Highs and Lows: Season 5, Episode 1: Making Friends/Friendships

afterbang

afterbang

XPdite Sponsor
afterbang said:
5 jaar hier!

Binnenkort maar eens een terugblik doen, de highs and lows van wonen in dit gekke land!
Click to expand...
OK, zoals beloofd een terugblik in algemeen zin. De Highs and Lows van migreren. Ik zal de komende weken nog wat meer topics aansnijden allemaal met hun eigen draadje in plaats van in mijn persoonlijke draadje om het ook een soort naslag werk voor toekomstige migranten te laten zijn. Iets waar dit forum natuurlijk met name op gericht is.

Deel 1:

Denk dat we deze maar even onder Lows zetten ;)
Making Friends/Friendships

Als er iets is wat me meer tegenviel dan verwacht is het wel vrienden maken, een vrienden groep creëren. Ik ben en was niet iemand die nu altijd vrienden om zich heen moest hebben, niet in NL en niet hier. Maar nadat je verhuisd van NL naar AU merk je wel wat een enorm netwerk je in die jaren opgebouwd hebt in je geboorteland en hoe makkelijk en gezellig dat kan zijn. Ik ben zelf niet heel 'clingy' en het is niet dat ik nu perse vrienden vanuit NL mis (de persoon) Ik heb in die zin geen enkele heimwee naar NL, familie of vrienden.
Wat wel fijn zou zijn is een iets grotere vrienden groep hier.

Eerlijkheid gebied te zeggen dat we in Canberra aardig onderweg waren en na een paar jaar je ook wat 'shared history' begint op te bouwen. "...weet je nog toen en toen..." "..wat een gedoe was dat he..." Van die dingen. Uiteindelijk zijn vrienden mensen waar mee je (onder meer) gedeelde herinneringen mee hebt en daarmee/daardoor een band opbouwt. Als je dan na 4 jaar weer 1500km verhuisd begin je weer opnieuw.

Toen we in Canberra aankwamen duurde het ongeveer een jaar voor je denkt: "Mijn contact met deze of deze persoon zou wel eens wat meer kunnen worden". En nu hier in Queensland is het ongeveer hetzelfde. We zitten hier nu precies een jaar, en de afgelopen twee weken of zo begint er wat te gebeuren lijkt het. Uiteraard moet je altijd eerst even rock bottom raken voor je weer het licht ziet. Ondanks dat ik hier meestal positief probeer te zijn baal ik soms echt stierlijk van dit gebrek aan likeminded people, en dan in real life, niet op FB of zo. Rond nieuw jaar was weer zo'n moment dat je denkt; F-ing hell, ik ben hier nu 5 jaar, en op dat vlak is het nog steeds kl...te.

Dat laatste is niet helemaal waar, ik heb nog steeds contact met mensen in Canberra, na de kerst was er een stel over voor een dagje, super gezellig! Maar ondanks dat het fijn is om die relatie te hebben is het wel wat 'long distance'. Dus eigenlijk is het: F-ing hell, ik ben hier nu 1 jaar, en op dat vlak is het nog steeds kl...te.

Als je zelf ouder bent is het ook lastiger vrienden maken, iedereen hier heeft al zijn vrienden, en je bent zelf wellicht ook kritischer. Er zijn genoeg mensen. Maar ik kan slecht elk weekend bij het kampvuur zitten met UAP stemmende antivaxxers zeg maar, dan heb je weinig overlap qua gesprekstof. In die zin was Canberra iets makkelijker. Een transient bevolking, dus veel mensen die ook op zoek zijn naar vrienden. Hoger opgeleid vaak en 'een wat linksige' oriëntatie. (ik denk dat dingen zoals equal rights euthanasie, of saving the planet niet links of rechts zijn... maar je snapt wat ik bedoel)
Dat is hier dus iets minder vergeleken met Canberra. Best veel mensen die hier born and bred zijn, en soms verbazend racistisch kunnen zijn zeg maar... Het valt me op dat als ik al een klik heb met iemand, het regelmatig migranten zijn. Sommige zijn al eeuwig in Australia andere nog maar net, maar het Europese slijt niet zo snel lijkt het?

Al met al merk ik dat ik er echt serieus tijd en energie in moet stoppen, en ook meer focus moet hebben. Zomaar wat voorbeelden op een schaal van 10.
  1. Een beetje surfen of 4x4 rijden. Return on Investment = 0.1
  2. Aansluiten bij een FB groepje met gelijke interesse. Return on Investment = 2
  3. Afspraken maken met mensen uit dat FB groepje voor een rit. Return on Investment = 4
  4. Afspraken maken met mensen uit dat FB groepje voor een weekend trip. Return on Investment = 6

Uiteindelijk gaat er wel wat uitkomen uit die optie 4. Maar verwacht er ook niet teveel van. Wellicht zit er niemand leuks bij. Of ze wonnen toch allemaal wel wat ver weg, of, of. Maar als je optie 3 & 4 met enige regelmaat volhoudt dan wordt de kans wel groter. De return is dus op zich laag, want het kost aardig wat pogingen, maar uiteindelijk komt er wel wat uit. Vaak ook op onverwachte manier. Je bent met je groepje onbekenden aan het kamperen. Op dezelfde camp site staat iemand die je niet kent, die schuift aan bij het kampvuur en blijkt leuker dan je gezelschap en woont ook nog redelijk dichtbij ;)

Uiteindelijk gaat het toch om regelmatige exposure. Degene waar je mee op pad bent is wellicht niet top. Maar die heeft weer een vriend mee die wel leuk blijkt te zijn enz.

Nieuwe vrienden maken is niet onmogelijk, maar het vraagt een concerted effort, en een concert doe je niet alleen, dus je moet wat geluk hebben naast je eigen efforts.

Ik ben vast nog van alles vergeten, maar hoop op een discussie en input van anderen, want ik heb nog een lange weg te gaan en gedeelde smart is halve smart ;)
 
Last edited:
Ik herken het verhaal van @afterbang. Wij hebben geen kinderen in Australie en dat maakt het moeilijker om een vriendenkring op te bouwen.
School activiteiten, play-dates, sports en andere zaken rond de kids maakt het makkelijker om contact te krijgen met de community.

Zelf ben ik ook geen liefhebber van een Hollandse club; ofwel je hebt te maken met ex-pats die toch vaak arrogant zijn, ofwel je hebt oudere emigranten met Delfts blauw op de schoorsteen en die mijmeren over die goede oude tijd.

In de Covid period hebben we wel een goede band met onze buren opgebouwd met regelmatig borrels en diners over en weer.

Voor mijn hobby ben ik actiever geworden in de NSW organisatie en heb mij aangemeld als secretaris. Actief deelnemen aan de organisatie van events en regelmatig afspreken met anderen voor dag trips of weekenden helpt om een band op te bouwen.
Ik denkt dat als "oudere" het werken in verenigingen of vrijwilligerswerk een van de beste manieren is om aan een nieuwe vriendenkring te werken. Je hebt een gemeenschappelijke belangstelling en ziet elkaar met enige regelmaat.

Collega's op werk houden je altijd op een afstand. Een borrel na het werk is prima, maar daarbuiten wordt er heel weinig afgesproken.

Het valt mij ook op dat men elkaar ook vaak niet thuis bezoekt. Vaak vinden ontmoetingen plaats in parken, strand of andere openbare plaatsen. Vreemd want veel huizen hebben een riante entertainment area met zwembad. Prima plek voor een gezellig samenzijn dunkt mij.
 
De gemiddelde blue collar banana bender is rechts georiënteerd en steekt dit ook niet onder stoelen of banken. Ik heb zelf dus weinig tot geen aanpassingsproblemen en ik heb voldoende mensen die we als gelijk gestemden ervaren. Vrienden is misschien een stap te ver maar geef het tijd en het ontwikkeld echt wel. Mijn partner is greenie links dus levert vaak gespannen gesprekken en gedoe op en wij merken ook dat het voor haar moeilijker gelijk gestemden te vinden als voor mij. Toch lukt het ook haar wat vaak interessante situaties oplevert maar tot nu toe gaat het goed. Voor jou moet het ook lastig zijn @afterbang want de meeste mensen uit QLD met dezelfde interesses zullen uit het rechtse kamp komen.
 
Wow, ik herken jouw verhaal helemaal @afterbang ! Na 7 jaar Queensland heb ik ook nog steeds meer vrienden in Sydney dan in Brisbane. Onze beste vrienden hier komen van dit forum. Mijn allerbeste vriendin (een Nederlandse via Facebook) is naar NSW verhuisd. We hebben wel wat contacten via werk, buren (ook alleen maar aan een kant, want de andere kant wonen aso’s), Lions Club (veel minder arrogant dan in NL, wel hoge leeftijd) en de Rural Fire Brigade. Maar dat zijn toch geen echte vrienden. Net als jullie wonen wij ook rural en dan kom je nu eenmaal weinig mensen tegen om even praatje te maken. Maar misschien dat de RFS ook wel iets voor jullie is. Met een 4x4 fire truck door de bush crossen moet jou toch wel aanspreken. Cursussen zoals Fire fighter, 4x4, chain saw, first aid, vrachtwagen rijbewijs zijn allemaal gratis. Mijn man heeft zelfs een drone cursus gevolgd. Bovendien doe je wat voor de community en wordt je je bewust van brandveiligheid als je in de Bush woont. Wij hebben in 2020 twee branden gehad bij leden van onze brigade. Een bij ons en de ander bij de first officer. In dit soort situaties leer je de ware mentaliteit kennen van de Queenslanders: als er wat gebeurt staan ze allemaal voor je klaar ( in ons geval met 13 voertuigen) en dan is er niets meer van de banana bender mentaliteit te merken. Ik ben ook elke keer weer onder de indruk hoeveel waardering je krijgt en hoe dankbaar mensen zijn.
 
Last edited:
FritsC said:
Het valt mij ook op dat men elkaar ook vaak niet thuis bezoekt. Vaak vinden ontmoetingen plaats in parken, strand of andere openbare plaatsen. Vreemd want veel huizen hebben een riante entertainment area met zwembad. Prima plek voor een gezellig samenzijn dunkt mij.
Click to expand...
Dat is mij ook al vaak opgevallen. Vreemd vind ik het niet. Bij de meeste van de mensen waar ik thuis ben geweest was het een tering zooi. Ze hebben grote en mooie huizen en in elke kamer rommel.
 
Last edited:
My farthing in the pocket.

Het is bijna niet te generaliseren hoe contacten gaan verlopen als je emigreert. Ik heb ook langere tijd in Egypte en de VS gewoond en gewerkt en dan krijg je weer een heel ander verhaal. Als vrouw in Egypte kun je het wel schudden met vriendschappen met mannen, hooguit met hun vrouwen maar het blijft oppervlakkig, nietszeggend en inhoudsloos, vol limieten en verboden, en als niet-moslim kom je er sowieso niet tussen. In Amerika had ik vooral moeite als ik in een red state werkte, die leven daar in een hypergristelijk oerconservatief jaren '50 model en hebben geen benul dat er buiten de VS nog andere continenten met andere culturen bestaan.

Ik kom aan de volgende variabelen waar je rekening mee kunt houden als het over sociale contacten gaat:

- Leeftijd.
Als backpacker heb je het maar voor het uitkiezen. Iedereen reist met een ouwe auto de hele Big Lap af, iedereen is een foreigner, niemand heeft geld, iedereen heeft een kutbaantje om het te financieren en iedereen mist hun moeder. Op middenleeftijd verlopen veel contacten automatisch via werk, verenigingen en de school van de kids. Als oudere jongere semi-retiree zoals ik is het in principe moeilijker, je moet er actief zelf op uit via charities, vrijwilligerswerk, het organiseren van evenementen, of online. Ik heb op die manier een hoop AU kennissen gemaakt, maar vrienden? Nah.

- Sociale omgeving.
Ik zie veel expats en hun families struikelen over integratie. Het is makkelijker om als eenling te integreren dan als compleet gezin met zoveel hoofden en zoveel zinnen. Zeker als je een vorm van NL-schap wil of moet behouden, omdat je op termijn terug gaat en de kids NL moeten beheersen voor hun latere studies. Wat ik die veel zie doen is hun plechtanker vinden in de NL clubs en verenigingen, en ook de NL scholen. Niks aan de hand dus, maar sociaal gezien blijf je gewoon in NL. Er zijn ook ouders die integreren omdat hun kinderen dat voor hun doen, via school, en in NL verloopt dat eigenlijk ook zo. Die maken wel vrienden voor het leven. Buren is in alle gevallen belangrijk als je dat voor elkaar krijgt, Australiers zijn veel minder afstandelijk dan als je in een appartement in Amsterdam woont waar iedereen zijn buren negeert, period. Eenlingen vinden meestal hun weg wel via het werk en de vrijmibo's, daar ontstaan vaak weer vervolgcontacten via verenigingen en hobby's, weekendtrips en reisjes. Die verliezen meestal dat oerHollandse en voelen zich meer een kosmopoliet.

- Opleidingsachtergrond
Het verschilt nogal of je in een regional WA mijn werkt met een 2 weeks on, 2 weeks off contract, in een CEO-positie werkt waar overleg het leeuwendeel van je dag uit maakt. in de prime van je leven hard werkt in een shift ziekenhuis, een 9-5 kantoor, een 60u/w school, op de bouw, in het academische circuit waar sowieso veel thuisgewerkt wordt ongeacht covid en je naast je PhD een university teaching requirement hebt van 10 uur per week, of een thuisblijvende ouder met zorgtaken bent. In elke sector heb je andere uitdagingen om vriendschappen te smeden. Time off work is hier een enorm issue, de meeste vriendschappen ontstaan op, of via het werk.

- Cultuur
Je hebt de Australische cultuur, die ik maar even voor het gemak onderschuif bij de British Commonweath-cultuur. De eeuwige grappen en grollen van de Aussies verhullen niet dat ze in cultuur wat afstandelijker zijn dan wij gewend zijn. Wij NL'ers zijn ook nogal direct, anders gezegd bot en lomp. In mijn ervaring heeft connectie vooral te maken met tijd. Wennen aan elkaars afwijkende cultuur, de verschillen tolereren en leren waarderen, de persoon erachter leren ontmoeten. Ik heb een vol jaar moeten werken aan de vriendschap met mijn achterbuuf walkmate en bij iedere ontmoeting is het na 5 jaar nog steeds awkward en moeten we er weer in groeien. Dat is puur cultuurverschil dat ik niet heb met NL'ers. ETA, iedereen die ik ken heeft gereisd buiten Australia, naar andere continenten. Dat schept een band.

- Familie
Ik kan hier alleen maar voor mezelf spreken want ik ben geregistreerd partner van een Australier die geen NL spreekt en in AU geboren en getogen is. Om op deze manier contacten te leggen is de makkelijkste manier die er is. Je krijgt gratis familie, vrienden en collega's en je hoeft voor die initiele contacten geen moeite te doen. Mr Emulate heeft het eerste jaar samen besteed aan mij met iedereen kennis te laten maken. Ik heb als het ware via hem een endorsement, en iedereen is daarom welwillend in beginsel. Daarna moet je wel zelf het werk doen, een gratis introductie maakt nog geen solide vriendschap. Ik heb inmiddels via die begincontacten ook mijn eigen netwerk opgebouwd en hij is daar maar ten dele deel van. We doen dus veel dingen afzonderlijk en veel dingen samen. Banden met NL is ook belangrijk in je contacten hier. Als je helemaal los bent van NL is het anders dan als je voortdurend met je hoofd bij de FOO in NL zit.

Mijn PERSOONLIJKE (don't kill me, dit is MIJN ervaring) plaatje ziet er dus anders uit dan van veel anderen hier. Ik beschouw mezelf als 90 % Australier en ben creatief met die 10 %. Ik heb helemaal niet de ervaring dat ontmoetingen altijd buiten de deur moeten. Ik nodig iedereen thuis uit, kook me een ongeluk en iedereen komt graag over de vloer. We worden ook gewoon bij iedereen terug uitgenodigd en het voelt net als NL. Iedereen houdt van koken en samen tafelen, debat, discussie, wijn, politiek en academics, Australia en Holland. Het heeft waarschijnlijk ook te maken met de Europese, academische cultuur van Melbourne, waar het weer meestal te shitty is om op een buitenevenement te gaan picknicken.
 
Last edited:
Erg herkenbaar (jammer genoeg).
Ook wij hebben zelfs na 4 jaar nog niet echt een solide echte vrienden basis opgebouwd. Natuurlijk wel vrienden maar niet echt vrienden waarmee je nu eens snel vrijblijvend afspraak of om raad vraagt,….En ja dat heeft te maken met geen gedeeld verleden en hier in FNQ met bepaalde mentaliteit. Komt daar nog bij dat Cairns heel erg transient is wat dubbel resultaat heeft: locals gaan niet snel contact maken met ‘immigranten’ want ze zijn straks toch weer weg én als je zelf iemand leert kennen is de kans tamelijk groot dat ze ook zo weer weg zijn.
En het netwerk wat voor ons na verhuis uit België goed werkte, kinderen-school, werkt hier niet echt. Kinderen wonen verder van school dus niet noodzakelijk buren, ze gaan vaak met de bus dus je ziet de ouders niet bij droppen én afspraakjes met vrienden na school is zo goed als onbestaande. En als het dan gebeurt (wij hebben actief geprobeerd) dan droppen die ouders hun kinderen en voor je buiten bent om hallo te zeggen zijn ze verdwenen.
Collega’s lijkt dan een goede tweede maar idd het stopt vaak bij een borrel. En op die borrel gaat het dan vaak over NFL of andere ‘rare’ sporten waar ik voorlopig weinig van snap. En het testosteron gehalte is me zowieso vaak wat te hoog maar ja dat is dan my bad.
Ook hier hebben we wel een goede band met wat buren opgebouwd. Allemaal erg toevallig want in principe zie je de buren enkel voorbijrijden met de auto. Wij hebben onze buren leren kennen op een feestje bij een collega, go figure. Maar sindsdien organiseren we afwisselend etentjes bij 4-tal buren. En dat blijft duren omdat we, toevallig, een soort gelijkgestemdheid over dingen hebben.
Ik denk idd dat clubs te insteek is met meeste kans van slagen. Je start iig met een zelfde interesse en je ziet elkaar op regelmatige basis dus je kan langzaam leren kennen en zien wie je bevalt.
 
Je moet ook gewoon geluk hebben soms. Ik had 2 jaar geen contacten, alleen met wat kenissen van mijn partner waar ik verder geen raakvlakken mee heb. Een maand of wat geleden is er een nieuwe collega bij ons begonnen die helemaal gek van boating en fishing is. Ik zei ik weet er niks van maar zou wel eens mee willen, en zo geschiedde. Helemaal fantastisch en als tegenprestatie hebben we de vis op de bbq gegooid bij ons thuis en lekker aan de biertjes. Vrienden van hem leren kennen en die appen mij nu ook al wanneer ik een boot ga kopen. Wat ik nu dus ook serieus aan het overwegen ben. Het is vrij rough volk, maar wel vriendelijk en ik denk ook wel loyaal. Komt wel goed allemaal.
 
Janneke61 said:
Dat is mij ook al vaak opgevallen. Vreemd vind ik het niet. Bij de meeste van de mensen waar ik thuis ben geweest was het een tering zooi. Ze hebben grote en mooie huizen en in elke kamer rommel.
Click to expand...

Daar zeg je me wat. Als er wat gebeurd is het meestal bij ons thuis omdat ons huis ruim en rommel vrij is. Ik heb er eigenlijk nooit zo bij stil gestaan waarom mensen liever bij ons komen, maar idd, ik kom liever niet bij hun om bovengenoemde redenen.
 
Kan me helemaal vinden in de tips van @FritsC . Lid worden van een vereniging maar dan in een commissariaat/bestuur gaan zitten is een weg met betere opties dan gewoon gaan sporten of lid zijn van een vereniging.

In Canberra was Ms Bang regelneef in de lokale MTB club en daarmee hebben we zeker wat vrienden opgedaan, sommige hebben we nog steeds (los/vast) contact mee. Dus dat is zeker een goede.

@Janneke61 Die CFS/RFS had/heb ik ook op mijn netvlies! Het idee was eigenlijk dat ik een tijdje werkeloos zou zijn hier en daarmee meer tijd had om dat soort dingen te ontplooien. Maar ik werk nog steeds veel in Europa en die middag/avond uren werken maakt sommige dingen wat lastiger. Maar zeker een goede omdat het ook bepaalde waardes onderschrijft waar ik me in kan vinden.

Sommige van mijn hobbies hebben wat meer kans op bogans, maar ik ontdek dat dit ook in bepaalde mate een vooroordeel is wat niet altijd zo is. We zijn in November naar een Unimog Owners weekend geweest en je ziet dan allerlei mensen. Van bogan, tot fabriek directeur. Je moet dan net geluk hebben dat je in gesprek raakt met de juiste mensen, en dat ze enigszins in de buurt wonen. Wat je vaak ziet is dat mensen dan in Brisbane of Gold Coast wonen, en dat is toch al snel tussen de 1.5 en 3 uur rijden. In die zin was Canberra makkelijker. Die stad is een soort eilandje in een zee van niets, dus iedereen die je ontmoet woont in Canberra en dus max. 20 minuten bij je vandaan.
In Canberra waren de mensen (dames en heren) waar ik mee dirt bike reed ook allemaal goed geschoold (meesten werkten voor de overheid, NGO's of de ANU) Dus het kan wel, ook hier moet je weer een beetje geluk hebben. Trouwens, mensen hoeven geen universitaire degree te hebben om leuk te zijn ;)

Op het laatste Unimog Owners weekend wel twee kerels leren kennen die hier redelijk in de buurt wonen (uurtje rijden) en bij 1 zijn we afgelopen wekend op bezoek geweest (keurig opgeruimde historische Queenslander trouwens, met in de schuur wat Land Rover's) De andere kwam ook nog even langs en nodigde me gisteren uit om dit weekend bij hem thuis langs te komen en samen wat 4x4 tracks te gaan rijden. Als je dan kijkt hoe je elkaar ontmoet is het:
a) Getting out there (bijvoorbeeld zo'n Unimog weekend)
b) Praatjes maken, veel praatjes maken
c) Beetje geluk hebben

Dit soort weekends blijven vaak hit & mis. Vandaar ook mijn ROI score van (maar) 6. Je gaat een keer de jackpot raken, maar verwacht niet dat dit zomaar de eerste keer gebeurd.
Daarnaast moet je/ik ook echt wat pro-actiever zijn. Als je iemand die je op FB of zo hebt leren kennen een berichtje stuurt: Zin in een dagje rijden, dan zeggen mensen soms gewoon Ja. Maar andersom hadden ze jou niet 1-2-3 uitgenodigd.

(nog even voor de zekerheid: Dit is niet een klaag bericht, kijk mij nou eens zielig zijn post, want dat is niet zo. Het is van mij uit bedoelt om iets te delen met bestaande en toekomstige migranten, wat zoals blijkt een bekend fenomeen is)
 
@Emulate als ik jouw verhaal zo lees dan denk ik wel dat er een wereld van verschil zit tussen jouw beleving van Australie en van bijvoorbeeld die van mij: de average joe.

Niks ten nadele van jou overigens, maar ik vind het wel grappig om te lezen hoe werelden zo 100% anders kunnen zijn. Hier in FNQ zijn veel mensen op het eerste gezicht rough as guts, vrij racistisch en patriotisch. Ik zou het nog niet eens bogan willen noemen. Want dit kunnen ook prima opgeleide mensen zijn. De grootste right wing schreeuwers die ik toevallig ken zijn ook meteen het hoogste opgeleid, misschien omdat hoog opgeleiden er stiekem toch een meer polariserende mening op na houden, wat zowel positief als negatief uitgelegd kan worden? Kan toeval zijn maar het hoeft niet te betekenen dat omdat je geen opleiding hebt genoten dat je dan ook meteen maar een bogan bent, of dat je dat geen aardig en vriendelijk persoon kunt zijn. Bogans zijn een ander slag, daar heb ik zelf ook weinig raakvlak mee, maar veel komt natuurlijk ook voort uit opvoeding en ervaringen. Je zult hier andere reacties op bijv indiginous vraagstukken krijgen dan wat je in de grote stad krijgt. 180 graden omgedraaid over het algemeen. Ik generaliseer nu natuurlijk enorm maar als we het over de average blue collar worker hebt (en daar hebben we er nogal veel van) dan is dit welke kant je opgaat. Rural en City Australia is echt een compleet andere wereld, vooral in QLD. Je moet het ervaren hebben om te weten wat het is, en ja je moet een thick skin hebben. Als je je over alles meteen opwindt of aangevallen voelt dan ga je het hier niet lang volhouden en zullen mensen jouw ook links laten liggen. Ga erin met een open vizier en soms kunnen mensen op langere termijn toch aardig meevallen, of gewoon stiekem anders zijn dan dat ze zich in eerste instantie voordoen. Als je vooraf allemaal criteria gaat opstellen, dan ga je nooit vinden wat je zoekt. Je moet er ook eigenlijk niet naar zoeken, als het meant to be is dan vind het jouw vanzelf.

Als je daar wel mee om kan gaan dan is dat prima te doen verder, ik houdt niet van debatteren en teveel ouwehoeren. Als ik met 1 of meerdere van die jongens (let wel, een paar zijn er al in de 50) na het vissen even ga snorkelen en zwemmen en een biertje pakken bij de bar op Fitzroy Island dan mogen we blij zijn als er 100 woorden gezegd worden. Heerlijk, zou het niet anders willen. Toch wordt ik weer uitgenodigd om mee te gaan, dus iets zal er dan wel goed gaan? Als 1 van je hobby's bier drinken is dan komt het al snel goed natuurlijk.

Wat voor ons het lastigste is, is dat wij geen kinderen hebben en veel van onze kennissen wel, dan groeit het ook niet verder uit tot een vriendschap omdat wij niet zitten te wachten op vader en moeder die alleen maar aandacht hebben voor de kids, en wij zitten er natuurlijk ook niet op te wachten om daar constant tussenin te zitten. We hebben het geprobeerd, maar het werkt gewoon niet.
 
afterbang said:
@Janneke61 Die CFS/RFS had/heb ik ook op mijn netvlies! Het idee was eigenlijk dat ik een tijdje werkeloos zou zijn hier en daarmee meer tijd had om dat soort dingen te ontplooien. Maar ik werk nog steeds veel in Europa en die middag/avond uren werken maakt sommige dingen wat lastiger. Maar zeker een goede omdat het ook bepaalde waardes onderschrijft waar ik me in kan vinden.
Click to expand...
Toch zou ik niet wachten tot je werkloos bent. Ik snap dat je dan meer tijd hebt, maar in februari beginnen de trainingen weer en dat is een mooi moment om aan te haken. In de herfst en winter zijn er niet te veel bosbranden, maar wel burn offs, die ideaal zijn om te oefenen. Wij hebben training elke 2 weken op zondagmiddag, dus dat is best te doen. En bijna iedereen heeft een baan, dus ze snappen wel als je er niet elke keer bij kunt zijn.
 
Leuk topic en mooi geschreven door jou 🤩👍.

Rechts, links, bogan, hippy, I don’t care. Als er een klik is, is er een klik. Voor mij hoeft iemand niet naadloos aan te sluiten op mijn visie, normen en waarden, mits niet helemaal ontspoord in mijn beleving he. Ook subjectief natuurlijk, met de een heb ik diepgang in gesprekken, met de ander lig ik in een deuk, of lekker expressief introvert zijn (ja, is ook een ding). Maar dat zijn mijn 5 centen hierover hoor 😊.
 
tum said:
Leuk topic en mooi geschreven door jou 🤩👍.

Rechts, links, bogan, hippy, I don’t care. Als er een klik is, is er een klik. Voor mij hoeft iemand niet naadloos aan te sluiten op mijn visie, normen en waarden, mits niet helemaal ontspoord in mijn beleving he. Ook subjectief natuurlijk, met de een heb ik diepgang in gesprekken, met de ander lig ik in een deuk, of lekker expressief introvert zijn (ja, is ook een ding). Maar dat zijn mijn 5 centen hierover hoor 😊.
Click to expand...
Thanks :)

Even los van levensstroming, want dat was eigenlijk niet de intentie van de discussie maar somehow zijn we daar terecht gekomen ;) Hoe zijn jouw ervaringen hiermee? Je hebt al eerder hier gewoond. Hoe werkte dit voor jou?
 
Interessant om te lezen wat anderen ervaren. Wat betreft vrienden maken hebben Annelies en ik allebei het idee dat het hier makkelijker is. Dat kan misschien komen omdat we iets jonger zijn dan geloof ik de meeste mensen hier of omdat we in de stad wonen, maar ik denk dat het vooral komt in hoe wij erin gingen.

In onze ervaring zijn mensen hier veel opener en uitnodigender. "Kom langs, neem je vriendin mee etc". In Nederland werd ik ook wel uitgenodigd voor dingen maar ging ik nooit. Ik ben niet zo goed in sociaal doen en hou niet van nieuwe dingen, dus zei ik standaard eigenlijk nee.

Dat werkt hier niet, dus met name het eerste jaar hadden Annelies en ik soort van de regel dat we gewoon altijd 'ja' zouden zeggen, zelfs als we het eigenlijk niet wilden. Zo heb ik onderwater rugby ontdekt wat ik al speel sinds we hier wonen. En van daaruit zijn dan weer andere vriendschappen ontstaan.
Annelies d'r beste vriendin is een ex-collega waar die haar uitnodigde om wat te gaan drinken nadat Annelies ontslag had genomen.
Één van m'n beste vrienden hier heb ik op internet leren kennen omdat hij totaal out of character voor zijn doen dacht een berichtje te sturen en ik besloot out of character voor mij om te reageren.

En andersom stel ik nu aan mensen voor om bijvoorbeeld een ritje met de motor te doen ondanks dat ik ze niet of bijna niet ken. Spreek ik mensen aan in het water met surfen. Nodigen we mensen uit om wat te eten of drinken om ze beter te leren kennen. En elke keer als iemand zegt dat ze naar Melbourne komen stel ik voor om wat te gaan drinken (iets waar een aantal van jullie ervaring mee heeft haha)

Eigenlijk hele normale dingen die we allebei in Nederland waarschijnlijk niet of aanzienlijk minder snel gedaan zouden hebben.

Daar tegenover staat ook dat ik op enorm ongemakkelijke "dates" geweest ben met mensen waar ik potentieel vrienden mee dacht te kunnen worden. Of dat ik in m'n eentje op auto meets stond en nul aansluiting kon vinden met mensen of feestjes waar ik puur m'n tijd uit zat.

Maar de Australische of in ieder geval de Melbournse cultuur helpt ook. Je spreekt vanwege de afstanden vaker ergens buiten de deur af. Mensen zijn/lijken ook sportiever/actiever, dus er is vaker een sport of een andere interesse waar je een raakvlak kunt vinden. Dat of mensen zijn simpelweg veel meer open voor een praatje. En met zoveel mensen die niet origineel uit Melbourne komen lijkt er een meer uitnodigender "oh kom ook mee, dan stel ik je voor aan m'n andere vrienden" cultuur te zijn.

En over de jaren heen is dat norse en die gesloten houding die we als Nederlanders hebben ook meer en meer verdwenen. Ik weet niet waarom Nederlanders dat zo hebben, het leven is een stuk leuker als je niet altijd zo op je hoede bent/lijkt te zijn.

Wat ons wel opviel is dat er een enorm verschil zichtbaar is in de houding van mensen wanneer het duidelijk was dat je here to stay bent en dat je probeert te integreren. Wij praten eigenlijk geen Nederlands rondom mensen bijvoorbeeld, we geen niet naar Nederlandse clubs of iets dergelijks, vieren geen typische Nederlandse feestdagen etc.

Ongetwijfeld uitgelokt door ons sterke accent werd ons in het begin regelmatig gevraagd of we van plan waren permanent te blijven en het was altijd duidelijk zichtbaar hoe anders je behandeld werd wanneer het duidelijk was dat dat inderdaad het plan was.
En ook niet onterecht. Over de jaren heen hebben we mensen zien komen en gaan en het is ontmoedigend om tijd en energie in een relatie te steken om iemand uiteindelijk weg te zien gaan. We gaan zelf ook anders met mensen om als ze meteen al aangeven hier tijdelijk te zijn.
Tip van flip: als mensen nog actief aan het andere land als "thuis" refereren, dan zijn ze hier bijna altijd tijdelijk.

Iets wat we in het begin niet helemaal begrepen, maar nu wel, is waarom dit het land van het netwerken is. Melbourne is een dorp met 5 miljoen inwoners. Iedereen kent iedereen en iedereen kent wel weer iemand that you should meet. En once you're in, you're in lijkt het.

Dus ja, dat is onze ervaring. Net als eigenlijk alles hier, ook een positieve :)
 
afterbang said:
Thanks :)

Even los van levensstroming, want dat was eigenlijk niet de intentie van de discussie maar somehow zijn we daar terecht gekomen ;) Hoe zijn jouw ervaringen hiermee? Je hebt al eerder hier gewoond. Hoe werkte dit voor jou?
Click to expand...
Euh levensstroming? hahaha, die heb ik niet voor zover ik weet 🤣. Maar ok, even mijn antwoord dan.

Ik heb 3 x eerder in Australië gewoond, toen ik 18/19 was met mijn oma daar destijds 7 maanden geweest. Twee x met man hele lange vakanties en in2008 eerste move. Vrienden maken is wat mij betreft prima te doen. Toen wij de eerste keer gingen via school wat inderdaad het makkelijkste is. Maar ook via via, gesprekje in de supermarkt, werk, vrienden van vrienden en zo verder. Zowel mensen die uit FNQ komen, als andere landen en staten. in het begin je wat terughoudend opstellen, geduld hebben, niet van ‘bij ons in NL’ en dan komt het vaak goed, dat is mijn ervaring in ieder geval.
 
tum said:
Rechts, links, bogan, hippy,
Click to expand...

tum said:
Euh levensstroming?
Click to expand...

Die bedoelde ik, maar geen idee waar ik het woord levensstroming vandaan gehaald heb .... :cool:

Ben benieuwd hoe je het nu gaat ervaren, ik denk dat vrienden maken niet makkelijker wordt naarmate je ouder wordt (wij waren 44 of 45 toen we aankwamen) Maar je hebt nu migratie ervaring, dus komt vast en zeker goed :up:
 
Last edited:
  • Like
Reactions: tum
Thijsvr said:
Één van m'n beste vrienden hier heb ik op internet leren kennen omdat hij totaal out of character voor zijn doen dacht een berichtje te sturen en ik besloot out of character voor mij om te reageren.
Click to expand...

Thijsvr said:
En andersom stel ik nu aan mensen voor om bijvoorbeeld een ritje met de motor te doen ondanks dat ik ze niet of bijna niet ken. Spreek ik mensen aan in het water met surfen.
Click to expand...

Heel herkenbaar (en als is de ROI niet 10 uit 10, zeker aan te bevelen)

Door lid te zijn van allerlei FB groepen zie je wel eens wat voor bij komen waarbij ik dan denk: Even een lijntje uitgooien!
Er was laatst iemand die op een Defender page vroeg of hij een keer een Defender kon proef rijden want hij wilde er wellicht één aanschaffen. Dan biedt ik dat gelijk aan. Sowieso zijn alle Defender rijders automatisch 'vrienden' in geval van nood.
Dus hij is hier geweest en heeft wat gereden met Alice. Aardige gozer. Maar daarna niet echt meer gesproken. Een week geleden dacht ik dus: GVD, nog geen echte QLD vrienden! Ben ik door mijn FB messages gaan scrollen en kwam ik hem tegen. Dus weer even gepinged. Hij had nu ondertussen een Defender en afgesproken om binnenkort samen te gaan rijden in de heuvels hier. Ondertussen lullen we online al heel wat af, dus het voelt goed zover.

Heb nu ook voorgenomen om het achterland verder verkennen, dan is met de ene, en dan met een ander, of met meerdere, en dan een keer weekend te organiseren voor Land Rovers en/of Unimog's met routebeschrijving, Campsites geregeld enz. In het kader van: In plaats van wachten tot je voor iets uitgenodigd wordt, kun je ook zelf wat organiseren :)
(Mijn Tip van Flip: Land Rover Defender mensen zijn eigenlijk altijd leuk vind ik. Ik kan me geen ontmoeting met een Defender owner herinneren dat ik dacht: Hoe kom ik hier zsm weg?!)

Ook het altijd Ja zeggen herken ik hoor. Dat probeer ik waar mogelijk ook zeker te doen. Degene die je uitnodigt mag dan wellicht niet top zijn. Maar zijn vrienden wellicht wel!
 
Last edited:
You must log in or register to reply here.
Back
Top