Het lijkt een beetje alsof ik een rechtse bal ben, maar zo is dat niet hoor ..... ik hoop ooit een zeer sociale werkgever te kunnen zijn, maar denk wel dat een flexibele arbeidsmarkt met soepele ontslagregels en Unions die zich beperken tot belangenbehartiging van werknemers de beste garantie zijn voor een welvarende Australische natie ...
De positie die unions tot voor kort hadden in AUS was regelrecht middeleeuws, zo'n beetje wat je in Engeland had in de jaren 80. Bij sommige bedrijven was het zelfs zo dat je er niet werken of werd weggepest als je niet lid was van 'hun' union. Of dat bedrijven simpelweg geen opdrachten van andere bedrijven konden krijgen omdat ze union-loos waren. Dat lijkt me niet echt gezond - zo trachten unions buiten het democratische systeem om hun eigen machtsblok te vormen en de samenleving naar hun hand te zetten. Iemand merkte terecht op dat de meeste union-leiders veelal een engelse of schotse achtergrond hebben, m.a.w. van de oude arbeidersstempel.
Ben blij te horen dat dat in QLD in ieder geval afgelopen is, laat unions doen waar ze goed in kunnen zijn: werknemers adviseren, en helpen met werknemers services. Maar bedrijven of een samenleving besturen hoort bij een directie, aandeelhouders of een parlement, en niet bij union-fanaten, zo werkt dat in een moderne democratie.
de kunst is om de voordelen van het markmechanisme te combineren met de randvoorwaarden die een sociale samenleving nodig heeft. een soort sociaal liberalisme. Veel valt of staat natuurlijk met de persoonlijke insteek die een werkgever heeft naar zijn personeel, ongeacht wat de regeltjes zeggen. Kijk naar hoe bv. iemand als Frits Philips als mega werkgever op handen gedragen werd door zijn personeel in de jaren 50 ...
(man van Corine ..)
De positie die unions tot voor kort hadden in AUS was regelrecht middeleeuws, zo'n beetje wat je in Engeland had in de jaren 80. Bij sommige bedrijven was het zelfs zo dat je er niet werken of werd weggepest als je niet lid was van 'hun' union. Of dat bedrijven simpelweg geen opdrachten van andere bedrijven konden krijgen omdat ze union-loos waren. Dat lijkt me niet echt gezond - zo trachten unions buiten het democratische systeem om hun eigen machtsblok te vormen en de samenleving naar hun hand te zetten. Iemand merkte terecht op dat de meeste union-leiders veelal een engelse of schotse achtergrond hebben, m.a.w. van de oude arbeidersstempel.
Ben blij te horen dat dat in QLD in ieder geval afgelopen is, laat unions doen waar ze goed in kunnen zijn: werknemers adviseren, en helpen met werknemers services. Maar bedrijven of een samenleving besturen hoort bij een directie, aandeelhouders of een parlement, en niet bij union-fanaten, zo werkt dat in een moderne democratie.
de kunst is om de voordelen van het markmechanisme te combineren met de randvoorwaarden die een sociale samenleving nodig heeft. een soort sociaal liberalisme. Veel valt of staat natuurlijk met de persoonlijke insteek die een werkgever heeft naar zijn personeel, ongeacht wat de regeltjes zeggen. Kijk naar hoe bv. iemand als Frits Philips als mega werkgever op handen gedragen werd door zijn personeel in de jaren 50 ...
(man van Corine ..)
