Hebben jullie ouders er ook zo'n drama van gemaakt?

Hoi R2D2,

Mijn familie weet niks van deze site af en de mail die ik net terug heb geschreven naar mijn tante wist ze al. Ze hebben al lang in de gaten dat het tussen mij en mijn moeder, nu waarschijnlijk vader ook al lange tijd niet botert dus ik maak me er niet zo druk om. Mijn oom en tante zijn mondig genoeg om er tegen in te gaan.

Op een rustig moment zullen ze mijn ouders vast wel eens zeggen dat ze naar ons toe te ver gaan in hun dramapolitiek. Ik snap best dat mijn ouders met dingen aankomen om ons hier te houden maar het gaat veel verder dan dat ik wil. Als hun zo beginnen dan kan ik dat ook en zal ik ook vertellen waar het de laatste jaren omdraait. 

groetjes heidi
 
Lieve Heidi,
ik weet echt niet meer goed hoe ik op jouw berichtjes moet antwoorden.
Daarom ook mijn vraag: Wat wil je horen. En dat bedoel ik absoluut niet lullig, maar ik bedoel; wil je graag verhalen van anderen hoe hun het meegemaakt hebben, wil je graag oplossingen horen voor je problemen, wil je graag alleen begrip.. wat is het?
Ik vind het verschrikkelijk vervelend voor je dat je in deze situatie zit! Maar ik weet echt niet wat ik voor je kan doen..
So please help me (/us)
 
[quote author=heidi76 link=topic=10225.msg143355#msg143355 date=1247819638]


Catkin; ik weet wel dat het iedereen vrijstaat om te reageren naar eigen inzicht maar het voelt soms een beete als een aanval. Dat niet iedereen in hetzelfde schuitje zit weet ik wel maar een beetje begrip zou ik wel leuk vinden.

[/quote]

Heidi, je voelt het als een aanval, maar het is een mening, die je misschien niet echt leuk vindt. Maar dat is nu eenmaal vaker op een forum, zoals Femke ook al zegt. Jammer dat je het verkeerd opvat.

Wat me opvalt is dat je nu al een stuk sterker overkomt dan gister. Je praat nu alsof je niet veel twijfels meer hebt, en dat je ouders het maar lekker moeten uitzoeken.[size=7pt]Misschien toch ergens stiekum effect gehad ... mijn  [/size] [size=7pt]berichtje[/size]
 
Hai,

Jeetje wat jammer zeg dat je ouders zo heftig reageren. Tja helaas het blijven wel je ouders en dan juist geeft het een nare bijsmaak als ze zo rottig doen. Wij zijn ook geemigreerd met kinderen. Maar hebben gelukkig niet zo'n drama meegemaakt. Mijn schoonmoeder vond het niet leuk maar begreep het wel aangezien de vader van Steef in Australie woont. Steef zijn zoontje woont bij zijn ma dat was wel erg verdrietig en zo ook met de pa van Jes (mijn dochter) die achterbleef. Maar wij houden een blog bij en dat vinden de thuisblijvers toch wel erg leuk, vooral als je er foto's bij doet.Wij kunnen namelijk ook niet even naar Nederland terug voor een korte vakantie. We zijn al blij dat we net aan rond kunnen komen. Ook wij zijn met niets gekomen en moesten alles opnieuw kopen. Maar met zo'n blog hebben de achterblijvers toch een beetje het gevoel er nog bij te horen. En vooral om te weten hoe het met de kleinkinderen gaat.
En verder laat de kritiek zoveel mogelijk over je heen gaan en volg je eigen pad.
Succes
Moon
 
Hoi Heidi,
Ik heb wat van je verhaal gelezen (niet alles, dus misschien mis ik wat info) en misschien heb je wat aan mijn gedachten/ervaringen. Mijn vader is zelf ook een emigrant en reageerde ook erg emotioneel/boos toen we mijn ouders onze plannen vertelden. Net zoals zijn ouders reageerden destijds. Maar ik begrijp het goed, ik zou het ook niet echt grappig vinden als mijn kids naar de andere kant vd wereld gaan. Afscheid nemen doet pijn, dit is een soort van rouwproces denk ik. Als je ouders al oud zijn, weet jij en hun ook niet of je elkaar nog in levende lijve ziet na je emigratie.
De angst regeert in jouw familie, ook bij jou denk ik. Je maakt je veel zorgen en je familie is belangrijk voor je (logisch), misschien moet je het even laten rusten tot de scherpe randen ervan af zijn? Je reageert zelf ook heftig op je familie, mijn advies, werk aan vertrouwen in elkaar en in de toekomst, begin bij jezelf. Laat b.v. weten dat je hun ook erg gaat missen en contact wilt houden, als je moeder niet wil komen, respecteer dat. Zij wil ook niet gedwongen worden.
Misschien proberen om zelf rustig te blijven en hun nu ook niet allerlei verwijten en afwijzingen naar hun hoofd te slingeren als je niet wil dat alles kapot gaat tussen jullie. Probeer uit de negatieve spiraal te stappen want dat levert niks op, koop gewoon die bos :flowers: als je gevoel je dat ingeeft. Stel je verwachtingen bij, laat het gebeuren en probeer het in goede banen te leiden, is mijn idee. Veel succes, hoop voor je dat de rust weerkeert  :wink:
 
[quote author=Donatella link=topic=10225.msg143381#msg143381 date=1247828415]
Hoi Heidi,
misschien moet je het even laten rusten tot de scherpe randen ervan af zijn? Je reageert zelf ook heftig op je familie, mijn advies, werk aan vertrouwen in elkaar en in de toekomst, begin bij jezelf. Laat b.v. weten dat je hun ook erg gaat missen en contact wilt houden, als je moeder niet wil komen, respecteer dat. Zij wil ook niet gedwongen worden.
Misschien proberen om zelf rustig te blijven en hun nu ook niet allerlei verwijten en afwijzingen naar hun hoofd te slingeren als je niet wil dat alles kapot gaat tussen jullie. Probeer uit de negatieve spiraal te stappen want dat levert niks op, koop gewoon die bos :flowers: als je gevoel je dat ingeeft. Stel je verwachtingen bij, laat het gebeuren en probeer het in goede banen te leiden, is mijn idee. Veel succes, hoop voor je dat de rust weerkeert  :wink:
[/quote]

Ik ben misschien heel fel maar de relatie met mijn moeder is de laatste jaren toch niet meer wat het is geweest. Ze heeft me al zo vaak afgevallen tov familie dat ik heel vaak met het schaamrood op de kaken ergens in de kamer heb gezeten.
Ze zijn niet oud; mijn moeder is 60 en mijn vader wordt oktober 62. eigenlijk nog goed genoeg om te reizen.
Mijn moeder is ook een dramaqueen hoor en weet heel zielig te doen. Niet dat ik het leuk vind om de kinderen mee te nemen maar we kunnen ze ook niet hier laten in hun eentje.

Die bos bloemen koop ik niet meer, was het eerst wel van plan toen alleen de emotionele kant nog in trek bleek maar nu is het vooral de financiele kant waar ze over zitten te zemelen.

Ik vind het nu alles behalve leuk, kan ik je zeggen.
Ik weet wel dat als ze zo doorgaan ik dadelijk helemaal geen zin meer heb in hun gezeik ik helemaal met hun breek.

Ze willen gewoon de regie over mjn leven beheersen, dat was  al zo toen ik nog thuis woonde en dat is nu na 9 jaar op mezelf gewoond te hebben nog zo.

Groetjes heidi
 
De regie over jouw leven bepalen, kan alleen als jij het toelaat. Zo te horen speelt er veel meer, dat gaf je zelf ook al aan. De beerput gaat nu open en vaak is dat maar goed ook, daarna is de lucht geklaard en kun je puin gaan ruimen. Alleen in je boosheid kun je soms meer stuk maken dan je lief is. En of het nu emotioneel of financieel 'gezeur' is, dat is hun manier om je tegen te houden. Hebben mijn ouders vroeger ook vaak geprobeerd maar inmiddels weten ze dat ik altijd weer op mijn pootjes terecht kom, heeft soms tijd nodig.... :up:
 
Ook wij hebben een heel negatieve reactie (schoonmoeder) gekregen toen we onze emigratieplannen vertelden. Ik persoonlijk heb daar niet zo heel veel moeite mee, maar had meer moeite met de reactie van mijn eigen moeder die erg verdrietig werd (maar dit niet probeerde te laten zien) en ons toch steunde omdat wij dit heel graag willen.

Jouw ouders klinken zo materialistisch in jouw berichten! Geld is maar geld, zonder geld maar gelukkig in Australie lijkt mij nog altijd beter dan met een hoop geld en ongelukkig in Holland. Probeer anders eens op papier jouw beweegredenen en gevoel te beschrijven en geef dat aan je ouders, dat gaat soms makkelijker dan persoonlijk.

[quote author=heidi76 link=topic=10225.msg143290#msg143290 date=1247751930]
Mijn vader raadde wel aan om eerst nog eens een keer met ons 4-en op vakantie te gaan daar(gaat wel weer van ons spaargeld natuurlijk) en om daarna pas plannen te maken. Dat is wel een idee natuurlijk.
[/quote]

Die vakantie lijkt me gezien jouw situatie niet de leukste vakantie.... ik kan me zo voorstellen dat ze alles op alles gaan zetten tijdens die vakantie om jullie te overtuigen niet te gaan.

Sambo
 
Hoi Sambo,

Mijn vader denkt in veel opzichten wel over geld, ja, maar ergens krijg ik ook de indruk dat veel dingen die hij hier gisteren voor de voeten heeft gegooid mijn moeders woorden zijn en dat hij dus gewoon opgestookt is. Ik heb dit ook meegemaakt na de 1e vakantie met ons zoontje in 2005. We hadden toen 2 katten die hoofdzakelijk binnen waren en ook buiten in een soort van voliere zaten waarbij ze ook via een luikje naar de garage konden bij slecht weer. Het is natuurlijk niet niks om 6 weken lang heen en weer te gaan om andermans katten te verzorgen. Ze wonen maar 2 km van ons af.
Toen ze terugkwamen was er niks aan de hand en ik had gezegd dat ze die week erop het geld zouden krijgen dat ze hadden gespendeerd aan kattenvoer. Dat kwam wel goed zijn mijn moeder en heb ze bedankt voor het oppassen(had ook gelijk het hele huis gepoetst!!)

De volgende morgen kwam mijn vader hier met een hoop bombari dat ik ze niet gewaardeerd had voor het oppassen op de katten en ook niet van het schoonmaken in huis. Daar had ik nb niet  eens om gevraagd en toen was het hek van de dam. Ik kreeg wederom van alles voor de voeten gegooid zelfs de oudste koeien werden uit de sloot gehaald.

Ik kreeg dus ook heel sterk het idee dat alles wat hij zei door mijn moeder in het oor gefluisterd was maar dat ze zelf niet durfde te komen om ruzie te voorkomen. Hij ging erop en ik kreeg er geen speld tussen. Heb dus ook wel gezegd dat als ik dat scenario van te voren had geweten ik niet eens was teruggekomen.
Het jaar erop had ik dus geen bal zin om terug te komen. Zag er zelfs tegenop om te gaan. Gelukkig ging het goed, maar er zijn naderhand al heel veel dingen voorgevallen die niet door de beugel kunnen.

Ik weet niet of ik in australie gelukkiger zou zijn dan in nederland. Ik heb het hier zeker niet slecht; een leuk huis, leuke buurt, mijn man heeft werk en verdient goed, genoeg om mij voor de kinderen te laten zorgen dus ik klaag zeker niet. Ik denk gewoon dat het daar anders is; vaker uitstapjes en nb schoonouders waar ik het goed mee kan vinden

Heimwee zal in australie ook best wel eens parten spelen maar dan ga ik wel een zak drop halen of een kroketje of de familie bellen(als ze me tegen die tijd nog willen horen of zien :evil:) anders heb ik mijn beste vriendin nog, die in een soortgelijke situatie zit.
Ik zal me zeker niet zomaar laten kennen. Ik heb ook mijn trots en ik gun ze zeker niet mijn terugreis en dat ze dan zeggen"Zie je nou wel, had je maar moeten luisteren"

Die vakantie heb ik mijn bedenkingen ook over. Stel dat hij dan werk zou kunnen krijgen; dan kan hij dat niet aanpakken omdat ik het visum heb voor max. 3 maanden of zo. Dan kun je daar weer voor terug. Voor een vakantie ben toch zo'n 5000 euro kwijt incl vakanties en dat geld gebruik ik dan liever voor de big move. dat kost ook handen vol geld. Mijn vader ziet alles heel negatief;is bang dat we of uit elkaar gaan dat darren daar blijft of dat we nog eens geen geld meer hebben om deze kant op te komen.

Ik weet dat het allemaal heel fel klinkt maar ik heb genoeg met ze meegemaakt sinds ik met darren samen ben. Het is net of ze liever iemand anders hadden gezien. Mijn ouders en darren praten met elkaar met verder gaat het zeker niet. Geen nauwe band die ik met mijn schoonouders heb.

Toen ik voor de eerste keer met mijn man, toen nog vriend, meeging op vakantie om zijn ouders te leren kennen kwam zijn moeder rond de helft van de vakantie bijn ons op slaapkamer en vroeg of het serieus was. Darren zei ja en ik ook en toen gaf ze me een ketting van haar moeder, de oma van darren. Het was een heel dun kettinkje dus ik durf hem helemaal niet te dragen uit angst dat er iets mee gebeurt. Het is een ketting met een blue opal. Hij moest wel in de familie blijven dus mochten we ooit uit elkaar gaan dan moest ik hem teruggeven. Of aan hun of als ze ooit niet meer leven aan mijn schoonzus.
Dit is dus de band die ik met mijn schoonmoeder heb. Dat gaat heel goed. Ik heb nu 4 vakanties bij hun in huis doorgebracht en hun 2x2 maanden bij ons en we hebben nooit problemen gehad.

Ik denk uiteindelijk wel dat, ondanks de heiwmee die misschien parten gaat spelen, het leven toch een stuk relaxter zal zijn omdat ik me niet continue  met alles hoef te bewijzen. Ik hoef dus ook  niet continue op mijn tenen te lopen omdat er hier of daar een spinnewebje zit als mijn moeder weer eens komt. Die valt altijd over zulke dingen.

Door hun negatieve reacties, nu en in het verleden drijven ze me gewoon naar australie. Ik denk dat ze gewoon niet kunnen verkroppen dat kleine meisjes groot worden en dat heet LOSLATEN  volgens mij.

groetjes heidi
 
Niets is zo veranderlijk als de mens!

Toen ik mijn ouders vertelde dat ik naar Australie wilde gaan, stonden ze ook niet bepaald te springen. OK, mijn vader had het zien aankomen, net zoals mijn zus, maar mijn moeder vond het met name niets!

Waarom? Haar zus was 30 jaar geleden ook al naar het buitenland (USA) vertrokken en het enige dat ze nog aan fam in NLD had waren haar kinderen, waarvan er nu 1 naar het buitenland wilde. Nooit is mij echter verteld dat ik het niet moest doen! Als ik dat wilde en als mij dat gelukkig maakte dan moest ik het vooral een kans geven. Maar mijn moeder kon er niet achter staan. Pas in het laatste stadium van mijn visumaanvraag werd ze wat enthousiast en vroeg ze ook wat gerichter naar zaken. Heel begrijpelijk, de eerste stappen zijn inderdaad erg vaag en ja er kan nog steeds van alles tussen komen. Toen het duidelijk was dat ik toch ging was voor haar alles duidelijk, verdrietig zijn om mijn vertrek mag, maar steunen blijft belangrijk!

Ik ben mijn ouders en zus heel erg dankbaar, dat ze altijd voor mij klaar staan! Nog voordat ik een eigen woning had, maar net nadat ik mijn baan kreeg maakten mijn ouders de keuze om 4 maanden later op de stoep te staan. Ze wilden gewoon graag zien dat ik gelukkig was en dat dit voor mij de juiste keuze was. Op het moment dat ze hier waren realiseerden mijn beide ouders dat Australie voor mij een ideaal land was! Dat ik intussen een Nederlandse partner had gekregen dat maakte de boel alleen iets moeilijker. Helemaal toen ik zei dat als er geen mogelijkheden voor ons samen in Australie waren dat ik dan weer naar Nederland zou komen.....

De eerste die Nee riep was mijn moeder! Australie maakte mij immers zo gelukkig, ik moest zeker eerst alle andere mogelijkheden bekijken! Kortom mijn moeder had de kans om mij weer snel naar Nederland te halen, maar juist haar advies was om hier te blijven.

Wat ik alleen maar wil zeggen is volg je eigen hart! Maak de keuze die voor jou het beste aanvoelt. Je familie zit nu eenmaal in het totaal pakket, die heb je en hou je in de meeste gevallen toch wel! Zo niet, tja dan was het misschien maar het beste..... kortom met eerlijkheid, openheid en respect komt het meestal wel in orde!

Succes!

Chantal
 
Hoi Chantal,

Bedankt voor je reactie. Misschien toch een stukje achterhoekse nuchterheid wat je hebt geschreven.

Ik heb na afgelopen donderdag ook niemand van mijn familie meer gezien. Omdat mijn ouders kwaad zijn op mij is mijn broer het ook. Hij heeft zich maar even verwijderd van hyves. Ze zouden nog een keer komen praten als mijn man er bij is maar of het veel oplevert weet ik niet. Mijn man is geen prater en dat hij terug wil naar "huis"dat weten ze al jaren.
Ook mijn ooms en tantes heb ik nog niet gesproken maar die lullen ook allemaal mee met mijn ouders. Ze zijn iets meer reislustig maar ze zijn geen van allen in Australie geweest. Die verhalen die ze toevallig gehoord hebben hoeven van mij niet gelijk bestempeld te worden. Die mensen waar hun het over hebben ken ik niet en daarbij hoef ook niet iedereen gebrandmerkt te worden.

Dingen die ik hun voorleg nemen ze ook niet aan zoals met mijn andere tante te praten die het zelfde heeft meegemaakt en skypen willen ze ook al niet.

Ik geloof dat ze beter een weekje weg kunnen blijven tot ze zelf ook helderder kunnen nadenken en niet alles alleen baseren op de eerst schrik.

groetjes heidi
 
[quote author=heidi76 link=topic=10225.msg143456#msg143456 date=1247924308]
Hoi Chantal,

Ik heb na afgelopen donderdag ook niemand van mijn familie meer gezien. Omdat mijn ouders kwaad zijn op mij is mijn broer het ook. Hij heeft zich maar even verwijderd van hyves.
Dingen die ik hun voorleg nemen ze ook niet aan zoals met mijn andere tante te praten die het zelfde heeft meegemaakt en skypen willen ze ook al niet.

Ik geloof dat ze beter een weekje weg kunnen blijven tot ze zelf ook helderder kunnen nadenken en niet alles alleen baseren op de eerst schrik.

groetjes heidi
[/quote]


Hoi allemaal,

Ik kreeg net een mailtje van mijn tante die dus wel achter mij staat. Ze is vandaag gebeld door mijn moeder en mijn moeder was dus ontzettend kwaad en vond het hele plan niks. Mijn tante had gezegd dat we zelf oud en wijs genoeg waren om zulke keuzes te maken . Mijn moeder vond het ook niks dat ik het hun eerder had verteld dan mijn ouders. maar ze had gezegd dat er zelf naar had gevraagd en dat toen het balletje is gaan rollen.

Mijn  moeder had verteld dat ze het contact met ons verbroken had waar ik dus NIKS VAN WIST. Ik had al wel in de gaten dat mijn broer zich uit mijn hyveslijst had verwijderd maar dat is wel vaker gebeurd. Hier stond ik dus wel even van met de oren te klapperen.

Het maakt de keus alleen maar makkelijker om het door te zetten. Voor de kinderen vind ik het dus niks. Als we in Australie zouden zitten dan zien ze opa en oma ook niet maar als je dan een goed contact hebt dan kun je skypen(waar ze dus ook al niks van wilden weten)maar nu in deze situatie is het alleen maar erger. Nu zien ze elkaar ook niet meer.Mijn tante had wel mijn moeder gezegd dat ze er goed over na moest denken zodat ze niet iets deed waar ze spijt van kreeg. Ik moest mijn moeder maar bellen maar blijkbaar alleen om te zeggen dat we dan niet gaan en dan is het weer als vanouds; ik moet doen wat zij willen

Dit had ik absoluut niet verwacht, dat het zo uit de hand zou lopen. Nu ik het heb gezegd wil ik niet meer terug, maar achteraf gezien had ik beter alles af kunnen blazen. Blijkbaar moest het toch een keer gebeuren om te laten zien dat ik niet meer hun naar de pijpen dans. Dat heb ik veel te lang gedaan, helaas

Groetjes Heidi
 
Tjonge Heidi, wat een toestand. Zo te lezen weet je in ieder geval wel 100% zeker dat je naar Oz wil. Vervelend dat het zo moet, maar als je alles terugdraait kan je dit ook niet zomaar vergeten. Ik wens je in ieder geval heel veel wijsheid en sterkte. Probeer zelf in ieder geval geen dingen te zeggen waar je later spijt van krijgt. Dan kunnen ze je dat in ieder geval niet kwalijk nemen.
 
Hoi Kim,

Het is inderdaad een toestand. Voor mezelf vind ik het nog niet zo erg maar voor de kinderen wel. Als we met hun naar australie gaan dan kunnen ze de kinderen nog zien via skype. Nu lopen ze kans dat ze de kinderen voorlopig helemaal niet zien.

Het meest gekke vind ik nog dat ik het van mijn tante moet horen. Hadden ze me zelf ook kunnen zeggen.

Ik heb me in ieder geval wel flink vergist in mijn vader. Dacht dat ik van hem op aan kon maar blijkbaar kiest hij nu toch voor mijn moeder(ondanks hun huwelijkse problemen). Mocht ik hem binnenkort nog zien dan zal ik dat wel zeggen ook en dat hij  niet meer bij me hoeft te klagen over de thuissituatie. Daar heb ik meer dan genoeg van gehoord. Dat gaat al een paar jaar door en ze geven geen van beiden toe. Mijn moeder neemt niks aan en vader intussen evenmin. Mijn broer kan tevens de pot op want hij staat zowieso altijd al achter mijn moeder.

Dit is overigens dus wel goed voor de band met mijn moeder :up:. Niet dus

groetjes heidi
 
[quote author=KimOz link=topic=10225.msg143476#msg143476 date=1247943313]
Tjonge Heidi, wat een toestand. Zo te lezen weet je in ieder geval wel 100% zeker dat je naar Oz wil. Vervelend dat het zo moet, maar als je alles terugdraait kan je dit ook niet zomaar vergeten. Ik wens je in ieder geval heel veel wijsheid en sterkte. Probeer zelf in ieder geval geen dingen te zeggen waar je later spijt van krijgt. Dan kunnen ze je dat in ieder geval niet kwalijk nemen.

[/quote]

Naar mijn mening is het alleen wel belangrijk om, ook zonder de ruzie met je ouders, naar Australie te willen. Je geeft aan nu zeker te weten dat je wilt gaan en lijkt een stuk minder twijfels te hebben, maar ik vind altijd juist dat je moet gaan om wat je in Australie aantrekt, om de redenen waarom je daarheen wilt, niet de redenen waarom je hier weg wilt. Het is een logische reactie, dat je dan nog liever wegwilt, maar ik vrees (naar mijn idee) niet helemaal de goede reden. Het zal nog even moeilijk zijn. Ik zeg absoluut niet dat je moet blijven, maar ga niet vanwege de verkeerde redenen en hou er rekening mee dat als je weggaan je gevoelens en problemen met je ouders niet oplossen. Jezelf en je gevoelens neem je immers mee en familie blijft (hoe vervelend dingen ook lopen of hoever weg je ook bent) familie. Dus ook in Australie zul je hiermee geconfronteerd worden, alleen zijn ze dan wat verder weg. Wat ik wil zeggen; zoek de goede reden om weg te gaan en de redenen waarom je eerder twijfelde blijven wel bestaan. Hou daar rekening mee en zorg dat dit, zowel hier als eenmaal daar, niet in de weg komen te staan.

Daarnaast merk ik in heel je posts dat het conflict met je familie over heel veel gaat, niet eens zozeer alleen over de emigratie (van beide kanten als ik jou verhaal zo lees). het is echter heel moeilijk reageren voor ons, daar een verhaal 2 kanten heeft en we nu alleen de kant van jou lezen. Gezien de mate van je boosheid is dit wellicht niet helemaal eerlijk en wordt er geen objectief beeld geschept van de situatie. Iedereen interpreteerd een ruzie of conflict namelijk op zijn/ haar eigen manier en je familie heeft niet de mogelijkheden om hier hun verhaal neer te zetten. Als ik jou was zou ik dus wel uitkijken met wat je hier post. Wellicht is het niet nodig alles te posten en is een groot gedeelte van dit conflict ook gewoon persoonlijk. Maar goed, dat is mijn mening, maar naar mijn idee heeft een conflict wel altijd 2 kanten en doen beide partijen onhandige dingen als de emoties hoog oplopen. Ik begrijp dat spuien ook af en toe fijn kan zijn, maar wellicht is een forum daar niet helemaal het juiste middel voor.
Succes ermee en ik hoop dat je uiteindelijk de conflicten op kan lossen, dat je op een goede manier en om de juiste redenen naar Australie kan vertrekken :up:
 
[quote author=KimOz link=topic=10225.msg143476#msg143476 date=1247943313]
. Probeer zelf in ieder geval geen dingen te zeggen waar je later spijt van krijgt. Dan kunnen ze je dat in ieder geval niet kwalijk nemen.

[/quote]

Hoi Kim,
Ik had je pm ook al gelezen maar er stond geen "nieuw bericht'  dus ik had het niet in de gaten. Momenteel valt er niet te praten denk ik en dat had mijn tante ook al in de gaten.
Ik vind het vreselijk dat het zo moet gaan, als het niet voor mezelf is dan wel voor de kinderen. die zien elkaar voorlopig ook niet.
Gelukkig hoef ik voorlopig nergens heen dus oppas heb ik niet nodig, anders heb ik altijd nog de buurvrouw.(als ze tenminste niet hetzelfde gaat reageren als mijn ouders) Die zijn ook helemaal verzot op de kinderen.
Moet volgende week nog wel met kevin naar de oogarts maar jeremy kan nu makkelijk mee, alhoewel, darren is toch thuis want die rijdt momenteel alleen snachts dus die heeft de slaap dan wel uit.

groetjes heidi
 
.

Daarnaast merk ik in heel je posts dat het conflict met je familie over heel veel gaat, niet eens zozeer alleen over de emigratie (van beide kanten als ik jou verhaal zo lees). het is echter heel moeilijk reageren voor ons, daar een verhaal 2 kanten heeft en we nu alleen de kant van jou lezen. Gezien de mate van je boosheid is dit wellicht niet helemaal eerlijk en wordt er geen objectief beeld geschept van de situatie. Iedereen interpreteerd een ruzie of conflict namelijk op zijn/ haar eigen manier en je familie heeft niet de mogelijkheden om hier hun verhaal neer te zetten. Als ik jou was zou ik dus wel uitkijken met wat je hier post. Wellicht is het niet nodig alles te posten en is een groot gedeelte van dit conflict ook gewoon persoonlijk. Maar goed, dat is mijn mening, maar naar mijn idee heeft een conflict wel altijd 2 kanten en doen beide partijen onhandige dingen als de emoties hoog oplopen. Ik begrijp dat spuien ook af en toe fijn kan zijn, maar wellicht is een forum daar niet helemaal het juiste middel voor.
Succes ermee en ik hoop dat je uiteindelijk de conflicten op kan lossen, dat je op een goede manier en om de juiste redenen naar Australie kan vertrekken :up:
[/quote]


Je hebt wel gelijk hoor Femke maar ik zal inderdaad vragen of mijn moeder morgen ook hier haar verhaal neerzet.

groetjes heidi
 
[quote author=heidi76 link=topic=10225.msg143481#msg143481 date=1247944881]

Je hebt wel gelijk hoor Femke maar ik zal inderdaad vragen of mijn moeder morgen ook hier haar verhaal neerzet.

groetjes heidi
[/quote]

Deze reactie komt mij wat sarcastisch over, gezien het feit je net aangeeft je moeder voorlopig niet te spreken. Als het ook sarcastisch bedoelt is vind ik dat jammer, aangezien ik ook alleen maar mijn mening geef  :|
 
Hoi

Het was misschien iets te, sorry dan.
Ik ga misschien wel  iets te ver door alles letterlijk hier te posten. Ik moet het eigenlijk gewoon met mijn ouders zelf uitvechten.
ik denk dat ze pas luisteren als ik zeg dat ik hier blijf maar ik wil ze zo langzamerhand toch wel eens laten zien dat ik niet meer ben dan 10 jaar terug. Ik ben niet gelijk het tegenovergestelde maar toch anders en ik zie veel verschillen met het naar australie verhuizen, zowel toen als nu. Ze moeten toch leren dat ze me niet meer hoeven te sturen. Ik kan inmiddels heel goed mijn boontjes doppen.
Ik vind het wel rot dat mijn oom en tante hierin betrokken zijn maar het is gewoon zo gelopen.

Gelukkig kan ik wel dit alles met mijn beste vriendin bespreken want zij heeft het met haar ouders ook meegemaakt toen zij naar duitsland vertrok, dat was alleen maar 4 uurtjes rijden van ons vandaan. haar band met haar ouders is ook wel eens beter geweest dan de laatste jaren.

groetjes heidi
 
Back
Top