Hebben jullie ouders er ook zo'n drama van gemaakt?

heidi76

heidi76

Member
Hoi allemaal,

Hebben jullie ouders er ook zo'n drama van gemaakt toen je vertelden dat je naar australie ging?

Toen ik het van de week mijn ouders vertelde liep mijn moeder gelijk weg naar boven en mijn vader leek het allemaal rustig in zich op te nemen maar helaas.. zijn gedrag is ook veranderd.

De dag erna kwam mijn ouders hier en toen vertelden ze allebei een slapeloze nacht te hebben gehad van het schokkende nieuws. Ze konden er niet over uit omdat ze het totaal niet hadden zien aankomen en ze konden niet zonder de kinderen. en toen begon het gebler weer. Ik dacht het even een paar dagen te laten rusten en net stond mijn vader weer hier in de kamer en toen begon het pas.

Hij had al met de hele familie gesproken en iedereen zei dat ik er geen type voor was. Kennissen van hun moesten borg staan voor hun zoon( een oude klasgenoot van mij) omdat hij dubbele hypotheeklasten had en daar moesten hun aan bijdragen. Ons huis was vorig jaar rond de 2 ton waard met de vrijblijvende waardebepaling en volgens mijn vader moest er zeker 30.000 euro worden bijgelegd in deze crisis.
Ook had mijn peettante die een eigen magnetiseurpraktijk met een man als belastingadviseur hadden de bui al zien aankomen. ze hadden al vaker mislukte australie-gangers gehad die met niks terugkwamen.

Volgens mijn vader was het een onverantwoorde(waar heb ik dat woord eerder gehoord??, alles wat ik doe is in hun ogen onverantwoord) die is actie die we aangingen. Op een gegeven moment ging hij naar huis omdat er met mijn toch niet te praten viel. Hij kwam samen met mijn moeder terug als darren er ook bij was.

Ik heb ook duidelijk gezegd dat ze hem hier buiten laten want het is alleen MIJN initiatief . Het heeft wel met hem te maken maar hij heeft me zeker niet gepusht.

Mjin andere oom en tante, die hoogstwaarschijnlijk achter mijn beslissing staan die hadden ze nog niet gesproken. Volgens mijn vader waren hun bang een vakantieadresje mis te lopen in australie.
Mijn oom verdient genoeg om zelf een camper te huren en daar rond te reizen, ook zonder dat we daar wonen. Dus daar zal het echt niet aan liggen.


Ik weet ook heus wel dat ik ze verdriet doe door de kinderen mee te nemen want daar kwamen ook heel veel verwiten van dat ik ze de hitte niet aan kon doen en nog veel meer dingen. Wat ze er nu allemaal bijhalen is gewoon emotionele blackmail schreef mijn tante.

Ik hoop alleen niet dat dit alles tot ruzie in de familie leidt. Als ik de familie een tijdje niet zie is niet zo'n ramp maar de rest van broers en zussen onder elkaar zou ik niet op mijn geweten willen hebben

Je kunt dus wel raden dat het vertellen aan mijn ouders zeker niet heeft geleid tot opluchting. Het is een groot drama.

Ik zou graag ervaringen van anderen horen. Ik weet heus wel dat geen enkele ouder zijn kind en kleinkind graag naar de andere kant van de wereld ziet gaan maar dit slaat alles.

Oja, mijn moeder kwam nooit naar australie omdat ze het niet aan kon de kinderen maar voor een maandje te zien en dan weer afscheid van ze te moeten nemen.
Ik denk ook niet dat ze nog echt bijdraait. Niet zoals andere ouders.

Nu weet ik wel dat ik bij mijn standpunt moet blijven maar het maakt het wel verdomde moeilijk. Het liefst zou ik ze morgen een grote bos bloemen bij hun bezorgen en alles terug draaien, maar dan hebben ze precies wat ze willen hebben.
Groetjes heidi
 
[quote author=heidi76 link=topic=10225.msg143273#msg143273 date=1247748306]
Het liefst zou ik ze .....[/quote]
Een klap om hun oren geven... dacht ik dat er kwam te staan.
Is het hun leven of het jouwe? Sorry hoor. Verdriet okee, heel normaal, maar hun willen dat jij leeft zoals ZIJ het willen.
Man wat ben ik blij dat ik niet in jou schoenen sta, maar ik denk eerlijk gezegd dat dit gedrag me nog sneller naar de andere kant va de wereldn zou sturen om lekker in de armen te vallen van mensen die me wel graag zien.

Sorry, hier vroeg je niet om.Maar het is moeilijk op mijn tong bijten met jou verhaal.( dit is geen verwijt naar jou toe! ) Back to topic :
Nee ik heb geen ervaring met het ouders te vertellen. Mijn ouders leven niet meer en schoonmoeders heeft een traantje gelaten en heeft er nu vrede mee. Ze komt ons zeker opzoeken, of in het ergste geval blijft ze  :lol:  :|  :?
 
[quote author=skippie link=topic=10225.msg143279#msg143279 date=1247750130]
[quote author=heidi76 link=topic=10225.msg143273#msg143273 date=1247748306]
Het liefst zou ik ze .....[/quote]
Een klap om hun oren geven... dacht ik dat er kwam te staan.
Is het hun leven of het jouwe? Sorry hoor. Verdriet okee, heel normaal, maar hun willen dat jij leeft zoals ZIJ het willen.
Man wat ben ik blij dat ik niet in jou schoenen sta, maar ik denk eerlijk gezegd dat dit gedrag me nog sneller naar de andere kant va de wereldn zou sturen om lekker in de armen te vallen van mensen die me wel graag zien.
[/quote]
Helemaal mee eens, daar wordt toch niet goed van.
Wat een stelletje negatieve egoisten, wegwezen uit Holland!!!!

Onze wederzijdse ouders en broers en zussen etc...., vonden het (gelukkig) niet echt heel leuk.
Maar ons geluk vinden ze heeeeel erg belangrijk, belangrijker dan hun eigen "verdriet".

Bart
 
Hallo Heidi,

Ik heb het andere topic waar je over je ouders in schreef ook bijgehouden en kan er niet echt bij met mijn verstand. Heel typisch dat ze alles zo negatief bekijken. (bijvoorbeeld dat de kids niet tegen de hitte kunnen.... Tsss, ze hebben zeker nog nooit van de snowy mountains gehoord :freezing: )

Kwa geld kan ik natuurlijk niet in jullie portomonaie kijken. Maar ook in nederland moet met werken voor zijn geld, net als in australie. En dat je hier je huis verkoopt met verlies. So what, als je er niet mee bankroet gaat. En mocht het mislukken in australie dan heb je altijd nog voor jezelf het idee dat je het in iedergeval geprobeerd hebt.

Mijn moeder en zus waren in het begin ook zeer verontwaardigd dat wij weg wilden gaan. Zo ver weg. Ons mam heeft mij liever om de hoek dicht bij wonen en dan iedere week het liefst 4 keer over de vloer. Maar als ik in nederland zou blijven wonen, zou het ook zo maar kunnen dat ik verhuis naar groningen. Dan kom ik ook niet iedere weekend op de koffie.....

Uit eindelijk zijn mijn moeder en zus aan het idee gewend en zien ze ook de leuke dingen. Inderdaad een leuke reden om op vakantie te gaan. Ook al kunnen ze er een camper huren als wij er niet zouden zijn, dit is natuurlijk wel de reden om juist naar australie op vakantie te gaan!

Mijn vader daar in tegen heeft ons altijd aangemoedigd. Toen hij rond 1980 voor dienst naar een van de ABC eilanden gestuurd kon worden is ie niet gegaan omdat mijn moeder niet wilde. Uiteindelijk vind hij dat nog steeds jammer. Daarom zecht hij dat we het moeten doen omdat we beter spijt kunnen hebben omdat we het gedaan hebben, dan dat we spijt hebben dat we het niet gedaan hebben.

Hopelijk draaien de mensen om je heen een beetje bij en zien ze in dat dit jullie keus is en dat jij er zelf gelukkig van wordt. De mensen die niet bij draaien zou ik dan ook gewoon lekker hun eigen bekrompen leven met bekrompen gedachtes laten leven.

Succes met alle sores.....
Stefan
 
[quote author=skippie link=topic=10225.msg143279#msg143279 date=1247750130]
[quote author=heidi76 link=topic=10225.msg143273#msg143273 date=1247748306]
Het liefst zou ik ze .....[/quote]
Een klap om hun oren geven...
[/quote]

Daar zou ik ook wel zin in hebben hoor. Maar aan de andere kant; het zijn wel mijn ouders die me waarschijnlijk alleen voor een misstap willen behoeden. Pure bescherming maar ze doen ook net of ik altijd in 7 sloten te gelijk loop. Zo'n uilskuiken ben ik echt niet. Darren en ik werden zelfs nog vergeleken met een oom van Darren die overal een zootje van maakt; En bedankt :up:
Ze maken het me verdomde moeilijk, vooral omdat iedereen wel iemand kent die met niks terugkwam. Ze proberen van alle voorbeelden te komen om me om te krijgen. Mijn neef is 3 jaar geleden ook gegaan en dat gaat ook goed. Volgens mijn vader was hij met een hele bak vol geld gegaan maar ik vraag me af hoe hij dat weet. Mijn neef heeft hem vast niet zijn portemonee laten zien van binnen. Ik weet niet eens of ze een eigen huis hadden. Het enige verschil was dat hij al werk had toen hij aankwam en daar is bij ons nog geen sprake van. Misschien leven we van ons eigen spaargeld al die tijd.

Dit is zeker wel emotioniele chantage maar ik heb ook wel moeite met het feit dat ik met de kinderen wegga waar hun al zo'n band mee hebben opgebouwd en als mjn moeder dan ook nog(via mijn vader) zegt dat ze niet in staat is om te komen

Ik denk dat ik nu eerst maar eens iets met de kinderern ga doen; even mijn zinnnen verzettten want ik wordt hier echt niet vrolijk van als ik hier blijf zitten.

groetjes heidi
 
[quote author=skippie link=topic=10225.msg143279#msg143279 date=1247750130]
maar ik denk eerlijk gezegd dat dit gedrag me nog sneller naar de andere kant va de wereldn zou sturen om lekker in de armen te vallen van mensen die me wel graag zien.
[/quote]

Ja zo'n typetje ben ik ook wel  :lol: lekker mijn hoofd tegen de wind ingooien en denken 'stik er maar in' om zo de 1e de beste vlucht te pakken die ik kon vinden

Ik vind de reactie van je ouders echt buitensporig, als ze echt om je zouden geven (ik bedoel hiermee op een andere manier) dan zouden ze zich niet zo richting je opstellen en ook rekening houden met jouw gevoelens hierin. Ik merk - net zoals Kathren dacht ik in het andere topic al eens heeft aagegeven - dat het hier alleen maar gaat om wat zij vinden dat jij moet doen, niet om wat nu jij wilt. Ik vind het vooral vreemd dat je vader zo omgeslagen is (in het negatieve). Daarnaast, maar dat geef jij ook al aan, hebben ze alleen nog maar met de mensen gesproken die in eerste instantie jou het liefst in NL zien. Degene die wel positief zijn t.o.v. jullie emigratie naar OZ, daar wordt niet mee gesproken (of opmerkingen over gemaakt om ze naar beneden te halen).

Ikz ou idd niet graag in je schoenen staan. Maar Heidi, kies aub voor je zelf, kies wat jij wilt! Je gaat het nog heel zwaar krijgen, maar laat je aub niet overredenen door je ouders. De eerder gemaakte opmerkingen van hun kant slaan nergens op, jij bent oud en wijs genoeg om voor jezelf te zorgen (en je eigen beslissingen te maken)  :up: dat hoeven je ouders niet meer voor je te doen.

Over de familieruzie: niet over in zitten!! Uiteindelijk zullen de meeste wel bijdraaien.

Zoals Skippie ook al zei, dit is geen verwijt richting jou (eerder richting je ouders  :lol:  :grin:)
 
Hoi Stefan,

Bedankt voor je reactie. Mijn ouders zijn helemaal geen avonturiers en ze denken dus dat ik dat ook niet ben omdat ik hun kind ben. Ze zijn afgelopen weekend een weekendje weggeweest en dat is een drama geworden en in september gaan ze met de bus een week naar lourdes. Niet dat ze heel gelovig zijn maar mijn vader rijdt schoolkinderen en in datzelfde bedrijf hebben ze ook touringcars en ze hadden 2 plaatsen over in de bus en ze moesten snel beslissen of ze meewilden. Ze hebben toegezegd maar ze maakt zich er nu al druk over en helemaal na het weekendje uit in Drenthe afgelopen weekend.
Ze zijn dus helemaal niet gewend om te reizen. een weekendje drenthe of zeeland is hun vakantie tot nu toe.

Hoog tijd dus dat er verandering komt in hun leven... :grin:
Ik geloof dat ik eerder zo'n verhaal had gehoord van iemand waarvan de moeder/vader niet wilde komen en na 1 of 2 vakanties permanent is gebleven(beukies???) Het kan dus nog alle kanten op.

Mijn vader raadde wel aan om eerst nog eens een keer met ons 4-en op vakantie te gaan daar(gaat wel weer van ons spaargeld natuurlijk) en om daarna pas plannen te maken. Dat is wel een idee natuurlijk. Nu Darren weer werkt hebben we onze spaarrekeing weer flink kunnen spekken.
Stel dat hij dan werk zou kunnen krijgen, dan kun je weer terug omdat ik geen visum heb om langer te kunnen blijven. Zit je daar weer mee.

Het is wel zo dat alles wat ik aanhaal zoals skype , ticket voor hun betalen over een paar jaar enz, ze gewoonweg niet willen aannemen. Ze zien alles negatief, en dat ook nog omdat ze er zelf nog nooit geweest zijn. Ze hebben ook nog geen flauw idee waar ze over praten, alleen maar om ons hier te houden(wat ik ook wel weer begrijp) .

groetjes heidi
 
Correctie; niet alleen mijn ouders zijn er nooit geweest, maar de rest van mijn moeders familie ook niet. Mijn tante heeft alleen mensen gesproken die daar een mislukte ervaring hebben gehad maar die hebben misschien alles zelf moeten uitzoeken.Er zitten veel verschillen in situaties tussen die van ons en andere mensen. Wij hebben nog het geluk dat we daar (schoon)familie hebben wonen die ons met raad en daad bijstaan om de inrichting van een huis bij elkaar te kunnen krijgen, in eerste instantie dan, tot we zelf kunnen kopen naar ons eigen smaak want donker eiken is m.i. iets voor 70 jarigen :grin:
 
[quote author=heidi76 link=topic=10225.msg143285#msg143285 date=1247751189]
het zijn wel mijn ouders die me waarschijnlijk alleen voor een misstap willen behoeden. Pure bescherming [/quote]

Ja, tuurlijk..... Bullsh.... misstap?  :shock: Niemans kan in de toekomst kijken maar als emigratie uiteindelijk niet bevalt is dat geen misstap!
Nu ga ik niet meer elke keer reageren want het heeft geen nut.Ik hoop dat het ooit makkelijker wordt voor je.
Je neemt de adviezen die hier gegeven worden niet aan, je ziet niet in hoe je ouders je behandelen, dus ik denk dat je nog jaren op dezelfde manier in NL zal blijven wonen.Met twijfels en onzekerheid.Maar als je daarvoor kiest, prima. Succes meid.

Groetjes Ingrid
 
Mijn ouders waren al geemigreerd,dus lekker makkelijk.
Mijn schoonfamilie daarin tegen zit nu groen van jaloezie in Holland,was ook een hoop gebler.

Mijn opa&oma gingen nog verder,toen mijn ouders eind jaren 80 naar Vanuatu wilden emigreren,heeft mijn opa mijn ouders zo zwart gemaakt dat alles op het laatst niet doorging.Mijn ouders waren woest,dit heeft erin geresulteerd dat wij 10 jaar geen contact meer hebben gehad.
Later is het hersteld en mn opa&oma zijn inmiddels overleden,maar mijn moeder zou zo met je kunnen meepraten,die werd ook emotioneel gechanteerd.

Reageren ze misschien zo omdat ze,voor hun gevoel,geen controle meer over je hebben?
 
[quote author=heidi76 link=topic=10225.msg143285#msg143285 date=1247751189]
Dit is zeker wel emotionele chantage
[/quote]

[quote author=heidi76 link=topic=10225.msg143285#msg143285 date=1247751189]
Maar aan de andere kant; het zijn wel mijn ouders die me waarschijnlijk alleen voor een misstap willen behoeden.
[/quote]

Heidi.. zie je zelf ook dat je jezelf telkens tegen spreekt??
Ga toch eens voor jezelf na wat JIJ wil, en probeer de rest te laten voor wat het is.
 
[quote author=Gwen link=topic=10225.msg143303#msg143303 date=1247761342]
[quote author=heidi76 link=topic=10225.msg143285#msg143285 date=1247751189]
Dit is zeker wel emotionele chantage
[/quote]

[quote author=heidi76 link=topic=10225.msg143285#msg143285 date=1247751189]
Maar aan de andere kant; het zijn wel mijn ouders die me waarschijnlijk alleen voor een misstap willen behoeden.
[/quote]

Heidi.. zie je zelf ook dat je jezelf telkens tegen spreekt??
Ga toch eens voor jezelf na wat JIJ wil, en probeer de rest te laten voor wat het is.
[/quote]
Dat is geen tegenspreken, dat is de situatie van meerdere kanten ("maar aan de andere kant...") beschouwen en het geeft ook aan hoe zij met haar gevoelens worstelt. Hoe gemakkelijk het ook klinkt om de mening van je ouders gewoon aan de kant te schuiven als onredelijk, ze blijven je ouders.

Ik vind sommige reakties wel erg kort door de bocht, zoals die van skippie. Ik zou haast zeggen dat die reakties vergelijkbaar zijn in felheid en onredelijkheid als die van haar ouders, maar dan van de andere kant. Een beetje respect voor de emotionele rollercoaster van Heidi kan geen kwaad en als je er dan genoeg van hebt, reageer dan gewoon niet meer.

Heidi, wat kan ik zeggen... gelukkig heb ik ouders die er altijd voor hebben gestaan dat IK gelukkig wordt met mijn beslissingen. Natuurlijk hebben zij er moeite mee dat ik zo ver weg ben, maar dat slikken ze in voor mijn geluk. Nu begrijp ik ook dat in jouw situatie ze ook nog hun kleinkinderen zien vertrekken. Dat is natuurlijk ook niet leuk. Maar laat dit je allemaal niet weerhouden van waar jullie van dromen. Zorg er in elk geval voor dat je er zelf 100% van overtuigd bent, dan komt alles uiteindelijk wel goed. Geef je ouders even de tijd om het te verwerken, je hebt nog wel even voordat je vertrekt.
 
Hoi Slatsr

Ik snap dat de reacties misschien kort door de bocht over kunnen komen. Maar denk dat ze niet zo bedoeld zijn.
Heel veel mensen weten waar Heidi door heen gaat, en het is gewoon iets moeilijks. Eigenlijk kun je elkaar hier ook niet in helpen.
Het helpt niet om te zeggen joh gewoon negeren, en het helpt net zo min om telkens te blijven herhalen dat het inderdaad verschrikkelijk vervelend is.
Wat mijn gevoel is als ik de verhalen van Heidi lees, is dat dit om zoveel meer gaat dan alleen een emigratie..
En daarmee kan ik/kunnen wij, haar al helemaaaaal niet helpen.

Wat denk jij Heidi?
Hoe zou jij het meeste geholpen worden door de forum leden?
 
Ik ben het met Slatsr eens: sommige reacties zijn, hoewel goed bedoeld, kort door de bocht. Heidi worstelt en zoekt steun. Voor iedere posting in ieder topic geldt dat er een mens achter de opmerking/tekst zit waarin heel veel lagen, ervaringen, problemen, gedrag etc etc zitten die we allemaal niet kennen (gelukkig?) en helemaal de diepte in kan en hoeft niet. Het is makkelijk om je eigen idee en zelfs oordeel in te brengen bij reacties en ook dat is prima. Het zou fijn zijn als een ieder er voor waakt niet de eigen ideeën op te dringen. Voor Heidi lijkt haar relatie met haar ouders belangrijk en is de familie erg betrokken met elkaar. Daar voelt de een zich in thuis, de ander krijgt er de rillingen van en er zit nog een heel scala tussen.

Op een persoonlijke noot: mijn moeder is overleden toen ik jong was en met mijn vader heb ik nauwelijks een band. Voor mij was het wat familiebanden betreft relatief makkelijk kom te emigreren, het was zeker veel moeilijker geweest als mijn moeder nog had geleefd. Met enige regelmaat terugkerend heb ik rondom mijn emigratie moeten terugdenken aan de liedjestekst: 'Freedom is just another word for nothing left to loose'...

Ik begrijp wel, zeker zoals Heidi de familiesituatie beschrijft, dat Heidi buiten haar normale cirkel steun en/of het delen van ervaringen zoekt. Op zich is het niet zo raar dat de vraag in dit forum wordt neergelegd. Misschien kan er iets genuanceerder worden aangegeven dat een topic wat jou betreft 'te diep' gaat of inderdaad: trek je terug van het topic.
Kritisch zijn is makkelijk, respect hebben voor elkaar vraagt wat meer. Het is fijn dat mensen hier elkaar zo ontzettend tot steun kunnen zijn en veel informatie uit wisselen en soms is het forum niet de plek. A la.

:wink: Fae
 
KAn me voorstellen dat mijn reactie als kort door de bocht gezien wordt hoor. Maar ik denk ook wel dat Heidi weet dat ik vaker veel aardigere berichtjes heb geplaatst.Niet dat dat nu veel uitmaakt.
Wat ik probeerde met dit berichtje is haar misschien uit haar schulp te laten komen. Als de andere ( jarenlange ! ) goedbedoelde aardige mee-denkende berichten van alle forummers niet hielpen, dan kan het zijn dat een wat harder bericht haar wakker schud.We probeeren haar al jaren te helpen.Was het eerst dat ze heel lang twijfelde, toen ze wel wilde maar heel lang opzag om het te vertellen, en nu weer de twijfels na het vertellen.... En tuurlijk is het moeilijk!! Is niet niks emigratie.
Ik zou graag zien dat Heidi zich wat los maakte van haar familie. En meer voor haar eigen geluk gaat.

Ik had het in mijn vorige bericht over dat ik denk (nogmaals ik denk... dit is geen vingertje wijzen) dat Heidi kiest om in twijfels en onzekerheid te leven. Voor sommige is dit wat ze gewend zijn, voelt vertrouwder dan een beslissing nemen. Je hebt in het leven veel keuzes. Je kunt ook kiezen hoe je je wilt voelen.Psygologisch bullshit misschien, maar ik geloof daarin.Je hebt veel niet in de hand in het leven maar veel ook weer wel....

Daarom nogmaals: (ik meende het echt waarmee ik het berichtje eindigde) veel succes meid!

:smile: Ingrid
 
Heidi,

Ik snap je verhaal heel erg goed.
Wij vertrekken in September for real met onze 2 kindjes van 3,5 en 9 maanden.
Mijn vader is 76 en heeft trombose, en krijgt sinds een paar maanden hartklachten als hij zich druk maakt.
Mijn moeder is 74 en heeft een jaar geleden de diagnose alzheimer gekregen.

Mijn ouders zijn mij heel veel waard, en mijn familie mij ook.
En ik doe ze heel erg veel verdriet.
Toch merk ik dat ze ook wel trots zijn.
Ik probeer het van mijn kant zo makkelijk mogelijk te maken.
Ik kom de eerste keer na 6  :shock: weken al terug MET de kindjes. Dat kost echt wel een hoop geld,
maar ik heb e.e.a. kunnen regelen, dus dan kan ik hier een week hard werken (wit hahaha) en daar een deel
van de ticket kosten mee betalen.
Mijn man blijft dan in Australie. En dan 8 weken daarna komen mijn ouders ( waarschijnlijk eenmalig ivm mijn moeders ziekte
en mijn vaders trombose etc). En dan kom is in na 8 weken rond mei weer naar NL.

Ik probeer me echt in 2 te splijten, maar goed doe je het nooit natuurlijk.

Nu zijn we in April geweest om dingen op een rijtje te zetten, maar toen is mijn vader
dus 3 weken onhandelbaar geweest  :cry: Mijn moeder heeft er verbaal van langs gekregen, en dan is ze altijd bang
van hem. Hij heeft met onze terugkomst bijna 3 uur gehuild.
En dat vond ik ook echt heel erg.

Op dit moment sta ik altijd voor ze klaar. Mijn vader belt mij makkelijk om 5 uur in de ochtend als de elekticiteit stoppen zijn
doorgeslagen ofzo. En ik ga vaak bij ze langs.

Wat ik wil zeggen; wij hebben deze stap als gezin genomen voordat ze ziek werden. Maar ik wil niet emigreren op mijn
50-e en dit is voor ons gezin het beste.

Maar moeilijk en heel verdrietig is het wel.
Ik hoop maar dat je eruit komt.
En ps. ons huis staat nu ook nog te koop hoor  :cry: maar misschien zou je het nu al te koop kunnen zetten, dan heb je veel meer
tijd, en dan maar tijdelijk in een huurwoning, niet handig maar wel slim?

Succes meid!
 
Hoi allemaal,

Het is toch altijd heel leuk om te lezen hoe er over je geschreven wordt als je zelf niet meedoet. Ik stond versteld van alle reacties in de tijd waarin ik offline was.

Er was een iemand die zei dat het hier om meer dingen gaat als alleen emigratie en dat klopt ook zeker. Ik ben hard bezig om ze ervan te overtuigen dat ik geen oppas of beschermengel meer nodig hebt en dat ze echt niet hoeven te reserveren voor het geval het ons weer tegen blijkt te zitten.

Ik heb gisteren met mijn vader, waar ik normaal altijd wel de nodige steun krijg in situaties rondom mijn moeder en broer, een paar stevige woorden gesproken en wat ik ook zeg; ze nemen niks van me aan. De hele familie denkt in onze portemonnee te kunnen kijken.
Ze zijn er heilig van overtuigd dat ik binnen 1,5 jaar na vertrek weer terug ben. Ik geloof dat ik gisteren al een heel verhaal heb geschreven over van alles en nog wat.

Na 6 weken met de kinderen terugvliegen redt ik niet financieel omdat we ook nog geen zicht op werk hebben. Het zal naar mijn idee niet lang duren en als hij geen werk kan vinden als chauffeur dan gaat hij ook wel iets anders doen, daar ben ik niet bang voor. Hij is zeker niet lui uitgevallen.

Daarnaast zullen we onze inboedel ook niet meenemen dus dat moet ook alllemaal op nieuw worden aangeschaft wat de nodige centen kost.
Gelukkig heb ik daar schoonouders en die hebben ook al toegezegd dat ze de eerste tijd zullen helpen om alles op de rit te krijgen wat betreft het inrichten van het huis.

Mijn ouders en mijn verdere familie zien gewoon veel te veel beren op de weg. Ze hebben allemaal verhalen"gehoord"van anderen die het wel is tegengevallen en dat zal ons dan ook gebeuren. Ook na mijn eerste periode daar krijg je gelijk een stempel; eens een mislukte ervaring, altijd een mislukte ervaring. Ik heb ze ook al duidelik gemaakt dat ik in 10 jaar ook wel veranderd ben en dat ik echt niet meer naar hun hoeft te luisteren.
Dat we daarin de kinderen meeslepen; die kunnen we moeilijk achter laten.

Wat het huis betreft; Daar zit helemaal geen overwaarde op door de recente verbouwing  2006 waarvoor de hypotheek hebben moeten verhogen. We zullen ons huis echt moeten verkopen voor minimaal de hypotheekhoogte om er niet al te veel geld bij te moeten leggen.(volgens mijn vader en mijn oom(belastingadviseur)zou er bij verkoop  minstens 30.000 euro bijgelegd moeten worden; hoezo negatief????

Nu heb ik van de week met mijn man over gehad om het huis te verhuren.In eerste instantie voor een jaar en dan telkens voor 6 maanden verlengen. Je hebt dan toch iets achter de hand mocht het avontuur toch niet lukken.
Nu weet ik niet hoe de vraag is naar huurwoningen in deze regio(de achterhoek).Heb wel al gekeken op een makelaarssite hier in onze plaats en die hebben wel huurwoningen richting deventer maar heb hier nog niks kunnen vinden wat een beetje aansluit qua huurprijs waar wij aan zitten te denken.
Het verhuren klinkt misschien niet zo definitief voor hun en verkopen kan dan altijd later nog mocht het toch goed gaan en ze toch het idee hebben dat w het naar onze zin hebben daar.

Amity, in ieder geval bedankt voor je begrip.

Voor de andere geldt; als je er niet mee kunt leven dat ik  hier zit te verbitteren over dit alles dan heb ik inderdaad liever dat je niet meer reageert. Zoals ik al zei; het gaat niet alleen om die emigratie maar om veel meer dingen wat er nu naar jaren pas uitkomt.
Nu ik problemen heb met mijn ouders is het weer overduidelijk dat mijn broer weer de kant van mijn ouders kiest want hij heeft zichzelf al tussen mijn hyvesvrienden vandaan gehaald, zonder een berichtje terug te sturen. Heb nu toevallig wel een berichtje terug op hyves; misschien is die wel van hemn.

I keep you posted!

Groetjes Heidi
 
et is vervelend als ouders er zo'n drama van maken. Juist daarom moet je voor jezelf kiezen. Dit laat toch een beetje zien wat voor n band je hebt met je ouders en de vraag is of deze beter wordt als je in Nederland bent. Je bent daarnaast groot genoeg om je eigen beslissingen, maar ook eventuele eigen fouten te maken. Dus zelfs als je na een paar jaar terug komt, een ervaring rijker, is er niks aan de hand en hebben zij zich er niet zo mee te bemoeien.

Wel wil ik even reageren op je laatste stukje tekst. Dit is een forum en als je een onderwerp plaatst krijg je daar reacties op. Ik vind dat iedereen persoonlijk wel de taak heeft respectvol te blijven, maar je zal ongetwijfeld soms reacties krijgen van mensen die het anders zien dan jijzelf en dit ook (soms in erg duidelijke taal) verwoorden. Soms is het ook goed om ook deze reacties te krijgen/ lezen, aangezien ze zaken in een ander perspectief plaatsen.
Je kunt niet verwachten dat iedereen altijd maar reageert zoals je het liefste zou willen en tegen anderen zeggen dat ze niet meer mogen reageren. Soms willen mensen op een andere manier helpen, dan dat jij zou willen. Dat is wel het risico als je iets op een forum plaatst!
 
[quote author=heidi76 link=topic=10225.msg143351#msg143351 date=1247818163]
Heb nu toevallig wel een berichtje terug op hyves; misschien is die wel van hemn.

I keep you posted!

Groetjes Heidi
[/quote]

Dit berichtje was niet van mijn broer, wat ook eigenlijk niet kon want hij moet werken. Het berichtje is van mijn tante met de vraag of het al weer wat rustiger was. Heb haar de situatie maar even voorgelegd.

ben benieuwd wat ik daarop terugkrijg dadelijk.



Catkin; ik weet wel dat het iedereen vrijstaat om te reageren naar eigen inzicht maar het voelt soms een beete als een aanval. Dat niet iedereen in hetzelfde schuitje zit weet ik wel maar een beetje begrip zou ik wel leuk vinden.

Het ergste vind ik eigenlijk dat mijn vader nu ineens de kant van mijn moeder kiest terwijl hij hier wel maanden/jaren heeft lopen klagen over hun en hun huwelijkse problemen, waar ik nu veel liever niks meer van weet.

Ik verwacht nu wel binnenkort dat mijn moeder binnenkort met het verwijt kom dat ik en mijn vader haar allebei naar de kl*ten hebben geholpen en dat ze alleen met mijn broer blijft wonen. Zal zijn vriendin blij mee zijn met zo'n mama's kindje. Een volwassen vent van bijna 30.

Ik vraag me af of mijn vaders familie er al van weet want die praatje gaat nu wel snel rond zonder dat ik er voor hoeft te doen.

Gisteren toen mijn vader hier wegliep zei hij nog dat ik veel te emotioneel (lees:woedend) was en dat er toch niet met mjn te praten viel. Hij zei nog dat :succes met de strijd"dus ik denk dat ik ze voorlopig geen van drieeen zie. tot ze allemaal voor rede vatbaar zijn.

groetjes heidi
 
Tja... of het voelt als een aanval, of bedoeld is als een aanval is natuurlijk een heel verschil, maar even een opmerking ter zijde:

De vuile was wordt nu wel erg buiten gehangen zonder dat betrokken de gelegenheid krijgen om daarop te reageren. Niet dat ik daar meteen behoefte aan heb, maar besef goed wat de impact kan zijn van je postings hier voor je relatie met familieleden.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top