GIRLS ONLY! PMS and VISA-STRESS....

Marie en Dan

Active Member
Ik moet het toch even kwijt, hoe doen jullie dat nou? (PMS and VISA- STRESS?)
Alsof al dat gewacht en al dat gedoe met familie en vrienden nog niet genoeg is......... :depressed:

Soms heb ik er zo ongelooflijk genoeg van, tijd om even lekker ongegeneerd te klagen en tips uit te wisselen!  :devil:
 
Ik heb altijd weinig last van PMS, maar over visa stress kan ik denk ik wel meepraten :up:
Pak Tim Tams en een film over Australie of een aantal afleveringen McLeods Daughters helpen mij altijd wel. Al brengt dat Heimwee naar boven naar Australie, maar toch. T is het proberen waard (en helpt het niet moet je wellicht aan een tweede pak Tim tams beginnen, want dat was 1 waarschijnlijk gewoon net niet genoeg :wink:). Succes ermee!
 
Ik heb dan geen stres om mijn visum, wel over of ik mijn paard wel of niet mee kan, of mijn huis genoeg gaat opleveren, etc. Zelf kan ik wel over PMS meepraten  :shocking: en 1 à 2 dagen in de maand kan ik super gevoelig zijn. (vroeger zelfs depresief maar ik neem nu Teunisbloemolie hiervoor, werkt super!) Dus gedurende die periode in de maand kan ik helemaal in tranen bij mijn paard staan, want wat als hij nu niet mee kan.... :cry:

Probeer me zelf dan even toe te spreken en goed uit te splitsen wat nu PMS is en wat zorgen zijn. Meestal kom ik dan weer terug op de grond en zie ik in dat het allemaal wel meevalt, en mezelf kennende, dat het hoe dan ook goed zal komen. Daarna zet ik voor mezelf een kop thee en zet inderdaad een dvd op ... dan wordt het weer rustig in mijn hoofd en voel ik me vanzelf weer rustig worden.
 
Ha Marie joh wat hebben wij vrouwen het moeilijk he?  :wink:  :grin:
Ik zelf kan echt niet meepraten over PMS ( gelukkig! ) maar heb wel wisselende gevoelens over wachten op het visum. En zoiezo af en toe gekke gedachten over het emigreren. Vaker hele goede, en zie ik alles voor me hoe we daar straks leven, lekker dagdromen. Maar soms natuurlijk die gedachten dat het me straks allemaal zal overvallen. Hoe ga ik het vinden, zo ver van mijn dierbaren...? Mis ik al de bekende dingen of vind ik het juist fijn dat straks zoveel nieuws te ontdekken valt....
En so on and so on.....

We moeten gewoon wat vaker afspreken , wij lang wachtende ( ongeduldige  :p ) meiden, dan kunnen we ff ons hart luchten en hardop dagdromen over ons leven straks.Net zoals laatst in Breda ( jammer genoeg kon ik er niet bij zijn ) Maar 19 sept kunnen we ons hart weer ophalen  :up:

Oh ja, en Femke's antwoord is ook een goeie, helpt bij mij zeker : Mc Clouds Daughters! heerlijk, dan hoor je de magpie ook vaak
 
[quote author=skippie link=topic=10245.msg143865#msg143865 date=1248429121]

Oh ja, en Femke's antwoord is ook een goeie, helpt bij mij zeker : Mc Clouds Daughters! heerlijk, dan hoor je de magpie ook vaak

[/quote]

Ik heb wel goede ideeen :up: :grin: Mcleods en Tim Tams echt ultieme benodigdheden bij visumstress...
Trouwens Ingrid, wat jij zegt herken ik me erg goed in. Soms is het ook moeilijk. Als ik naar emzelf kijk, heb ik hier hardstikke leuke collega's. Mijn familie woont dan niet om de hoek maar zie ik toch zeker eens per maand wel. En dan mijn vrienden, waarmee ik regelmatig wat afspreek. Daarnaast zit ik op een amateur toneelvereniging, waar ik elke maandag heenga. Het is best veel wat je achterlaat. Een sociaal netwerk. Natuurlijk maak je daar weer nieuwe vrienden; maar dat duurt toch even. Je familie zit dan nog even een stukje verder weg. Je mist dingen die iedereen in Nederland wel met elkaar deelt en komt er toch een beetje buiten te staan.
Toch is het meerendeel van mijn gedachten ook positief en ik heb ook erg veel zin om te gaan. Nadeel dat het hele proces zolang duurt is dat je ook veel tijd hebt om erover te piekeren. Mara uiteindelijk ga ik ervan uit dat het het allemaal waard is. Heb ik een weloverwogen keuze genomen en heb ik heel veel zin dit nieuwe avontuur aan te gaan.

En het is zeker een goed idee om wat vaker af te spreken. Het is toch anders praten met mensen die in precies dezelfde situatie zitten als met je familie en vrienden om je heen :up:
 
Beiden héél herkenbaar!! Bij mij is een remedie: Even helemaal alleen zijn...lekker schoonmaken
en klusjes doen waar ik normaal niet aan toe kom. En afsluiten met thee en chocolaatjes van de
banketbakker. Ook iets voor mijzelf kopen werkt erg goed...
Gelukkig heb ik een heel begrijpende man, die het absoluut geen probleem vindt om er met
de kinderen op uit te trekken  :wink:
De laatste tijd heb ik er vooral 's nachts last van, van de visa-stress. Dan word ik wakker
en denk: Doe ik het wel goed, neem ik de juiste beslissing?
Maar dat komt omdat het nu allemaal zo 'echt' is, ik weet dat als ik er straks ben, veel van mij
afvalt.
Gelukkig overheerst de euforie, en geniet ik ook volop van de tijd hier, en neem bewust afscheid
van alle fijne dingen!

groetjes,
Marja
 
[quote author=Marijs link=topic=10245.msg143872#msg143872 date=1248432520]
...lekker schoonmaken

[/quote]

Uhhh  jaaa... lekker  :shutup: :lmao:[quote author=Catkin link=topic=10245.msg143867#msg143867 date=1248429713]
[quote author=skippie link=topic=10245.msg143865#msg143865 date=1248429121]

Oh ja, en Femke's antwoord is ook een goeie, helpt bij mij zeker : Mc Clouds Daughters! heerlijk, dan hoor je de magpie ook vaak

[/quote]

En het is zeker een goed idee om wat vaker af te spreken. Het is toch anders praten met mensen die in precies dezelfde situatie zitten als met je familie en vrienden om je heen :up:
[/quote]

Ech wel he. Je vrienden en familie willen meestal alleen maar horen dat je toch niet gaat.... Ik kan niet echt met iemand enthousiast praten over Australie behalve met jullie.  :smile:
 
Ja het is gewoon heel anders met familie. Mijn familie wil er opzich wel over praten, maar vinden het na eventjes ook wel weer genoeg. Daarnaast merk ik nu ook op andere manieren dat het toch "anders" is. Mijn broer en schoonzus zijn zwanger (wat even heeft geduurt) en gelijk gaan ze er naartoe om te feliciteren, ondanks dat het best een eind rijden is. Ik heb besloten om toch te gaan, al was het maar alvast naar Nieuw Zeeland en bij mij kan er hooguit een belletje vanaf, ondanks dat dit net zo goed mijn toekomst droom is als kinderen die van mn broer... Daaraan merk je toch dat het voor anderen toch wel anders werkt, dat mensen niet zo enthousiast reageren als op andere dingen... Op het forum begrijpen mensen je enthousiasme, maar ook je twijfels en waarom je naar Australie wilt...
Dus dan maar weer aan de Tim Tams en Mcleods... Alhoewel mn tim tams momenteel op zijn! Volgende week wel aan de Nutri Grain (ook iets gezonder dan tim tams). Halverwege augustus maar weer naar de Dutch outback shop! Gelukkig heb ik meer dan genoeg dvd's en cd's van Mcleods Daughters, dus dat zit wel goed...
 
Hoi allemaal,

Over visa stess kan ik niet meepraten want alhoewel ik al een beetje bezig ben om het een en ander te verzamelen zal het toch betrekkelijk snel kunnen gaan met een partnervisum.
Over PMS kan ik ook niet mee praten. Meestal ben ik rond die tijd een paar dagen niet te genieten :evil: maar verder heb ik nergens last van.

Wat ik nu wel merk is nu ik het eenmaal mijn ouders heb verteld hun wel weer meer naar elkaar toe trekken. Met hun bedoel ik dan mijn ouders en broer die ook nog thuis woont. Mijn ouders hebben al een paar jaar problemen en al die tijd stond mijn broer vierkant achter mijn moeder, of ze nou gelijk had of niet, mijn vader had het gedaan. Hij zat er dan continue tussen en het contact tussen mijn vader en broer is blijkbaar weer verbeterd.
Vandaag heeft mijn broer een vakantieborrel op zijn werk en daar wordt dan ook wel meer dan 1 flesje of glaasje bier bij genuttigd. Op zich geen probleem maar nu heeft hij sinds een paar maanden een vriendin uit Apeldoorn. Zij komt dus het weekend hierheen en de eerste kennismaking met  mijn ouders heeft inmiddels plaatsgevonden vorig weekend. Nu komt ze dit weekend ook hierheen en nu moet mijn broer haar vanavond ophalen(ong. 3 kwartier rijden)maar omdat hij waarschijnlijk iets te veel drinkt rijdt mijn vader met hem mee.

Dit zou hij een half jaar geleden niet gedaan hebben. Toen kwam hij hier altijd klagen en nu heb ik hem al meer dan een week niet meer gezien. Mijn moeder is inmiddels wel weer hier geweest om te praten en dat ging goed dus het contact is inmiddels wel weer hersteld.Ze stelde veel vragen over het  hoe en waarom, het visum, het huis enz maar ze gaf toe dat ze het nog steeds 10 keer niks vond, vooral het feit dat ze de kinderen de eerste tijd niet meer ziet. Ze beschiken ook niet over voldoende fin. middelen om elk jaar te komen en ze is bang dat jeremy hun een tijdje niet meer herkent, maar dat kunnen we wel oplossen door foto's door het hele huis te plaatsen en te skypen. Mijn broer heeft inmidels aan haar laten zien hoe het in zijn werk gaat.
Maar ik heb zo'n vermoeden dat we ook niet alle dagen over dit onderwerp hoeven te praten.

Mijn ouders wonen in een kleine dorpje en ze hebben het gelijk iedereen verteld dus de telefoon staat roodgloeiend bij hun en niemand snapt waarom we nu weer gaan daar ik toen terugkwam met giga heimwee. Mijn brieven had ze bewaard die ik destijds geschreven heb. Ik heb zo'n vermoeden dat de buren het ook wel weten want hun zwager woont in dezelfde plaats als mijn ouders. Ik heb deze week de buren ook niet meer gesproken. Maandag hebben ze nog opgepast maar nergens over gepraat. Woensdagavond voor mijn moeder kwam heb ik nog even de tuin gedaan en waren ze ook buiten maar ze gingen met de ander buurman praten, terwijl ze anders nooit contact met die buurman hebben en altijd gelijk naar mij lopen.
Ik heb eigenlijk ook niet echt een verplichting naar hun toe want naar mijn idee gaat het hun alleen om de kinderen. Vaak luistert ze niet eens naar mij en onderbreekt me ze zonder pardon en weet ik wat nog meer.

We zien wel hoe het loopt. Ik kan het niet terugdraaien dat de rest het eerder weet dan hun dus het zij zo.
Zo zie je maar; waar zo'n berichtje al niet toe leidt. De rollen zijn ineens helemaal verdraaid.

groetjes heiid
 
Visa stress heb ik ook wel gehad. Bij ons was de eerste skills assessment afgekeurd en als je dan alles de tweede keer inlevert ga je jezelf de hele tijd zenuwachtig maken of het deze keer wel goed gaat allemaal.

Wat betreft de PMS... ik heb er denk ik een lichte vorm van. Beetje hoofdpijn, beetje moe, beetje buikpijn enz. Volgens mij ben ik niet echt chagrijnig ofzo, maar dat kan alleen Mark beoordelen ;)

Wat ik doe? Tegen de visa stress heb ik zo vaak mogelijk geprobeerd om mezelf op andere gedachten te brengen door afleiding te zoeken. Speculeren helpt niet en je wordt er alleen maar moe van ;) Dagdromen deed ik natuurlijk ook, maar daar werd ik juist zenuwachtig van en dan zocht ik afleiding :)
PMS heeft volgens mij veel remedies en bij iedereen helpt weer wat anders...
 
[quote author=Annemiek link=topic=10245.msg143905#msg143905 date=1248462165]
Visa stress heb ik ook wel gehad. Bij ons was de eerste skills assessment afgekeurd en als je dan alles de tweede keer inlevert ga je jezelf de hele tijd zenuwachtig maken of het deze keer wel goed gaat allemaal.

[/quote]

Dat herken ik wel. Doordat mijn eerste visumaanvraag (skilled independent) is afgekeurd, moet ik zeggen dat ik me ook wel eens zenuwachtig maak om deze aanvraag... Heeft alleen niet zoveel zin. Kan me maanden druk gaan maken, maar dat verandert de zaak toch niet. Moet nu dus maar gewoon vertrouwen hebben :up:
 
@ Kathren Mmm teunisbloemolie, nog niet geprobeerd. Ga ik eens even achteraan! Tanx.

Ja ladies, wachten en onbegrip, dat maakt het moeilijk.
Je kijkt toch met zo'n forum mee over de schouder van je mede- land- verlater.
Deelt het een en ander, en soms gaat er ineens weer iemand vandoor......... :oops:
Gun ik jullie allemaal, maar ondertussen staat hier alles op z'n kop!  :p
Iets meer duidelijkheid zou oozoo fijn zijn!! :|

@ Ingrid Ik las pas van het etentje in Breda toen het al geweest was, en het was nog wel zo dichtbij.
Jammer zeg. Misschien dat we de BBQ wel mee kunnen maken.

Dat dagdromen is op dit moment wel een van mijn favoriete bezigheden.
Waar viel voor mij (ons) het kwartje?
Ik zie me nog staan op het strand van Hamelin Bay, de tranen in mijn ogen.
Leeg strand, flinke horizon en een gevoel van totale rust in je lijf.
This is it! WOW!
 
[quote author=Marie en Dan link=topic=10245.msg143908#msg143908 date=1248466378]
@ Ingrid Ik las pas van het etentje in Breda toen het al geweest was, en het was nog wel zo dichtbij.
Jammer zeg. Misschien dat we de BBQ wel mee kunnen maken.

[/quote]

Hey, dat zou gezellig zijn :up:. Laat het dan wel binnenkort even weten, want ik ga begin augustus reserveren...Mochten er nog eventueel 2 bijkomen, valt dat wellicht wel te regelen, maar is wel zo fijn als ik zo exact mogelijk het aantal door kan geven!!!
 
Er zijn op zo'n forum als dit altijd mensen waar je meer contact mee hebt dan anderen. Ik vond het juist moeilijker als zo'n stel vertrok. Ik werd sowieso jaloers als ik bij iemand las dat ze de tickets geboekt hadden en dus een "eind" datum wisten. Dan krijg je wat rust in je hoofd, want je weet dan hoelang je nog in NL of BE bent en je kunt dan ook wat meer dingen gaan regelen en plannen die ook nog op je lijstje staan.

Wat ik heb gedaan is een dagboek bijhouden van alle dingen die gebeurden.Ik hield het niet altijd even goed bij hoor, omdat er bij ons tussen aanvraag 1 en aanvraag 2 bijna 1.5 jaar heeft gezeten. Maar alles staat erin en het is leuk om het zo eens terug te lezen. Voor mij werkte het ook goed om in dat dagboek per pagina een ding op te schrijven wat nog geregeld moest worden. Dan had ik ruimte om er extra informatie bij te zetten en als het helemaal afgehandeld was kon ik er een grote streep doorheen zetten.

Wat je ook doet of denkt, je kunt het toch niet sneller laten gaan, dus het nadeel is dat wachten het enige is wat je kunt doen. Maar zie ik het good in je footer.... Hebben jullie vorig jaar in september de medicals al gedaan? Was dat frontloaden of vroegen ze er toen echt om?
 
mensen met een dvd van mcleod daughters en chocola zijn altijd welkom hoor!  :grin: wij hebben dan ook nog een beamer, dus dan kunnen we groot scherm kijken. En dan kunnen we daarna ons vol-eten bij dat eetcafe.  :evil:


ik heb gelukkig niet zo heel veel last van pms, eigenlijk merk ik er niet meer van dan dat er bloed is en heel soms wat krampjes. ik heb vaak 1 bui, van 20 seconde, waar je uit de buurt moet blijven. maar 9 van de 10 keer vind die snachts plaats, dus dan merkt niemand het (ik heb echt wel een keer een ex uitgescholden omdat hij een kopje thee maakte, zo'n bui  :evil:).
Ik australie had ik wel dat ik zo n 1 keer per maand, of tijdens exames ik heimwee had. Dan haalde ik kano's, ontbijtkoek of gewoon speculaasjes, altijd verkrijgbaar daar en dan was het weer goed.


de visum stress begint hier ook wel te komen. vorige week kregen we een zooi brieven van het emigratiebureau om de spullen te gaan kopieren, ons aan te melden voor de ielts enzovoorts. DAt was wel heel spannend plots. We hebben ook een planning gemaakt, met wat we wanneer doen. Wij gaan misschien ook in januari naar NZ, net als Catkin. Alleen wil Pieter niets vastleggen tot we weten of we gesponsord worden. Niet dat we dan niet gaan, maar dat weet hij nog niet  :? Hij wil in ieder geval koste wat koste voorkomen dat hij na 9 maanden weer terug naar NL moet. Heeft nog niet door dat je ook nog een jaar naar canada kan, of zuid amerika, of afrika, of japan, of oost europa, of.... al gaan we naar spanje, boeiend, we hoeven niet terug naar NL. zodra het 1 oktober is heb ik hier niets meer te zoeken. Hij moet nog ff zn studie afmaken, maar dan is het echt over hier.

maar eigenlijk genieten we er vooral van. het is zo spannend. wat gaan we in NZ doen, wat in Tasmanie. eigen bedrijfje? waarin dan, ik wil dat zo graag. of eigenlijk, ik wil geen baas meer en geen opdraafplicht. en ik wil Pieter vaker zien, ik mis hem enorm als ik op mn werk zit. ik denk aan de papegaaien in de tuin, de magpie, zelf dieren hebben. wij gaan volgend jaar trouwen, en dan kinderen daar denken we ook vaak over. hoe gaan we ze opvoeden, hoe zal het zijn, gaan ze naar school, of gaan we dat zelf doen (allebei uiterst slechte ervaring met school) en hoe doen we dat. we denken dan echt op detail niveau. erg leuk!

wat wel erg vervelend is nu. mn schouders zitten vast, waardoor mn arm zeer doet bij het breien en ik dus niet kan breien (mag niet van fysio) arch ik word helemaal gek! en dan ben ik idd niet te genieten, of ik nou ongesteld ben of niet. afkikverschijnselen zijn echt erg :devil:
 
nou, en ik heb al jaren enorme PMS klachten en ook visa stress.

Bij mij zijn er twee oplossingen die heeeeel erg goed helpen tegen PMS:
- zwanger worden en borstvoeding geven. Ben nu voor de tweede keer zwanger en geen PMS meer. Integendeel, ik heb eigenlijk continue een erg blije stemming.
- in australie gaan wonen. Ik heb een aantal keer een half jaar in australie doorgebracht en daar geen PMS gehad. En elke keer was het vanaf de tweede keer ongesteld worden in Nederland weer goed raak. Geen idee hoe dat kwam: iets in het water of een toevoeging aan brood? Of de hoeveelheid zon misschien?

Visa stress? Zou ik geen oplossing voor weten helaas.....
 
Ik heb vandaag mega veel last van pms! Ben al de hele dag onredelijk, denk niet dat het vandaag zo fijn is om in mijn buurt te zijn. Normaal helpen pimms en chocola goed, maar deze keer echt niks!

Nu maar onder dekentje kruipen en film kijken... pfff
 
Naar mijn idee is het brood in Nederland van veeeel betere kwaliteit dan het supermarkt brood in Australië. Hier zit er allemaal troep in het supermarkt brood, dus zou je juist denken dat je van brood eten in Australië jezelf minder goed gaat voelen.
Ik heb al van sommige mensen gehoord (die elkaar niet kennen) dat ze van het eten van supermarkt brood last kregen van de darmen. Wij kopen nu geen supermarkt brood meer, maar alleen van de bakker, want het is niet eens zoveel duurder, maar wel wat gezonder. Ik weet nog goed dat we tijdens de rondreis een keer "might soft" brood hadden gekocht uit de supermarkt. Het bleef ook echt mighty soft voor 5 dagen! Dan klopt er iets niet als je brood 5 dagen lang 'vers' blijft.
 
Vandaag een ijsje gegeten bij Australian, ook erg goed tegen visumstress. Ook gewoon erg lekker op een dag zoals vandaag zonder visumstress  :grin:
 
[quote author=Marie en Dan link=topic=10245.msg143908#msg143908 date=1248466378]
@ Kathren Mmm teunisbloemolie, nog niet geprobeerd. Ga ik eens even achteraan! Tanx.

[/quote]

Ik gebruik het merk Efamol PMP. Het kost € 15,99 per potje. Doe daar bijna 2 maanden mee. Heb goedkopere versies geprobeerd, maar die werkte niet bij mij. Maar ik heb als ik dit niet doe best stevige moodswings. Mocht je het in mindere mate hebben dan raad ik je die van De Tuinen aan. Ik hierdoor zoveel meer rust in mijn hoofd en merk het ook gelijk wanneer ik het een tijdje niet heb ingenomen.

Heb afgelopen zaterdag nog met mijn zus aan de telefoon gehangen en volgens mij is die het ook beu aan het worden dat ik haar iedere keer een update geef over hoe ver alles staat. Ze kapte ineens het gesprek af en we hadden binnen 30 sec het gesprek beeindigd. Let er expres op dat ik er niet te veel over praat en zoveel mogelijk over andere dingen ook gesprekken voer. Ze zal het er af en toe moeilijk mee hebben denk ik dan maar. Daarom is het zo fijn om hier, met like minded people erover te kunnen praten. Het kan hier lekker onbeperkt!  :smile:
 
Back
Top