega's en de studenten zelden buiten het werk om, maar hier is dat heel normaal.
 
Werk zelf nog steeds als contractor voor een NL bedrijf (met kantoren en fabrieken overal en nergens over de wereld) Dus kan niet echt meepraten.

Maar Miss Bang ervaart het hier juist als meer formeel, meer hiërarchie, meer regeltjes, minder flexibel. Wederom wellicht afhankelijk van werkplek, zowel in NL als AU Want ik kan bij NXP iedereen op elk niveau met voornaam aanspreken, al heb ik ze nog nooit gesproken. En dat was bij mijn voorgaande werkgever Santander, RBS en Atos ook zo. (Alle grote internationale bedrijven... maakt dat wellicht uit?)
 
Last edited:
Verschillen in werkcultuur die ik gemerkt heb in Sydney:

- Men werkt vaak lange dagen maar minder efficient. Dus heel breed gezegd, wat een Ozzie in 10 uur doet, kan een Nederlander (of een Brit, Duitser, maakt niet uit) in 8 uur doen. Het treurige is dat degene die lange dagen maakt maar minder doet, meer respect lijkt te krijgen.

- Men vergadert hier graag en meetings duren vaak ook langer dan nodig is.

- Er is hier veel minder loyaliteit, redundancies zijn heel normaal.

- Men lijkt hier makkelijker van baan te willen en kunnen wisselen. In NL zag ik meer mensen die langer (zelfs levenslang) bij een bedrijf blijven.

- Veel korte termijn denken. Wellicht komt dat omdat hier redundancies normaal zijn en omdat men makkelijker van baan wisselt (en men zich dus moet en wil bewijzen in de korte termijn).

- Over het algemeen formeler, met meer hierarchie en nette kleding. Behalve op vrijdag dan.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top